آیه رعایت سکوت هنگام قرائت قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}مراد از استماع و انصات در آیه ۲۰۴ سوره اعراف چیست؟ منظور از رحمتی که گوش‌دهنده و سکوت‌کننده هنگام قرائت قرآن مشمول آن می‌شود چیست؟{{پایان سوال}}
{{سوال}}اثر سکوت و گوش دادن به قرائت قرآن، در آیه ۲۰۴ سوره اعراف چیست؟ آیا سکوت و گوش دادن به قرآن هنگام تلاوت آن واجب است؟
{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''سفارش به رعایت سکوت و گوش دادن هنگام قرائت قرآن''' مضمون آیه ۲۰۴ سوره [[سوره اعراف|اعراف]] است که اثر آن زمینه‌سازی برای [[رحمت خدا]] دانسته شده است. در دیگر آیات قرآن و نیز روایات به گوش سپردن به قرآن تأکید شده است؛ اگرچه به فتوای فقیهان واجب نیست. اشتیاق به خدا، افزایش ایمان،‌ پاداش اخروی و هدایت از دیگر آثار سکوت هنگام قرائت قرآن و گوش دادن به آن شمرده شده است. 
دو واژه استماع و انصات را در این آیه، به معنای «گوش سپردن» و «سکوت برای شنیدن» دانسته‌اند.


== آیه و ترجمه ==
== آیه و ترجمه ==
خط ۱۲: خط ۱۵:
}}
}}


(لَعَلَّكُمْ تُرْحمُونَ) اشاره به اندازه بهره‌مندی‌ای دارد که از طریق اين استماع (گوش دادن) و انصات (سکوت کردن) صورت می‌گیرد و رحمت الهی که همان "نعمت" خداوند است به طور خاص شامل کسانی می‌شود که پیرو اهل بیت ((ع)) باشند و در واقع نتیجه گوش دادن به قرآن باید منجر به قبول و تبعیت از اهل بیت ((ع)) شود و هر قدر این تبعیت کامل باشد به همان اندازه، رحمت الهی بیشتر شامل فرد می‌شود.
==مراد از استماع و انصات هنگام قرآن ==
 
واژه استماع، به معنای گوش دادن همراه با ارده و پذیرش قلبی دانسته شده است.{{مدرک|date=سپتامبر ۲۰۲۱}} بر خلاف واژه سماع، که به معنای «شنیدن اگر چه بدون اراده باشد» به‌کار می‌رود. معادل استماع در فارسی  «گوش دادن» و معادل سماع «شندین» یا «به گوش رسیدن» است.{{مدرک|date=سپتامبر ۲۰۲۱}}منظور از استماع که در آیه ۲۰۴ سوره [[سوره اعراف|اعراف]] به کار رفته، گوش دادن همراه با خصوصیاتی شمرده شده که باعث دگرگونی معنوی در انسان شود. چنانکه بر اساس آیه ۸۳ سوره [[سوره مائده|مائده]]، عالمان [[مسیحیت|مسیحی]] پس از گوش دادن به آیاتی از قرآن، به دلیل حقیقتی که شناخته بودند اشک از چشمانشان جاری شد.
انصات: «انصات» نيز نوعي گوش فرا دادن و خاموشي و سخن نگفتن در هنگام شنيدن است و به ديگر سخن، «انصات» مترادف كلمه «سكوت» است كه مقدمه استماع و گوش دادن به شمار مي‌رود. در واقع «انصات» همان سكوت جهت استماع است.<ref>مفردات الفاظ القرآن، ماده: «صوت».</ref>
 
==مراد از استماع قرآن ==
واژه استماع، به معنای گوش دادن همراه با ارده و پذیرش قلبی دانسته شده است.{{مدرک|date=سپتامبر ۲۰۲۱}} بر خلاف واژه سماع که به معنای شنیدن اگر چه بدون اراده به‌کار می‌رود. معادل استماع در فارسی  «گوش دادن» و معادل سماع «شندین» یا «به گوش رسیدن» است.{{مدرک|date=سپتامبر ۲۰۲۱}}
 
مراد از استماع که در آیه ۲۰۴ سوره اعراف به کار رفته، گوش دادن با خصوصیاتی که باعث دگرگونی معنوی در انسان شود، شمرده شده است. چنانکه بر اساس آیه ۸۳ سوره مائده، عالمان مسیحی پس از گوش دادن به آیاتی از قرآن، به دلیل حقیقتی که شناخته بودند اشک از چشمانشان جاری شد.  
 
