تدوین کتاب‌های حدیثی اهل‌سنت
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
تدوین کتاب‌های حدیثی توسط اهل سنت در چه زمانی بوده است؟
دوره‌های تاریخی حدیث اهل سنت
محققان تاریخ دانش حدیث در میان اهل سنت را به دوره‌های مختلفی تقسیم کرده‌اند.[۱] بجز دورهٔ اول تاریخ حدیث در میان اهل سنت، که دورهٔ ممانعت از نگارش و تدوین است، در سایر دوره‌ها برای جمع‌آوری، نگارش، تدوین، تبیین و تنقیح روایات در قالب مجموعه‌های روایی محدود یا جوامع روایی مفصل تلاش شده است. ممانعت از نگارش و تدوین حدیث، که از روی کار آمدن خلیفهٔ اول آغاز شده بود و تا دورهٔ خلافت عمر بن عبدالعزیز (۹۹-۱۰۱ق) ادامه داشت، مورد اجماع همهٔ عالمان شیعه و عموم عالمان اهل سنت است.[۲]
این رویکرد که حاصل نگاه غالب در میان صحابیان کبار اهل سنت بود بعداً در میان صحابیان صغار و تابعین تعدیل شد. با این حال، منع کلی کتابت و تدوین حدیث تا زمان حکومت عمر بن عبدالعزیز ادامه داشت. در همین دوره منع در دو نسل تابعین نگاشته های صحابه در قالب صحیفه، به‌عنوان بخشی از میراث حدیثی اهل سنت در کنار سنت شفاهی، رواج داشت. از جملهٔ این صحیفه ها می توان به صحیفۀ عبدالله بن اوفی، صحیفهٔ سمره و صحیفهٔ جابر اشاره کرد.[۳]
نخستین نگاشته‌های حدیثی اهل سنت
.
تدوین جوامع روایی اهل سنت
.