استغفار برای دیگران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:


== استغفار پیامبر(ص) برای دیگران در قرآن ==
== استغفار پیامبر(ص) برای دیگران در قرآن ==
خداوند در قرآن به حضرت محمد(ص) سفارش می‌کند برای دیگران استغفار کند.<ref>آیه ۶۲ سوره نور، آیه ۱۲ سوره ممتحنه </ref> :{{قرآن|اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ ۚ|ترجمه=برايشان آمرزش بخواه|سوره=نور|آیه=۶۲}} و برای مؤمنان<ref>آیه ۱۹ سوره محمد</ref> و برای گنهکاران نیز.<ref>آیه ۱۵۹ سوره آل عمران</ref>
خداوند در قرآن به حضرت محمد(ص) سفارش می‌کند برای دیگران استغفار کند.<ref>آیه ۱۲ سوره ممتحنه </ref>:{{قرآن|اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ ۚ|ترجمه=برايشان آمرزش بخواه|سوره=نور|آیه=۶۲}} و برای مؤمنان<ref>آیه ۱۹ سوره محمد</ref> و برای گنهکاران نیز.<ref>آیه ۱۵۹ سوره آل عمران</ref>


در جای دیگر قرآن از بی فایده بودن استغفار پیامبر برای منافقان سخن می‌کند.<ref>آیه ۸۰ و ۱۱۳ سوره توبه، آیه ۵و ۶ سوره منافقون، </ref> چون آنان خود به استغفار باوری ندارند.<ref>آیه ۱۱ سوره فتح</ref> اما اگر همانان توبه کنند و پیامبر برایشان استغفار کنند خداوند آنان را می‌بخشد.<ref>آیه ۶۰ سوره نساء</ref> زمانی که پیامبر برای دیگران استغفار کند و خود آنان هم از خداوند استغفار کنند، یقینا گناهان آنان بخشیده می‌شود.<ref>آیه ۶۴ سوره نساء</ref>
در جای دیگر قرآن از بی فایده بودن استغفار پیامبر برای منافقان سخن می‌کند.<ref>آیه ۸۰ و ۱۱۳ سوره توبه، آیه ۵و ۶ سوره منافقون، </ref> چون آنان خود به استغفار باوری ندارند.<ref>آیه ۱۱ سوره فتح</ref> اما اگر همانان توبه کنند و پیامبر برایشان استغفار کنند خداوند آنان را می‌بخشد.<ref>آیه ۶۰ سوره نساء</ref> زمانی که پیامبر برای دیگران استغفار کند و خود آنان هم از خداوند استغفار کنند، یقینا گناهان آنان بخشیده می‌شود.<ref>آیه ۶۴ سوره نساء</ref>
مفسران استغفار پیامبر(ص) برای دیگران را کامل کردن شفقت و مهربانی پیامبر(ص) نسبت به مسلمانان می دانند.<ref>طبرسی، ترجمه تفسیر جوامع الجامع، ج۱، ص۵۶۰</ref>


== استغفار پیامبران برای دیگران ==
== استغفار پیامبران برای دیگران ==

نسخهٔ ‏۱۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۱

سؤال

آیا پیامبر(ص) در قرآن برای دیگران استغفار کرده است؟

استغفار پیامبر(ص) برای دیگران در چند آیه قرآن به صراحت آمده است.

استغفار پیامبر(ص) برای دیگران در قرآن

خداوند در قرآن به حضرت محمد(ص) سفارش می‌کند برای دیگران استغفار کند.[۱]:﴿اسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ ۚ؛ برايشان آمرزش بخواه(نور:۶۲) و برای مؤمنان[۲] و برای گنهکاران نیز.[۳]

در جای دیگر قرآن از بی فایده بودن استغفار پیامبر برای منافقان سخن می‌کند.[۴] چون آنان خود به استغفار باوری ندارند.[۵] اما اگر همانان توبه کنند و پیامبر برایشان استغفار کنند خداوند آنان را می‌بخشد.[۶] زمانی که پیامبر برای دیگران استغفار کند و خود آنان هم از خداوند استغفار کنند، یقینا گناهان آنان بخشیده می‌شود.[۷]

مفسران استغفار پیامبر(ص) برای دیگران را کامل کردن شفقت و مهربانی پیامبر(ص) نسبت به مسلمانان می دانند.[۸]

استغفار پیامبران برای دیگران

پیامبران برای دیگران و اطرافیان خود طلب استغفار از خداوند کردند. حضرت ابراهیم(ع) برای پدر\عمو خود از خداوند طلب بخشش کرد.[۹] و در جای دیگر حضرت ابراهیم برای پدر و مادر خویش و جمیع مؤمنان استغفار می‌کند.[۱۰] استغفار حضرت موسی(ع) برای برادرش[۱۱] و عده‌ای از بنی اسرائیل[۱۲]، استغفار حضرت نوح(ع) برای فرزندش که از سوی خداوند اجابت نشد[۱۳]، و دعای مغفرتش برای پدر و مادر خویش و زنان و مردان مؤمن،[۱۴] استغفار حضرت یعقوب(ع) برای فرزندانش[۱۵] از موارد استغفار پیامبران برای دیگران است.

استغفار فرشتگان برای مؤمنان

استغفار فرشتگان برای بندگان در دو جای قرآن آمده است یک جا تنها از استغفار فرشتگان برای اهل ایمان سخن گفته شده است[۱۶] و در جای دیگر گفته شده است فرشتگان برای تمامی ساکنان زمین استغفار می‌گویند.[۱۷]

استغفار مؤمنان برای یکدیگر

در قرآن تابعین برای یکدیگر دعا می‌کنند و طلب استغفار دارند.[۱۸] این آیه عمومیت دارد و شامل همه مسلمانان می‌شود.[۱۹]

منابع

  1. آیه ۱۲ سوره ممتحنه
  2. آیه ۱۹ سوره محمد
  3. آیه ۱۵۹ سوره آل عمران
  4. آیه ۸۰ و ۱۱۳ سوره توبه، آیه ۵و ۶ سوره منافقون،
  5. آیه ۱۱ سوره فتح
  6. آیه ۶۰ سوره نساء
  7. آیه ۶۴ سوره نساء
  8. طبرسی، ترجمه تفسیر جوامع الجامع، ج۱، ص۵۶۰
  9. آیه ۴ سوره ممتحنه، آیه ۸۶ سوره شعراء، آیه ۴۷ سوره مریم.
  10. آیه ۴۱ سوره ابراهیم، آیه ۵ سوره ممتحنه
  11. آیه ۱۵۱ سوره اعراف
  12. آیه ۱۵۵ سوره اعراف
  13. آیات ۴۵ تا ۴۷ سوره هود
  14. آیه ۲۸ سوره نوح
  15. آیه ۹۷ و ۹۸ سوره یوسف
  16. آیه ۷ سوره غافر
  17. آیه ۵ سوره شوری
  18. آیه ۱۰ سوره حشر
  19. مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، ج۲۳، ص: ۵۲۲