نماز شب در قرآن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۳۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۳: | خط ۳: | ||
در آیات قرآن چه اهمیت و فضیلتی برای نماز شب، ذکر شده است؟ | در آیات قرآن چه اهمیت و فضیلتی برای نماز شب، ذکر شده است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{درگاه| | {{درگاه|قرآن}} | ||
{{پاسخ}}'''نماز شب''' یکی از عبادات مستحب در دین [[اسلام]] است که در | {{پاسخ}}'''نماز شب''' یکی از عبادات مستحب در دین [[اسلام]] است که در آیات قرآن به آن اشاره شده نماز شب یازده رکعت است که به صورت پنج نماز دورکعتی و یک نماز یکرکعتی خوانده میشود. سه رکعت آخر فضیلت بیشتری بر دیگر رکعتها دارد که شامل دو رکعت [[نماز شفع|نماز شَفع]] و یک رکعت [[نماز وتر|نماز وَتْر]] میشود. | ||
نماز شب | در تفسیر آیاتی از قرآن کریم، به مسئله نماز شب پرداخته شده است که عبارتند از: آیات ۱ تا 4 و 6 [[سوره مزمل]] و آیات ۱۷ تا ۱۸ [[سوره ذاریات]]. از بررسی این آیات، این نتیجه حاصل میشود که نماز شب [[مستحب]] مؤکد است؛ زمان دقیق آن در آیات مشخص نشده است، اما روایات به آن اشاره کردهاند؛ تعداد رکعات نماز شب در قرآن ذکر نشده است، ولی روایات آن را ۱۱ رکعت دانستهاند؛ عظمت نماز شب به اندازهای است که [[پیامبراکرم(ص)]] به وسیله آن آمادگی برای دریافت قول ثقیل (قرآن) را پیدا میکند؛ خداوند در آیات برای نماز شب تخفیفی قائل شده است، از این رو هرکس هرچقدر که توان داشته باشد میتواند به این فضیلت بپردازد. | ||
== نماز شب در فقه == | == نماز شب در فقه == | ||
نماز شب ۱۱ رکعت است: هشت رکعت آن به صورت چهار نماز دورکعتی به نیت نافله شب خوانده میشود. دو رکعت به نیت [[نماز شفع|نماز شَفع]]. یک نماز یکرکعتی هم به نیت [[نماز وتر|نماز وَتر]] خوانده میشود.<ref>{{ | نماز شب ۱۱ رکعت است: هشت رکعت آن به صورت چهار نماز دورکعتی به نیت نافله شب خوانده میشود. دو رکعت به نیت [[نماز شفع|نماز شَفع]]. یک نماز یکرکعتی هم به نیت [[نماز وتر|نماز وَتر]] خوانده میشود.<ref>{{پک|1=طباطبایی یزدی|2=۱۴۱۹|ک=العروة الوثقی|ص=۲۴۵|ج=۲}}</ref><ref>{{پک|1=خمینی|2=1434|ک=تحریر الوسیله|ص=143}}</ref> | ||
== اهمیت نماز شب در | == اهمیت نماز شب در قرآن == | ||
[[پرونده:سوره مزمل.jpg|بندانگشتی|آیات ۱ تا ۱۹ سوره مبارکه مزمل]] | |||
=== پاداش سحر خیزان و نیکوکاران === | |||
{{جعبه نقلقول | |||
| نقل قول = وَالَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِیَامًا | |||
| اندازه قلم = بزرگ | |||
| منبع = سوره فرقان، آیه ۶۴ | |||
}}در این آیه خداوند و شب زندهداری را از مصادیق نیکو کاری دانسته و عشق و علاقه متقین به شب زندهداری را اینگونه بیان میفرماید: {{قرآن|كانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ|سوره=ذاریات|آیه=۱۷–۱۸}} «یهجعون» از مادهٔ «هجوع» به معنی خواب شبانه است، از نظر برخی منظور این است که آنها اکثر شب را بیدار بودند و کمی از شب را میخوابیدند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع البیان|تاریخ=١٣٥٠|نام=فضل بن حسن|نام خانوادگی=طبرسی|ناشر=انتشارات فراهانی|جلد=9|صفحه=155|مکان=تهران}}</ref> | |||
[[امام صادق(ع)]] درباره «وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ» فرمودند: مراد، هفتاد مرتبه استغفار کردن در نماز وِتر نماز شب است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تهذیب الاحکام|نام=ابوجعفر محمد بن حسن|نام خانوادگی=شیخ طوسی|جلد=2|صفحه=130}}</ref> | |||
[[علامه طباطبايى]] در تفسير اين آيه در الميزان مىفرمايد:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الميزان|نام=سید محمد حسین|نام خانوادگی=طباطبائی|جلد=18|صفحه=400}}</ref> | |||
