آیه «انا لله و انا الیه راجعون»
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| واقع در سوره | بقره | 
| شماره آیه | ۱۵۶ | 
| جزء | ۲ | 
| اطلاعات محتوایی | |
| مکان نزول | مدینه | 
| موضوع | خصوصیت صابران | 
آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» (ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او بازمیگردیم) بیانگر یکی از ویژگیهای برجسته صابران است؛ آنان که در لحظههای سخت مصیبت و بلا میگویند: «ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او بازمیگردیم.»
خواندن این آیه در هنگام رویداد مصیبتها را «استرجاع» مینامند. در روایات فراوانی تأکید شده است که در زمانهای سختی و ناملایمات، این آیه تلاوت شود.
مفسران، تعبیر ﴿إِنَّا لِلَّهِ﴾ را نشاندهنده بندگی انسانها و مالکیت مطلق پروردگار، و عبارت ﴿إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ﴾ را نمادی از قیامت و فانیبودن دنیا دانستهاند. همچنین، همراهی این دو عبارت در کنار یکدیگر، نشاندهنده رسیدن به مقام تسلیم و رضا از راه صبر بر مصیبتهاست.
متن آیه
| ﴿ | الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ کسانی که چون مصیبتی به آنها رسید گفتند: ما از آن خدا هستیم و به او بازمیگردیم. بقره:آیه ۱۵۶ | ﴾ | 
توصیهای برای صابران
آیه ۱۵۶ سوره بقره درباره صابران است و به افراد مصیبتدیده با گفتن اینکه همه چیز از جانب خداوند است، آرامش میدهد. امام علی(ع) معتقد بود هنگامی که میگوییم ﴿إِنَّا لِلّه﴾ به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار میکنیم و وقتی میگوییم ﴿وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ﴾ به این معنا است که ما انسانها، ابدی نبوده و روزی میمیریم.[۱]
این آیه نشان میدهد در برابر مصیبت و بلا باید تنها تسلیم خداوند بود.[۲] حکمت این توصیه خداوند این است که مؤمن در موقع مصیبت، به ذلت، ناامیدی و ضعف نفس گرفتار نشود و جنبه مادی او بر مقام معنوی غلبه پیدا نکند.[۳]
در روایات آمده که هر فردی بلایی ببیند، این آیه را بخواند، ثواب بزرگی میبرد.[۴] از پیامبر(ص) نقل شده که چهار خصلت، انسان را غرق در نور خداوند میکند:
- گفتن لا اله الا الله
- هر زمان گناهی کند، استغفار کند
- هر زمان نعمتی به دست آورد یا کار خیری کند، شکر کند
- هر زمان مصیبتی به او رسد، استرجاع کند (آیه إنّا للّه را بخواند).[۵] [۶]
امام صادق(ع) فرموده است: «مَنْ أُلْهِمَ الِاسْتِرْجَاعَ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّة؛ کسی که هنگام مصیبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت برای او واجب میشود.»[۷]
مالکیت خداوند
پیامبر(ص): «هرگاه مصیبتزده، مصیبتش را به یاد آورَد و استرجاع کند (إنّا للّه بگوید)، هر چند از مصیبت بسیار گذشته باشد، خداوند، پاداشی مانند روز مصیبتش برای او مینویسد»[۸]
مفسران، آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانستهاند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.[۹] مراد از گفتن (إنا للَّه)، توجه و ایمان به حقیقت معنای آیه است که آدمی، بنده خداوند است.[۱۰]
مفسران در مورد آیه «إنا للَّه» توضیح دادهاند که مالکیت حقیقی، تنها برای خداوند است و هیچ انسانی در این مالکیت، شریک نیست و مالکیت انسان نسبت به خودش و اموالش، ظاهری و مجازی است. اگر انسان این را بداند، در وقت مصیبت، بیطاقت نمیشود؛ زیرا میداند چیزی را از دست نداده و مالکیت چیزی را ندارد. فردی که ایمان دارد، همه چیز را برای خداوند دانسته و هیچگاه در برابر بدبختیها، خود را نمیبازد.[۱۱]
بازگشت به خداوند
تعبیر «وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ» در مورد قیامت دانسته شده که مسیر حرکت انسانها برای حسابرسی و پاداش و جزا به سوی او است. مفسران معتقدند آیه ﴿... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ﴾ به این معنا نیست که ما روزی با خداوند پیوند داشتهایم، از او جدا شده و دوباره جزئی از خداوند خواهیم شد. این تبیین را نادرست دانستهاند؛ زیرا خداوند بسیط است و هیچ ترکیبی در او راه ندارد و جزء داشتن، نقص برای خداوند است.
این آیه توجه به این واقعیت است که همه به سوی او بازمیگردند و اعلام میکند که اینجا سرای جاویدان نیست. کمبود و نابودی نعمتها یا زیادی آنها، همه زودگذر هستند. همه اینها، وسیلهای است برای پیمودن مراحل تکامل و رسیدن به رستگاری.[۱۲]
منابع
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.
- ↑ کاشانی، فتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص ۳۴۳
- ↑ محسنی، شیخ محمد آصف، دین و زندگانی، ج۱، ص۳۲.
- ↑ کاشانی، فتح الله، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج۱، ص ۳۴۴
- ↑ برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۷، حدیث۱۹.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۶۶.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۹۸.
- ↑ حکمت نامه امام حسین، محمدی ریشهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.
- ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۱
- ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص: ۵۳۳
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۵۲۵.
