آیه «انا لله و انا الیه راجعون»: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۱۵۶ سوره بقره
مشخصات آیه
واقع در سوره	بقره
شماره آیه	۱۵۶
جزء	۲
اطلاعات محتوایی
مکان نزول	مدینه
موضوع	خصوصیت صابران

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۰

سؤال

آیه إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ درباره چیست و تفسیر آن را بفرمایید.

آیه إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ (ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او می‌رویم) بیان یکی از ویژگی‌های صابران است که در زمان مصیبت و بلا، می‌گویند «ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او می‌رویم».

خواندن آیه إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ، هنگام بلا را استرجاع می‌گویند. روایات فراوانی وارد شده که هنگام مصیبت، این آیه خوانده شود.

آیه «إِنَّا لِلَّهِ»، آیه ۱۵۶ سوره بقره است. مفسران تعبیر «إِنَّا لِلَّهِ» را نشان‌دهنده بندگی بندگان و مالکیت خداوند و عبارت «إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» را نشانه قیامت و فانی بودن این دنیا دانسته‌اند. همچنین در کنار یکدیگر بودن این دو تعبیر را نشانگر رسیدن به مقام تسلیم به‌وسیله صبر بر مصیبت دانسته‌اند.

متن آیه

﴿

الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ

کسانی که چون مصیبتی به آنها رسید گفتند: ما از آن خدا هستیم و به او بازمی‌گردیم.

بقره:آیه ۱۵۶

﴾

توصیه‌ای برای صابران

آیه ۱۵۶ سوره بقره درباره صابران است و به افراد مصیبت‌دیده با گفتن اینکه همه چیز از جانب خداوند است، آرامش می‌دهد. امام علی(ع) معتقد بود هنگامی که می‌گوییم ﴿... إِنَّا لِلّهِ…﴾ به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار می‌کنیم و وقتی می‌گوییم ﴿... وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ﴾ به این معنا است که ما انسان‌ها، ابدی نبوده و روزی می‌میریم.^[۱]

این آیه نشان می‌دهد در برابر مصیبت و بلا تنها تسلیم خداوند باید بود^[۲] و حکمت این توصیه خداوند این است که مؤمن در موقع مصیبت، به ذلت، ناامیدی و ضعف نفس گرفتار نشود و جنبه مادی او بر مقام معنوی غلبه پیدا نکند.^[۳]

در روایات آمده که هر فردی بلایی ببیند، این آیه را بخواند، ثواب بزرگی می‌برد.^[۴] از پیامبر(ص) نقل شده که چهار خصلت، انسان را غرق در نور خداوند می‌کند:

گفتن لا اله الا الله
هر زمان گناهی کند، استغفار کند
هر زمان نعمتی به دست آورد یا کار خیری کند، شکر کند
هر زمان مصیبتی به او رسد، استرجاع کند (آیه إنّا للّه را بخواند).^[۵]

امام صادق(ع) فرموده است: کسی که هنگام مصیبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت برای او واجب می‌شود.^[۶]

مالکیت خداوند

پیامبر(ص): «هرگاه مصیبت‌زده، مصیبتش را به یاد آورَد و استرجاع کند (إنّا للّه بگوید)، هر چند از مصیبت بسیار گذشته باشد، خداوند، پاداشی مانند روز مصیبتش برای او می‌نویسد»^[۷]

مفسران، آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانسته‌اند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.^[۸] مراد از گفتن (إنا للَّه)، توجه و ایمان به حقیقت معنای آیه است که آدمی، بنده خداوند است.^[۹]

مفسران در مورد آیه «إنا للَّه» توضیح داده‌اند که مالکیت حقیقی، تنها برای خداوند است و هیچ انسانی در این مالکیت، شریک نیست و مالکیت انسان نسبت به خودش و اموالش، ظاهری و مجازی است. اگر انسان این را بداند، در وقت مصیبت، بی‌طاقت نمی‌شود؛ زیرا می‌داند چیزی را از دست نداده و مالکیت چیزی را ندارد. فردی که ایمان دارد، همه چیز را برای خداوند دانسته و هیچگاه در برابر بدبختی‌ها، خود را نمی‌بازد.^[۱۰]

