قول سدید: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
قول سدید که در سورهٔ احزاب، آیه ی۷۰ آمده است به چه معنا است؟
قول سدید که در سورهٔ احزاب، آیه ی۷۰ آمده است به چه معنا است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}سدید به معنای قول محکم، صحیح و درست و به دور از دروغ و باطل و مطابق با واقع و دارای فایده است. خداوند در آیه ۷۰ [[سوره احزاب]] به اهل ایمان امر به تقوا و «قول سدید» می‌کند.
{{پاسخ}}
{{درگاه|واژه‌ها}}
{{مفردات قرآن}}
{{مفردات قرآن}}
== متن آیه ==
'''قول سدید''' به معنای گفتار محکم، صحیح و مطابق با واقع و دارای فایده است. خداوند در آیه ۷۰ [[سوره احزاب]] به اهل ایمان، دستور داده [[تقوا]] را رعایت کنند و در گفتار، «قول سدید» را بگویند:
{{قرآن بزرگ|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا
{{قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا|ترجمه=اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد و سخن درست بگوييد|سوره=احزاب|آیه=۷۰}}
| سوره = احزاب
| آیه = ۷۰
| ترجمه = اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد و سخن درست بگوييد.
}}
 
== قول سدید ==
اهل لغت برای واژه سدید چند معنا در نظر گرفته‌اند که به همدیگر نزدیک است:
 
'''الف)''' کلمهٔ (سدید) از مادهٔ سداد، به معنای اصابت رأی و داشتن رشاد است. بنابر این، قول سدید، عبارت است از کلامی که هم مطابق با واقع باشد و هم لغو نباشد. سخن فایده بخشی که فایده اش چون سخن چینی و امثال آن، غیر مشروع نباشد. پس بر مؤمن لازم است که به راستی آنچه می‌گوید مطمئن باشد و نیز گفتار خود را بیازماید، که لغو یا مایهٔ فساد نباشد.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم موسوی همدانی، سید محمد باقر، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، چاپخانه دفتر انتشارات، ج۱۶، ص۵۲۳.</ref>
 
'''ب)''' (قول سدید) از ماده (سدّ) به معنای محکم و استوار و خلل ناپذیر و موافق حق و واقع است، سخنی که هم چون یک سدّ محکم، جلو امواج فساد و باطل را می‌گیرد و اگر بعضی از مفسران آن را به معنای (صواب) و بعضی به معنای «خالص بودن از کذب و لغو» یا هماهنگ بودن ظاهر و باطن یا صلاح و رشاد و مانند آن تفسیر کرده‌اند، همه به معنای جامع فوق بر می‌گردد.<ref>آیت الله مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ناشر دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، بهار سال ۱۳۷۳، چاپ خانه مدرسه امیر المؤمنین ـ(ع) ـ، ج۱۷، ص۴۴۷.</ref>
 
'''ج)''' قول سدید: سخنی درست و استوار و به دور از دروغ و تباهی بر زبان آورید، سخنی که از باطل گرایی و بیهوده گویی به دور و قالب و محتوای آن پاک و خالصانه باشد.<ref>علامه طبرسی، ترجمه تفسیر مجمع البیان، چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، سال ۱۳۸۰، مترجم کرمی، علی، ج۱۱، ص۵۸۸.</ref>
 
'''روایت:'''
 
[[امام علی(ع)]] می‌فرماید: راستگو در آستانهٔ نجات و بزرگواری است و دروغگو در لبهٔ پرتگاه و خواری.<ref>محمدی ری شهری، محمد، منتخب میزان الحکمه، ۱ جلدی، تلخیص، حسینی، سید حمید، ناشر سازمان چاپ و نشر دار الحدیث، ص۳۱۵، ح۳۴۷۸.</ref> [[امام سجاد(ع)]] می‌فرماید: گفتار نیک، دارایی را زیاد می‌کند و روزی را افزایش می‌دهد و اجل را به تأخیر می‌اندازد و انسان را نزد خانواده محبوب می‌گرداند و (شخص) را به بهشت می‌برد.<ref>محمدی ری شهری، محمد، منتخب میزان الحکمه، ۱ جلدی، تلخیص، حسینی، سید حمید، ناشر سازمان چاپ و نشر دار الحدیث، ص۴۹۹، حدیث شماره ۵۶۲۰.</ref>{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}


