آیه «انا لله و انا الیه راجعون»: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۴۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}}آیه إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ درباره چیست و تفسیر آن را بفرمایید. | ||
{{پایان سوال}} | |||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
آیه {{قرآن|... إِنَّا | {{جعبه اطلاعات آیه | ||
| عنوان =آیه ۱۵۶ سوره بقره | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| نامهای دیگر = | |||
| واقع در سوره =بقره | |||
| شماره آیه =۱۵۶ | |||
| جزء =۲ | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول =مدینه | |||
| موضوع = خصوصیت صابران | |||
| درباره = | |||
| سایر = | |||
| آیات مرتبط = | |||
}} | |||
'''آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ»''' (ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او بازمیگردیم) بیانگر یکی از ویژگیهای برجسته صابران است؛ آنان که در لحظههای سخت مصیبت و بلا میگویند: «ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او بازمیگردیم.» | |||
خواندن این آیه در هنگام رویداد مصیبتها را «استرجاع» مینامند. در روایات فراوانی تأکید شده است که در زمانهای سختی و ناملایمات، این آیه تلاوت شود. | |||
مفسران، تعبیر {{قرآن|إِنَّا لِلَّهِ}} را نشاندهنده بندگی انسانها و مالکیت مطلق پروردگار، و عبارت {{قرآن|إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ}} را نمادی از قیامت و فانیبودن دنیا دانستهاند. همچنین، همراهی این دو عبارت در کنار یکدیگر، نشاندهنده رسیدن به مقام تسلیم و رضا از راه صبر بر مصیبتهاست. | |||
== متن آیه == | |||
{{قرآن بزرگ|الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ | |||
| سوره = بقره | |||
| آیه = آیه ۱۵۶ | |||
| ترجمه = کسانی که چون مصیبتی به آنها رسید گفتند: ما از آن خدا هستیم و به او بازمیگردیم. | |||
}} | |||
== توصیهای برای صابران == | |||
آیه ۱۵۶ سوره بقره درباره [[صابران]] است و به افراد مصیبتدیده با گفتن اینکه همه چیز از جانب خداوند است، آرامش میدهد. امام علی(ع) معتقد بود هنگامی که میگوییم {{قرآن|إِنَّا لِلّه}} به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار میکنیم و وقتی میگوییم {{قرآن|وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ}} به این معنا است که ما انسانها، ابدی نبوده و روزی میمیریم.<ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.</ref> | |||
این آیه نشان میدهد در برابر مصیبت و بلا باید تنها تسلیم خداوند بود.<ref>کاشانی، فتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص ۳۴۳</ref> حکمت این توصیه خداوند این است که مؤمن در موقع مصیبت، به ذلت، ناامیدی و ضعف نفس گرفتار نشود و جنبه مادی او بر مقام معنوی غلبه پیدا نکند.<ref>محسنی، شیخ محمد آصف، دین و زندگانی، ج۱، ص۳۲.</ref> | |||
در روایات آمده که هر فردی بلایی ببیند، این آیه را بخواند، ثواب بزرگی میبرد.<ref>کاشانی، فتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص ۳۴۴</ref> از پیامبر(ص) نقل شده که چهار خصلت، انسان را غرق در نور خداوند میکند: | |||
* گفتن لا اله الا الله | |||
* هر زمان گناهی کند، استغفار کند | |||
* هر زمان نعمتی به دست آورد یا کار خیری کند، شکر کند | |||
* هر زمان مصیبتی به او رسد، استرجاع کند (آیه إنّا للّه را بخواند).<ref>برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۷، حدیث۱۹. </ref> <ref>ابن بابويه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۶.</ref> | |||
امام صادق(ع) فرموده است: {{متن عربی|مَنْ أُلْهِمَ الِاسْتِرْجَاعَ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّة|ترجمه= کسی که هنگام مصیبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت برای او واجب میشود.}}<ref>ابن بابويه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۹۸.</ref> | |||
== مالکیت خداوند == | |||
