سیر تاریخی حرم پیامبر(ص) و ائمه(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''تاریخچه بقاع متبرک پیامبر(ص) و ائمه(ع)''' عموماً مقارن با [[شهادت]] هر یک از آنان با ساخت بنا توسط حکومتها و گروه‌های مختلف از مردم آغاز می‌شود. اشخاص، خاندان‌ها و حکومتها به فراخور علاقه، هنر و امکاناتی که داشتند در بنای اولیه، بازسازی، گسترش، ترمیم و تزئین این بناها در دوران مختلف شرکت داشته‌اند. | |||
اولین بنای قابل‌توجه بر [[حرم پیامبر(ص)|قبر پیامبر(ص)]] در سال ۸۱ق تا ۹۱ق توسط ولید بن عبدالملک اموی انجام شد. حرم رسول خدا(ص) در سال ۸۸۷ق توسط حکومت ممالیک بحری تجدید بنا شد. در سال ۱۲۵۳ق، سلطان عبداالحمید عثمانی دستور داد گنبد حرم رسول خدا(ص) را به رنگ سبز درآورند. | |||
بعد از روی کار آمدن [[بنی‌عباس]]، قبر امام علی(ع) توسط [[امام صادق(ع)]] برای اولین بار آشکار شد. داود بن علی عباسی اولین کسی است که صندوقی بر قبر امام علی(ع) نصب کرد. هارون الرشید، بین سالهای ۱۷۰ تا ۱۷۵ق، [[حرم امام علی(ع)]] را بازسازی و برای آن گنبدی ساخت. حرم امام علی(ع) در دوره‌های آل‌بویه، ایلخانان، [[صفویه]]، عثمانیان بازسازی و توسعه یافت. | |||
قبر امامان مدفون در بقیع، توسط سفاح عباسی (۱۳۲–۱۳۶ق) برای زیارت بازسازی و توسعه یافت. خلفای عباسی و عثمانی نیز برای بازسازی و تزئین آن کوشیدند. در قرن چهاردهم، خاندان سعودی با اتکا به عقاید [[وهابیت]] درباره زیارت اموات ساختمان قبور امامان بقیع(ع) را خراب کردند. | |||
اولین بنای بر قبر امام حسین(ع) توسط [[مختار ثقفی]] ساخته شد. متوکل عباسی حرم امام(ع) را تخریب کرد. منتصر عباسی، در سال ۲۴۷ق، سومین بنا بر روی قبر امام حسین(ع) را ساخت. در سال ۲۷۳ق، بنای ساخته‌شده توسط منتصر فرو ریخت و قبر امام حسین(ع) به‌مدت ده سال بدون سقف بود. در سال ۲۸۳ق، حاکم علویان طبرستان آن را تجدید بنا کرد. عضدالدوله دیلمی پنجمین بنای [[حرم امام حسین(ع)|مرقد امام حسین(ع)]] را ساخت که بعداً بارها توسط حاکمان دیگر بازسازی و توسعه یافت. شاه اسماعیل صفوی اصلاحات، تزیینات و تعمیراتی در حرم امام حسین(ع) انجام داد و شاه عباس اول برای صندوق قبر امام(ع) ضریحی ساخت. حکومت افشاریان در مرمت، نگهداری و تزیین حرم بسیار کوشیدند. برای اولین بار، در حکومت قاجاریه گنبد حرم طلاکاری شد. | |||
اولین بنای قابل توجه بر قبور امام کاظم(ع) و امام جواد(ع)، در سال ۳۳۶ق، توسط عزالدوله از آل‌بویه ساخته شد. در سال ۴۴۳ق، [[حرم کاظمین]] غارت و به آتش کشیده شد. در سال ۴۴۴ق، ارسلان بساسیری اقدام به بازسازی و تجدید بنای آن کرد. در سال ۹۱۴ق، شاه اسماعیل صفوی دستور تخریب ساختمان قبلی حرم و تجدید بنای دوباره آن را صادر کرد. ساختمان امروزی حرم از آثار دوران صفویه است. | |||
قریب به چهارصدسال، بر قبر امام رضا(ع) عمارتی قابل توجه ساخته نشده بود تا در دوران حکومت سلجوقیان، بنای جدیدی بر روی مرقد امام رضا(ع) ساخته شد. گنبد حرم امام رضا(ع) تا سال ۹۳۳ق کاشی‌کاری بوده است. در این سال، شاه طهماسب اول، دستور داد تا کاشیهای گنبد را تبدیل به خشتهای طلا کنند. [[حرم امام رضا(ع)]] در دوره‌های بعدی توسعه یافت و بارها قسمتهای مختلف آن تعمیر و اصلاح شد. | |||
در سال ۳۳۳ق دولت آل‌حمدان گنبدی بر قبر عسکریین(ع) بنا کرد. در سال ۳۳۷ق، عمارت جدیدی برای [[حرم عسکریین(ع)]] توسط معزالدوله احمد، سومین سلطان آل‌بویه، بنا شد. در سال ۶۰۶ق ناصر عباسی گنبد و گلدسته‌های حرم را تعمیر و روضه را تزیین کرد. در سال ۱۱۰۶ق، پس از تخریب حرم به‌علت آتش‌سوزی، به دستور سلطان حسین حرم تجدید بنا شد و ضریح مشبکی برای قبر عسکریین(ع) ساخته شد. در اسفند ۱۳۸۴ش، تروریست‌های وابسته به القاعده حرم عسکریین را منفجر کردند. پس از تخریب، دولت عراق مسئولیت بازسازی حرم را به ستاد بازسازی عتبات عالیات ایران واگذار كرد که در سال ۱۳۹۴ش کار بازسازی به پایان رسید. | |||
== مرقد رسول خدا(ص) == | == مرقد رسول خدا(ص) == | ||
پیامبر اکرم(ص) در خانه | [[پرونده:مسجد النبی حرم رسول خدا(ص).jpg|بندانگشتی|مسجد النبی حرم رسول خدا(ص)]] | ||
بر اساس منابع، [[پیامبر اکرم(ص)]] در خانه خود مدفون شده که در شرق [[مسجد نبوی]] واقع شده بود و دری از آن خانه به مسجد باز می‌شد.<ref>ابن‌سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبرى، بیروت، دارصادر، بیروت، ۱۹۶۸م، ج ۲، ص۲۲۳-۲۲۴.</ref> در سال ۱۷ق، عمر بن خطاب، خلیفه دوم، مسجد النبی را توسعه داد و دیوارهای چوبی و برگی آنجا و روضه نبوی(ص) را به دیوار سنگی و گلی تبدیل کرد. عایشه، همسر [[رسول خدا(ص)]]، تا آخر عمر خود از آن خانه استفاده می‌کرد. بعد از مدفون‌شدن عمر بن خطاب در کنار پیامبر و ابوبکر، عایشه خانه را با پرده‌ای به دو قسمت کرد و در قسمت شمالی آن زندگی می‌کرد.<ref>جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکه و مدینه، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۲ش، ص۲۱۸.</ref> | |||
در سال | در سال ۸۱ تا ۹۱ق، ولید بن عبدالملک، ششمین خلیفه اموی، مسجد النبی را توسعه داد و عامل او در مدینه، عمر بن عبدالعزیز، روضه پیامبر(ص) را به همان اندازه خانه رسول خدا(ص) بنا کرد و در اطراف آن دیواری پنج ضلعی کشید. در سال ۶۶۸ق، حفاظی از چوب، توسط حکومت ممالیک بحری برای قبر پیامبر(ص) ساخته شد که سه در داشت. در سال ۶۷۸ گنبدی، توسط حکومت ممالیک بحری بالای روضه پیامبر(ص) ساخته شد که از پایین مربع از بالا هشت ضلعی بود و با الواح سربی پوشیده شده بود.<ref>عبدالقادر الانصاری، محمدحسن، تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی(ص)، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران، نشر مشعر، ۱۳۷۸ش، ص۶۸–۷۱.</ref> | ||