بازگشت به خداوند

تعبیر «وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» در مورد قیامت دانسته شده که مسیر حرکت انسان‌ها برای حسابرسی و پاداش و جزا به سوی او است. مفسران معتقدند آیه ﴿... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ﴾ به این معنا نیست که ما روزی با خداوند پیوند داشته‌ایم، از او جدا شده و دوباره جزئی از خداوند خواهیم شد. این تبیین را نادرست دانسته‌اند؛ زیرا خداوند بسیط است و هیچ ترکیبی در او راه ندارد و جزء داشتن، نقص برای خداوند است.

این آیه توجه به این واقعیت است که همه به سوی او بازمی‌گردند و اعلام می‌کند که اینجا سرای جاویدان نیست. کمبود و نابودی نعمت‌ها یا زیادی آن‌ها، همه زودگذر هستند. همه این‌ها، وسیله‌ای است برای پیمودن مراحل تکامل و رسیدن به رستگاری.^[۱۱]

منابع

↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.
↑ کاشانی،‌ ملافتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص: ۳۴۳
↑ محسنی، شیخ محمد آصف، دین و زندگانی، ج۱، ص۳۲.
↑ کاشانی، ملا فتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص: ۳۴۴
↑ برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۷، حدیث۱۹. ابن بابويه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۶.
↑ پاداش نیکیها و کیفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال شیخ صدوق)، مجاهدی، محمد علی، ج۱، ص۴۹۸
↑ حکمت نامه امام حسین، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷
↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.
↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۱
↑ طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۳
↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۵۲۵.

[1] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.

[2] کاشانی،‌ ملافتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص: ۳۴۳

[3] محسنی، شیخ محمد آصف، دین و زندگانی، ج۱، ص۳۲.

[4] کاشانی، ملا فتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص: ۳۴۴

[5] برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۷، حدیث۱۹. ابن بابويه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۶.

[6] پاداش نیکیها و کیفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال شیخ صدوق)، مجاهدی، محمد علی، ج۱، ص۴۹۸

[7] حکمت نامه امام حسین، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷

[8] طباطبایی، محمدحسین، المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.

