کاربرد فرح در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش|fabbasi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''فَرَحْ''' به معنای شادی کرد، شادمانی کردن و خوشحال شد، آمده است. این واژه در [[قرآن]] برای دو کاربرد شادیِ پسندیده و شادیِ ناپسند به‌کار رفته است.
'''فَرَحْ''' به معنای شادی کرد، شادمانی کرد و خوشحال شد، آمده است. این واژه در [[قرآن]] برای دو کاربرد شادیِ پسندیده و شادیِ ناپسند به‌کار رفته است.


شادمانی‌های پسندیده در قرآن عبارتند از: شادمانی شهدا از رحمت خدا؛ شادمان مومنان از فضل الهی؛ شادمانی از پیروزی‌ها بر دشمنان خدا؛ شادمانی از نازل شدن کتاب آسمانی.
شادمانی‌های پسندیده در قرآن عبارتند از: شادمانی شهدا از رحمت خدا؛ شادمان مومنان از فضل الهی؛ شادمانی از پیروزی‌ها بر دشمنان خدا؛ شادمانی از نازل شدن کتاب آسمانی.


شادمانی‌های ناپسند در قرآن عبارتند از: شادمانی بر داشته‌های دنیایی؛ شادمانی از گرفتاری دیگران؛ شادمانی از نرفتن به جهاد؛ شادمانی از اختلاف افکنی.
شادمانی‌های ناپسند در قرآن عبارتند از: شادمانی بر داشته‌های دنیایی؛ شادمانی از گرفتاری دیگران؛ شادمانی از نرفتن به جهاد؛ شادمانی از اختلاف افکنی؛ شادی به ناحق.


== مفهوم‌شناسی فرح ==
== مفهوم‌شناسی فرح ==
'''فَرْحْ''' به معنای شادی کردن، شادمانی کردن و خوشحال شدن است.<ref>فراهيدى، خليل بن أحمد، كتاب العين، قم، نشر هجرت،چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۱۳.</ref> این واژه در مقابل اندوهگین شدن به کار می‌رود و برای کسی گفته می‌شود که خوشال است. <ref>صاحب بن عباد، إسماعيل بن عباد، المحيط في اللغه، بيروت، عالم الکتاب، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۸۳.</ref> فرح، در معانى: رضا و خشنودى، خوشحالى، غرور و تكبّر بر اثر فراوانی نعمت، استعمال شده است. <ref>طريحي، فخر الدين بن محمد، مجمع البحرين، تهران، مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۳۹۷.</ref>
'''فَرْحْ''' به معنای شادی کردن، شادمانی کردن و خوشحال شدن است.<ref>فراهيدى، خليل بن أحمد، كتاب العين، قم، نشر هجرت،چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۱۳.</ref> این واژه در مقابل اندوهگین شدن به کار می‌رود و برای کسی گفته می‌شود که خوشال است. <ref>صاحب بن عباد، إسماعيل بن عباد، المحيط في اللغه، بيروت، عالم الکتاب، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۸۳.</ref> فرح، در معانى: رضا و خشنودى، خوشحالى، غرور و تكبّر بر اثر فراوانی نعمت، استعمال شده است. <ref>طريحي، فخر الدين بن محمد، مجمع البحرين، تهران، مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۳۹۷.</ref>


واژه فرح با مشتقاتش 22 مرتبه در قرآن تکرار شده است.
واژه فرح با مشتقاتش ۲۲ مرتبه در قرآن تکرار شده است.<ref>سوره آل ‏عمران، آیه۱۲۰، ۱۷۰و ۱۸۸. سوره انعام، آیه۴۴. سوره توبه، آیه۵۰ و۸۱. سوره یونس، آیه۲۲ و ۵۸. سوره هود، آیه۱۰. سوره رعد، آیه۲۶ و ۳۶. سوره مومنون، آیه۵۳. سوره نمل، آیه۳۶. سوره قصص، آیه۷۶. سوره روم، آیه۴، ۳۲ و ۳۶. سوره غافر، آیه۷۵ و ۸۳. سوره شوری، آیه۴۸. سوره حدید، آیه۲۳.</ref>


