عذاب شدن معبودان غیر از خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در سوره صافات آیات ۲۲–۲۳ و سوره انبیاء آیات ۹۸–۹۹ گفته شده که علاوه بر مشرکان، معبودان مثل حضرت عیسی، خورشید، ستارگان و بتها نیز ذر آتش جهنم سوزانده می‌شوند. دو خطا در این آیات وجود دارد: ۱.سوزاندن معبود بی‌معنی است. چون آنها بی‌جان هستند و دردی را حس نمی‌کنند؛ پس سوزاندن‌شان توسط خدا بی‌معنی است. ۲.بیشتر معبودان مانند حضرت عیسی و … ناخواسته مورد پرستش واقع شده‌اند؛ پس سوزاندن این معبودان ظلم خدا درباره آنها نیست؟
بر اساس آیات ۲۲ و ۲۳ سوره صافات و آیات ۹۸ و ۹۹ سوره انبیاء،  معبودان غیر از خدا عذاب خواهند شد. عذاب معبودانی مانند بت‌ها که جان ندارند چه فایده‌ای دارد؟ آیا این آیه شامل معبودانِ انسانی مانند فرعون نیز می‌شود؟ در این صورت با معبودانی مانند حضرت عیسی(ع) که با پرسیده‌شدن خود مخالف بودند یا در آن نقشی نداشتند چگونه برخورد خواهد شد؟{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
سوزاندن معبودان خیالی بت‌پرستان از آن جهت نیست که آن معبودان در این موضوع صاحب اختیار بوده‌اند و خداوند از این کار قصد عذاب آن‌ها را دارد، بلکه این امر به منظور عذاب و تحقیر مشرکان است. از این رو اشکال مذکور در سؤال مبنی بر جاندار نبودن آنها یا ظالمانه بودن این سوزانده شدن، به سادگی پاسخ داده خواهد شد. در ضمن از آیات قرآن استفاده نمی‌شود که معبودان بدون ادعا مانند حضرت عزیر، حضرت عیسی و غیره در آتش جهنم خواهند سوخت.
'''عذاب شدن معبودان غیر از خدا در جهنم'''، به محتوای بخشی از آیات ۲۲ و ۲۳ سوره [[سوره صافات|صافات]] و آیات ۹۸ و ۹۹ سوره [[سوره انبیاء|انبیاء]] اشاره دارد. عذاب معبودان غیر جاندار مانند [[بت|بت‌ها]] را نوعی مجازات برای بت‌پرستان دانسته‌اند؛ زیرا باعث تحقیر آنها و افکارشان می‌شود. به باور برخی از مفسران، این آیات شامل معبودان جاندار مانند انسان‌ها نمی‌شود؛ اما اگر شامل شود، معبودانی که در عبادت شدن خود نقشی نداشته‌اند از آن استثناء‌ شده‌اند.  


== تحقیر بت‌پرستان ==
== مجازات و تحقیر بت‌پرستان ==
به آتش انداختن بت‌ها که هم در آیات سوره انبیا و هم سوره صافات ذکر شده، نوعی عذاب برای بت پرستان و تحقیری برای افکار آنان می‌باشد. در تفسیر نمونه ذیل آیه ۹۸ از سوره انبیا آمده است: «اگر سؤال شود که انداختن بتها در جهنم چه فلسفه‌ای دارد، در پاسخ باید گفت: این خود یک نوع عذاب و مجازات است برای بت‌پرستان که ببینند در آتشی که از بتهای‌شان زبانه می‌کشد می‌سوزند، از این گذشته تحقیری است برای افکار آنها که به چنین موجودات بی‌ارزشی پناه می‌بردند.»<ref>رک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ه‍. ش، ج۱۳، ص۵۰۷.</ref>
بر اساس آیات ۲۲ و ۲۳ سوره [[سوره صافات|صافات]] و آیات ۹۸ و ۹۹ سوره [[سوره انبیاء|انبیاء]]،  معبودان غیر از خدا در [[جهنم]] عذاب خواهند شد. [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]]، در [[تفسیر نمونه]] این عذاب را نوعی مجازات برای [[بت‌پرستی|بت‌پرستان]] دانسته است. به گفته او، عذاب [[بت|بت‌ها]] در جهنم تحقیر بت‌پرستان و افکار آنها است که برای آنها ارزشی می‌پنداشتند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ه‍. ش، ج۱۳، ص۵۰۷.</ref>