در سال ۸۸۷ق، گنبد [[حرم نبوی(ص)]] تجدید بنا شد. این اقدام در زمان حکومت ممالیک بری بود. این حکام همچنین برای حفاظ قبر رسول خدا(ص) پنجره‌هایی از مس و آهن ساختند. در سال ۸۹۲ق، همین حکومت گنبد حرم نبوی(ص) را با گچ سفید تجدید بنا کرد. در سال ۱۲۳۳ق، و در عهد سلطان محمود عثمانی، بنای گنبد برای آخرین بار تجدید شد. در سال ۱۲۵۳ق، سلطان عبداالحمید عثمانی دستور داد گنبد را به رنگ سبز درآورند.<ref>عبدالقادر الانصاری، تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی(ص)، ۱۳۷۸ش، ص۶۸–۷۱.</ref> | |||
== حرم امام علی(ع) == | == حرم امام علی(ع) == | ||
[[پرونده:تصویری قدیمی از حرم امام علی(ع).jpg|بندانگشتی|تصویری قدیمی از حرم امام علی(ع)]] | |||
[[امام علی(ع)]] در سال ۴۰ قمری به [[شهادت]] رسید. مدفن او تا پایان دوره [[بنی‌امیه|امویان]] مخفی بود تا از تخریب به دست بنی‌امیه و خوارج در امان بماند.<ref>بلاذری، أحمد بن یحیی بن جابر، انساب الأشراف، تحقیق سهیل زكار و ریاض زركلی، بیروت، دار الفكر، ۱۴۱۷ق. ج۲، ص ۴۹۷.</ref> | |||
بعد از روی کار آمدن | بعد از روی کار آمدن [[بنی‌عباس]]، قبر امام علی(ع) توسط [[امام صادق(ع)]] آشکار شد. داود بن علی عباسی (درگذشته ۱۳۳ق) اولین کسی است که صندوقی بر قبر امام علی(ع) نصب کرد. وقتی حکومت عباسیان تثبیت شد و شیعیان از اهانت آنان به قبر امام(ع) نگران شدند از زیارت آن خودداری کردند. این موضوع موجب شد تا باز مکان قبر مخفی بماند.<ref>محقق ورسی، رجبعلی، نجف اشرف در ادوار زمان، مشهد مقدس، انتشارات محبّ، ۱۳۵۷ش، ص۲۳–۳۵.</ref> در زمان هارون الرشید، در اثر کرامتی که از مرقد امام علی(ع) آشکار شد، مکان آن دوباره مشخص شد. هارون، بین سالهای ۱۷۰ تا ۱۷۵ق، به این مرقد احترام گذاشت و آن را بازسازی و برای آن گنبدی ساخت که چهار در داشت.<ref>محقق ورسی، نجف اشرف در ادوار زمان، ۱۳۵۷ش، ص۲۳–۳۵.</ref> | ||
در سال ۲۸۰ق، محمد بن زید الداعی، از حاکمان علوی طبرستان، برای قبر امام علی(ع) گنبد، دیوار و صحن ساخت؛ زیرا ساختمان دوران هارون الرشید توسط متوکل عباسی خراب شده بود.<ref>آل‌محبوبه، جعفر الشیخ باقر، ماضی النجف وحاضرها، بیروت: دار الاضواء، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۴۲-۴۳</ref> در سال ۳۶۹ق، عضدالدوله دیلمی، از سلاطین آل‌بویه، ساختمان حرم را از نو بنیان نهاد. در سال ۷۵۵ق، عمارت عضدالدوله در حادثه آتش‌سوزی خراب شد؛ به همین دلیل در سال ۷۶۰ق ایلخانان مغول بنای جدیدی برای آن ایجاد کردند.<ref>فرطوسی، صلاح‌مهدی، تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ترجمه حسین طه‌نیا، تهران، مشعر، ۱۳۹۳ش، ص۳۳۲.</ref> | |||
در [[صفویه|دوره صفویه]]، شاه عباس اول عمارت ایلخانان را اصلاح و روضه و گنبد و صحن حرم را تعمیر کرد.<ref>آل‌محبوبه، ماضی النجف وحاضرها، ج۱، ص۴۶-۴۸.</ref> حرم علوی در دوره شاه صفی، جانشین شاه عباس اول، دوباره تعمیر شد؛ زیرا در اثر گذشت روزگار شکافهایی در گنبد به وجود آمده بود و صحن حرم تنگ شده بود.<ref>آل‌محبوبه، ماضی النجف وحاضرها، ج۱، ص۴۸.</ref> در سال ۱۳۱۵ق، سلطان عبدالحمید عثمانی اصلاحاتی در حرم علوی(ع) ایجاد کرد. دولتهای افشاریه و قاجاریه نیز چندین بار اصلاحاتی در حرم ایجاد کردند. بعد از تجزیه عثمانی و تشکیل کشور جدید عراق، بیشتر تعمیرات حرم علوی(ع) توسط ثروتمندان مؤمن صورت گرفته است.<ref>محقق ورسی، نجف اشرف در ادوار زمان، ص۳۴-۳۵.</ref> | |||
== مرقد ائمهٔ بقیع(ع) == | == مرقد ائمهٔ بقیع(ع) == | ||
قبر | [[پرونده:تصویری از قبرستان بقیع پیش از تخریب.jpg|بندانگشتی|تصویری از قبرستان بقیع پیش از تخریب]] | ||
قبر امامان مدفون در بقیع ـ [[امام حسن(ع)]]، امام سجاد(ع)، [[امام باقر(ع)]]، امام صادق(ع)- خانه‌ای متعلق به عقیل بن ابی‌طالب بوده است.<ref>نجمی، محمدصادق، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش، ص۶۶-۶۸.</ref> گفته شده که [[امام سجاد(ع)]] این خانه را در سال ۶۵ق تعمیر کرده است.<ref>مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۳۴۴-۳۴۵.</ref> تبدیل خانه عقیل به حرم و زیارتگاه عمومی در دوران خلافت سفاح عباسی (۱۳۲–۱۳۶ق) یا در اوائل خلافت منصور عباسی (۱۳۷–۱۵۸ق) به‌وسیله یکی از این دو خلیفه یا به‌وسیله بنی‌الحسن و شیعیان مدینه یا با هماهنگی هر دو گروه با اهداف مختلف صورت گرفته است.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۸۷.</ref> در سالهای ۱۷۰ق تا ۱۹۳ق هارون الرشید به این حرم توجه کرد و برای تعمیر آن کوشید.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۸۸.</ref> | |||
در قرن چهاردهم ( | در قرن پنجم، به دستور مجدالملک قبه‌ای برای حرم امامان بقیع ساخته شد که توجه مورخان و جهانگردان را به خود جلب می‌نمود. مجدالملک ابوالفضل اسعد بن محمد بن موسی البراوستانی القمی وزیر برکیارق از سلاطین سلجوقی است.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۸۸-۹۰.</ref> اولین تعمیر حرم بقیع، در سال ۵۱۹ق به‌دستور المسترشد بالله، بیست و نهمین خلیفه [[بنی‌عباس|عباسی]]، انجام گرفت.<ref>سمهودی، علی بن عبدالله، وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفی، تحقیق خالد عبدالغنی محفوظ، بیروت، دار الکتب العلمية، ۲۰۰۶م، ج۳، ص۱۰۰.</ref> دومین تعمیر، در سالهای ۶۲۳ق و ۶۴۰ق به‌وسیله المستنصر بالله، خلیفه دیگر عباسی، صورت گرفت.<ref>سمهودی، وفاء الوفاء، ج۳، ص۱۰۰.</ref> تعمیر سوم در اوائل قرن سیزدهم هجری به‌دستور سلطان محمود عثمانی صورت گرفته است.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۹۶-۹۷.</ref> | ||
