آیات صلح در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
مفاد این آیه را لزوم میل به مسالمت و مصالحه دانسته‌اند در موردی که مشرکان به مسالمت و صلح قائل گردند.<ref>شهابی، محمود، ادوار فقه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۸۹.</ref> [[صاحب المیزان]] نوشته است اگر دشمن به صلح و روش مسالمت‌آمیز رغبت کرد پیامبر نیز باید به آن متمایل شود و به خدا توکل کند و نترسد از اینکه مبادا اموری پشت پرده باشد و او را غافل‌گیر کند چون خدا شنوا و دانا است؛ بلکه خداوند یاری نموده و کفایت می‌کند.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۱۷.</ref> گفته شده در پذیرش صلح، هم احتمال خطر و توطئه است و هم زخم زبان برخی دوستان، ولی باید بر خدا توکل کرد.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۳۴۸.</ref> | مفاد این آیه را لزوم میل به مسالمت و مصالحه دانسته‌اند در موردی که مشرکان به مسالمت و صلح قائل گردند.<ref>شهابی، محمود، ادوار فقه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۸۹.</ref> [[صاحب المیزان]] نوشته است اگر دشمن به صلح و روش مسالمت‌آمیز رغبت کرد پیامبر نیز باید به آن متمایل شود و به خدا توکل کند و نترسد از اینکه مبادا اموری پشت پرده باشد و او را غافل‌گیر کند چون خدا شنوا و دانا است؛ بلکه خداوند یاری نموده و کفایت می‌کند.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۱۷.</ref> گفته شده در پذیرش صلح، هم احتمال خطر و توطئه است و هم زخم زبان برخی دوستان، ولی باید بر خدا توکل کرد.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۳۴۸.</ref> | ||
== آیه | == آیه ۹۰ سوره نساء == | ||
== آیه | |||
در آیه ۹۰ سوره نساء جنگ با دو گروه منع شده است و باید با آنها صلح کرد. گروه اول آنهایی كه با يكى از هم پيمانان شما ارتباط دارند و پيمان بسته اند. و دوم کسانی كه از نظر موقعيت خاص خود در شرائطى قرار دارند كه نه قدرت مبارزه با شما را در خود مىبينند، و نه توانايى همكارى با شما و مبارزه با قبيله خود دارند.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۵۵. | |||
</ref> در پايان آيه بار ديگر نسبت به دسته اخير تاكيد كرده و با توضيح بيشترى چنين مىفرمايد:" اگر آنها از پيكار با شما كنارهگيرى كنند و پيشنهاد صلح نمايند خداوند به شما اجازه تعرض نسبت به آنها را نمىدهد و موظفيد دستى را كه به منظور صلح به سوى شما دراز شده بفشاريد".<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۵۶.</ref> | |||
مفسران ذیل این آیه گفته اند جهاد در اسلام براى سلطه و تحميل عقيده نيست، بلكه براى دفع شرّ و موانع است. از این جهت اگر آنان از مسلمانان دست برداشتهاند مسلمانان تعرّض بر آنان نكنند و اگر مسلمانان متعرّض شوند ممكن است خداوند به آنان نيرو دهد.<ref>قرائتی، تفسير نور، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۱۲۷.</ref> | |||
نكته قابل توجه اينكه قرآن در اين آيه و چندين آيه ديگر پيشنهاد صلح را با تعبير القاء سلام (افكندن صلح) ذكر كرده است كه ممكن است اشاره به اين مطلب باشد كه طرفين نزاع، پيش از آنكه صلح كنند، معمولا از هم فاصله مىگيرند و حتى پيشنهاد صلح را با احتياط طرح مىكنند، گويى دور از هم ايستادهاند و اين پيشنهاد را بسوى هم پرتاب مىنمايند.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۵۶.</ref> گفته شده باید به پيمانهاى نظامى حتّى با كفّار، و انگيزههاى صلحطلبانه و تقاضاى آتش بس، احترام گذاشت. چون در اسلام، صلح اصل است و جنگ، در صورت ضرورت مجوّز دارد.<ref>قرائتی، تفسير نور، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۱۲۷. | |||
</ref> | |||
== آیه ۹۴ سوره نساء == | |||
... | ... | ||
نسخهٔ ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
