مجوس

نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۴ توسط A.rezapour (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال

مجوس به چه کسانی گفته می‌شود؟

مجوس به قوم زردشت[۱] گفته می‌شود که پیش از اسلام، در ایران زندگی می‌کرده‌اند. در قرآن کریم نام مجوس تنها یک بار آمده است،[۲] ولی دربارهٔ خصوصیّات زندگی آن‌ها سخنی به میان نیامده است. در مجموعه‌های روایی، روایات متعدّدی دربارهٔ مجوس ـ از امامان معصوم(ع) ـ وارد شده است که به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

از حضرت امام صادق (ع) سؤال کردند: آیا مجوس پیامبری داشتند؟

حضرت فرمود: بلی؛ آیا شما نامهٔ حضرت رسول اکرم (ص) به مردم مدینه را ندیده‌اید؟ حضرت در آن نامه نوشته است: مجوس پیامبری داشتند که کتاب آسمانی داشت؛ امّا او را کشتند و کتابش را سوزاندند.[۳]

شخصی به امام صادق (ع) عرض کرد: پیامبر مجوس چه کسی بود؟

حضرت فرمودند: «زردشت» بود؛ ادّعای پیامبری کرد. عدّه ای ایمان آوردند و گروهی نبوّت او را نپذیرفتند و کتابش را انکار کرده، او را از دیار خود بیرون کردند و حیوانات درنده او را دریدند.»

عرض کرد: مجوسیان در زمان خود به حق نزدیک تر بودند، یا عرب؟

حضرت جواب دادند: عرب در زمان جاهلیّت به دین حنیف (اسلام) نزدیک تر بودند؛ چون مجوس به تمام پیامبران کفر ورزیدند و کتاب‌های آسمانی و برهان پیامبران را انکار کردند. «کیخسرو» ـ اوّلین پادشاه مجوس ـ سیصد پیامبر را کشت.

مجوس، غسل جنابت نمی‌کردند؛ امّا اعراب، غسل جنابت می‌کردند. غسل یکی از شرایع دین حنیف است؛ مجوس ختنه نمی‌کردند؛ ختنه کردن یکی از سنّت‌های پیامبران است و اول کسی که ختنه کرد، حضرت ابراهیم (علیه السلام) بود.

مجوس مرده‌های خود را غسل و کفن نمی‌کردند و به صحرا می‌انداختند و اول کسی که برای او لحد و قبر کنده شد،[۴] حضرت آدم ابوالبشر (ع) بود.

مجوس با مادر، دختر و خواهر خود ازدواج می‌کنند؛ ولی عرب چنین نمی‌کردند.

مجوس بیت الله الحرام را قبول ندارند:[۵]

﴿إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئِینَ وَالنَّصَارَی وَالْمَجُوسَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا إِنَّ اللَّهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَه إِنَّ اللَّهَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ[۶] مجوس موی صورت (ریش) خود را می‌تراشیدند و سبیل را بلند می‌کردند؛ امّا ما سبیل خود را می‌تراشیم و ریش را نگه می‌داریم و این کار مطابق با فطرت آدمی است.

نکته: بعضی از مدل‌های آرایش بدن و لباس، سمبل یک عقیده و آیین هستند. دقّت در انتخاب مد باعث می‌شود که آیین کفار و مشرکین ترویج نشود.


منابع

  1. زردشت = زرتشت.
  2. حج: ۲۲/ ۱۷.
  3. کافی، ج۳، ص: ۵۶۷، حدیث ۴.
  4. به داستان زندگی حضرت آدم مراجعه شود.
  5. بحارالانوار، ج۱۰، ص: ۱۷۹ ; قصص الانبیا، ج۲، ص۳۳۷.
  6. میزان الحکمه، ج۴، ص۲۷۷۴، حدیث ۱۸۱۴۰.