البته این در صورتی است که «ما تَعْبُدُونَ‏» در آیهٔ «إِنَّکُمْ وَ مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ»<ref>انبیاء/ ۹۸.</ref>؛ به معنی معبودهای بی‌جان و بتهای سنگی و چوبی ترجمه شود (همانگونه که از کلمه «ما» استفاده می‌شود، زیرا «ما» غالباً برای موجود غیر عاقل است)، ولی اگر مفهوم آن را عام بگیریم، به گونه‌ای که شامل معبودانی از جنس انسان و جن و … شود، ورود این معبودهای جان‌دار در جهنم کاملاً واضح است؛ چرا که آن انسان‌ها و شیاطین در این معبود شدن و گمراهی دیگران شریک جرمند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ه‍. ش، ج‏۱۳، ص۵۰۷؛ طبرسی، فضل، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه: گروهی از مترجمان، تهران، فراهانی، چاپ اول، ۱۳۶۰ش، ج‏۱۶، ص۱۶۶.</ref>
== معبودان بی‌جان یا جاندار ==
به گفته [[فضل بن حسن طبرسی]] مفسر [[شیعه]]، آیه {{قرآن|وَ ما کانُوا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ|سوره=صافات|آیه=۸}} تنها شامل معبودان بی‌جان مانند بت‌ها می‌شود؛ زیرا کلمه «ما» در زبان عربی برای غیر عاقل به کار می‌رود. همچنین مخاطب این آیه مردم [[مکه]] بوده<ref>آلوسی، محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالکتب العلمیه، اول، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۸۹.</ref> و آنها بت‌ها را می‌پرستیدند.<ref>مجمع البیان فی تفسیر القرآن، پیشین، ج‏۱۶، ص۱۶۶.</ref> [[علامه طباطبایی]] دیگر مفسر شیعه نیز، معبودان در این آیه را شامل انسان‌ها، [[فرشته|فرشتگان]] و [[جن|جن‌ها]] ندانسته است.<ref name=":1">رک: طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۱۹۸.</ref>


== استثنای برخی معبودان ==
البته علامه طباطبایی احتمال داده است کلمه «ما» شامل معبودان باشعور نیز شده و [[فرعون]] و [[نمرود]] را نیز دربربگیرد.<ref name=":1" />
نکته‌ای که نسبت به آیات سوره انبیاء قابل ذکر است اینکه، خداوند در سه آیه بعد، یعنی آیه ۱۰۱ از این سوره می‌فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنی أُولئِکَ عَنْها مُبْعَدُونَ‏»؛ کسانی که از قبل، وعده نیک از سوی ما به آنها داده شده [مؤمنان صالح‏] از آن دور نگاهداشته می‌شوند. این آیه با آیات قبل از خود مرتبط بوده و به منظور خارج کردن معبودانی همچون حضرت عیسی و مریم و فرشتگان از عبارت «ما تَعْبُدُونَ‏» است زیرا این افراد هیچ دخالتی در معبود شدن‌شان ندارند و بلکه تا زنده بودند با آن مبارزه هم کرده‌اند، بنابراین منظور از عذاب شدن در آتش، معبودانی هستند که خودشان ادعای معبود بودن را داشتند مانند فرعون که ندای «انا ربکم الاعلی» را سر می‌داد.