«بايد ديد اندكى از شب چه معنايى دارد، اگر آن را با مجموع زمان يک شب قياس كنيم، آن وقت معنايش اين مىشود كه متقين از هرشب فقط زمان اندكى را مىخوابند و قسمت بيشتر آن را به عبادت مىپردازند و اگر با مجموع همه شبها قياس كنيم، آن وقت معنايش اين مىشود كه ايشان در كمتر شبى مىخوابند و بيشتر شبها تا صبح بيدارند، يا اينكه نماز شب آنها جز در بعضى از شبها ترک نمىشود.» | |||
== | === خصوصیات پرهیزکاران === | ||
{{قرآن|الصّاِبرینَ و الصَّادِقِینَ وَ القَانِتِینَ وَ الْمُنفِقِینَ وَالْمُسْتغْفِرِینَ بِاْلأَسْحَارِ|سوره=آل عمران|آیه=۱۷}} پرهیزکاران در مسير اطاعت و ترک گناه، استقامت مىورزند؛ راستگو هستند؛ در برابر خدا خضوع، و در راه او انفاق مىكنند؛ و در سحرگاهان از خداوند، آمرزش مىطلبند. خدا خودش شفاعت را برای اولیاء پسندیده است نه آنکه اولیای الهی نسبت به بندگان از خدا مهربانتر باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر نور|تاریخ=١٣٨٣|نام=محسن|نام خانوادگی=قرائتی|ناشر=مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن|جلد=7|صفحه=106|مکان=تهران}}</ref> | |||
=== | در روایت منقول از [[امام صادق(ع)]] «والمستغفرين بالاسحار» به نماز شب تفسير شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع البیان فی تفسیر القرآن|نام=فضل بن حسن|نام خانوادگی=طبرسی|جلد=2|صفحه=714}}</ref> | ||
{{ | |||
| | === ایمان و عبادت در دل شب === | ||
{{قرآن|إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ|ترجمه=فقط کسانی به آیات ما ایمان می آورند که وقتی به وسیله آن آیات به آنان تذکر داده شود، سجده کنان به رو در می افتند و همراه با سپاس، پروردگارشان را از هر عیب و نقصی تنزیه می کنند در حالی که [از سجده و سپاس و تنزیه] تکبّر و سرکشی نمی ورزند؛ [ملازم بستر استراحت و خواب نیستند، بلکه] پهلوهایشان از خوابگاه هایشان دور می شود در حالی که همواره پروردگارشان را به علت بیم [از عذاب] و امید [به رحمت و پاداش] می خوانند و از آنچه آنان را روزی داده ایم، انفاق می کنند.|سوره=سجده|آیه=۱5–۱6|تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ | |||
}} | |||
طوسی در أمالی، ذیل عنوان نماز شب میگوید: در این آیه [[قرآن کریم]] به یکی از صفات مؤمنین اشاره کرده میگوید: «پهلوهای آنان از بسترها در دل شب دور میشود به پا میخیزند و رو به درگاه خدا میآورند و به راز و نیاز با او میپردازند».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=أمالی|تاریخ=١٤١٤|نام=محمد بن حسن|نام خانوادگی=طوسی|ناشر=دار الثقافه|مکان=قم}}</ref> | |||
== فضیلت نماز شب در قرآن == | |||
در آیات [[قرآن]] اهمیت شب زنده داری و نماز شب و تلاوت قرآن را در آن هنگام که غافلان در خوابند گوشزد میکنند. امام صادق(ع) فرمودند: {{جعبه نقلقول | |||
| نقل قول = إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا | |||
| اندازه قلم = بزرگ | | اندازه قلم = بزرگ | ||
| منبع = | | منبع = سوره مزمل، آیه ۶ | ||
}} | }} | ||
هر کار نیکی که انسان با ایمان انجام میدهد پاداشش در قرآن ذکر شده است جز نماز شب که به خاطر اهمیت آن خداوند آن را با صراحت بیان نفرمود. همین قدر فرموده است: {{قرآن|تَتَجَافَیٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ|فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ|ترجمه=پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور میشود و به پا میخیزند و رو به درگاه خدا میآورند و پروردگار خود را با بیم و امید میخوانند و از آنچه به آنان روزی دادهایم انفاق میکنند هیچکس نمیداند چه پاداشهای مهمی که مایه روشنی چشم هاست برای آنان نهفته شده و این پاداش کارهایی می است که انجام میدهند.|سوره=سجده|آیه=۱۶ و ۱۷}}<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر نمونه|نام=ناصر|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|جلد=12|صفحه=23}}</ref> | |||