== شادی پسندیده==
== شادی پسندیده==
* '''شادمانی شهدا:''' حيات شهيدان يك حيات فوق العاده عالى و آميخته با انواع نعمت‌هاى معنوى است. آنها بقدرى غرق مواهب حيات معنوى هستند كه گويا زندگى ساير برزخيان در مقابل آنها چيزى نيست. قرآن به گوشه‏اى از مزايا و بركات فراوان زندگى برزخى شهيدان اشاره كرده<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۱۷۰.</ref> و مى‏فرمايد: {{قرآن|فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِه|ترجمه= آنها بخاطر نعمت‌هاى فراوانى كه خداوند از فضل خود به ايشان بخشيده است، خوشحالند |سوره=آل عمران|آیه=۱۷۰}}
* '''شادمانی شهدا:''' حيات شهيدان يك حيات فوق‌العاده عالى و آميخته با انواع نعمت‌هاى معنوى است. آنها بقدرى غرق موهبت‌های حيات معنوى هستند كه گويا زندگى ساير برزخيان در مقابل آنها چيزى نيست. قرآن به گوشه‌‏اى از مزايا و بركات فراوان زندگى برزخى شهيدان اشاره كرده<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۱۷۰.</ref> و مى‌‏فرمايد: {{قرآن|فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِه|ترجمه= آنها بخاطر نعمت‌هاى فراوانى كه خداوند از فضل خود به ايشان بخشيده است، خوشحالند |سوره=آل عمران|آیه=۱۷۰}}
* '''شادی مومنان از فضل الهی:''' در آیه ۵۸ [[سوره یونس]]، به [[مؤمن|مؤمنان]] سفارش شده نسبت به فضل و رحمت خدا شادمان شوند؛ زیرا فضل و رحمت خدا از [[ثروت ثروتمندان|ثروتی]] که اندوخته‌اند بهتر است: {{قرآن|قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ |ترجمه=بگو: به فضل و رحمت خدا بايد خوشحال شوند؛ كه اين، از تمام آنچه گردآورى كرده‏اند، بهتر است.}}  
* '''شادی مومنان از فضل الهی:''' در آیه ۵۸ [[سوره یونس]]، به [[مؤمن|مؤمنان]] سفارش شده نسبت به فضل و رحمت خدا شادمان شوند؛ زیرا فضل و رحمت خدا از [[ثروت ثروتمندان|ثروتی]] که اندوخته‌اند بهتر است: {{قرآن|قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ |ترجمه=بگو: به فضل و رحمت خدا بايد خوشحال شوند كه اين، از تمام آنچه گردآورى كرده‌‏اند، بهتر است.}}  
* '''شادی مومنان از پیروزی بر دشمنان:''' قرآن در آیه ۴ [[سوره روم]]، به شادی مؤمنان هنگام محقق شدن وعده الهی و پیروز شدن بر دشمنان خدا اشاره کرده است: {{قرآن|في‏ بِضْعِ سِنينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ| ترجمه= در چند سال همه كارها از آن خداست؛ چه قبل و چه بعد (از اين شكست و پيروزى)؛ و در آن روز، مؤمنان(بخاطر پيروزى ديگرى) خوشحال خواهند شد.}}
* '''شادی مومنان از پیروزی بر دشمنان:''' قرآن در آیه ۴ [[سوره روم]]، به شادی مؤمنان هنگام محقق شدن وعده الهی و پیروز شدن بر دشمنان خدا اشاره کرده است: {{قرآن|في‏ بِضْعِ سِنينَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ| ترجمه= در چند سال همه كارها از آن خداست؛ چه قبل و چه بعد (از اين شكست و پيروزى)؛ و در آن روز، مؤمنان(بخاطر پيروزى ديگرى) خوشحال خواهند شد.}}
* '''شادمانی از نازل شدن کتاب آسمانی:''' افراد حقيقت‏جو و حق‏طلب در برابر آنچه بر پيامبر نازل مى‏شد، تسليم و خوشحال بودند و افراد لجوج به مخالفت برمى‏خاستند.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۰، ص۲۳۲.</ref> خداوند حال اینگونه افراد را چنین توصیف کرده است:{{قرآن|وَ الَّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَفْرَحُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ مِنَ الْأَحْزابِ مَنْ يُنْكِرُ بَعْضَهُ| ترجمه=و آنها كه كتاب آسمانى در اختيارشان قرار داده‏ايم از آنچه بر تو نازل شده خوشحالند، و بعضى از احزاب قسمتى از آن را انكار مى‏كنند.| سوره= رعد| آیه= 36}}
* '''شادمانی از نازل شدن کتاب آسمانی:''' افراد حقيقت‏‌جو و حق‏‌طلب در برابر آنچه بر پيامبر نازل مى‏‌شد، تسليم و خوشحال بودند و افراد لجوج به مخالفت برمى‏‌خاستند.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۰، ص۲۳۲.</ref> خداوند حال اینگونه افراد را چنین توصیف کرده است:{{قرآن|وَ الَّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَفْرَحُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ مِنَ الْأَحْزابِ مَنْ يُنْكِرُ بَعْضَهُ| ترجمه=و آنها كه كتاب آسمانى در اختيارشان قرار داده‌‏ايم از آنچه بر تو نازل شده خوشحالند، و بعضى از احزاب قسمتى از آن را انكار مى‌‏كنند.| سوره= رعد| آیه= ۳۶}}
 