توضیح اینکه گرچه ظاهر آیه ۱۰۱ این است که تمام مؤمنان راستین از عذاب جهنم دور نگهداشته می‌شوند، ولی برخی احتمال داده‌اند که این آیه اشاره به معبودانی همچون حضرت مسیح و مریم (علیهما السلام) است که بدون خواست آنها به وسیله گروهی عبادت شدند و از آنجا که آیات سابق می‌گفت: شما و خدایان‌تان وارد دوزخ می‌شوید و این تعبیر ممکن بود شامل امثال حضرت مسیح «ع» نیز شود، قرآن بلافاصله این جمله را به صورت یک استثناء بیان می‌کند که این گروه هرگز وارد دوزخ نخواهند شد.<ref>ر. ک. تفسیر نمونه، پیشین، ج‏۱۳، ص۵۰۹.</ref>
== استثنای برخی معبودان جاندار ==
 
اگر آیات مربوط به وارد شدن معبودان غیر خدا به جهنم، شامل معبودان جاندار نیز شود، شامل معبودانی که در پرستش شدنِ خود نقشی نداشته‌اند نخواهد شد. در آیه ۱۰۱ سوره انبیاء سه آیه پس از آیات مورد نظر، مؤمنان صالح دور از جهنم دانسته شده است.<ref name=":2">انبیاء: ۱۰۱.</ref> برخی احتمال داده‌اند این آیه استثنائی برای خارج کردن معبودانی مانند [[حضرت عیسی(ع)]] و [[مریم]] است.<ref>تفسیر نمونه، پیشین، ج‏۱۳، ص۵۰۹.</ref>  
پاسخ مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع البیان به شبهه عذاب حضرت عیسی و مریم علیهما السلام متفاوت است. ایشان معتقدند که آیه مذکور شامل آن بزرگواران نمی‌شود؛ زیرا استعمال «ما» برای غیر عاقل است (حال آنکه این بزرگواران در شمار عقلاء هستند)، به علاوه اینکه مخاطب این آیه اهل مکه بوده<ref>آلوسی، محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالکتب العلمیه، اول، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۸۹.</ref> و آنها نیز بت‌های بی‌جان را می‌پرستیدند.<ref>مجمع البیان فی تفسیر القرآن، پیشین، ج‏۱۶، ص۱۶۶.</ref>
 
بحث در مورد آیات سوره صافات نیز به همین قرار است. علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل آیات مذکور می‌فرمایند:
 
«از ظاهر جمله «وَ ما کانُوا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ» بر می‌آید که مقصود از آن معبودها همان بتهایی است که مشرکان می‌پرستیدند، چون ظاهر لفظ «ما» همین بت‌ها است، چون اگر فرشتگان یا جن یا خدایان بشری مراد بود، به جای «ما» می‌فرمود: «من»: یعنی «کسانی که» پس این آیه شریفه مانند آیه‏ «إِنَّکُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ»<ref>انبیاء/ ۹۸.</ref> می‌باشد.<ref>رک: طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۱۹۸.</ref>
 
البته علامه نیز این احتمال را می‌دهند که مقصود از لفظ «ما» اعم از خدایان بی‌شعور و باشعور باشد و در نتیجه شامل فراعنه و نمرودها هم بشود، ولی بنا بر این احتمال هم، مفهوم «ما» شامل ملائکه و حضرت مسیح نمی‌شود، چون در جمله «إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنی أُولئِکَ عَنْها مُبْعَدُونَ»<ref>انبیا/ ۱۰۱.</ref> این دو طایفه استثنا شده‌اند.
 
با توجه به توضیحاتی که بیان شد، سوزاندن معبودان خیالی بت‌پرستان از این جهت نیست که این معبودان ساخته شده از سنگ و چوب مستحق عذاب هستند؛ چراکه روشن است که سنگ و چوب دارای اختیار و اراده نیست تا مورد عذاب واقع شود، بلکه مقصود از این کار عذاب مضاعف و تحقیر مشرکان است؛ از این رو اشکال مذکور در سؤال پاسخ داده خواهد شد.