{{ | |||
| | |||
[[امام صادق(ع) پایهگذار مکتب شیعه|امام صادق(ع)]] فرمودند: {{متن عربی|إِنَّ مِن رُوحِ اللَّهِ تَعَالَى ثَلَاثَةُ: التَهَجُدُ بِاللَّيْلِ وافطارِ الصَّائِمِ ولقاء الأخوان|ترجمه=اسه چیز از عنایات مخصوص الهی است عبادت شبانه نماز شب) وافطار دادن به روزه داران و ملاقات برادران مسلمان}}<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار|تاریخ=۱۴۰۳|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=انتشارات الوفا|جلد=۸۷|صفحه=۱۴۳}}</ref> و در حدیث دیگری از همان حضرت میخوانیم که در تفسیر آیهٔ کارهای نیک اثر کارهای بد را از بین میبرد اشاره دارند که: «نماز شب گناهان روز را از بین میبرد»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=حلیه المتقین|نام خانوادگی=مجلسی|نام=محمد باقر|تاریخ=۱۳۶۲|صفحه=۱۴۳|ناشر=انتشارات رشیدی}}</ref> | |||
=== وصف شب زنده داری دانایان === | |||
| | قرآن کریم میفرماید: «کسی که در ساعات شب به عبادت و نماز خداوند و سجده و قیام مشغول باشد، انسانی شایسته با ارزشی است». {{قرآن|«اَمَّنْ هُوَ قانت آناء اللَّیْلِ ساجِدَاً وَ قاِئمَاً یْ حذَرُ الآخَرَةِ وَ یَرجوا رَحْمةَ رَبهِ|ترجمه=آیا چنین کسی با ارزش است یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام از عذاب آخرت میترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است|سوره=زمر|آیه=۹}} در حدیثی که از [[امام باقر (ع)]] حضرت نقل شده است، میخوانیم که آیه «َامَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیْل» به نماز شب تفسیر شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المیزان|ترجمه عنوان=محمد باقر موسوی همدانی|نام=محمد حسین|نام خانوادگی=طباطبائی|ناشر=بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی|جلد=23|صفحه=٤٩٤}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر برهان|سال=١٤١٥|نام=هاشم|نام خانوادگی=حسینی بحرانی|ناشر=بنیاد بعثت|جلد=4|صفحه=٦٩|مکان=تهران}}</ref> | ||
| | |||
}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس|۲}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{ | * {{یادکرد کتاب|عنوان=العروة الوثقی|سال=۱۴۱۹|پیوند=|نام=سید محمدکاظم|نام خانوادگی=طباطبایی یزدی|جلد=۲|صفحه=۲۴۵}} | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=تحریر الوسیله|سال=1434|نام=روحالله|نام خانوادگی=خمینی|صفحه=143}} | |||
** | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی =علوم و معارف قرآن | ||
|شاخه فرعی۱ = | |شاخه فرعی۱ =معارف قرآنی | ||
|شاخه فرعی۲ = | |شاخه فرعی۲ =عبادت در قرآن | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
خط ۹۴: | خط ۷۶: | ||
| ارجاعات = شد | | ارجاعات = شد | ||
| ارزیابی کمی = شد | | ارزیابی کمی = شد | ||
| ارزیابی کیفی = | | ارزیابی کیفی = شد | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ضعیف | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۵
در آیات قرآن چه اهمیت و فضیلتی برای نماز شب، ذکر شده است؟
نماز شب یکی از عبادات مستحب در دین اسلام است که در آیات قرآن به آن اشاره شده نماز شب یازده رکعت است که به صورت پنج نماز دورکعتی و یک نماز یکرکعتی خوانده میشود. سه رکعت آخر فضیلت بیشتری بر دیگر رکعتها دارد که شامل دو رکعت نماز شَفع و یک رکعت نماز وَتْر میشود.