در قرن چهاردهم (۱۳۴۴ق)، خاندان سعودی با اتکا به عقاید [[وهابیت]] درباره زیارت اموات ساختمان قبور امامان بقیع(ع) و دیگر آثار باقی‌مانده از [[اهل‌بیت(ع)]] و مرقد حضرت حمزه و [[بیت الاحزان]] متعلق به [[حضرت فاطمه(س)]] را خراب کردند.<ref>نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۵۱.</ref> | |||
== حرم امام حسین(ع) == | == حرم امام حسین(ع) == | ||
پس از واقعه | [[پرونده:تصویری قدیمی از حرم امام حسین(ع).jpg|بندانگشتی|تصویری قدیمی از حرم امام حسین(ع)]] | ||
پس از واقعه عاشورا، قبیله بنی‌اسد بدن [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] را به خاک سپردند و مسجدی در کنار قبر امام(ع) بنا کردند. بعد از مدتی مختار بن ابوعبیده ثقفی بنایی بر روی قبر بر پا نمود.<ref>کلیددار، عبدالجواد، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ترجمه مسلم صاحبی، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۹.</ref> این مسجد و قبر امام حسین(ع) تا زمان هارون الرشید برپا بود، ولی هارون آن را خراب کرد و آثار قبر را محو کرد.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۱۱.</ref> | |||
در سال | دومین بار، در سال ۱۹۳ق به دستور هارون، و به گمان عده‌ای به دست مأمون، بنای جدیدی بر قبر امام(ع) احداث شد. در زمان مأمون برای مرقد امام(ع) بنای بلندی بر پا شد که تا سال ۲۳۲ق باقی بود. از سال ۲۳۲ق تا ۲۴۷ق، در مدت پانزده سال، چهار مرتبه بنای حرم به دستور متوکل عباسی تخریب و روی زمین آن کشاورزی کردند.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۱۳-۲۱۵.</ref> | ||
از | پس از به خلافت رسیدن منتصر عباسی در سال ۲۴۷ق، سومین بنا بر روی [[حرم امام حسین(ع)|قبر امام حسین(ع)]] ساخته شد. در ذی‌الحجّه ۲۷۳ق بنای ساخته‌شده توسط منتصر فرو ریخت و قبر امام حسین(ع) به‌مدت ده سال بدون سقف بود. در سال ۲۸۳ق محمد بن زید بن حسن، ملقب به داعی صغیر حاکم علویان طبرستان، مقارن با دوره خلافت معتضد عباسی آن را تجدید بنا کرد.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۱۷-۲۲۱.</ref> | ||
در سال ۳۶۹ق در زمان طائع خلیفه عباسی، سلطان عضدالدوله دیلمی پنجمین بنای مرقد امام حسین(ع) ساخت. در سال ۴۰۷ق آتش سوزی بزرگی نیمه شبی از ماه ربیع الاول حرم امام حسین(ع) را فرا گرفت که باعث تخریب قسمتهای زیادی از حرم شد. ابن‌سهلان رامهرمزی، وزیر سلطان آل‌بویه، در ماه ربیع الثانی به وزارت رسید و دستور داد دیوار خارجی حرم تجدید بنا شود و بنای تازه‌ای بهتر از بنای پیشین بر روی قبر امام(ع) ساخته شود. این بیش از سیصد و شصت سال عمر کرد.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۲۵-۲۳۸.</ref> بنای عمارت موجود در زمان سلطان اویس پسر شیخ حسن جلایری اتمام یافته است و بعد از او پسرانش امور باقی مانده را تکمیل کردند؛ یعنی بنای فعلی از سال ۷۶۷ق تا ۷۶۸ق ساخته و تکمیل شده است.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۳۳۳.</ref> | |||
از سال ۹۱۴ق تا ۹۳۲ق عراق زیر سلطه [[صفویه|حکومت صفوی]] درآمد. در این دوران، به دستور شاه اسماعیل صفوی اصلاحات، تزیینات و تعمیراتی در حرم امام حسین(ع) انجام شد. از سال ۹۳۰ق تا ۹۸۴ق شاه طهماسب صفوی چندین بار تعمیراتی در [[حرم امام حسین(ع)]] انجام داد. از سال ۹۹۶ق تا ۱۰۳۸ق، شاه عباس اول برای صندوق قبر امام(ع) ضریحی ساخت. بعد از صفویه، حکومت افشاریان خصوصاً نادرشاه در مرمت، نگهداری و تزیین حرم بسیار کوشید. برای اولین بار، در حکومت قاجاریه گنبد حرم طلاکاری شد. بعد از فروپاشی عثمانی و تشکیل عراق جدید، در سال ۱۳۵۸ق سلطان سیّد طاهر سیف‌الدین گنبد و دو مناره حرم را با طلای هندوستان دوباره طلاکاری کرد.<ref>کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۳۳۳-۳۵۷.</ref> | |||
== حرم امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) == | == حرم امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) == | ||
در ۲۵ رجب سال | [[پرونده:تصویری قدیمی از حرم کاظمین(ع).jpg|بندانگشتی|تصویری قدیمی از حرم کاظمین(ع)]] | ||
در ۲۵ رجب سال ۱۸۳ق، [[امام کاظم(ع)]] به شهادت رسید و پیکرش در مقابر قریش، در حاشیه [[بغداد]]، دفن گردید. در آخر ذی‌القعده سال ۲۲۰ق، [[امام جواد(ع)]] نیز به شهادت رسید و در کنار تربت جدش دفن گردید.<ref>حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۱۶۳.</ref> بعد از دفن امام جواد(ع)، به مرور زمان بنایی بر قبر آن دو امام(ع) ساخته شد و مردم از اطراف به زیارت آن می‌رفتند به‌گونه‌ای که تا سال ۲۸۶ق [[حرم کاظمین(ع)]] بنایی مخصوص داشته است.<ref>آل یاسین، محمدحسن، تاریخ المشهد الکاظمی، الامانه العامه للعتبة الکاظمیة المقدسه، ۱۴۳۵ق، ص۲۴.</ref> | |||
در سال | در سال ۳۳۴ق، عزالدوله آل‌بویه بغداد را به تصرف خود در آورد و در سال ۳۳۶ق دستور داد تا حرم کاظمین(ع) را تجدید بنا کنند. او ساختمان تازه‌ای برای حرم ساخت و ضریح و دو گنبد از چوب ساج روی آن دو قبر بنا کرد.<ref>ایزدی، حسین، «تاریخچه حرم کاظمین» مجموعه مقالات همایش سیره و زمانه حضرت امام موسی کاظم(ع)، قم، انجمن تاریخ‌پژوهان حوزه علمیه قم، ۱۳۹۲ش، ص۵۴۸.</ref> | ||
در سال ۴۴۳ق، حرم کاظمین غارت و به آتش کشیده شد و ضریح و گنبدهای حرم در آتش سوخت. در سال ۴۴۴ق، ارسلان بساسیری اقدام به بازسازی و تجدید بنای آن کرد.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۲۹-۳۹.</ref> در سال ۴۹۰ق، مجدالملک ابوالفضل براوستانی قمی، وزیر برکیارق سلجوقی، دستور تعمیر و باز سازی حرم را صادر کرد و دو گلدسته برای آن ساخت و گنبد حرم کاشی‌کاری و خاتم‌کاری کرد.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۳۰.</ref> در سال ۵۷۵ق، ناصر عباسی گلدسته‌های متعددی برای حرم کاظمین ساخت.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۳۹.</ref> | |||