== شادی ناپسند==
== شادی ناپسند==
شادی کردن در [[اسلام]] ممنوع نیست؛ شادی‌هایی است که [[انسان]] را از خدا و [[شکر الهی]] دور کرده و به [[عذاب|عذاب الهی]] دچار می‌سازد.<ref>قرشی، علی اکبر، قاموس قرآن‏، تهران، تهران‏، دار الکتب الاسلامیه‏، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۵۸.</ref> هر نوع شادی ممنوع نیست؛ بلکه فقط شادی‌های غیر الهی، مستانه و متکبرانه نکوهش شده است.<ref>کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۵.</ref>
شادی کردن در [[اسلام]] ممنوع نیست؛ اما شادی‌هایی است که [[انسان]] را از یاد خدا و [[شکر الهی]] دور کرده و به [[عذاب|عذاب الهی]] دچار می‌سازد.<ref>قرشی، علی اکبر، قاموس قرآن‏، تهران، تهران‏، دار الکتب الاسلامیه‏، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۵۸.</ref> هر نوع شادی ممنوع نیست، فقط شادی‌های غیر الهی، مستانه و متکبرانه نکوهش شده است.<ref>کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۵.</ref>
* شادی متکبرانه: قارون که دارای ثروت زیادی شده بود به [[بنی اسرائیل|قوم حضرت موسی(ع)]] ظلم کرد، قوم موسی(ع) به او گفتند شادی نکن، خدا شادی‌کنندگان را دوست ندارد، اما او تکبر ورزید: {{قرآن|إِنَّ قارُونَ كانَ مِنْ قَوْمِ مُوسى‏ فَبَغى‏ عَلَيْهِمْ وَ آتَيْناهُ مِنَ الْكُنُوزِ ما إِنَّ مَفاتِحَهُ لَتَنُوأُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قالَ لَهُ قَوْمُهُ لا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْفَرِحينَ |ترجمه= قارون از قوم موسى بود، اما بر آنان ستم كرد؛ ما آن قدر از گنج‌ها به او داده بوديم كه حمل كليدهاى آن براى يك گروه زورمند مشكل بود! هنگامى را كه قومش به او گفتند: اين همه شادى مغرورانه مكن، كه خداوند شادى‏كنندگان مغرور را دوست نمى‏دارد!| سوره=قصص| آیه= 76}} قرآن در آیات دیگر نیز شادمانی به خاطر دنیا را امری ناپسند دانسته است که باعث دوری از رحمت الهی و گرفتار عذاب خدا خواهد شد.  
* '''شادی متکبرانه:''' قارون که دارای ثروت زیادی شده بود به [[بنی اسرائیل|قوم حضرت موسی(ع)]] ظلم کرد، قوم موسی(ع) به او گفتند شادی نکن، خدا شادی‌کنندگان را دوست ندارد، اما او تکبر ورزید: {{قرآن|إِنَّ قارُونَ كانَ مِنْ قَوْمِ مُوسى‏ فَبَغى‏ عَلَيْهِمْ وَ آتَيْناهُ مِنَ الْكُنُوزِ ما إِنَّ مَفاتِحَهُ لَتَنُوأُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قالَ لَهُ قَوْمُهُ لا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْفَرِحينَ |ترجمه= قارون از قوم موسى بود، اما بر آنان ستم كرد؛ ما آن قدر از گنج‌ها به او داده بوديم كه حمل كليدهاى آن براى يك گروه زورمند مشكل بود! هنگامى را كه قومش به او گفتند: اين همه شادى مغرورانه مكن، كه خداوند شادى‏كنندگان مغرور را دوست نمى‏دارد!| سوره=قصص| آیه= ۷۶}} قرآن در آیات دیگر نیز شادمانی به خاطر دنیا را امری ناپسند دانسته است که باعث دوری از رحمت الهی و گرفتار عذاب خدا خواهد شد.  