[9] طباطبایی، سیدمحمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۱

[10] طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۳

[11] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۵۲۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{شروع متن}}
-{{سوال}}
+{{سوال}}آیه إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ درباره چیست و تفسیر آن را بفرمایید.
-از آیه مبارکه {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ}} استفاده می‌شود دوباره به خدا و وحدت می‌رسند؛ حال انسان‌هایی که به دلیل بعضی گناهان تا ابد در جهنم می‌مانند چگونه به خدا می‌پیوندند؟
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-به نظر می‌رسد برای روشن شدن پاسخ سئوال باید معنای آیه درست تبیین شود؛ این تفسیر از آیه که {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ}} به معنای این باشد که ما روزی با خداوند پیوند داشته‌ایم و از او جدا شده‌ایم و در دنیا آمده (همان وحدتی که اشاره شده است)، و {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ}} نیز به معنای این باشد که روزی دوباره به خداوند رسیده و با او متحد شده و جزئی از او خواهیم شد و پیوند مجدداً حاصل می‌شود که وحدت دوباره انسان‌ها با خداوند باشد؛ معنا و تفسیر صحیحی از آیه نیست و مخالف اعتقاد و باور صحیح است و هیچ مفسر، هیچ متکلم و فیلسوفی از مسلمانان چنین مطلبی را معتقد نیست.
+{{جعبه اطلاعات آیه
+ | عنوان =آیه ۱۵۶ سوره بقره
+ | تصویر =
+ | توضیح تصویر =
+ | اندازه تصویر =
+ | نام‌های دیگر =
+ | واقع در سوره =بقره
+ | شماره آیه =۱۵۶
+ | جزء =۲
+ | شأن نزول =
+ | مکان نزول =مدینه
+ | موضوع = خصوصیت صابران
+ | درباره =
+ | سایر =
+ | آیات مرتبط =
+}}
+'''آیه إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ''' (ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او می‌رویم) بیان یکی از ویژگی‌های صابران است که در زمان مصیبت و بلا، می‌گویند «ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او می‌رویم».
+خواندن آیه إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ، هنگام بلا را استرجاع می‌گویند. روایات فراوانی وارد شده که هنگام مصیبت، این آیه خوانده شود.
+آیه «إِنَّا لِلَّهِ»، آیه ۱۵۶ سوره بقره است. مفسران تعبیر «إِنَّا لِلَّهِ» را نشان‌دهنده بندگی بندگان و مالکیت خداوند و عبارت «إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» را نشانه قیامت و فانی بودن این دنیا دانسته‌اند. همچنین در کنار یکدیگر بودن این دو تعبیر را نشانگر رسیدن به مقام تسلیم به‌وسیله صبر بر مصیبت دانسته‌اند.
+== متن آیه ==
+{{قرآن بزرگ|الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ
+| سوره = بقره
+| آیه = آیه ۱۵۶
+| ترجمه = کسانی که چون مصیبتی به آنها رسید گفتند: ما از آن خدا هستیم و به او بازمی‌گردیم.
+}}
-در فلسفه و کلام اسلامی با دلایل متقن و محکم اثبات می‌گردد، خداوند تبارک و تعالی از تمامی جهات بسیط است و هیچ جنبه کثرت و ترکیبی در او راه ندارد و هرگز جزئی ندارد، حتی جزء ذهنی و عقلی و باید گفت او اصلاً ماهیت ندارد تا بخواهد جزء داشته باشد. زیرا اگر دارای جزء باشد به جزء خود نیاز پیدا کرده و این نیاز با بی‌نیازی واجب الوجود ب سازگاری ندارد.}}<ref>برای اثبات مطلب می‌توانید به کتب فلسفی مثل نهایه الحکمه علامه طباطبایی، یا کتب کلامی مثل الهیات آیت الله سبحانی رجوع کنید.</ref> لذا این که فکر کنیم با توجه به این آیه روزی انسان‌ها از خداوند جدا شده (وحدتی که تصور شده است) و روزی هم خواهد آمد که دوباره به خداوند می‌پیوندند (دوباره به وحدت می‌رسند)، لذا تکلیف انسان‌هایی که در جهنم می‌مانند یا خلود در جهنم پیدا می‌کنند چه می‌شود، تصویر درستی نیست و هم مخالف آیات قرآن و روایات معصومین(ع) است و هم مخالف ادله عقلی و فلسفی.
+== توصیه‌ای برای صابران ==