{{جعبه نقلقول|<small>'''پیامبر(ص)'''</small>: «هرگاه مصیبتزده، مصیبتش را به یاد آورَد و استرجاع کند (إنّا للّه بگوید)، هر چند از مصیبت بسیار گذشته باشد، خداوند، پاداشی مانند روز مصیبتش برای او مینویسد»<ref>حکمت نامه امام حسین، محمدی ریشهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷</ref> | |||
| اندازه قلم = کوچک | |||
}}مفسران، آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانستهاند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.</ref> مراد از گفتن (إنا للَّه)، توجه و ایمان به حقیقت معنای آیه است که آدمی، بنده خداوند است.<ref>طباطبایی، سیدمحمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۱</ref> | |||
مفسران معتقدند آیه {{قرآن| | مفسران در مورد آیه «إنا للَّه» توضیح دادهاند که مالکیت حقیقی، تنها برای خداوند است و هیچ انسانی در این مالکیت، شریک نیست و مالکیت انسان نسبت به خودش و اموالش، ظاهری و مجازی است. اگر انسان این را بداند، در وقت مصیبت، بیطاقت نمیشود؛ زیرا میداند چیزی را از دست نداده و مالکیت چیزی را ندارد. فردی که ایمان دارد، همه چیز را برای خداوند دانسته و هیچگاه در برابر بدبختیها، خود را نمیبازد.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۳</ref> | ||
== بازگشت به خداوند == | |||
تعبیر «وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» در مورد قیامت دانسته شده که مسیر حرکت انسانها برای حسابرسی و پاداش و جزا به سوی او است. مفسران معتقدند آیه {{قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ}} به این معنا نیست که ما روزی با خداوند پیوند داشتهایم، از او جدا شده و دوباره جزئی از خداوند خواهیم شد. این تبیین را نادرست دانستهاند؛ زیرا خداوند بسیط است و هیچ ترکیبی در او راه ندارد و جزء داشتن، نقص برای خداوند است. | |||
این آیه توجه به این واقعیت است که همه به سوی او بازمیگردند و اعلام میکند که اینجا سرای جاویدان نیست. کمبود و نابودی نعمتها یا زیادی آنها، همه زودگذر هستند. همه اینها، وسیلهای است برای پیمودن مراحل تکامل و رسیدن به رستگاری.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۵۲۵.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = معارف قرآنی | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
| | | ارزیابی کمی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج | ||
| خط ۳۴: | خط ۸۲: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
{{#seo: | |||
|title=ایه انالله وانا الیه راجعون - تفسیر آیه انا لله و انا الیه راجعون - ویکی پاسخ | |||
|title_mode=Replaced Title | |||
|keywords=انا لله و انا الیه راجعون | |||
|description=آیه «انا لله و انا الیه راجعون» بیانگر حقیقت بازگشت انسان به سوی خداست. در این مطلب تفسیر و مفهوم عمیق این آیه را از دیدگاه قرآن و مفسران بخوانید. | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۵۸
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| واقع در سوره | بقره |
| شماره آیه | ۱۵۶ |
| جزء | ۲ |
| اطلاعات محتوایی | |
| مکان نزول | مدینه |
| موضوع | خصوصیت صابران |
آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» (ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او بازمیگردیم) بیانگر یکی از ویژگیهای برجسته صابران است؛ آنان که در لحظههای سخت مصیبت و بلا میگویند: «ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او بازمیگردیم.»
خواندن این آیه در هنگام رویداد مصیبتها را «استرجاع» مینامند. در روایات فراوانی تأکید شده است که در زمانهای سختی و ناملایمات، این آیه تلاوت شود.
مفسران، تعبیر ﴿إِنَّا لِلَّهِ﴾ را نشاندهنده بندگی انسانها و مالکیت مطلق پروردگار، و عبارت ﴿إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ﴾ را نمادی از قیامت و فانیبودن دنیا دانستهاند. همچنین، همراهی این دو عبارت در کنار یکدیگر، نشاندهنده رسیدن به مقام تسلیم و رضا از راه صبر بر مصیبتهاست.
