automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۲۲۵
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''توّاب''' از صفات و اسماء الهی به معنای این است که خداوند توبهپذیر و بازگشتکننده است. به این معنا که هرگاه بنده از گناهش توبه کند و به خدا بازگردد، خدا نیز بسیار بر بندهاش بازمیگردد و او را میبخشد. گفته شده خداوند به سبب صفت رحمتش، توبه را میپذیرد. توّاب را به معنای کسی ذکر کردهاند که توبه بندگانش را قبول و اسباب توبه را برایشان فراهم میکند، و هر قدر توبه از سوی بنده تکرار شود، قبول توبه نیز از جانب خداوند تکرار میشود. | '''توّاب''' از صفات و اسماء الهی به معنای این است که خداوند توبهپذیر و بازگشتکننده است. به این معنا که هرگاه بنده از گناهش توبه کند و به خدا بازگردد، خدا نیز بسیار بر بندهاش بازمیگردد و او را میبخشد. گفته شده خداوند به سبب صفت رحمتش، توبه را میپذیرد. توّاب را به معنای کسی ذکر کردهاند که توبه بندگانش را قبول و اسباب توبه را برایشان فراهم میکند، و هر قدر توبه از سوی بنده تکرار شود، قبول توبه نیز از جانب خداوند تکرار میشود. توّاب در قرآن، یازده بار آمده و در همه موارد جز یک بار ه عنوان وصف خدا به کار رفته است. | ||
صفت تواب از آن روی که بر وقوع فعلی از خداوند دلالت دارد صفت فعلی ثبوتی بهشمار میآید. تواب به معنای نام نیکوی خداوند در ادعیه و روایات بسیاری آمده بویژه در حدیث مشهور اسماء حسنی یکی از نود و نه نام خدا برشمرده شده است. عموم متکلمان شیعه قبول توبه را بر خداوند واجب نمیدانند و عموم متکلمان معتزلی قبول توبه را بر خدا واجب میدانند. | صفت تواب از آن روی که بر وقوع فعلی از خداوند دلالت دارد صفت فعلی ثبوتی بهشمار میآید. تواب به معنای نام نیکوی خداوند در ادعیه و روایات بسیاری آمده بویژه در حدیث مشهور اسماء حسنی یکی از نود و نه نام خدا برشمرده شده است. عموم متکلمان شیعه قبول توبه را بر خداوند واجب نمیدانند و عموم متکلمان معتزلی قبول توبه را بر خدا واجب میدانند. |