+آیه ۱۵۶ [[سوره بقره]] درباره [[صابران]] است و به افراد مصیبت‌دیده با گفتن اینکه همه چیز از جانب خداوند است، آرامش می‌دهد. [[امام علی(ع)]] معتقد بود هنگامی که می‌گوییم {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ…}} به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار می‌کنیم و وقتی می‌گوییم {{قرآن|... وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ}} به این معنا است که ما انسان‌ها، ابدی نبوده و روزی می‌میریم.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.</ref>
-معنا و تفسیر صحیح این آیه طبق آنچه در تفاسیر قرآن آمده چنین است، {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ…}} اقرار به عبودیت و بندگی است و معنایش این است که ما همگی بندگان خدا و مملوک او هستیم، و جمله {{قرآن|... وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ}} اقرار به بعث و معاد و زندگی پس از مرگ است، یعنی ما به سمت حکم و دادگاه الهی در حرکت هستیم؛ به خاطر همین مطلب است که امیر المؤمنین علی(ع) فرمودند: در هنگامی که می‌گوییم {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ…}} اقرار می‌کنیم به ملکیت خداوند سبحان نسبت به خود و هر گاه می‌گوییم {{قرآن|... إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ}}یعنی ما انسان‌ها از بین می‌رویم و هالک هستیم و روزی می‌میریم.<ref>مرحوم طبرسی، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.</ref> لذا جمله {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ…}} به معنای این است که وجود انسان و آنچه متعلق به اوست، همگی از آن خداوند متعال است که به وجود آورنده و خالق انسان است، پس اوست وجود مستقل و قائم به ذات، و انسان در تمام احوال و افعال خود مستند به اوست، لذا هرگونه تصرفی مستقلاً مخصوص اوست و به هر صورت که بخواهد در عالم و در انسان‌ها تصرف می‌کند.<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.</ref> و جمله {{قرآن|... إِلَیْهِ رَاجِعونَ}} نیز ناظر به قیامت است، یعنی مسیر حرکت انسان‌ها به سوی او برای حساب رسی و پاداش و جزاست.
+این آیه نشان می‌دهد در برابر مصیبت و بلا تنها تسلیم خداوند باید بود<ref>کاشانی،‌ ملافتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص: ۳۴۳</ref> و حکمت این توصیه خداوند این است که مؤمن در موقع مصیبت، به ذلت، ناامیدی و ضعف نفس گرفتار نشود و جنبه مادی او بر مقام معنوی غلبه پیدا نکند.<ref>محسنی، شیخ محمد آصف، دین و زندگانی، ج۱، ص۳۲.</ref>
-در نتیجه معنای جمله {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ}}این است که مبدأ و معاد خداوند تبارک و تعالی است، همه فعل‌ها و فیض‌ها داده مستقیم خداست و هیچ چیزی از خود انسان نیست. قرآن کریم از کسانی که منطق آنها همین است سخن می‌گوید، یکی از آنها حضرت سلیمان است. آنگاه که یکی از شاگردان وی در کمتر از چشم برهم زدنی، تخت ملکه سبأ را از یمن به فلسطین آورد، بدون هیچ غروری فرمود: {{قرآن|هذا من فضل ربی.<ref>نمل / ۴۰.</ref> هم چنین ذوالقرنین که توانست سدّ فلزی عظیمی بسازد که در ارتفاع و قطر چنان محکم بود که نه رفتن بر بالای آن در توان و استطاعت کسی بود و نه شکافتن آن مقدور کسی بود، باز در این حال فرمود: {{قرآن|هذا رحمه من ربی}}.<ref>کهف / ۹۸.</ref> این سخن ذوالقرنین و حضرت سلیمان همان {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ…}} است و چنانچه جمله بعدی یعنی: {{قرآن|فإذا جاء وعد ربی…}}.<ref>کهف / ۹۹.</ref> ناظر به قیامت باشد، همان {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ}} است؛ لذا انسان موحد اصل هویت خود و همه نعمت‌ها را از آن خداوند قادر و حکیم می‌داند.<ref>جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، انتشارات اسوه، چاپ دوم، ۱۳۸۶ش، قم، ج۷، ص۵۸۰.</ref>
+در روایات آمده که هر فردی بلایی ببیند، این آیه را بخواند، ثواب بزرگی می‌برد.<ref>کاشانی، ملا فتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص: ۳۴۴</ref> از [[پیامبر(ص)]] نقل شده که چهار خصلت، انسان را غرق در نور خداوند می‌کند:
+* گفتن لا اله الا الله
+* هر زمان گناهی کند، استغفار کند
+* هر زمان نعمتی به دست آورد یا کار خیری کند، شکر کند