== انصات ==
اينكه در آيه شريفه «انصات» با «استماع» همراه شده، تأكيدي است بر سكوت ظاهري و تذكر به تمركز باطني؛ زيرا «استماع» بدون سكوت ظاهري امكان ندارد. بنابراين «استماع» و «انصات» گوش فرا دادن به همراه سكوت ظاهري و تمركز بخشيدن به قوه فكر و انديشه، جهت دريافت پيام قرآني است. <ref>الميزان في تفسير القرآن، ج۸، ص۳۸۲؛ ترجمه الميزان في تفسير القرآن، ج۱۶، ص۳۱۱.</ref>


خاموشي و سكوت در هنگام استماع قرآن، از جمله آداب محفل قرآني است كه توجه و تدبر در آيات الهي را به دنبال دارد و موجب رقّت قلب و انقلاب روحي و خوف تؤام با  گريه و زاري است. قرآن در اين‌باره مي‌فرمايد:ٍ  «اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلى ذِكْرِ اللَّهِ ذلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ» <ref>سوره زمر، آيه ۲۳ .</ref> «خداوند بهترين سخن را نازل كرده، كتابي كه آياتش (در لطف و زيبايي و عمق و محتوا) همانند يكديگر است؛ آياتي مكرر دارد (با تكراري شوق‌انگيز) كه از شنيدن آياتش لرزه بر اندام  كساني كه از پروردگارشان مي‌ترسند، مي‌افتد؛ سپس برون و درون‌شان نرم و متوجه ذكر خدا مي‌شود؛ اين هدايت الهي است كه هر كس را بخواهد با آن راهنمايي مي‌كند و هر كس را خداوند گمراه سازد، راهنمايي براي او نخواهد بود!.»
واژه انصات به معنای سکوتی است که مقدمه گوش دادن است؛<ref>مفردات الفاظ القرآن، ماده: «صوت».</ref> بنابراین همراه آوردن انصات با استماع در این آیه، تأکیدی بر تمرکز برای فهم بهتر قرآن شمرده شده است.<ref>الميزان في تفسير القرآن، ج۸، ص۳۸۲؛ ترجمه الميزان في تفسير القرآن، ج۱۶، ص۳۱۱.</ref>


== اهميت استماع قرآن ==
== اهميت استماع قرآن ==
در كتاب «تهذيب» چنين روايت شده است: «علي(ع) مشغول نماز صبح بود كه «ابن كُوا» (يكي از خوارج لجوج) كه پشت سر او بود، اين آيه را قرائت كرد: «وَ لَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ»<ref>سوره زمر، آيه ۶۵.</ref> ؛ «به تو و همه پيامبران پيشين وحي شده كه اگر مشرك شوي، تمام اعمالت تباه مي‌شود و از زيان‌كاران خواهي بود.»
در قرآن و روایات به گوش سپردن به قرآن سفارش و تأکید شده است؛ اگرچه به فتوای فقیهان و بر اساس [[اجماع]] و روایات واجب نیست.{{مدرک|date=سپتامبر ۲۰۲۱}}برخی، از روایتی که در کتاب [[تهذیب الاحکام (کتاب)|تهذیب الاحکام]] ذکر شده، بر اهمیت استماع قرآن استدلال کرده‌اند.{{مدرک|date=سپتامبر ۲۰۲۱}}طبق این روایت، [[امام علی(ع)]] نماز صبح می‌خواند که ابن کُوا، یکی از [[خوارج]]، پشت سر او آیه ۶۵ سوره [[سوره زمر|زمر]] را خواند.{{یادداشت|وَ لَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ (ترجمه:‌ به تو و همه پيامبران پيشين وحي شده كه اگر مشرك شوي، تمام اعمالت تباه مي‌شود و از زيان‌كاران خواهي بود.)}} وی قصد داشت با خواندن آیه بگوید امام علی(ع) با قبول حکمیت در جنگ [[جنگ صفین|صفین]] کافر شده است. امام علی(ع) به احترام قرآن سكوت كرد و پس از اتمام آن، قرائت نماز را ادامه داد. ابن کُوا دو بار دیگر این آیه را خواند و هر دو بار امام علی(ع)‌ سکوت کرد. امام(ع) پس از بار سوم، در پاسخ به او آیه شصت سوره [[سوره روم|روم]] را خواند.{{یادداشت|«فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لا يُوقِنُونَ؛ ترجمه: اكنون كه چنين است، صبر پيشه كن كه وعده خدا حق است و هرگز كساني كه ايمان ندارند، نبايد تو را خشمگين سازند.» اشاره به اينكه خداوند كيفر خلافكاران را كه شما هستید خواهد داد.}}<ref>تهذيب الاحکام، ج۳، ص۳۶.</ref>
 