در محرم سال ۶۵۶، بغداد توسط سپاه مغول اشغال شد و در اثر این اشغال حرم کاظمین در آتش سوخت.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۴۵.</ref> با تسلط سپاه مغول، امیر قراتای به بغداد وارد شد و عماد‌الدین عمر بن محمد قزوینی را به قائم مقامی انتخاب کرد و او دستور بازسازی مسجد جامع و حرم امام کاظم و امام جواد(ع) را صادر کرد.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۴۵-۴۶.</ref> | |||
در سال ۷۶۹ق، سلطان اویس جلایری اقدام به تعمیر حرم نمود و دو گنبد و دو مناره برای آن ساخت.<ref>ایزدی، «تاریخچه حرم کاظمین» ص۵۵۱.</ref> در سال ۹۱۴ق، شاه اسماعیل دستور تخریب ساختمان قبلی حرم و تجدید دوباره آن را صادر کرد. ساختمان امروزی حرم شامل روضه، رواقها، دو گنبد، دو صندوق و گلدسته‌ها از آثار [[صفویه|دوران صفویه]] است.<ref>آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۵۰-۵۳.</ref> دیگر شاهان صفوی و برخی شاهان قاجار در تعمیر و توسعه حرم کاظمین کوشیدند.<ref>ایزدی، «تاریخچه حرم کاظمین»، ص۵۵۵.</ref> | |||
== حرم امام رضا(ع) == | == حرم امام رضا(ع) == | ||
قریب به | [[پرونده:تصویری قدیمی از حرم امام رضا(ع).jpg|بندانگشتی|تصویری قدیمی از حرم امام رضا(ع)]] | ||
قریب به چهارصدسال بر قبر امام رضا(ع) عمارتی قابل توجه ساخته نشده بود و بنای ساده‌ای که ساخته شده بود حاصل کار حُمید بن قحطبه طائی، حاکم توس در زمان هارون الرشید، بود. وقتی هارون مُرد او را در همان خانه حُمید دفن کردند و بعد از شهادت [[امام رضا(ع)]] او نیز در آن خانه مدفون شد. تا چهارصد سال مرقد امام در خارج از شهر توس در اراضی سناباد بدون ساختمان قابل توجه و مکان اجتماع و بدون خادم، فراش و دربان بود. در سال ۵۱۲ق یا ۵۱۵ق و در دوران حکومت سلجوقیان، بنای جدیدی شامل گنبد بر روی [[حرم امام رضا(ع)|مرقد امام رضا(ع)]] ساخته شد. این ساختمان به امر سلطان سنجر سلجوقی و به سرپرستی شریف‌الدین ابوطاهر قمی و به مباشرت نقیب سادات ناحیه توس انجام گرفته است.<ref>قصابیان، محمدرضا، تاریخ مشهد، مشهد، انتشارات انصار، ۱۳۷۷ش، ص ۲۴۲–۲۴۴.</ref> | |||
بعد از حمله مغول خساراتی به حرم رضوی وارد شد که به نقل از منابع اندک بوده است. خرابیهای حمله مغول در دوران حکومت سلطان محمد خدابنده (الجاتیو)، از سلاطین ایلخانی، مرمت شد. گنبد حرم امام رضا(ع) تا سال ۹۳۳ق کاشی‌کاری بوده است. در این سال، شاه طهماسب اول، دستور داد تا کاشیهای گنبد را تبدیل به خشتهای طلا کنند. خشتهای طلا در هجوم عبدالمؤمن‌خان ازبک به‌یغما برده شد، به همین دلیل، برای بار دوم در سال ۱۰۱۰ق به دستور شاه عباس اول گنبد طلاکاری شد. در سال ۱۰۶۸ق در اثر زلزله‌ای شدید، شکافی در گنبد پیدا شد که به دستور شاه سلیمان صفوی، مرمّت و طلاکاری شد.<ref>قصابیان، تاریخ مشهد، ص ۲۴۲–۲۴۴.</ref> | |||
حرم امام رضا(ع) در دوره‌های بعدی توسعه یافت و بارها قسمتهای مختلف آن تعمیر و اصلاح شد. از جمله به صحن‌ها، گلدسته‌ها و گنبدهای آن افزوده شد. طلاکاری گنبد اصلی و منارهای آن نیز چندین بار تجدید شد.<ref>سجادی، صادق، «آستان قدس رضوی» در دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۱، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۶۹ش. ج ۱، ص۳۴۳-۳۴۴.</ref> | |||
== حرم امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) == | == حرم امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) == | ||
امام هادی(ع) | [[پرونده:تصویری قدیمی از حرم عسکریین(ع).jpg|بندانگشتی|تصویری قدیمی از حرم عسکریین(ع)]] | ||
[[امام هادی(ع)]] پس از شهادت در وسط خانه خود دفن شد. بعد از شهادت [[امام حسن عسکری(ع)]]، او نیز در کنار پدرش دفن شد. این خانه آباد و بزرگ بود و تا دوره خلافت المعتضد عباسی بر جای بود. در این دوره بر دیوار خانه پنجره‌ای نصب کردند که بر خیابان اشراف داشت و مردم امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) را از طریق آن [[زیارت]] می‌کردند. این اوضاع تا سال ۳۲۸ق ادامه داشت تا اینکه سامرا و محله عسکر خالی از سکنه شد؛ زیرا دوباره بغداد به پایتختی انتخاب شده بود. در سال ۳۳۳ق دولت آل‌حمدان گنبدی بر قبر عسکریین بنا کرد.<ref>محلاتی، ذبیح‌الله، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، قم، المکتبة الحيدرية، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۱۳-۳۱۸.</ref> | |||
در سال | در سال ۳۳۷ق، عمارت جدیدی برای [[حرم عسکریین(ع)]] توسط معزالدوله احمد، سومین سلطان آل‌بویه، بنا شد. معزالدوله ضریحی از چوب برای قبر امام هادی و امام عسکری(ع) ساخت و به حرم هدایای زیادی بخشید و خادم و مسئول برای آن تعیین کرد. در سال ۳۶۸ق، عضدالدوله دیلمی دستور بازسازی روضه عسکریین را با چوبهای محکم ساج داد. در دوره او، صحن حرم توسعه داده شد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۲۱-۳۲۵.</ref> در سال ۳۴۵ق برای پنجمین‌بار ارسلان بساسیری امر به بازسازی حرم عسکریین را داد و دو ضریح برای آن ساخت.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۴۴-۳۴۵.</ref> در سال ۳۹۵ق، حرم توسط سلطان برکیارق سلجوقی تعمیر شد و درهایی با چوب گرانقیمت برای آن ساخته شد و صحن حرم و رواقها توسعه یافتند.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۴۷-۳۴۹.</ref> | ||
در سال | در سال ۶۰۶ق ناصر عباسی گنبد و گلدسته‌های حرم را تعمیر و روضه را تزیین کرد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۵۰.</ref> در سال ۶۴۰ در دوره مستنصر عباسی، حرم دچار آتش‌سوزی شد و ضریح عسکریین(ع) در آتش سوخت که خلیفه اقدام به بازسازی آن کرد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۶۵-۳۶۶.</ref> در سال ۷۵۰ ابو اویس حسن جلایری ضریح عسکریین(ع) را تزیین و گنبدی برای حرم قرار داد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۷۷.</ref> | ||