* شادی از گرفتاری دیگران: برخی چنان هستند که اگر به دشمنش خیری، نعمتیف مالی برسد، ناراحت می‌شوند؛ اما اگر اندوه و بدى برسد، شاد شوند.<ref>جرجانى، حسين بن حسن، جلاء الأذهان و جلاء الأحزان، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۱۱۰.</ref> قرآن این صفت را یکجا برای دشمنان مومنان نسبت داده است: {{قرآن|إِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِها وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا لا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ بِما يَعْمَلُونَ مُحيطٌ|ترجمه= اگر نيكى به شما برسد، آنها را ناراحت مى‏كند؛ و اگر حادثه ناگوارى براى شما رخ دهد، خوشحال مى‏شوند. (امّا) اگر (در برابرشان) استقامت و پرهيزگارى پيشه كنيد، نقشه‏هاى (خائنانه) آنان، به شما زيانى نمى‏رساند؛ خداوند به آنچه انجام مى‏دهند، احاطه دارد.|سوره= آل‏عمران|آیه=120}} در جای دیگر به دشمنان رسول خدا(ص) نسبت می‌هد: {{قرآن| إِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْكَ مُصيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنا أَمْرَنا مِنْ قَبْلُ وَ يَتَوَلَّوْا وَ هُمْ فَرِحُونَ|ترجمه=|سوره= توبه|آیه= 50 }}  
* '''شادی از گرفتاری دیگران:''' برخی چنان هستند که اگر به دشمنش خیری، نعمتی، مالی برسد، ناراحت می‌شوند؛ اما اگر اندوه و بدى برسد، شاد شوند.<ref>جرجانى، حسين بن حسن، جلاء الأذهان و جلاء الأحزان، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۱۱۰.</ref> قرآن این صفت را یکجا برای دشمنان مومنان نسبت داده است: {{قرآن|إِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِها وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا لا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ بِما يَعْمَلُونَ مُحيطٌ|ترجمه= اگر نيكى به شما برسد، آنها را ناراحت مى‏‌كند؛ و اگر حادثه ناگوارى براى شما رخ دهد، خوشحال مى‏‌شوند. (امّا) اگر (در برابرشان) استقامت و پرهيزگارى پيشه كنيد، نقشه‏‌هاى (خائنانه) آنان، به شما زيانى نمى‏‌رساند؛ خداوند به آنچه انجام مى‌دهند، احاطه دارد.|سوره= آل‏عمران|آیه=۱۲۰}} در جای دیگر به دشمنان رسول خدا(ص) نسبت می‌هد: {{قرآن| إِنْ تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْكَ مُصيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنا أَمْرَنا مِنْ قَبْلُ وَ يَتَوَلَّوْا وَ هُمْ فَرِحُونَ|ترجمه=|سوره= توبه|آیه= ۵۰ }}
 