چه آیاتی در قرآن به صلح پرداخته است؟
آیات متعدّدی از قرآن مجید در مورد صلح سخن می‌گوید.[۱]
آیه ۶۱ سوره انفال
آیه ۶۱ سوره انفال در بیان این موضوع است که اگر کافران و کسانی که با مسلمانان جنگ دارند، به صلح گرایش پیدا کردند، مسلمانان نیز باید به صلح درآیند و به خدا توکل کنند.[۲] مفسران در توضیح این آیه گفته‌اند از آنجا که به هنگام امضای پیمان صلح غالباً افراد گرفتار تردید می‌شوند در قرآن به پیامبر(ص) دستور داده شده در قبول پیشنهاد صلح تردیدی به خود راه ندهند و چنانچه شرائط آن عاقلانه و عادلانه باشد آن را بپذیرد و بر خدا توکل کند.[۳] مفاد این آیه را لزوم میل به مسالمت و مصالحه دانسته‌اند در موردی که مشرکان به مسالمت و صلح قائل گردند.[۴] صاحب المیزان نوشته است اگر دشمن به صلح و روش مسالمت‌آمیز رغبت کرد پیامبر نیز باید به آن متمایل شود و به خدا توکل کند و نترسد از اینکه مبادا اموری پشت پرده باشد و او را غافل‌گیر کند چون خدا شنوا و دانا است؛ بلکه خداوند یاری نموده و کفایت می‌کند.[۵] گفته شده در پذیرش صلح، هم احتمال خطر و توطئه است و هم زخم زبان برخی دوستان، ولی باید بر خدا توکل کرد.[۶]
آیه ۹۰ سوره نساء
در آیه ۹۰ سوره نساء جنگ با دو گروه منع شده است و باید با آنها صلح کرد. گروه اول آنهایی كه با يكى از هم پيمانان شما ارتباط دارند و پيمان بسته اند. و دوم کسانی كه از نظر موقعيت خاص خود در شرائطى قرار دارند كه نه قدرت مبارزه با شما را در خود مىبينند، و نه توانايى همكارى با شما و مبارزه با قبيله خود دارند.[۷] در پايان آيه بار ديگر نسبت به دسته اخير تاكيد كرده و با توضيح بيشترى چنين مىفرمايد:" اگر آنها از پيكار با شما كنارهگيرى كنند و پيشنهاد صلح نمايند خداوند به شما اجازه تعرض نسبت به آنها را نمىدهد و موظفيد دستى را كه به منظور صلح به سوى شما دراز شده بفشاريد".[۸]
مفسران ذیل این آیه گفته اند جهاد در اسلام براى سلطه و تحميل عقيده نيست، بلكه براى دفع شرّ و موانع است. از این جهت اگر آنان از مسلمانان دست برداشتهاند مسلمانان تعرّض بر آنان نكنند و اگر مسلمانان متعرّض شوند ممكن است خداوند به آنان نيرو دهد.[۹]
نكته قابل توجه اينكه قرآن در اين آيه و چندين آيه ديگر پيشنهاد صلح را با تعبير القاء سلام (افكندن صلح) ذكر كرده است كه ممكن است اشاره به اين مطلب باشد كه طرفين نزاع، پيش از آنكه صلح كنند، معمولا از هم فاصله مىگيرند و حتى پيشنهاد صلح را با احتياط طرح مىكنند، گويى دور از هم ايستادهاند و اين پيشنهاد را بسوى هم پرتاب مىنمايند.[۱۰] گفته شده باید به پيمانهاى نظامى حتّى با كفّار، و انگيزههاى صلحطلبانه و تقاضاى آتش بس، احترام گذاشت. چون در اسلام، صلح اصل است و جنگ، در صورت ضرورت مجوّز دارد.[۱۱]
آیه ۹۴ سوره نساء
...
آیه ۲۵ سوره یونس
...
منابع
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، از تو سؤال می‌کنند (مجموعه سوالات قرآنی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله)، قم، ناشر: امام علی بن ابی طالب علیه السلام، ۱۳۸۷ش، ص۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۳۰.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۳۰.
- ↑ شهابی، محمود، ادوار فقه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۸۹.
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۱۷.
- ↑ قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۳۴۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۵۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۵۶.
- ↑ قرائتی، تفسير نور، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۱۲۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۵۶.
- ↑ قرائتی، تفسير نور، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۱۲۷.