هدف او از خواندن اين آيه اين بود كه به حضرت بفهماند كه با قبول حكميّت در جنگ صفّين نعوذباللّه كافر شده است.
 
«امام(ع) به احترام قرآن سكوت كرد تا او از قرائت آيه فارغ گرديد؛ پس شروع به قرائت نماز فرمود، دوباره، «ابن كُوا» همان آيه را تلاوت كرد، باز امام(ع) سكوت فرمود، آنگاه شروع به قرائت فرمود، بار سوم ابن كُوا شروع به خواندن همان آيه كرد و امام(ع) نيز سكوت فرمود و سپس اين آيه را قرائت كرد: «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لا يُوقِنُونَ»<ref>سوره روم، آيه ۶۰.</ref> ، اكنون كه چنين است، صبر پيشه كن كه وعده خدا حق است و هرگز كساني كه ايمان ندارند، نبايد تو را خشمگين سازند. اشاره به اينكه خداوند كيفر خلاف‌كاران را كه شمائيد خواهد داد».<ref>تهذيب الاحکام، ج۳، ص۳۶.</ref>
 
از مجموع اين بحث، روشن مي‌شود كه سكوت و استماع در هنگام شنيدن آيات قرآن، كار بسيار شايسته‌اي است؛ ولي به طور كلي واجب نيست، احتمال مي‌رود كه علاوه بر اجماع و روايات، جمله «لَعَلَّكُم‌ تُرْحَمونَ» (شايد مشمول رحمت خدا بشويد)، نيز اشاره به مستحب بودن اين حكم داشته باشد.
 
منظور از كلمه «لعلّ» (= شايد) ـ كه در چنين مواردي به كار مي‌رود ـ اين است، براي اينكه مشمول رحمت خداوند قرار گيريد، تنها سكوت و استماع به قرآن كافي نيست؛ بلكه براي رسيدن به اين مقصود، شرايط ديگري از جمله عمل به قرآن را طلب مي‌كند.
 
ذكر اين نكته هم بجا است كه فقيه معروف «فاضل مقداد» در كتاب «كنز العرفان» تفسير ديگري براي آيه شريفه ذكر كرده و آن اينكه، مراد از آن، شنيدن آيات قرآن و درك مفاهيم آن و پي بردن به اعجاز قرآن است. ذكر اين تفسير شايد به دليل آن است كه در آيه قبل، سخن از مشركان بود كه آنان درباره نزول قرآن بهانه‌جويي مي‌كردند، قرآن به آنان مي‌گويد: «خاموش شويد و گوش فرا دهيد، تا حقيقت را دريابيد»<ref>كنز العرفان، ج۱، ص۱۹۵.</ref> .
 
