قول سدید: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
{{قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا|ترجمه=اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد و سخن درست بگوييد.|سوره=احزاب|آیه=۷۰}}
{{قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا|ترجمه=اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد و سخن درست بگوييد.|سوره=احزاب|آیه=۷۰}}


اهل لغت برای واژه سدید چند معنا در نظر گرفته‌اند که به همدیگر نزدیک است:
اهل لغت برای واژه سدید چند معنا در نظر گرفته‌اند که به یکدیگر نزدیک هستند:


'''الف)''' کلمهٔ (سدید) از مادهٔ سداد، به معنای اصابت رأی و داشتن رشاد است. بنابر این، قول سدید، عبارت است از کلامی که هم مطابق با واقع باشد و هم لغو نباشد. سخن فایده بخشی که فایده اش چون سخن چینی و امثال آن، غیر مشروع نباشد. پس بر مؤمن لازم است که به راستی آنچه می‌گوید مطمئن باشد و نیز گفتار خود را بیازماید، که لغو یا مایهٔ فساد نباشد.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم موسوی همدانی، سید محمد باقر، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، چاپخانه دفتر انتشارات، ج۱۶، ص۵۲۳.</ref>
* کلمه سدید عبارت است از کلامی که مطابق با واقع بوده و لغو نباشد. سدید سخن فایده بخشی است که غیر مشروع نباشد. براساس آیه ۷۰ سوره احزاب، بر مؤمن لازم است که به راستی آنچه می‌گوید مطمئن باشد و نیز گفتار خود را بیازماید، که لغو یا مایه فساد نباشد.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم موسوی همدانی، سید محمد باقر، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، چاپخانه دفتر انتشارات، ج۱۶، ص۵۲۳.</ref>
 
* قول سدید از ماده (سدّ) به معنای محکم، استوار، خلل ناپذیر و موافق حق و واقع آمده است. سدید را سخنی دانسته‌اند که مانند سد محکم، جلو امواج فساد و باطل را می‌گیرد.<ref>آیت الله مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ناشر دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، بهار سال ۱۳۷۳، چاپ خانه مدرسه امیر المؤمنین ـ(ع) ـ، ج۱۷، ص۴۴۷.</ref>
'''ب)''' (قول سدید) از ماده (سدّ) به معنای محکم و استوار و خلل ناپذیر و موافق حق و واقع است، سخنی که هم چون یک سدّ محکم، جلو امواج فساد و باطل را می‌گیرد و اگر بعضی از مفسران آن را به معنای (صواب) و بعضی به معنای «خالص بودن از کذب و لغو» یا هماهنگ بودن ظاهر و باطن یا صلاح و رشاد و مانند آن تفسیر کرده‌اند، همه به معنای جامع فوق بر می‌گردد.<ref>آیت الله مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ناشر دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، بهار سال ۱۳۷۳، چاپ خانه مدرسه امیر المؤمنین ـ(ع) ـ، ج۱۷، ص۴۴۷.</ref>
* قول سدید: سخنی درست و استوار و به دور از دروغ و تباهی. سخنی که از باطل گرایی و بیهوده گویی به دور و قالب و محتوای آن پاک و خالصانه باشد.<ref>علامه طبرسی، ترجمه تفسیر مجمع البیان، چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، سال ۱۳۸۰، مترجم کرمی، علی، ج۱۱، ص۵۸۸.</ref>
 
'''ج)''' قول سدید: سخنی درست و استوار و به دور از دروغ و تباهی بر زبان آورید، سخنی که از باطل گرایی و بیهوده گویی به دور و قالب و محتوای آن پاک و خالصانه باشد.<ref>علامه طبرسی، ترجمه تفسیر مجمع البیان، چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، سال ۱۳۸۰، مترجم کرمی، علی، ج۱۱، ص۵۸۸.</ref>


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۸

سؤال

قول سدید که در سورهٔ احزاب، آیه ی۷۰ آمده است به چه معنا است؟

سدید به معنای قول محکم، صحیح و مطابق با واقع و دارای فایده است. خداوند در آیه ۷۰ سوره احزاب به اهل ایمان، دستور داده تقوا را رعایت کنند و «قول سدید» را بگویند:

﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد و سخن درست بگوييد.(احزاب:۷۰)

اهل لغت برای واژه سدید چند معنا در نظر گرفته‌اند که به یکدیگر نزدیک هستند:

  • کلمه سدید عبارت است از کلامی که مطابق با واقع بوده و لغو نباشد. سدید سخن فایده بخشی است که غیر مشروع نباشد. براساس آیه ۷۰ سوره احزاب، بر مؤمن لازم است که به راستی آنچه می‌گوید مطمئن باشد و نیز گفتار خود را بیازماید، که لغو یا مایه فساد نباشد.[۱]
  • قول سدید از ماده (سدّ) به معنای محکم، استوار، خلل ناپذیر و موافق حق و واقع آمده است. سدید را سخنی دانسته‌اند که مانند سد محکم، جلو امواج فساد و باطل را می‌گیرد.[۲]
  • قول سدید: سخنی درست و استوار و به دور از دروغ و تباهی. سخنی که از باطل گرایی و بیهوده گویی به دور و قالب و محتوای آن پاک و خالصانه باشد.[۳]

منابع

  1. طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم موسوی همدانی، سید محمد باقر، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، چاپخانه دفتر انتشارات، ج۱۶، ص۵۲۳.
  2. آیت الله مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ناشر دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، بهار سال ۱۳۷۳، چاپ خانه مدرسه امیر المؤمنین ـ(ع) ـ، ج۱۷، ص۴۴۷.
  3. علامه طبرسی، ترجمه تفسیر مجمع البیان، چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، سال ۱۳۸۰، مترجم کرمی، علی، ج۱۱، ص۵۸۸.