مهاجرین و انصار با توجه به آیه ۱۰۰ سوره توبه: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←پیشگامان نخستین: اصلاح ارقام) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
بر اساس آیهٔ ۱۰۰ از سورهٔ توبه، مهاجرین و انصار چه کسانی هستند؟ | بر اساس آیهٔ ۱۰۰ از سورهٔ توبه، مهاجرین و انصار چه کسانی هستند؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}خداوند در آیه ۱۰۰ سوره توبه، پیشگامان نخستین از مهاجران و انصار را ستایش می‌کند و اعلام می‌دارد خداوند از ایشان راضی است. در اینکه این عده چه کسانی هستند مورد اختلاف مفسران است. آنچه که تقریبا مورد اتفاق همگان است، ایشان جمعی از صحابه هستند که اولین‌های مهاجران و انصار را تشکیل می‌دهند که یا پیش از جنگ بدر یا بیعت رضوان است. | ||
== متن آیه == | == متن آیه == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۳: | ||
== پیشگامان نخستین == | == پیشگامان نخستین == | ||
اینکه پیشگامان نخستین از مهاجران و انصار در آیه ۱۰۰ سوره توبه چه کسانی هستند میان مفسران اختلاف است. | اینکه پیشگامان نخستین از مهاجران و انصار در آیه ۱۰۰ [[سوره توبه]] چه کسانی هستند میان مفسران اختلاف است. [[علامه طباطبایی]] معتقد است پیشگامان نخستین کسانی هستند که پیش از هجرت ایمان آوردند و پیش از واقعه بدر مهاجرت کردند و یا به پیامبر(ص) ایمان آورده و او را منزل دادند.<ref>طباطبایی، محمد حسین، الميزان فی تفسیر القرآن، مترجم: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص ۵۰۴.</ref> طبرسی معتقد است آنان که از مکه به مدینه و حبشه هجرت کردند و کسانی از مدینه که بزرگان‌شان به شتاب اسلام آوردند.<ref>مجمع البيان في تفسير القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص ۹۷.</ref> یا اینکه کسانی باشند که به دو قبله نماز خوانده باشند.<ref>قرشى بنابى، على اكبر، تفسير احسن الحديث، تهران، بنياد بعثت، مركز چاپ و نشر، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۰۱.</ref> به طور کلی آنچه که یقینی است افرادی از صحابه هستند که تا جنگ بدر یا بیعت رضوان ایمان آوردند.<ref>ابن ابى حاتم، عبدالرحمن بن محمد، تفسير القرآن العظيم، عربستان - رياض، مكتبة نزار مصطفى الباز، چاپ سوم، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۱۸۶۸.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
| خط ۳۰: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| خط ۴۰: | خط ۳۷: | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۳
بر اساس آیهٔ ۱۰۰ از سورهٔ توبه، مهاجرین و انصار چه کسانی هستند؟
خداوند در آیه ۱۰۰ سوره توبه، پیشگامان نخستین از مهاجران و انصار را ستایش می‌کند و اعلام می‌دارد خداوند از ایشان راضی است. در اینکه این عده چه کسانی هستند مورد اختلاف مفسران است. آنچه که تقریبا مورد اتفاق همگان است، ایشان جمعی از صحابه هستند که اولین‌های مهاجران و انصار را تشکیل می‌دهند که یا پیش از جنگ بدر یا بیعت رضوان است.
متن آیه
| ﴿ | وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
و پيشگامان نخستين از مهاجران و انصار، و كسانى كه با نيكوكارى از آنان پيروى كردند، خدا از ايشان خشنود و آنان [نيز] از او خشنودند، و براى آنان باغهايى آماده كرده كه از زير [درختان] آن نهرها روان است. هميشه در آن جاودانه‌اند. اين است همان كاميابى بزرگ. توبه:۱۰۰ |
﴾ |
پیشگامان نخستین
اینکه پیشگامان نخستین از مهاجران و انصار در آیه ۱۰۰ سوره توبه چه کسانی هستند میان مفسران اختلاف است. علامه طباطبایی معتقد است پیشگامان نخستین کسانی هستند که پیش از هجرت ایمان آوردند و پیش از واقعه بدر مهاجرت کردند و یا به پیامبر(ص) ایمان آورده و او را منزل دادند.[۱] طبرسی معتقد است آنان که از مکه به مدینه و حبشه هجرت کردند و کسانی از مدینه که بزرگان‌شان به شتاب اسلام آوردند.[۲] یا اینکه کسانی باشند که به دو قبله نماز خوانده باشند.[۳] به طور کلی آنچه که یقینی است افرادی از صحابه هستند که تا جنگ بدر یا بیعت رضوان ایمان آوردند.[۴]
منابع
- ↑ طباطبایی، محمد حسین، الميزان فی تفسیر القرآن، مترجم: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص ۵۰۴.
- ↑ مجمع البيان في تفسير القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص ۹۷.
- ↑ قرشى بنابى، على اكبر، تفسير احسن الحديث، تهران، بنياد بعثت، مركز چاپ و نشر، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۰۱.
- ↑ ابن ابى حاتم، عبدالرحمن بن محمد، تفسير القرآن العظيم، عربستان - رياض، مكتبة نزار مصطفى الباز، چاپ سوم، ۱۴۱۹ق، ج۶، ص۱۸۶۸.