منعي نيست از اينكه مفهوم آيه ياد شده را آن قدر وسيع بدانيم تا مسلمانان و غير مسلمانان، همه را در برگيرد؛ به اين معنا كه مسلمانان هنگام قرائت قرآن، بدان گوش فرا دهند و مفاهيم آن را دريابند و عمل كنند. كافران و غير مسلمانان هم بايد، قرآن را بشنوند و سكوت كنند و در آن بينديشند تا ايمان بياورند و مشمول رحمت الهي شوند؛ زيرا قرآن، كتاب ايمان و علم و عمل است براي همگان، نه براي گروه خاص و معين».<ref>تفسير نمونه، ج۷، ص۷۰ ـ ۷۳.</ref>
 
«استماعي» مورد نظر است كه به همراه پذيرش قلبي باشد و چنين استماعي از قرآن آثار و بركات الهي را به دنبال دارد و مورد توصيه رسول گرامي اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) است. در واقع آثار استماع و انصات همان رسیدن و مشمول رحمت الهی شدن است و با این نگاه می‌توان گفت این آثار همان مصادیق رحمت است.


==آثار سکوت و استماع هنگام شنیدن قرآن==
==آثار سکوت و استماع هنگام شنیدن قرآن==
اشتیاق به خدا: رسول گرامي اسلام(ص) فرمود: «ألا من اشتاق إلي اللّه فليستمع كلام اللّه»<ref>كنز العمّال، ج۱، ص۵۵۱، حدیث ۲۴۷۲.</ref> «آگاه باشيد، هر كس مشتاق خدا باشد، بايد كلام (قرآن) او را گوش دهد».
بر اساس فراز {{قرآن|لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ}} در آیه، سکوت و استماع قرآن زمینه ساز دستیابی به [[رحمت خدا]] است.<ref>سوره اعراف، آيه ۲۰۴.</ref> با توجه به واژه «لَعَلَّ؛ شاید» گفته شده، برای دستیابی به رحمت خدا تنها سکوت و گوش دادن کافی نیست، بلکه شرایط دیگری نیز برای مشمول رحمت خدا شدن نیاز است.{{مدرک|date=سپتامبر ۲۰۲۱}} در دیگر آیات قرآن و نیز در روایات به آثار گوش سپردن به قرآن اشاره شده است؛ برخی از آنها چنین‌اند:
 
پاداش اخروی: حضرت محمد(ص) فرمود: «من استمع آيه من القرآن خيرٌ له من ثبير ذهباً، والثّبير اسم جبل عظيم باليمن»<ref>بحارالأنوار، ج۹۲، ص۲۰.</ref> «گوش كردن يك آيه از قرآن، از طلايي كه به اندازه كوه «ثبير» باشد بهتر است. («ثبير» نام كوه بزرگي در يمن است)».
 
دفع بلای اخروی: حضرت محمد(ص) فرمود: «يدفع عن قارئ القرآن بلاء الدنيا، ويدفع عن مستمع القرآن بلاء الآخره»<ref>كنز العمّال، ج۲،ص۲۹۱، حدیث ۴۰۳۱.</ref> «از قاري قرآن، بلاي دنيا و از استماع كننده آن، بلاي آخرت دفع مي‌گردد».
 
رقت قلب:  گروهي از مسيحيان عصر پيامبر(ص)  با شنيدن آيات قرآن اشك شوق مي‌ريختند: «وَ إِذا سَمِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرى أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْع...ِ»<ref>سوره مائده، آيه ۸۳.</ref> «كلمه «دمع» مي‌تواند به معناي اشك، باشد. در اين صورت «تفيض» يعني لبريز مي‌شود. بنابراين جمله «ْتَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ» به اين معنا است كه چشمان‌شان از اشك لبريز شد.»<ref>تفسير راهنما، ج۴، ص۵۴۵.</ref>
 
هدایت: آيه ديگري كه سخن از آثار استماع قرآن دارد آيه ۲۰۴ سوره «اعراف» است كه مي‌فرمايد: «وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ»<ref>سوره اعراف، آيه ۲۰۴.</ref> «هنگامي كه قرآن خوانده شود، گوش فرا دهيد و خاموش باشيد. شايد مشمول رحمت خدا شويد.»
الف. گوش سپردن كافران به آواي دلنشين قرآن، زمينه‌ساز دستيابي آنان به هدايت و رستگاري است: «وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ»<ref>سوره اعراف، آيه ۲۰۴.</ref>. چنان ‌چه خطاب اين آيه شريفه، كافران هم باشند، مصداق مورد نظر از رحمت در جمله «تُرْحَمُونَ» «هدايت» خواهد بود.<ref>تفسير راهنما، ج۶، ص۴۰۱.</ref>
 