در سال ۱۱۰۶ق، آتش‌سوزی دیگری در حرم سامرا رخ داد و به دستور سلطان حسین، آخرین پادشاه [[صفویه|صفوی]]، حرم تجدید بنا شد و ضریح مشبکی، به‌همراه صندوقهایی برای قبرهای عسکریین(ع) ساخته شد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۷۹-۳۸۰.</ref> در سال ۱۲۰۰ق احمدخان دنبلی از حاکمان آذربایجان روضه و سرداب حرم را تعمیر کرد و صحن‌ها و رواقهای جدیدی برای آن ساخت. در سال ۱۲۲۵ق امیر حسین‌قلی‌خان پسر احمدخان کارهای ناقص پدر را تکمیل کرد.<ref>محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۸۶-۳۸۸.</ref> در ۲۳ محرم سال ۱۴۲۷ق مقارن با ۳ اسفند ۱۳۸۴ش، تروریست‌های وابسته به القاعده حرم عسکریین را منفجر کردند. پس از تخریب، دولت عراق مسئولیت بازسازی حرم را به ستاد بازسازی عتبات عالیات ایران واگذار كرد که در سال ۱۳۹۴ش کار بازسازی به پایان رسید.<ref>«[https://www.ilna.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C-5/300946-%D8%B9%D9%85%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%DA%AF%D9%86%D8%A8%D8%AF-%D8%AD%D8%B1%D9%85-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%B9%D8%B3%DA%A9%D8%B1%DB%8C%DB%8C%D9%86-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86-%DB%8C%D8%A7%D9%81%D8%AA عملیات بازسازی گنبد حرم امامین عسکریین پایان یافت]»، خبرگزاری ایلنا، تاریخ درج: ۷ شهریور ۱۳۹۴ش، تاریخ بازدید: ۲۹ مهر ۱۴۰۲ش.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی =تاریخ | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ =تاریخ و سیره معصومان | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۰۳
بنای گنبد پیامبران و امامان را چه سالی و توسط چه کسانی به صورت گنبد طلایی با نقش‌های زیبا و نورانی درآمده است؟
تاریخچه بقاع متبرک پیامبر(ص) و ائمه(ع) عموماً مقارن با شهادت هر یک از آنان با ساخت بنا توسط حکومتها و گروه‌های مختلف از مردم آغاز می‌شود. اشخاص، خاندان‌ها و حکومتها به فراخور علاقه، هنر و امکاناتی که داشتند در بنای اولیه، بازسازی، گسترش، ترمیم و تزئین این بناها در دوران مختلف شرکت داشته‌اند.
اولین بنای قابل‌توجه بر قبر پیامبر(ص) در سال ۸۱ق تا ۹۱ق توسط ولید بن عبدالملک اموی انجام شد. حرم رسول خدا(ص) در سال ۸۸۷ق توسط حکومت ممالیک بحری تجدید بنا شد. در سال ۱۲۵۳ق، سلطان عبداالحمید عثمانی دستور داد گنبد حرم رسول خدا(ص) را به رنگ سبز درآورند.
بعد از روی کار آمدن بنی‌عباس، قبر امام علی(ع) توسط امام صادق(ع) برای اولین بار آشکار شد. داود بن علی عباسی اولین کسی است که صندوقی بر قبر امام علی(ع) نصب کرد. هارون الرشید، بین سالهای ۱۷۰ تا ۱۷۵ق، حرم امام علی(ع) را بازسازی و برای آن گنبدی ساخت. حرم امام علی(ع) در دوره‌های آل‌بویه، ایلخانان، صفویه، عثمانیان بازسازی و توسعه یافت.
قبر امامان مدفون در بقیع، توسط سفاح عباسی (۱۳۲–۱۳۶ق) برای زیارت بازسازی و توسعه یافت. خلفای عباسی و عثمانی نیز برای بازسازی و تزئین آن کوشیدند. در قرن چهاردهم، خاندان سعودی با اتکا به عقاید وهابیت درباره زیارت اموات ساختمان قبور امامان بقیع(ع) را خراب کردند.
اولین بنای بر قبر امام حسین(ع) توسط مختار ثقفی ساخته شد. متوکل عباسی حرم امام(ع) را تخریب کرد. منتصر عباسی، در سال ۲۴۷ق، سومین بنا بر روی قبر امام حسین(ع) را ساخت. در سال ۲۷۳ق، بنای ساخته‌شده توسط منتصر فرو ریخت و قبر امام حسین(ع) به‌مدت ده سال بدون سقف بود. در سال ۲۸۳ق، حاکم علویان طبرستان آن را تجدید بنا کرد. عضدالدوله دیلمی پنجمین بنای مرقد امام حسین(ع) را ساخت که بعداً بارها توسط حاکمان دیگر بازسازی و توسعه یافت. شاه اسماعیل صفوی اصلاحات، تزیینات و تعمیراتی در حرم امام حسین(ع) انجام داد و شاه عباس اول برای صندوق قبر امام(ع) ضریحی ساخت. حکومت افشاریان در مرمت، نگهداری و تزیین حرم بسیار کوشیدند. برای اولین بار، در حکومت قاجاریه گنبد حرم طلاکاری شد.
اولین بنای قابل توجه بر قبور امام کاظم(ع) و امام جواد(ع)، در سال ۳۳۶ق، توسط عزالدوله از آل‌بویه ساخته شد. در سال ۴۴۳ق، حرم کاظمین غارت و به آتش کشیده شد. در سال ۴۴۴ق، ارسلان بساسیری اقدام به بازسازی و تجدید بنای آن کرد. در سال ۹۱۴ق، شاه اسماعیل صفوی دستور تخریب ساختمان قبلی حرم و تجدید بنای دوباره آن را صادر کرد. ساختمان امروزی حرم از آثار دوران صفویه است.
قریب به چهارصدسال، بر قبر امام رضا(ع) عمارتی قابل توجه ساخته نشده بود تا در دوران حکومت سلجوقیان، بنای جدیدی بر روی مرقد امام رضا(ع) ساخته شد. گنبد حرم امام رضا(ع) تا سال ۹۳۳ق کاشی‌کاری بوده است. در این سال، شاه طهماسب اول، دستور داد تا کاشیهای گنبد را تبدیل به خشتهای طلا کنند. حرم امام رضا(ع) در دوره‌های بعدی توسعه یافت و بارها قسمتهای مختلف آن تعمیر و اصلاح شد.
در سال ۳۳۳ق دولت آل‌حمدان گنبدی بر قبر عسکریین(ع) بنا کرد. در سال ۳۳۷ق، عمارت جدیدی برای حرم عسکریین(ع) توسط معزالدوله احمد، سومین سلطان آل‌بویه، بنا شد. در سال ۶۰۶ق ناصر عباسی گنبد و گلدسته‌های حرم را تعمیر و روضه را تزیین کرد. در سال ۱۱۰۶ق، پس از تخریب حرم به‌علت آتش‌سوزی، به دستور سلطان حسین حرم تجدید بنا شد و ضریح مشبکی برای قبر عسکریین(ع) ساخته شد. در اسفند ۱۳۸۴ش، تروریست‌های وابسته به القاعده حرم عسکریین را منفجر کردند. پس از تخریب، دولت عراق مسئولیت بازسازی حرم را به ستاد بازسازی عتبات عالیات ایران واگذار كرد که در سال ۱۳۹۴ش کار بازسازی به پایان رسید.