+* هر زمان مصیبتی به او رسد، استرجاع کند (آیه إنّا للّه را بخواند).<ref>برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۷، حدیث۱۹. ابن بابويه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۶.</ref>
-در نتیجه آیه خطاب به مؤمنین و کسانی که مصیبت دیده‌اند البته مطلق مصیبت مد نظر است کوچک باشد یا بزرگ فرقی نمی‌کند؛ بیان می‌کند همه چیز از جانب خداست، لذا آرام باشید، در نتیجه انسان مؤمن و موّحد هرگز زبان به کفر نعمت و ناسپاسی و جزع و فزع نمی‌گشاید و صبر پیشه کرده و منتظر وعده‌های الهی در جهانِ دیگر است.
+[[امام صادق(ع)]] فرموده است: کسی که هنگام مصیبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت برای او واجب می‌شود.<ref>پاداش نیکیها و کیفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال شیخ صدوق)، مجاهدی، محمد علی، ج۱، ص۴۹۸</ref>
-حال که معنای آیه روشن شد، باید گفت جمله {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعونَ}} ناظر به قیامت است و جهنم را نیز در بر می‌گیرد، پس منافاتی بین آیه و خلود در جهنم بعضی از انسان‌ها نیست.
+== مالکیت خداوند ==
-{{پایان پاسخ}}
+{{جعبه نقل‌قول|<small>'''پیامبر(ص)'''</small>: «هرگاه مصیبت‌زده، مصیبتش را به یاد آورَد و استرجاع کند (إنّا للّه بگوید)، هر چند از مصیبت بسیار گذشته باشد، خداوند، پاداشی مانند روز مصیبتش برای او می‌نویسد»<ref>حکمت نامه امام حسین، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷</ref>
-{{مطالعه بیشتر}}
+| اندازه قلم = کوچک
+}}مفسران، آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانسته‌اند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.</ref> مراد از گفتن (إنا للَّه)، توجه و ایمان به حقیقت معنای آیه است که آدمی، بنده خداوند است.<ref>طباطبایی، سیدمحمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۱</ref>
-== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
+مفسران در مورد آیه «إنا للَّه» توضیح داده‌اند که مالکیت حقیقی، تنها برای خداوند است و هیچ انسانی در این مالکیت، شریک نیست و مالکیت انسان نسبت به خودش و اموالش، ظاهری و مجازی است. اگر انسان این را بداند، در وقت مصیبت، بی‌طاقت نمی‌شود؛ زیرا می‌داند چیزی را از دست نداده و مالکیت چیزی را ندارد. فردی که ایمان دارد، همه چیز را برای خداوند دانسته و هیچگاه در برابر بدبختی‌ها، خود را نمی‌بازد.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۳</ref>
-۱ـ توحید در قرآن، عبدالله جوادی آملی.
-۲ـ چهل حدیث، امام خمینی.
+== بازگشت به خداوند ==
+تعبیر «وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» در مورد [[قیامت]] دانسته شده که مسیر حرکت انسان‌ها برای حسابرسی و پاداش و جزا به سوی او است. مفسران معتقدند آیه {{قرآن|... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ}} به این معنا نیست که ما روزی با خداوند پیوند داشته‌ایم، از او جدا شده و دوباره جزئی از خداوند خواهیم شد. این تبیین را نادرست دانسته‌اند؛ زیرا خداوند بسیط است و هیچ ترکیبی در او راه ندارد و جزء داشتن، نقص برای خداوند است.
-۳ـ تفسیر تسنیم، ج۷، عبدالله جوادی آملی.
+این آیه توجه به این واقعیت است که همه به سوی او بازمی‌گردند و اعلام می‌کند که اینجا سرای جاویدان نیست. کمبود و نابودی نعمت‌ها یا زیادی آن‌ها، همه زودگذر هستند. همه این‌ها، وسیله‌ای است برای پیمودن مراحل تکامل و رسیدن به رستگاری.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۵۲۵.</ref>
-{{پایان مطالعه بیشتر}}
 == منابع ==
 {{پانویس|۲}}
 {{شاخه
-  | شاخه اصلی =
+  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
-  | شاخه فرعی۱ =
+  | شاخه فرعی۱ = معارف قرآنی
   | شاخه فرعی۲ =
   | شاخه فرعی۳ =
 }}
 {{تکمیل مقاله
-  | شناسه =
+  | شناسه = شد
-  | تیترها =
+  | تیترها = شد
-  | ویرایش =
+  | ویرایش = شد
-  | لینک‌دهی =
+  | لینک‌دهی =شد
   | ناوبری =
   | نمایه =
   | تغییر مسیر =
   | ارجاعات =
-  | بازبینی =
+  | بازبینی نویسنده =
+ | ارزیابی کمی =شد
   | تکمیل =
-  | اولویت =
+  | اولویت = ج
-  | کیفیت =
+  | کیفیت =ب
 }}
 {{پایان متن}}