عذاب شدن معبودان غیر از خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
سوزاندن معبودان خیالی بت‌پرستان از آن جهت نیست که آن معبودان در این موضوع صاحب اختیار بوده‌اند و خداوند از این کار قصد عذاب آن‌ها را دارد، بلکه این امر به منظور عذاب و تحقیر مشرکان است. از این رو اشکال مذکور در سؤال مبنی بر جاندار نبودن آنها یا ظالمانه بودن این سوزانده شدن، به سادگی پاسخ داده خواهد شد. در ضمن از آیات قرآن استفاده نمی‌شود که معبودان بدون ادعا مانند حضرت عزیر، حضرت عیسی و غیره در آتش جهنم خواهند سوخت.
'''عذاب شدن معبودان غیر از خدا در جهنم'''، به محتوای بخشی از آیات ۲۲ و ۲۳ سوره [[سوره صافات|صافات]] و آیات ۹۸ و ۹۹ سوره [[سوره انبیاء|انبیاء]] اشاره دارد. عذاب معبودان غیر جاندار مانند [[بت|بت‌ها]] را نوعی مجازات برای بت‌پرستان دانسته‌اند؛ زیرا باعث تحقیر آنها و افکارشان می‌شود. به باور برخی از مفسران، این آیات شامل معبودان جاندار مانند انسان‌ها نمی‌شود؛ اما اگر شامل شود، معبودانی که در عبادت شدن خود نقشی نداشته‌اند از آن استثناء‌ شده‌اند.  


== مجازات و تحقیر بت‌پرستان ==
== مجازات و تحقیر بت‌پرستان ==
خط ۲۴: خط ۲۳:


{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه فرعی۱ =
  | شاخه فرعی۱ = معارف قرآنی
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
خط ۳۱: خط ۳۰:


{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = شد
  | تیترها =
  | تیترها = شد
  | ویرایش =
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر = شد
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت = ج
  | کیفیت =
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۴

سؤال
بر اساس آیات ۲۲ و ۲۳ سوره صافات و آیات ۹۸ و ۹۹ سوره انبیاء، معبودان غیر از خدا عذاب خواهند شد. عذاب معبودانی مانند بت‌ها که جان ندارند چه فایده‌ای دارد؟ آیا این آیه شامل معبودانِ انسانی مانند فرعون نیز می‌شود؟ در این صورت با معبودانی مانند حضرت عیسی(ع) که با پرسیده‌شدن خود مخالف بودند یا در آن نقشی نداشتند چگونه برخورد خواهد شد؟


عذاب شدن معبودان غیر از خدا در جهنم، به محتوای بخشی از آیات ۲۲ و ۲۳ سوره صافات و آیات ۹۸ و ۹۹ سوره انبیاء اشاره دارد. عذاب معبودان غیر جاندار مانند بت‌ها را نوعی مجازات برای بت‌پرستان دانسته‌اند؛ زیرا باعث تحقیر آنها و افکارشان می‌شود. به باور برخی از مفسران، این آیات شامل معبودان جاندار مانند انسان‌ها نمی‌شود؛ اما اگر شامل شود، معبودانی که در عبادت شدن خود نقشی نداشته‌اند از آن استثناء‌ شده‌اند.

مجازات و تحقیر بت‌پرستان

بر اساس آیات ۲۲ و ۲۳ سوره صافات و آیات ۹۸ و ۹۹ سوره انبیاء،  معبودان غیر از خدا در جهنم عذاب خواهند شد. آیت‌الله مکارم شیرازی، در تفسیر نمونه این عذاب را نوعی مجازات برای بت‌پرستان دانسته است. به گفته او، عذاب بت‌ها در جهنم تحقیر بت‌پرستان و افکار آنها است که برای آنها ارزشی می‌پنداشتند.[۱]

معبودان بی‌جان یا جاندار

به گفته فضل بن حسن طبرسی مفسر شیعه، آیه ﴿وَ ما کانُوا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ(صافات:۸) تنها شامل معبودان بی‌جان مانند بت‌ها می‌شود؛ زیرا کلمه «ما» در زبان عربی برای غیر عاقل به کار می‌رود. همچنین مخاطب این آیه مردم مکه بوده[۲] و آنها بت‌ها را می‌پرستیدند.[۳] علامه طباطبایی دیگر مفسر شیعه نیز، معبودان در این آیه را شامل انسان‌ها، فرشتگان و جن‌ها ندانسته است.[۴]

البته علامه طباطبایی احتمال داده است کلمه «ما» شامل معبودان باشعور نیز شده و فرعون و نمرود را نیز دربربگیرد.[۴]

استثنای برخی معبودان جاندار

اگر آیات مربوط به وارد شدن معبودان غیر خدا به جهنم، شامل معبودان جاندار نیز شود، شامل معبودانی که در پرستش شدنِ خود نقشی نداشته‌اند نخواهد شد. در آیه ۱۰۱ سوره انبیاء سه آیه پس از آیات مورد نظر، مؤمنان صالح دور از جهنم دانسته شده است.[۵] برخی احتمال داده‌اند این آیه استثنائی برای خارج کردن معبودانی مانند حضرت عیسی(ع) و مریم است.[۶]


منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ه‍. ش، ج۱۳، ص۵۰۷.
  2. آلوسی، محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالکتب العلمیه، اول، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۸۹.
  3. مجمع البیان فی تفسیر القرآن، پیشین، ج‏۱۶، ص۱۶۶.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ رک: طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۱۹۸.
  5. انبیاء: ۱۰۱.
  6. تفسیر نمونه، پیشین، ج‏۱۳، ص۵۰۹.