مرقد رسول خدا(ص)
.jpg)
بر اساس منابع، پیامبر اکرم(ص) در خانه خود مدفون شده که در شرق مسجد نبوی واقع شده بود و دری از آن خانه به مسجد باز می‌شد.[۱] در سال ۱۷ق، عمر بن خطاب، خلیفه دوم، مسجد النبی را توسعه داد و دیوارهای چوبی و برگی آنجا و روضه نبوی(ص) را به دیوار سنگی و گلی تبدیل کرد. عایشه، همسر رسول خدا(ص)، تا آخر عمر خود از آن خانه استفاده می‌کرد. بعد از مدفون‌شدن عمر بن خطاب در کنار پیامبر و ابوبکر، عایشه خانه را با پرده‌ای به دو قسمت کرد و در قسمت شمالی آن زندگی می‌کرد.[۲]
در سال ۸۱ تا ۹۱ق، ولید بن عبدالملک، ششمین خلیفه اموی، مسجد النبی را توسعه داد و عامل او در مدینه، عمر بن عبدالعزیز، روضه پیامبر(ص) را به همان اندازه خانه رسول خدا(ص) بنا کرد و در اطراف آن دیواری پنج ضلعی کشید. در سال ۶۶۸ق، حفاظی از چوب، توسط حکومت ممالیک بحری برای قبر پیامبر(ص) ساخته شد که سه در داشت. در سال ۶۷۸ گنبدی، توسط حکومت ممالیک بحری بالای روضه پیامبر(ص) ساخته شد که از پایین مربع از بالا هشت ضلعی بود و با الواح سربی پوشیده شده بود.[۳]
در سال ۸۸۷ق، گنبد حرم نبوی(ص) تجدید بنا شد. این اقدام در زمان حکومت ممالیک بری بود. این حکام همچنین برای حفاظ قبر رسول خدا(ص) پنجره‌هایی از مس و آهن ساختند. در سال ۸۹۲ق، همین حکومت گنبد حرم نبوی(ص) را با گچ سفید تجدید بنا کرد. در سال ۱۲۳۳ق، و در عهد سلطان محمود عثمانی، بنای گنبد برای آخرین بار تجدید شد. در سال ۱۲۵۳ق، سلطان عبداالحمید عثمانی دستور داد گنبد را به رنگ سبز درآورند.[۴]
حرم امام علی(ع)
.jpg)
امام علی(ع) در سال ۴۰ قمری به شهادت رسید. مدفن او تا پایان دوره امویان مخفی بود تا از تخریب به دست بنی‌امیه و خوارج در امان بماند.[۵]
بعد از روی کار آمدن بنی‌عباس، قبر امام علی(ع) توسط امام صادق(ع) آشکار شد. داود بن علی عباسی (درگذشته ۱۳۳ق) اولین کسی است که صندوقی بر قبر امام علی(ع) نصب کرد. وقتی حکومت عباسیان تثبیت شد و شیعیان از اهانت آنان به قبر امام(ع) نگران شدند از زیارت آن خودداری کردند. این موضوع موجب شد تا باز مکان قبر مخفی بماند.[۶] در زمان هارون الرشید، در اثر کرامتی که از مرقد امام علی(ع) آشکار شد، مکان آن دوباره مشخص شد. هارون، بین سالهای ۱۷۰ تا ۱۷۵ق، به این مرقد احترام گذاشت و آن را بازسازی و برای آن گنبدی ساخت که چهار در داشت.[۷]
در سال ۲۸۰ق، محمد بن زید الداعی، از حاکمان علوی طبرستان، برای قبر امام علی(ع) گنبد، دیوار و صحن ساخت؛ زیرا ساختمان دوران هارون الرشید توسط متوکل عباسی خراب شده بود.[۸] در سال ۳۶۹ق، عضدالدوله دیلمی، از سلاطین آل‌بویه، ساختمان حرم را از نو بنیان نهاد. در سال ۷۵۵ق، عمارت عضدالدوله در حادثه آتش‌سوزی خراب شد؛ به همین دلیل در سال ۷۶۰ق ایلخانان مغول بنای جدیدی برای آن ایجاد کردند.[۹]
در دوره صفویه، شاه عباس اول عمارت ایلخانان را اصلاح و روضه و گنبد و صحن حرم را تعمیر کرد.[۱۰] حرم علوی در دوره شاه صفی، جانشین شاه عباس اول، دوباره تعمیر شد؛ زیرا در اثر گذشت روزگار شکافهایی در گنبد به وجود آمده بود و صحن حرم تنگ شده بود.[۱۱] در سال ۱۳۱۵ق، سلطان عبدالحمید عثمانی اصلاحاتی در حرم علوی(ع) ایجاد کرد. دولتهای افشاریه و قاجاریه نیز چندین بار اصلاحاتی در حرم ایجاد کردند. بعد از تجزیه عثمانی و تشکیل کشور جدید عراق، بیشتر تعمیرات حرم علوی(ع) توسط ثروتمندان مؤمن صورت گرفته است.[۱۲]
مرقد ائمهٔ بقیع(ع)
قبر امامان مدفون در بقیع ـ امام حسن(ع)، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع)، امام صادق(ع)- خانه‌ای متعلق به عقیل بن ابی‌طالب بوده است.[۱۳] گفته شده که امام سجاد(ع) این خانه را در سال ۶۵ق تعمیر کرده است.[۱۴] تبدیل خانه عقیل به حرم و زیارتگاه عمومی در دوران خلافت سفاح عباسی (۱۳۲–۱۳۶ق) یا در اوائل خلافت منصور عباسی (۱۳۷–۱۵۸ق) به‌وسیله یکی از این دو خلیفه یا به‌وسیله بنی‌الحسن و شیعیان مدینه یا با هماهنگی هر دو گروه با اهداف مختلف صورت گرفته است.[۱۵] در سالهای ۱۷۰ق تا ۱۹۳ق هارون الرشید به این حرم توجه کرد و برای تعمیر آن کوشید.[۱۶]
در قرن پنجم، به دستور مجدالملک قبه‌ای برای حرم امامان بقیع ساخته شد که توجه مورخان و جهانگردان را به خود جلب می‌نمود. مجدالملک ابوالفضل اسعد بن محمد بن موسی البراوستانی القمی وزیر برکیارق از سلاطین سلجوقی است.[۱۷] اولین تعمیر حرم بقیع، در سال ۵۱۹ق به‌دستور المسترشد بالله، بیست و نهمین خلیفه عباسی، انجام گرفت.[۱۸] دومین تعمیر، در سالهای ۶۲۳ق و ۶۴۰ق به‌وسیله المستنصر بالله، خلیفه دیگر عباسی، صورت گرفت.[۱۹] تعمیر سوم در اوائل قرن سیزدهم هجری به‌دستور سلطان محمود عثمانی صورت گرفته است.[۲۰]
در قرن چهاردهم (۱۳۴۴ق)، خاندان سعودی با اتکا به عقاید وهابیت درباره زیارت اموات ساختمان قبور امامان بقیع(ع) و دیگر آثار باقی‌مانده از اهل‌بیت(ع) و مرقد حضرت حمزه و بیت الاحزان متعلق به حضرت فاطمه(س) را خراب کردند.[۲۱]
حرم امام حسین(ع)
.jpg)
پس از واقعه عاشورا، قبیله بنی‌اسد بدن امام حسین(ع) را به خاک سپردند و مسجدی در کنار قبر امام(ع) بنا کردند. بعد از مدتی مختار بن ابوعبیده ثقفی بنایی بر روی قبر بر پا نمود.[۲۲] این مسجد و قبر امام حسین(ع) تا زمان هارون الرشید برپا بود، ولی هارون آن را خراب کرد و آثار قبر را محو کرد.[۲۳]