در تفسیر آیاتی از قرآن کریم، به مسئله نماز شب پرداخته شده است که عبارتند از: آیات ۱ تا 4 و 6 سوره مزمل و آیات ۱۷ تا ۱۸ سوره ذاریات. از بررسی این آیات، این نتیجه حاصل میشود که نماز شب مستحب مؤکد است؛ زمان دقیق آن در آیات مشخص نشده است، اما روایات به آن اشاره کردهاند؛ تعداد رکعات نماز شب در قرآن ذکر نشده است، ولی روایات آن را ۱۱ رکعت دانستهاند؛ عظمت نماز شب به اندازهای است که پیامبراکرم(ص) به وسیله آن آمادگی برای دریافت قول ثقیل (قرآن) را پیدا میکند؛ خداوند در آیات برای نماز شب تخفیفی قائل شده است، از این رو هرکس هرچقدر که توان داشته باشد میتواند به این فضیلت بپردازد.
نماز شب در فقه
نماز شب ۱۱ رکعت است: هشت رکعت آن به صورت چهار نماز دورکعتی به نیت نافله شب خوانده میشود. دو رکعت به نیت نماز شَفع. یک نماز یکرکعتی هم به نیت نماز وَتر خوانده میشود.[۱][۲]
اهمیت نماز شب در قرآن

پاداش سحر خیزان و نیکوکاران
وَالَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِیَامًا
در این آیه خداوند و شب زندهداری را از مصادیق نیکو کاری دانسته و عشق و علاقه متقین به شب زندهداری را اینگونه بیان میفرماید: ﴿كانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ﴾(ذاریات:۱۷–۱۸) «یهجعون» از مادهٔ «هجوع» به معنی خواب شبانه است، از نظر برخی منظور این است که آنها اکثر شب را بیدار بودند و کمی از شب را میخوابیدند.[۳]
امام صادق(ع) درباره «وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ» فرمودند: مراد، هفتاد مرتبه استغفار کردن در نماز وِتر نماز شب است.[۴]
علامه طباطبايى در تفسير اين آيه در الميزان مىفرمايد:[۵]
«بايد ديد اندكى از شب چه معنايى دارد، اگر آن را با مجموع زمان يک شب قياس كنيم، آن وقت معنايش اين مىشود كه متقين از هرشب فقط زمان اندكى را مىخوابند و قسمت بيشتر آن را به عبادت مىپردازند و اگر با مجموع همه شبها قياس كنيم، آن وقت معنايش اين مىشود كه ايشان در كمتر شبى مىخوابند و بيشتر شبها تا صبح بيدارند، يا اينكه نماز شب آنها جز در بعضى از شبها ترک نمىشود.»
خصوصیات پرهیزکاران
﴿الصّاِبرینَ و الصَّادِقِینَ وَ القَانِتِینَ وَ الْمُنفِقِینَ وَالْمُسْتغْفِرِینَ بِاْلأَسْحَارِ﴾(آل عمران:۱۷) پرهیزکاران در مسير اطاعت و ترک گناه، استقامت مىورزند؛ راستگو هستند؛ در برابر خدا خضوع، و در راه او انفاق مىكنند؛ و در سحرگاهان از خداوند، آمرزش مىطلبند. خدا خودش شفاعت را برای اولیاء پسندیده است نه آنکه اولیای الهی نسبت به بندگان از خدا مهربانتر باشد.[۶]
در روایت منقول از امام صادق(ع) «والمستغفرين بالاسحار» به نماز شب تفسير شده است.[۷]
ایمان و عبادت در دل شب
﴿إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَتَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ؛ فقط کسانی به آیات ما ایمان می آورند که وقتی به وسیله آن آیات به آنان تذکر داده شود، سجده کنان به رو در می افتند و همراه با سپاس، پروردگارشان را از هر عیب و نقصی تنزیه می کنند در حالی که [از سجده و سپاس و تنزیه] تکبّر و سرکشی نمی ورزند؛ [ملازم بستر استراحت و خواب نیستند، بلکه] پهلوهایشان از خوابگاه هایشان دور می شود در حالی که همواره پروردگارشان را به علت بیم [از عذاب] و امید [به رحمت و پاداش] می خوانند و از آنچه آنان را روزی داده ایم، انفاق می کنند.﴾(سجده:۱5–۱6)
طوسی در أمالی، ذیل عنوان نماز شب میگوید: در این آیه قرآن کریم به یکی از صفات مؤمنین اشاره کرده میگوید: «پهلوهای آنان از بسترها در دل شب دور میشود به پا میخیزند و رو به درگاه خدا میآورند و به راز و نیاز با او میپردازند».[۸]