زمینه ساز دستیابی به رحمت خدا: گوش فرا دادن به قرآن و سكوت به هنگام شنيدن آن، زمينه‌ساز دستيابي به رحمت خداوند است: «فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ».<ref>سوره اعراف، آيه ۲۰۴.</ref>  
 
دو نکته يكم. تعبير به «لعلَّ» در عبارت «لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ» «شايد مشمول رحمت خدا شويد»، مشعر اين معنا است كه تنها سكوت و گوش فرا دادن كافي نيست، بلكه شرايط ديگري از جمله عمل كردن به آن نيز يك شرط مهم و اساسي است. دوم. خطاب آيه مي‌تواند كافران را نيز شامل شود و اين مطلبي است كه فقيه معروف، مرحوم فاضل مقداد نيز در «كنز العرفان» ذكر كرده كه مراد از آيه، شنيدن آيات قرآن و درك مفاهيم آن و پي بردن به معجزه و اعجاز قرآن است<ref>كنز العرفان، ج۱، ص۱۹۵.</ref>.
 
بنابراين، بر اساس اين تفسير، مخاطب آيه هم مسلمانان خواهند بود و هم كافران؛ منتهي غير مسلمان بايد آن را بشنود و در آن بينديشد تا بدان ايمان آورد و سپس مشمول رحمت الهي شود؛ ولي مسلمان بايد بدان گوش بسپارد و مفاهيم آن را دريابد و بدان عمل كند تا او نيز مشمول رحمت خدا قرار گيرد.
 
افزایش ایمان: از جمله آياتي كه سخن از «آثار استماع قرآن» به ميان آورده، آيات سوره «توبه» است: «وَ إِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَه فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زادَتْهُ هذِهِ إِيماناً فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزادَتْهُمْ إِيماناً وَ هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ *  وَ أَمَّا الَّذِينَ فِي قلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَتْهُمْ رِجْساً إِلَى رِجْسِهِمْ وَ ماتُوا وَ هُمْ كافِرُونَ *  أَ وَ لا يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عامٍ مَرَّه أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لا يَتُوبُونَ وَ لا هُمْ يَذَّكَّرُونَ *  وَ إِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَه نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلى بَعْضٍ هَلْ يَراكُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُون»<ref>سوره توبه، آيه ۱۲۴ ـ ۱۲۷.</ref> «و هنگامي كه سوره‌اي نازل مي‌شود، بعضي از آنان (به ديگران) مي‌گويند: «اين سوره، ايمان كدام يك از شما را افزون ساخت؟!» (به آنها بگو:) اما كساني كه ايمان آورده‌اند، بر ايمان‌شان افزوده؛ و آنها (به فضل و رحمت الهي ) خوشحالند. * و اما آنها كه در دل‌هاي‌شان بيماري است، پليدي بر پليدي‌شان افزوده و از دنيا رفتند در حالي كه كافر بودند. * آيا آنها نمي‌بينند كه در هر سال، يك يا دو بار آزمايش مي‌شوند؟! باز توبه نمي‌كنند و متذكّر هم نمي‌گردند! * و هنگامي كه سوره‌اي نازل مي‌شود، بعضي از آنها (= منافقان) به يكديگر نگاه مي‌كنند و مي‌گويند: «آيا كسي شما را مي‌بيند؟ (اگر از حضور پيامبر بيرون رويم، كسي متوجه ما نمي‌شود!) سپس منصرف مي‌شوند (و بيرون مي‌روند)؛ خداوند دل‌هاي‌شان را (از حق) منصرف ساخته؛ چرا كه آنها، گروهي هستند كه نمي‌فهمند (و بي‌دانشند)!»