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
خط ۳۴: خط ۲۳:


{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه فرعی۱ =
  | شاخه فرعی۱ = معارف قرآنی
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
خط ۴۱: خط ۳۰:


{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = شد
  | تیترها =
  | تیترها = شد
  | ویرایش =
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر = شد
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت = ج
  | کیفیت =
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۴

سؤال
بر اساس آیات ۲۲ و ۲۳ سوره صافات و آیات ۹۸ و ۹۹ سوره انبیاء، معبودان غیر از خدا عذاب خواهند شد. عذاب معبودانی مانند بت‌ها که جان ندارند چه فایده‌ای دارد؟ آیا این آیه شامل معبودانِ انسانی مانند فرعون نیز می‌شود؟ در این صورت با معبودانی مانند حضرت عیسی(ع) که با پرسیده‌شدن خود مخالف بودند یا در آن نقشی نداشتند چگونه برخورد خواهد شد؟


عذاب شدن معبودان غیر از خدا در جهنم، به محتوای بخشی از آیات ۲۲ و ۲۳ سوره صافات و آیات ۹۸ و ۹۹ سوره انبیاء اشاره دارد. عذاب معبودان غیر جاندار مانند بت‌ها را نوعی مجازات برای بت‌پرستان دانسته‌اند؛ زیرا باعث تحقیر آنها و افکارشان می‌شود. به باور برخی از مفسران، این آیات شامل معبودان جاندار مانند انسان‌ها نمی‌شود؛ اما اگر شامل شود، معبودانی که در عبادت شدن خود نقشی نداشته‌اند از آن استثناء‌ شده‌اند.

مجازات و تحقیر بت‌پرستان

بر اساس آیات ۲۲ و ۲۳ سوره صافات و آیات ۹۸ و ۹۹ سوره انبیاء،  معبودان غیر از خدا در جهنم عذاب خواهند شد. آیت‌الله مکارم شیرازی، در تفسیر نمونه این عذاب را نوعی مجازات برای بت‌پرستان دانسته است. به گفته او، عذاب بت‌ها در جهنم تحقیر بت‌پرستان و افکار آنها است که برای آنها ارزشی می‌پنداشتند.[۱]

معبودان بی‌جان یا جاندار

به گفته فضل بن حسن طبرسی مفسر شیعه، آیه ﴿وَ ما کانُوا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ(صافات:۸) تنها شامل معبودان بی‌جان مانند بت‌ها می‌شود؛ زیرا کلمه «ما» در زبان عربی برای غیر عاقل به کار می‌رود. همچنین مخاطب این آیه مردم مکه بوده[۲] و آنها بت‌ها را می‌پرستیدند.[۳] علامه طباطبایی دیگر مفسر شیعه نیز، معبودان در این آیه را شامل انسان‌ها، فرشتگان و جن‌ها ندانسته است.[۴]

البته علامه طباطبایی احتمال داده است کلمه «ما» شامل معبودان باشعور نیز شده و فرعون و نمرود را نیز دربربگیرد.[۴]

استثنای برخی معبودان جاندار

اگر آیات مربوط به وارد شدن معبودان غیر خدا به جهنم، شامل معبودان جاندار نیز شود، شامل معبودانی که در پرستش شدنِ خود نقشی نداشته‌اند نخواهد شد. در آیه ۱۰۱ سوره انبیاء سه آیه پس از آیات مورد نظر، مؤمنان صالح دور از جهنم دانسته شده است.[۵] برخی احتمال داده‌اند این آیه استثنائی برای خارج کردن معبودانی مانند حضرت عیسی(ع) و مریم است.[۶]


منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ه‍. ش، ج۱۳، ص۵۰۷.
  2. آلوسی، محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالکتب العلمیه، اول، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۸۹.
  3. مجمع البیان فی تفسیر القرآن، پیشین، ج‏۱۶، ص۱۶۶.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ رک: طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۱۹۸.
  5. انبیاء: ۱۰۱.
  6. تفسیر نمونه، پیشین، ج‏۱۳، ص۵۰۹.