دومین بار، در سال ۱۹۳ق به دستور هارون، و به گمان عده‌ای به دست مأمون، بنای جدیدی بر قبر امام(ع) احداث شد. در زمان مأمون برای مرقد امام(ع) بنای بلندی بر پا شد که تا سال ۲۳۲ق باقی بود. از سال ۲۳۲ق تا ۲۴۷ق، در مدت پانزده سال، چهار مرتبه بنای حرم به دستور متوکل عباسی تخریب و روی زمین آن کشاورزی کردند.[۲۴]
پس از به خلافت رسیدن منتصر عباسی در سال ۲۴۷ق، سومین بنا بر روی قبر امام حسین(ع) ساخته شد. در ذی‌الحجّه ۲۷۳ق بنای ساخته‌شده توسط منتصر فرو ریخت و قبر امام حسین(ع) به‌مدت ده سال بدون سقف بود. در سال ۲۸۳ق محمد بن زید بن حسن، ملقب به داعی صغیر حاکم علویان طبرستان، مقارن با دوره خلافت معتضد عباسی آن را تجدید بنا کرد.[۲۵]
در سال ۳۶۹ق در زمان طائع خلیفه عباسی، سلطان عضدالدوله دیلمی پنجمین بنای مرقد امام حسین(ع) ساخت. در سال ۴۰۷ق آتش سوزی بزرگی نیمه شبی از ماه ربیع الاول حرم امام حسین(ع) را فرا گرفت که باعث تخریب قسمتهای زیادی از حرم شد. ابن‌سهلان رامهرمزی، وزیر سلطان آل‌بویه، در ماه ربیع الثانی به وزارت رسید و دستور داد دیوار خارجی حرم تجدید بنا شود و بنای تازه‌ای بهتر از بنای پیشین بر روی قبر امام(ع) ساخته شود. این بیش از سیصد و شصت سال عمر کرد.[۲۶] بنای عمارت موجود در زمان سلطان اویس پسر شیخ حسن جلایری اتمام یافته است و بعد از او پسرانش امور باقی مانده را تکمیل کردند؛ یعنی بنای فعلی از سال ۷۶۷ق تا ۷۶۸ق ساخته و تکمیل شده است.[۲۷]
از سال ۹۱۴ق تا ۹۳۲ق عراق زیر سلطه حکومت صفوی درآمد. در این دوران، به دستور شاه اسماعیل صفوی اصلاحات، تزیینات و تعمیراتی در حرم امام حسین(ع) انجام شد. از سال ۹۳۰ق تا ۹۸۴ق شاه طهماسب صفوی چندین بار تعمیراتی در حرم امام حسین(ع) انجام داد. از سال ۹۹۶ق تا ۱۰۳۸ق، شاه عباس اول برای صندوق قبر امام(ع) ضریحی ساخت. بعد از صفویه، حکومت افشاریان خصوصاً نادرشاه در مرمت، نگهداری و تزیین حرم بسیار کوشید. برای اولین بار، در حکومت قاجاریه گنبد حرم طلاکاری شد. بعد از فروپاشی عثمانی و تشکیل عراق جدید، در سال ۱۳۵۸ق سلطان سیّد طاهر سیف‌الدین گنبد و دو مناره حرم را با طلای هندوستان دوباره طلاکاری کرد.[۲۸]
حرم امام کاظم(ع) و امام جواد(ع)
.jpg)
در ۲۵ رجب سال ۱۸۳ق، امام کاظم(ع) به شهادت رسید و پیکرش در مقابر قریش، در حاشیه بغداد، دفن گردید. در آخر ذی‌القعده سال ۲۲۰ق، امام جواد(ع) نیز به شهادت رسید و در کنار تربت جدش دفن گردید.[۲۹] بعد از دفن امام جواد(ع)، به مرور زمان بنایی بر قبر آن دو امام(ع) ساخته شد و مردم از اطراف به زیارت آن می‌رفتند به‌گونه‌ای که تا سال ۲۸۶ق حرم کاظمین(ع) بنایی مخصوص داشته است.[۳۰]
در سال ۳۳۴ق، عزالدوله آل‌بویه بغداد را به تصرف خود در آورد و در سال ۳۳۶ق دستور داد تا حرم کاظمین(ع) را تجدید بنا کنند. او ساختمان تازه‌ای برای حرم ساخت و ضریح و دو گنبد از چوب ساج روی آن دو قبر بنا کرد.[۳۱]
در سال ۴۴۳ق، حرم کاظمین غارت و به آتش کشیده شد و ضریح و گنبدهای حرم در آتش سوخت. در سال ۴۴۴ق، ارسلان بساسیری اقدام به بازسازی و تجدید بنای آن کرد.[۳۲] در سال ۴۹۰ق، مجدالملک ابوالفضل براوستانی قمی، وزیر برکیارق سلجوقی، دستور تعمیر و باز سازی حرم را صادر کرد و دو گلدسته برای آن ساخت و گنبد حرم کاشی‌کاری و خاتم‌کاری کرد.[۳۳] در سال ۵۷۵ق، ناصر عباسی گلدسته‌های متعددی برای حرم کاظمین ساخت.[۳۴]
در محرم سال ۶۵۶، بغداد توسط سپاه مغول اشغال شد و در اثر این اشغال حرم کاظمین در آتش سوخت.[۳۵] با تسلط سپاه مغول، امیر قراتای به بغداد وارد شد و عماد‌الدین عمر بن محمد قزوینی را به قائم مقامی انتخاب کرد و او دستور بازسازی مسجد جامع و حرم امام کاظم و امام جواد(ع) را صادر کرد.[۳۶]
در سال ۷۶۹ق، سلطان اویس جلایری اقدام به تعمیر حرم نمود و دو گنبد و دو مناره برای آن ساخت.[۳۷] در سال ۹۱۴ق، شاه اسماعیل دستور تخریب ساختمان قبلی حرم و تجدید دوباره آن را صادر کرد. ساختمان امروزی حرم شامل روضه، رواقها، دو گنبد، دو صندوق و گلدسته‌ها از آثار دوران صفویه است.[۳۸] دیگر شاهان صفوی و برخی شاهان قاجار در تعمیر و توسعه حرم کاظمین کوشیدند.[۳۹]
حرم امام رضا(ع)
.jpg)
قریب به چهارصدسال بر قبر امام رضا(ع) عمارتی قابل توجه ساخته نشده بود و بنای ساده‌ای که ساخته شده بود حاصل کار حُمید بن قحطبه طائی، حاکم توس در زمان هارون الرشید، بود. وقتی هارون مُرد او را در همان خانه حُمید دفن کردند و بعد از شهادت امام رضا(ع) او نیز در آن خانه مدفون شد. تا چهارصد سال مرقد امام در خارج از شهر توس در اراضی سناباد بدون ساختمان قابل توجه و مکان اجتماع و بدون خادم، فراش و دربان بود. در سال ۵۱۲ق یا ۵۱۵ق و در دوران حکومت سلجوقیان، بنای جدیدی شامل گنبد بر روی مرقد امام رضا(ع) ساخته شد. این ساختمان به امر سلطان سنجر سلجوقی و به سرپرستی شریف‌الدین ابوطاهر قمی و به مباشرت نقیب سادات ناحیه توس انجام گرفته است.[۴۰]