متن آیه
| ﴿ | الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ
کسانی که چون مصیبتی به آنها رسید گفتند: ما از آن خدا هستیم و به او بازمیگردیم. بقره:آیه ۱۵۶ |
﴾ |
توصیهای برای صابران
آیه ۱۵۶ سوره بقره درباره صابران است و به افراد مصیبتدیده با گفتن اینکه همه چیز از جانب خداوند است، آرامش میدهد. امام علی(ع) معتقد بود هنگامی که میگوییم ﴿إِنَّا لِلّه﴾ به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار میکنیم و وقتی میگوییم ﴿وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ﴾ به این معنا است که ما انسانها، ابدی نبوده و روزی میمیریم.[۱]
این آیه نشان میدهد در برابر مصیبت و بلا باید تنها تسلیم خداوند بود.[۲] حکمت این توصیه خداوند این است که مؤمن در موقع مصیبت، به ذلت، ناامیدی و ضعف نفس گرفتار نشود و جنبه مادی او بر مقام معنوی غلبه پیدا نکند.[۳]
در روایات آمده که هر فردی بلایی ببیند، این آیه را بخواند، ثواب بزرگی میبرد.[۴] از پیامبر(ص) نقل شده که چهار خصلت، انسان را غرق در نور خداوند میکند:
- گفتن لا اله الا الله
- هر زمان گناهی کند، استغفار کند
- هر زمان نعمتی به دست آورد یا کار خیری کند، شکر کند
- هر زمان مصیبتی به او رسد، استرجاع کند (آیه إنّا للّه را بخواند).[۵] [۶]
امام صادق(ع) فرموده است: «مَنْ أُلْهِمَ الِاسْتِرْجَاعَ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّة؛ کسی که هنگام مصیبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت برای او واجب میشود.»[۷]
مالکیت خداوند
پیامبر(ص): «هرگاه مصیبتزده، مصیبتش را به یاد آورَد و استرجاع کند (إنّا للّه بگوید)، هر چند از مصیبت بسیار گذشته باشد، خداوند، پاداشی مانند روز مصیبتش برای او مینویسد»[۸]
مفسران، آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانستهاند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.[۹] مراد از گفتن (إنا للَّه)، توجه و ایمان به حقیقت معنای آیه است که آدمی، بنده خداوند است.[۱۰]
مفسران در مورد آیه «إنا للَّه» توضیح دادهاند که مالکیت حقیقی، تنها برای خداوند است و هیچ انسانی در این مالکیت، شریک نیست و مالکیت انسان نسبت به خودش و اموالش، ظاهری و مجازی است. اگر انسان این را بداند، در وقت مصیبت، بیطاقت نمیشود؛ زیرا میداند چیزی را از دست نداده و مالکیت چیزی را ندارد. فردی که ایمان دارد، همه چیز را برای خداوند دانسته و هیچگاه در برابر بدبختیها، خود را نمیبازد.[۱۱]
بازگشت به خداوند
تعبیر «وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» در مورد قیامت دانسته شده که مسیر حرکت انسانها برای حسابرسی و پاداش و جزا به سوی او است. مفسران معتقدند آیه ﴿إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ﴾ به این معنا نیست که ما روزی با خداوند پیوند داشتهایم، از او جدا شده و دوباره جزئی از خداوند خواهیم شد. این تبیین را نادرست دانستهاند؛ زیرا خداوند بسیط است و هیچ ترکیبی در او راه ندارد و جزء داشتن، نقص برای خداوند است.
این آیه توجه به این واقعیت است که همه به سوی او بازمیگردند و اعلام میکند که اینجا سرای جاویدان نیست. کمبود و نابودی نعمتها یا زیادی آنها، همه زودگذر هستند. همه اینها، وسیلهای است برای پیمودن مراحل تکامل و رسیدن به رستگاری.[۱۲]
منابع
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.
- ↑ کاشانی، فتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص ۳۴۳
- ↑ محسنی، شیخ محمد آصف، دین و زندگانی، ج۱، ص۳۲.
- ↑ کاشانی، فتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص ۳۴۴
- ↑ برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۷، حدیث۱۹.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۶.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۹۸.
- ↑ حکمت نامه امام حسین، محمدی ریشهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.
- ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۱
- ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۳
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۵۲۵.