جمع بودن کلمه خالقین در آیه احسن الخالقین: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۶: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{مفردات قرآن}} | {{مفردات قرآن}} | ||
در | '''جمع بودن خالقین''' در «أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ» که از اوصاف خداوند است به این معنا نیست که آفریدگار دیگری وجود دارد؛ بلکه قرآن در بیان این مطلب است که خداوند در میان موجوداتی که قادر به خلق هستند، بهترین خالق است. این تعبیر، قدرت بیمانند خلقت خداوند را مینمایاند. کلمه خلقت برای غیر خداوند استفاده میشود و تعبیر احسن الخالقین ایرادی ندارد. خلق خدا با خلق غير او از جهات گوناگونى متفاوت است.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص ۲۰۹.</ref> | ||
عبارت «أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ» در قرآن پس از بیان مراحل خلقت انسان آمده است: {{قرآن|فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ|ترجمه=آفرين باد بر خدا كه بهترين آفرينندگان است|سوره=مؤمنون|آیه=۱۴}} | |||
واژه «خلقت» در لغت به معنای تقدیر و اندازهگیری آمده است و همچنین به معنای مقایسه دقیق و بدون اختلاف چیزی با چیز دیگر نیز استفاده میشود. بر اساس این معنا، غیر از خدا نیز ممکن است «خالق» باشند، هرچند این خلقت به معنای آفرینش حقیقی نیست. حتی موجودات سادهای چون پرندگان نیز با استفاده از محاسبات دقیق خود، آشیانهای میسازند. از اینرو، قرآن در این آیه «خالقین» را بهصورت جمع به کار برده است، نه اینکه خداوند را از میان سایر خدایان فرضی بهعنوان بهترین خالق معرفی کند.<ref>طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان فی تفسیر القرآن، ترجمه: گروهی از مترجمان، تهران، فراهانى، چاپ اول، ج۱۷، ص۳۶.</ref> | |||
علاوه بر این، آیاتی وجود دارند که در آنها خلقت به [[عیسی مسیح در منابع مسیحی و اسلامی|حضرت عیسی(ع)]] نسبت داده شده است؛ بهگونهای که او از گل چیزی شبیه پرنده میساخت و سپس به اذن خداوند در آن میدمید و آن پرنده بهوجود میآمد.<ref>سوره آل عمران، آیه۴۹.</ref> خداوند همین خلقت را در آیه ۱۱۰ سوره مائده به حضرت عیسی یادآور شده است:{{قرآن| وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْني فَتَنْفُخُ فيها فَتَكُونُ طَيْراً بِإِذْني |ترجمه=و هنگامى كه به فرمان من، از گل چيزى بصورت پرنده مىساختى و در آن مىدميدى و به فرمان من، پرندهاى مىشد.}} | |||
این آیات بر تفاوت خلقت الهی با خلقت انسان تأکید دارند. هدف از این مقایسه، نزدیک کردن اذهان انسانها به عظمت خلقت الهی است و نشان دادن قدرت بینظیر خداوند در آفرینش. در حالی که خلقت انسان و سایر موجودات، اگرچه با اذن خداوند همراه است، اما از جهت ماهیت و ویژگیها با خلقت خداوند تفاوت اساسی دارد و دارای نقص و محدودیت است.<ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۱۲.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۴: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۰: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
{{#seo: | |||
|title=معنای «احسن الخالقین» در قرآن - خالقین در عبارت «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ» - ویکی پاسخ | |||
|title_mode=Replaced Title | |||
|keywords=احسن الخالقین | |||
|description=عبارت «احسن الخالقین» در قرآن به معنای وجود خالقان متعدد نیست، بلکه نشاندهنده برتری خدا در آفرینش است. | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۵۶
چرا در آیه «احسن الخالقین» خالقین به صورت جمع آمده است؟
| مفردات قرآن |
|---|
| قول سدید |
جمع بودن خالقین در «أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ» که از اوصاف خداوند است به این معنا نیست که آفریدگار دیگری وجود دارد؛ بلکه قرآن در بیان این مطلب است که خداوند در میان موجوداتی که قادر به خلق هستند، بهترین خالق است. این تعبیر، قدرت بیمانند خلقت خداوند را مینمایاند. کلمه خلقت برای غیر خداوند استفاده میشود و تعبیر احسن الخالقین ایرادی ندارد. خلق خدا با خلق غير او از جهات گوناگونى متفاوت است.[۱]
عبارت «أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ» در قرآن پس از بیان مراحل خلقت انسان آمده است: ﴿فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ؛ آفرين باد بر خدا كه بهترين آفرينندگان است﴾(مؤمنون:۱۴)
واژه «خلقت» در لغت به معنای تقدیر و اندازهگیری آمده است و همچنین به معنای مقایسه دقیق و بدون اختلاف چیزی با چیز دیگر نیز استفاده میشود. بر اساس این معنا، غیر از خدا نیز ممکن است «خالق» باشند، هرچند این خلقت به معنای آفرینش حقیقی نیست. حتی موجودات سادهای چون پرندگان نیز با استفاده از محاسبات دقیق خود، آشیانهای میسازند. از اینرو، قرآن در این آیه «خالقین» را بهصورت جمع به کار برده است، نه اینکه خداوند را از میان سایر خدایان فرضی بهعنوان بهترین خالق معرفی کند.[۲]
علاوه بر این، آیاتی وجود دارند که در آنها خلقت به حضرت عیسی(ع) نسبت داده شده است؛ بهگونهای که او از گل چیزی شبیه پرنده میساخت و سپس به اذن خداوند در آن میدمید و آن پرنده بهوجود میآمد.[۳] خداوند همین خلقت را در آیه ۱۱۰ سوره مائده به حضرت عیسی یادآور شده است:﴿وَ إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْني فَتَنْفُخُ فيها فَتَكُونُ طَيْراً بِإِذْني؛ و هنگامى كه به فرمان من، از گل چيزى بصورت پرنده مىساختى و در آن مىدميدى و به فرمان من، پرندهاى مىشد.﴾
این آیات بر تفاوت خلقت الهی با خلقت انسان تأکید دارند. هدف از این مقایسه، نزدیک کردن اذهان انسانها به عظمت خلقت الهی است و نشان دادن قدرت بینظیر خداوند در آفرینش. در حالی که خلقت انسان و سایر موجودات، اگرچه با اذن خداوند همراه است، اما از جهت ماهیت و ویژگیها با خلقت خداوند تفاوت اساسی دارد و دارای نقص و محدودیت است.[۴]
منابع
- ↑ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص ۲۰۹.
- ↑ طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان فی تفسیر القرآن، ترجمه: گروهی از مترجمان، تهران، فراهانى، چاپ اول، ج۱۷، ص۳۶.
- ↑ سوره آل عمران، آیه۴۹.
- ↑ طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۱۲.