* شادی از نرفتن به جهاد: {{قرآن|فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلافَ رَسُولِ اللَّهِ وَ كَرِهُوا أَنْ يُجاهِدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ في‏ سَبيلِ اللَّهِ وَ قالُوا لا تَنْفِرُوا فِي الْحَرِّ قُلْ نارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا لَوْ كانُوا يَفْقَهُونَ |ترجمه=آنهايى كه خوشحالند از جهاد در ركاب رسول خدا تخلف ورزيدند، جهاد با مال و جان در راه خدا براى آنان بسيار سخت و ناگوار بود و مي‌گفتند: در اين هواى گرم و سوزان بيرون نرويد، به آنها بگو، آتش دوزخ بسيار گرم‌تر از اين هواست اگر بفهمند| سوره= توبه|آیه= ۸۱}}
* '''شادی از تفرقه‌انگیزی:''' {{قرآن|مِنَ الَّذينَ فَرَّقُوا دينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ|ترجمه= از كسانى كه دين خود را پراكنده ساختند و به دسته‌‏ها و گروه‏‌ها تقسيم شدند! و (عجب اينكه) هر گروهى به آنچه نزد آنهاست (دلبسته و) خوشحالند! | سوره=روم|آیه= ۳۲ }} در آیه ۵۳ سوره مومنون نیز مضمون آین سخن آمده است: {{قرآن|فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُراً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ |ترجمه= امّا آنها كارهاى خود را در ميان خويش به پراكندگى كشاندند، و هر گروهى به راهى رفتند؛ (و عجب اينكه) هر گروه به آنچه نزد خود دارند خوشحالند!}}
* '''شادی به ناحق:''' {{قرآن|ذلِكُمْ بِما كُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِما كُنْتُمْ تَمْرَحُونَ|ترجمه= اين (عذاب) بخاطر آن است كه بناحقّ در زمين شادى مى‏‌كرديد و از روى غرور و مستى به خوشحالى مى‏‌پرداختيد!|سوره= غافر| آیه= ۷۵ }} در اين آيه خداوند شادى و (فرح‏) را مقيد به شادى در زمين كرده ولى (مرح‏) و باليدن را مطلق ذكر كرده است چون (فرح‏) و شادى گاهى نيكو و ممدوح بوده و گاهى باطل مى‌‏باشد ولى (مرح‏) و بالدين مطلقا باطل است و مقصود چنين است: خداوند آنچه را كه نسبت بشما انجام داده به جهت پاداش شادى ناحق شما است در حالى كه پيامبران و اولياى حق دچار گرفتارى بوده‌‏اند و به خاطر اين بوده كه شما به خود باليده و ناشكرى و ناسازگارى مى‏‌كرديد<ref>طبرسى، فضل بن حسن، ترجمه تفسير مجمع البيان، ترجمه: گروهی از مترجمان، تهران، فراهانى، چاپ اول، ج ۲۱، ص ۳۰۴</ref>


{{مطالعه بیشتر}}
== مطالعه بیشتر ==
*  شادکامی از دیدگاه پیامبر اعظم، عباس پسندیده، تهران: مؤسسه انتشارات نشر.
* مقاله «معناشناسی فرح در قرآن کریم، پاسخی بر شبهه نکوهش شادی در قرآن»، نویسندگان: آسیه ذوعلم، قاسم فائز، ابوالفضل خوش منش.
* مقاله «مؤلفه‌های معنایی واژه »فرح« در گفتمان قرآن کریم با تأکید بر روابط همنشینی»، نویسندگان: غالمرضا خوشنیت، مصیب صیادی، مهدی شوشتری


== منابع ==
== منابع ==
trustworthy
۳٬۲۱۰

ویرایش