تکذیب حضرت نوح یا همه پیامبران

سؤال

خداوند متعال در آیه ۳۷ سوره فرقان می‌فرماید: «زمانی که قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند»؛ ولی قوم حضرت نوح که یک پیامبر بیشتر نداشتند، چرا قرآن می‌گوید پیامبران را تکذیب کردند؟

خداوند تکذیب شدن حضرت نوح(ع) را تکذیب همه پیامبران دانسته است:

﴿

وَ قَوْمَ نُوحٍ لَّمَّا کَذَّبُواْ الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَ جَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ ءَایَه وَ أَعْتَدْنَا لِلظَّلِمِینَ عَذَابًا أَلِیمًا

و قوم نوح را هنگامی که رسولان (ما) را تکذیب کردند غرق نمودیم و آنان را درس عبرتی برای مردم قرار دادیم و برای ستمگران عذاب دردناکی فراهم ساخته‌ایم.

فرقان:۳۷

﴾

قرآن علاوه بر این آیه در آیه دیگر نیز از تکذیب پیامبران توسط قوم نوح سخن گفته است:﴿کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلینَ؛ قوم نوح رسولان را تکذیب کردند﴾(شعراء:۱۰۵) در حالی که آنها به حضرت نوح ایمان نیاورده بودند. مفسران دو دلیل بر این آورده‌اند:

پیامبران، هیچ گونه اختلافی با یکدیگر ندارند و هماهنگ و همسو هستند. اگر هم در اثر شرایط زمانی و مکانی، گاهی شیوه‌های تربیتی، احکام فقهی یا معجزه‌های پیامبران با یکدیگر فرق داشت، تأثیری در اساس دین که یگانه‌پرستی است، نمی‌کند. همه پیامبران الهی مردم را به توحید و خداپرستی دعوت می‌کردند و تکذیب هر کدام از پیامبران الهی، تکذیب توحید و خداپرستی است که همه پیامبران بدان دعوت کرده‌اند؛ گویا قوم نوح(ع) با تکذیب وی همه پیامبران را تکذیب کرده‌اند.^[۱]
در میان قوم نوح(ع) افرادی از بت‌پرستان هم بودند که به کلی منکر اصل نبوت بودند. آنها نه تنها حضرت نوح(ع) و بلکه نبوت همه پیامبران الهی را تکذیب می‌کردند و چیزی به عنوان ارسال پیامبر از سوی خدا را قبول نداشتند. این افراد نه تنها حضرت نوح و بلکه همه پیامبران را تکذیب می‌کردند و قرآن از این حقیقت پرده برداشته است.^[۲]

منابع

↑ جعفری، یعقوب، تفسیر کوثر، قم، هجرت، چاپ اول، بی تا، ج‏۲، ص۱۷۳.
↑ طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، جامعه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۵، ص۳۰۰. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۵، ص۸۹. فخر رازی، محمد، مفاتیح الغیب، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق، ج‏۲۴، ص۴۵۹. طوسی، محمد، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ج‏۷، ص۴۹۰. بیضاوی، عبدالله، انوار التنزیل و أسرار التأویل، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج‏۴، ص۱۲۴. زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت، دار الکتب العربی، چاپ سوم، ۱۴۰۷ق، ج‏۳، ص۲۸۰.

[1] جعفری، یعقوب، تفسیر کوثر، قم، هجرت، چاپ اول، بی تا، ج‏۲، ص۱۷۳.

[2] طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، جامعه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۵، ص۳۰۰. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۵، ص۸۹. فخر رازی، محمد، مفاتیح الغیب، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق، ج‏۲۴، ص۴۵۹. طوسی، محمد، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ج‏۷، ص۴۹۰. بیضاوی، عبدالله، انوار التنزیل و أسرار التأویل، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج‏۴، ص۱۲۴. زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت، دار الکتب العربی، چاپ سوم، ۱۴۰۷ق، ج‏۳، ص۲۸۰.

[۱]

[۲]