قول سدید: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|واژهها}} | |||
{{مفردات قرآن}} | {{مفردات قرآن}} | ||
قول سدید به معنای گفتار محکم، صحیح و مطابق با واقع و دارای فایده است. خداوند در آیه ۷۰ [[سوره احزاب]] به اهل ایمان، دستور داده [[تقوا]] را رعایت کنند و در گفتار، «قول سدید» را بگویند: | قول سدید به معنای گفتار محکم، صحیح و مطابق با واقع و دارای فایده است. خداوند در آیه ۷۰ [[سوره احزاب]] به اهل ایمان، دستور داده [[تقوا]] را رعایت کنند و در گفتار، «قول سدید» را بگویند: |
نسخهٔ ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۵
سؤال
قول سدید که در سورهٔ احزاب، آیه ی۷۰ آمده است به چه معنا است؟
مفردات قرآن |
---|
قول سدید |
قول سدید به معنای گفتار محکم، صحیح و مطابق با واقع و دارای فایده است. خداوند در آیه ۷۰ سوره احزاب به اهل ایمان، دستور داده تقوا را رعایت کنند و در گفتار، «قول سدید» را بگویند: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا؛ اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از خدا بترسيد و سخن درست بگوييد﴾(احزاب:۷۰)
برای واژه سدید چند معنا گفته شده که این معانی به یکدیگر نزدیک هستند:
- کلمه سدید عبارت است از کلامی که مطابق با واقع بوده و لغو نباشد. سدید سخن فایده بخشی است که غیر مشروع نباشد. براساس آیه ۷۰ سوره احزاب، بر مؤمن لازم است که به راستی آنچه میگوید مطمئن باشد و نیز گفتار خود را بیازماید، که لغو یا مایه فساد نباشد.[۱]
- قول سدید از ماده (سدّ) به معنای محکم، خلل ناپذیر و موافق حق و واقع آمده است. سدید را سخنی دانستهاند که مانند سد محکم، جلو امواج فساد و باطل را میگیرد.[۲]
- قول سدید: سخنی درست و استوار و به دور از دروغ و تباهی. سخنی که از باطل گرایی و بیهوده گویی به دور و قالب و محتوای آن پاک و خالصانه باشد.[۳]
منابع
- ↑ طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم موسوی همدانی، سید محمد باقر، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، چاپخانه دفتر انتشارات، ج۱۶، ص۵۲۳.
- ↑ آیت الله مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ناشر دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، بهار سال ۱۳۷۳، چاپ خانه مدرسه امیر المؤمنین ـ(ع) ـ، ج۱۷، ص۴۴۷.
- ↑ علامه طبرسی، ترجمه تفسیر مجمع البیان، چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، سال ۱۳۸۰، مترجم کرمی، علی، ج۱۱، ص۵۸۸.