<span></span>
* '''اشتیاق به خدا''': در روایتی از [[پیامبر(ص)]]، یکی از نشانه‌های گوش دادن به قرآن را اشتیاق به خدا دانسته شده است.<ref>كنز العمّال، ج۱، ص۵۵۱، حدیث ۲۴۷۲.</ref>
* '''پاداش و دفع بلای اخروی''': بر اساس حدیثی، فایده گوش سپردن به آیه‌ای از قرآن از کوهی از جنس طلا بیشتر است.<ref>بحارالأنوار، ج۹۲، ص۲۰.</ref> طبق روایتی دیگر، بلای آخرت از کسی که به قرآن گوش فرا دهد دفع می‌شود.<ref>كنز العمّال، ج۲،ص۲۹۱، حدیث ۴۰۳۱.</ref>
* '''افزایش ایمان''': طبق آیات ۱۲۴-۱۲۷ سوره [[سوره توبه|توبه]]، یکی از آثار استماع قرآن را افزایش ایمان دانسته‌اند.
* '''رقت قلب''': گروهي از مسيحيان در عصر پیامبر(ص) با شنیدن آيات قرآن به دلیل حقایقی که به آن رسیدند، اشك شوق ریختند.<ref>سوره مائده، آيه ۸۳.</ref>
* '''هدایت''': به باور [[فاضل مقداد]] عالم شیعه (درگذشت ۸۲۶ق)، خطاب آیه رعایت سکوت، به [[کافر|کافران]] است و مراد از آیه، شنيدن قرآن و پی بردن به [[اعجاز قرآن]] است.<ref>كنز العرفان، ج۱، ص۱۹۵.</ref> بر اساس این تفسیر، از آثار استماع قرآن برای کافران، زمینه‌سازی برای هدایت است.<ref>تفسير راهنما، ج۶، ص۴۰۱.</ref><span></span>
{{پایان پاسخ}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۶۹: خط ۳۷:


{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی =علوم و معارف قرآن
  | شاخه فرعی۱ =
  | شاخه فرعی۱ =معارف قرآنی
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
خط ۷۶: خط ۴۴:


{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۱

سؤال
اثر سکوت و گوش دادن به قرائت قرآن، در آیه ۲۰۴ سوره اعراف چیست؟ آیا سکوت و گوش دادن به قرآن هنگام تلاوت آن واجب است؟


سفارش به رعایت سکوت و گوش دادن هنگام قرائت قرآن مضمون آیه ۲۰۴ سوره اعراف است که اثر آن زمینه‌سازی برای رحمت خدا دانسته شده است. در دیگر آیات قرآن و نیز روایات به گوش سپردن به قرآن تأکید شده است؛ اگرچه به فتوای فقیهان واجب نیست. اشتیاق به خدا، افزایش ایمان،‌ پاداش اخروی و هدایت از دیگر آثار سکوت هنگام قرائت قرآن و گوش دادن به آن شمرده شده است.

دو واژه استماع و انصات را در این آیه، به معنای «گوش سپردن» و «سکوت برای شنیدن» دانسته‌اند.

آیه و ترجمه

مراد از استماع و انصات هنگام قرآن

واژه استماع، به معنای گوش دادن همراه با ارده و پذیرش قلبی دانسته شده است.[نیازمند منبع] بر خلاف واژه سماع، که به معنای «شنیدن اگر چه بدون اراده باشد» به‌کار می‌رود. معادل استماع در فارسی «گوش دادن» و معادل سماع «شندین» یا «به گوش رسیدن» است.[نیازمند منبع]منظور از استماع که در آیه ۲۰۴ سوره اعراف به کار رفته، گوش دادن همراه با خصوصیاتی شمرده شده که باعث دگرگونی معنوی در انسان شود. چنانکه بر اساس آیه ۸۳ سوره مائده، عالمان مسیحی پس از گوش دادن به آیاتی از قرآن، به دلیل حقیقتی که شناخته بودند اشک از چشمانشان جاری شد.