== مطالعه بیشتر ==
برای واژه سدید چند معنا گفته شده که این معانی به یکدیگر نزدیک هستند:
تفسیر روان جاوید در تفسیر قرآن، آیت الله حاج میرزا محمد ثقفی تهرانی، ج۴


تفسیر نور آقای محسن قرائتی، ص۴۰۹ و ۴۱۰، ج۹
* کلمه سدید عبارت است از کلامی که مطابق با واقع بوده و لغو نباشد. سدید سخن فایده بخشی است که غیر مشروع نباشد. براساس آیه ۷۰ سوره احزاب، بر مؤمن لازم است که به راستی آنچه می‌گوید مطمئن باشد و نیز گفتار خود را بیازماید، که لغو یا مایه فساد نباشد.<ref>طباطبائی، محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم محمد باقر موسوی همدانی، قم، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، ج۱۶، ص۵۲۳.</ref>
{{پایان مطالعه بیشتر}}
* قول سدید از ماده (سدّ) به معنای محکم، خلل ناپذیر و موافق حق و واقع آمده است. سدید را سخنی دانسته‌اند که مانند سد محکم، جلو امواج فساد و باطل را می‌گیرد.<ref> مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ۱۳۷۳ش، ج۱۷، ص۴۴۷.</ref>
* قول سدید: سخنی درست و استوار و به دور از [[دروغ]] و تباهی. سخنی که از باطل گرایی و بیهوده گویی به دور و قالب و محتوای آن پاک و خالصانه باشد.<ref>طبرسی، فضل بن الحسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، مترجم: علی کرمی، تهران، چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، سال ۱۳۸۰ش، ج۱۱، ص۵۸۸.</ref>


== منابع ==
==منابع==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
| شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =  
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
| شناسه =شد
| شناسه = -
| تیترها =شد
| تیترها = -
| ویرایش =شد
| ویرایش = شد
| لینک‌دهی =شد
| لینک‌دهی = شد
| ناوبری =
| ناوبری =  
| نمایه =
| نمایه =  
| تغییر مسیر =
| تغییر مسیر =  
| ارجاعات =
| ارجاعات =  
| بازبینی =
| بازبینی = شد
| تکمیل =
| تکمیل =  
| اولویت =ج
| اولویت = ج
| کیفیت =ج
| کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۶

سؤال

قول سدید که در سورهٔ احزاب، آیه ی۷۰ آمده است به چه معنا است؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


قول سدید به معنای گفتار محکم، صحیح و مطابق با واقع و دارای فایده است. خداوند در آیه ۷۰ سوره احزاب به اهل ایمان، دستور داده تقوا را رعایت کنند و در گفتار، «قول سدید» را بگویند: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد و سخن درست بگوييد(احزاب:۷۰)

برای واژه سدید چند معنا گفته شده که این معانی به یکدیگر نزدیک هستند:

  • کلمه سدید عبارت است از کلامی که مطابق با واقع بوده و لغو نباشد. سدید سخن فایده بخشی است که غیر مشروع نباشد. براساس آیه ۷۰ سوره احزاب، بر مؤمن لازم است که به راستی آنچه می‌گوید مطمئن باشد و نیز گفتار خود را بیازماید، که لغو یا مایه فساد نباشد.[۱]
  • قول سدید از ماده (سدّ) به معنای محکم، خلل ناپذیر و موافق حق و واقع آمده است. سدید را سخنی دانسته‌اند که مانند سد محکم، جلو امواج فساد و باطل را می‌گیرد.[۲]
  • قول سدید: سخنی درست و استوار و به دور از دروغ و تباهی. سخنی که از باطل گرایی و بیهوده گویی به دور و قالب و محتوای آن پاک و خالصانه باشد.[۳]

منابع

  1. طباطبائی، محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، مترجم محمد باقر موسوی همدانی، قم، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، ج۱۶، ص۵۲۳.
  2. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ۱۳۷۳ش، ج۱۷، ص۴۴۷.
  3. طبرسی، فضل بن الحسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، مترجم: علی کرمی، تهران، چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، سال ۱۳۸۰ش، ج۱۱، ص۵۸۸.