نزول قرآن به عربی

سؤال

چرا قرآن به زبان عربی و آن هم در عربستان نازل شده و به زبان‌های مختلف در ممالک مختلف مانند زبان‌های چینی، انگلیسی و… و به گروه‌های مختلف نازل نشده است؟

درگاه‌ها

1234

علل محیطی

تعصب عربی

وقتی آخرین پیامبر و آخرین پیام می‌خواهد به بشریت عرضه شود، باید به گونه‌ای عمل شود که بدون توسل به معجزات، دین خاتم خودبه‌خود حفظ بشود. بنابراین میتوان گفت که مکان نزول و زبان قرآن این گونه قرار داده شده تا قرآن دارای نگهبانی طبیعی برای حفظ خود باشد و به نگهبان خارجی نیاز نداشته باشد. نازل شدن قرآن به زبان عربی برای حفظ و صیانت ابدی آن بوده است، زیرا تعصب خاصی عربی و قبیله ای اعراب باعث می شود که هیچ وقت به هیچ کس اجازه ندهند که زبان عربی را از آنان بگیرد و اساسا کاری که آتاتورک در ترکیه انجام داد و خط آن را عوض کرد و یا در ایران بنا بود که انجام بشود ولی شکست خورد، در کشورهایی مثل حجاز به طورکلی، حتی طرح آن نیز مطرح نشد.

مردم حجاز

عرب های حجاز به طور ویژه در شرایطی بودند که نه تنها از زبان خود دست بردار نبودند بلکه حکومت ها و سلطه های خارجی نیز نمی توانستند آنان را مجبور کنند که از زبان فرهنگ خود دست بردارند زیرا آنان از قید و بند مسایل حکومتی آزاد بودند و در بادیه به سر میبردند و منطقه وسیع حجاز آنقدر گرم، سوزان و بی آب و علف و امکانات بوده که حتی حکومت های مقتدر آن زمان، نظیر ایران و روم به آنجا رغبتی نشان نمی دادند... و بر فرض اگر تصمیم می گرفتند که مردم آن سرزمین را نابود یا از زبان اصلی و فرهنگ خودشان برگردانند نمی‌توانستند، زیرا آنان در یک منطقه خاص ساکن نبودند.

زبان عربی

به گفته برخی محققین زبان عربی از امکانات فراوانی برای بیان بیشترین حجم از مطالب در کمترین حجم از الفاظ، بدون ابهام‌گویی و نارسایی برخوردار بوده است. ولکن برخی دیگر از محققین در این رابطه می گویند: «نزول قرآن کریم به زبان عربی از سر وجود فضیلتی ذاتی برای این زبان نیست، همانگونه که نزول تورات به زبان عبری رجحان ویژه‌ای را برای این زبان اثبات نمی‌کند و رقم نمی‌زند، بلکه نزول قرآن به این زبان از سر حکمت و ضرورت و مرتبط با مکان نزول قرآن بوده است.»

علل قرآنی

تعقل و تفکر، حفظ و ضبط

﴿إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ؛ ما آن را قرآنی عربی نازل کردیم، شاید شما درک کنید (و بیندیشید)!﴾(یوسف:2)

علامه طباطبایی در تفسیر آیه فوق می نویسند: «ما اين كتاب مشتمل بر آيات را در مرحله نزول ملبس به لباس و واژه عربى و آراسته به زيور آن واژه نازل كرديم تا در خور تعقل تو و قوم و امتت باشد، و اگر در مرحله وحى به قالب الفاظ خواندنى درنمى‌آمد، و يا اگر درمى‌آمد به لباس واژه عربى ملبس نمى‌شد، قوم تو پى به اسرار آيات آن نمى‌بردند... و اين خود دلالت مى‌كند بر اينكه الفاظ كتاب عزيز به خاطر اينكه تنها و تنها وحى است و نيز به خاطر اينكه عربى است توانسته است اسرار آيات و حقايق معارف الهى را ضبط و حفظ كند.»

سنت الهی

﴿وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ؛ هيچ پيامبرى را جز به زبان مردمش نفرستاديم، تا بتواند پيام خدا را برايشان بيان كند.﴾(ابراهیم:4)

علامه طباطبایی می نویسند:«اگر كتاب را به زبان عربى كه زبان رسول خدا(ص) است نازل فرموده براى اين بوده كه سنت او بر اين جارى شده كه هر پيغمبرى را به زبان قوم خودش بفرستد.»

آیت الله مکارم می گویند:«زيرا پيامبران در درجه اول با قوم خود، همان ملتى كه از ميان آنها برخاسته‌اند، تماس داشتند و نخستين شعاع وحى وسيله پيامبران بر آنها مى‌تابيد، و نخستين ياران و ياوران آنها از ميان آنان برگزيده مى‌شدند، بنابراين پيامبر بايد به زبان آنها و لغت آنها سخن بگويد؛ تا حقايق را به روشنى براى آنان آشكار سازد.»

ع

مطالعه بیشتر

• مقاله؛ ابوالفضل خوش‌منش، «قرآن کریم و زبان عربی»، نشریه پژوهش های قرآن و حدیث
• 
  مقاله؛ علی زکوی، «مقدمه ای بر راز عربی بودن قرآن از زبان قرآن»، نشریه الهیات قرآنی
• مقاله؛ احمد عابدینی، «چرا قرآن به زبان عربی نازل شده؟»، نشریه بینات