واژه انصات به معنای سکوتی است که مقدمه گوش دادن است؛[۱] بنابراین همراه آوردن انصات با استماع در این آیه، تأکیدی بر تمرکز برای فهم بهتر قرآن شمرده شده است.[۲]

اهميت استماع قرآن

در قرآن و روایات به گوش سپردن به قرآن سفارش و تأکید شده است؛ اگرچه به فتوای فقیهان و بر اساس اجماع و روایات واجب نیست.[نیازمند منبع]برخی، از روایتی که در کتاب تهذیب الاحکام ذکر شده، بر اهمیت استماع قرآن استدلال کرده‌اند.[نیازمند منبع]طبق این روایت، امام علی(ع) نماز صبح می‌خواند که ابن کُوا، یکی از خوارج، پشت سر او آیه ۶۵ سوره زمر را خواند.[یادداشت ۱] وی قصد داشت با خواندن آیه بگوید امام علی(ع) با قبول حکمیت در جنگ صفین کافر شده است. امام علی(ع) به احترام قرآن سكوت كرد و پس از اتمام آن، قرائت نماز را ادامه داد. ابن کُوا دو بار دیگر این آیه را خواند و هر دو بار امام علی(ع)‌ سکوت کرد. امام(ع) پس از بار سوم، در پاسخ به او آیه شصت سوره روم را خواند.[یادداشت ۲][۳]

آثار سکوت و استماع هنگام شنیدن قرآن

بر اساس فراز ﴿لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ در آیه، سکوت و استماع قرآن زمینه ساز دستیابی به رحمت خدا است.[۴] با توجه به واژه «لَعَلَّ؛ شاید» گفته شده، برای دستیابی به رحمت خدا تنها سکوت و گوش دادن کافی نیست، بلکه شرایط دیگری نیز برای مشمول رحمت خدا شدن نیاز است.[نیازمند منبع] در دیگر آیات قرآن و نیز در روایات به آثار گوش سپردن به قرآن اشاره شده است؛ برخی از آنها چنین‌اند:

  • اشتیاق به خدا: در روایتی از پیامبر(ص)، یکی از نشانه‌های گوش دادن به قرآن را اشتیاق به خدا دانسته شده است.[۵]
  • پاداش و دفع بلای اخروی: بر اساس حدیثی، فایده گوش سپردن به آیه‌ای از قرآن از کوهی از جنس طلا بیشتر است.[۶] طبق روایتی دیگر، بلای آخرت از کسی که به قرآن گوش فرا دهد دفع می‌شود.[۷]
  • افزایش ایمان: طبق آیات ۱۲۴-۱۲۷ سوره توبه، یکی از آثار استماع قرآن را افزایش ایمان دانسته‌اند.
  • رقت قلب: گروهي از مسيحيان در عصر پیامبر(ص) با شنیدن آيات قرآن به دلیل حقایقی که به آن رسیدند، اشك شوق ریختند.[۸]
  • هدایت: به باور فاضل مقداد عالم شیعه (درگذشت ۸۲۶ق)، خطاب آیه رعایت سکوت، به کافران است و مراد از آیه، شنيدن قرآن و پی بردن به اعجاز قرآن است.[۹] بر اساس این تفسیر، از آثار استماع قرآن برای کافران، زمینه‌سازی برای هدایت است.[۱۰]


منابع

  1. مفردات الفاظ القرآن، ماده: «صوت».
  2. الميزان في تفسير القرآن، ج۸، ص۳۸۲؛ ترجمه الميزان في تفسير القرآن، ج۱۶، ص۳۱۱.
  3. تهذيب الاحکام، ج۳، ص۳۶.
  4. سوره اعراف، آيه ۲۰۴.
  5. كنز العمّال، ج۱، ص۵۵۱، حدیث ۲۴۷۲.
  6. بحارالأنوار، ج۹۲، ص۲۰.
  7. كنز العمّال، ج۲،ص۲۹۱، حدیث ۴۰۳۱.
  8. سوره مائده، آيه ۸۳.
  9. كنز العرفان، ج۱، ص۱۹۵.
  10. تفسير راهنما، ج۶، ص۴۰۱.
  1. وَ لَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ (ترجمه:‌ به تو و همه پيامبران پيشين وحي شده كه اگر مشرك شوي، تمام اعمالت تباه مي‌شود و از زيان‌كاران خواهي بود.)
  2. «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لا يُوقِنُونَ؛ ترجمه: اكنون كه چنين است، صبر پيشه كن كه وعده خدا حق است و هرگز كساني كه ايمان ندارند، نبايد تو را خشمگين سازند.» اشاره به اينكه خداوند كيفر خلافكاران را كه شما هستید خواهد داد.