فضیلت نماز شب در قرآن
در آیات قرآن اهمیت شب زنده داری و نماز شب و تلاوت قرآن را در آن هنگام که غافلان در خوابند گوشزد میکنند. امام صادق(ع) فرمودند:
إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا
هر کار نیکی که انسان با ایمان انجام میدهد پاداشش در قرآن ذکر شده است جز نماز شب که به خاطر اهمیت آن خداوند آن را با صراحت بیان نفرمود. همین قدر فرموده است: ﴿تَتَجَافَیٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَفَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ؛ پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور میشود و به پا میخیزند و رو به درگاه خدا میآورند و پروردگار خود را با بیم و امید میخوانند و از آنچه به آنان روزی دادهایم انفاق میکنند هیچکس نمیداند چه پاداشهای مهمی که مایه روشنی چشم هاست برای آنان نهفته شده و این پاداش کارهایی می است که انجام میدهند.﴾(سجده:۱۶ و ۱۷)[۹]
امام صادق(ع) فرمودند: «إِنَّ مِن رُوحِ اللَّهِ تَعَالَى ثَلَاثَةُ: التَهَجُدُ بِاللَّيْلِ وافطارِ الصَّائِمِ ولقاء الأخوان؛ اسه چیز از عنایات مخصوص الهی است عبادت شبانه نماز شب) وافطار دادن به روزه داران و ملاقات برادران مسلمان»[۱۰] و در حدیث دیگری از همان حضرت میخوانیم که در تفسیر آیهٔ کارهای نیک اثر کارهای بد را از بین میبرد اشاره دارند که: «نماز شب گناهان روز را از بین میبرد»[۱۱]
وصف شب زنده داری دانایان
قرآن کریم میفرماید: «کسی که در ساعات شب به عبادت و نماز خداوند و سجده و قیام مشغول باشد، انسانی شایسته با ارزشی است». ﴿«اَمَّنْ هُوَ قانت آناء اللَّیْلِ ساجِدَاً وَ قاِئمَاً یْ حذَرُ الآخَرَةِ وَ یَرجوا رَحْمةَ رَبهِ؛ آیا چنین کسی با ارزش است یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام از عذاب آخرت میترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است﴾(زمر:۹) در حدیثی که از امام باقر (ع) حضرت نقل شده است، میخوانیم که آیه «َامَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیْل» به نماز شب تفسیر شده است.[۱۲][۱۳]
پانویس
- ↑ طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۲: ۲۴۵.
- ↑ خمینی، تحریر الوسیله، 143.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن (١٣٥٠). مجمع البیان. ج۹. تهران: انتشارات فراهانی. ص۱۵۵.
- ↑ شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن. تهذیب الاحکام. ج۲. ص۱۳۰.
- ↑ طباطبائی، سید محمد حسین. الميزان. ج۱۸. ص۴۰۰.
- ↑ قرائتی، محسن (١٣٨٣). تفسیر نور. ج۷. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن. ص۱۰۶.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن. مجمع البیان فی تفسیر القرآن. ج۲. ص۷۱۴.
- ↑ طوسی، محمد بن حسن (١٤١٤). أمالی. قم: دار الثقافه.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر. تفسیر نمونه. ج۱۲. ص۲۳.
- ↑ مجلسی، محمد باقر (۱۴۰۳). بحارالانوار. ج۸۷. انتشارات الوفا. ص۱۴۳.
- ↑ مجلسی، محمد باقر (۱۳۶۲). حلیه المتقین. انتشارات رشیدی. ص۱۴۳.
- ↑ طباطبائی، محمد حسین. المیزان [محمد باقر موسوی همدانی]. ج۲۳. بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی. ص۴۹۴.
- ↑ حسینی بحرانی، هاشم (١٤١٥). تفسیر برهان. ج۴. تهران: بنیاد بعثت. ص۶۹.
منابع
- طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم (۱۴۱۹). العروة الوثقی. ج۲. ص۲۴۵.
- خمینی، روحالله (۱۴۳۴). تحریر الوسیله. ص۱۴۳.