بعد از حمله مغول خساراتی به حرم رضوی وارد شد که به نقل از منابع اندک بوده است. خرابیهای حمله مغول در دوران حکومت سلطان محمد خدابنده (الجاتیو)، از سلاطین ایلخانی، مرمت شد. گنبد حرم امام رضا(ع) تا سال ۹۳۳ق کاشی‌کاری بوده است. در این سال، شاه طهماسب اول، دستور داد تا کاشیهای گنبد را تبدیل به خشتهای طلا کنند. خشتهای طلا در هجوم عبدالمؤمن‌خان ازبک به‌یغما برده شد، به همین دلیل، برای بار دوم در سال ۱۰۱۰ق به دستور شاه عباس اول گنبد طلاکاری شد. در سال ۱۰۶۸ق در اثر زلزله‌ای شدید، شکافی در گنبد پیدا شد که به دستور شاه سلیمان صفوی، مرمّت و طلاکاری شد.[۴۱]
حرم امام رضا(ع) در دوره‌های بعدی توسعه یافت و بارها قسمتهای مختلف آن تعمیر و اصلاح شد. از جمله به صحن‌ها، گلدسته‌ها و گنبدهای آن افزوده شد. طلاکاری گنبد اصلی و منارهای آن نیز چندین بار تجدید شد.[۴۲]
حرم امام هادی(ع) و امام عسکری(ع)
.jpg)
امام هادی(ع) پس از شهادت در وسط خانه خود دفن شد. بعد از شهادت امام حسن عسکری(ع)، او نیز در کنار پدرش دفن شد. این خانه آباد و بزرگ بود و تا دوره خلافت المعتضد عباسی بر جای بود. در این دوره بر دیوار خانه پنجره‌ای نصب کردند که بر خیابان اشراف داشت و مردم امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) را از طریق آن زیارت می‌کردند. این اوضاع تا سال ۳۲۸ق ادامه داشت تا اینکه سامرا و محله عسکر خالی از سکنه شد؛ زیرا دوباره بغداد به پایتختی انتخاب شده بود. در سال ۳۳۳ق دولت آل‌حمدان گنبدی بر قبر عسکریین بنا کرد.[۴۳]
در سال ۳۳۷ق، عمارت جدیدی برای حرم عسکریین(ع) توسط معزالدوله احمد، سومین سلطان آل‌بویه، بنا شد. معزالدوله ضریحی از چوب برای قبر امام هادی و امام عسکری(ع) ساخت و به حرم هدایای زیادی بخشید و خادم و مسئول برای آن تعیین کرد. در سال ۳۶۸ق، عضدالدوله دیلمی دستور بازسازی روضه عسکریین را با چوبهای محکم ساج داد. در دوره او، صحن حرم توسعه داده شد.[۴۴] در سال ۳۴۵ق برای پنجمین‌بار ارسلان بساسیری امر به بازسازی حرم عسکریین را داد و دو ضریح برای آن ساخت.[۴۵] در سال ۳۹۵ق، حرم توسط سلطان برکیارق سلجوقی تعمیر شد و درهایی با چوب گرانقیمت برای آن ساخته شد و صحن حرم و رواقها توسعه یافتند.[۴۶]
در سال ۶۰۶ق ناصر عباسی گنبد و گلدسته‌های حرم را تعمیر و روضه را تزیین کرد.[۴۷] در سال ۶۴۰ در دوره مستنصر عباسی، حرم دچار آتش‌سوزی شد و ضریح عسکریین(ع) در آتش سوخت که خلیفه اقدام به بازسازی آن کرد.[۴۸] در سال ۷۵۰ ابو اویس حسن جلایری ضریح عسکریین(ع) را تزیین و گنبدی برای حرم قرار داد.[۴۹]
در سال ۱۱۰۶ق، آتش‌سوزی دیگری در حرم سامرا رخ داد و به دستور سلطان حسین، آخرین پادشاه صفوی، حرم تجدید بنا شد و ضریح مشبکی، به‌همراه صندوقهایی برای قبرهای عسکریین(ع) ساخته شد.[۵۰] در سال ۱۲۰۰ق احمدخان دنبلی از حاکمان آذربایجان روضه و سرداب حرم را تعمیر کرد و صحن‌ها و رواقهای جدیدی برای آن ساخت. در سال ۱۲۲۵ق امیر حسین‌قلی‌خان پسر احمدخان کارهای ناقص پدر را تکمیل کرد.[۵۱] در ۲۳ محرم سال ۱۴۲۷ق مقارن با ۳ اسفند ۱۳۸۴ش، تروریست‌های وابسته به القاعده حرم عسکریین را منفجر کردند. پس از تخریب، دولت عراق مسئولیت بازسازی حرم را به ستاد بازسازی عتبات عالیات ایران واگذار كرد که در سال ۱۳۹۴ش کار بازسازی به پایان رسید.[۵۲]
منابع
- ↑ ابن‌سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبرى، بیروت، دارصادر، بیروت، ۱۹۶۸م، ج ۲، ص۲۲۳-۲۲۴.
- ↑ جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکه و مدینه، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۲ش، ص۲۱۸.
- ↑ عبدالقادر الانصاری، محمدحسن، تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی(ص)، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران، نشر مشعر، ۱۳۷۸ش، ص۶۸–۷۱.
- ↑ عبدالقادر الانصاری، تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی(ص)، ۱۳۷۸ش، ص۶۸–۷۱.
- ↑ بلاذری، أحمد بن یحیی بن جابر، انساب الأشراف، تحقیق سهیل زكار و ریاض زركلی، بیروت، دار الفكر، ۱۴۱۷ق. ج۲، ص ۴۹۷.
- ↑ محقق ورسی، رجبعلی، نجف اشرف در ادوار زمان، مشهد مقدس، انتشارات محبّ، ۱۳۵۷ش، ص۲۳–۳۵.
- ↑ محقق ورسی، نجف اشرف در ادوار زمان، ۱۳۵۷ش، ص۲۳–۳۵.
- ↑ آل‌محبوبه، جعفر الشیخ باقر، ماضی النجف وحاضرها، بیروت: دار الاضواء، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۴۲-۴۳
- ↑ فرطوسی، صلاح‌مهدی، تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ترجمه حسین طه‌نیا، تهران، مشعر، ۱۳۹۳ش، ص۳۳۲.
- ↑ آل‌محبوبه، ماضی النجف وحاضرها، ج۱، ص۴۶-۴۸.
- ↑ آل‌محبوبه، ماضی النجف وحاضرها، ج۱، ص۴۸.
- ↑ محقق ورسی، نجف اشرف در ادوار زمان، ص۳۴-۳۵.
- ↑ نجمی، محمدصادق، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش، ص۶۶-۶۸.
- ↑ مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۳۴۴-۳۴۵.
- ↑ نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۸۷.
- ↑ نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۸۸.
- ↑ نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۸۸-۹۰.
- ↑ سمهودی، علی بن عبدالله، وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفی، تحقیق خالد عبدالغنی محفوظ، بیروت، دار الکتب العلمية، ۲۰۰۶م، ج۳، ص۱۰۰.
- ↑ سمهودی، وفاء الوفاء، ج۳، ص۱۰۰.
- ↑ نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۹۶-۹۷.
- ↑ نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع و آثار دیگر در مدینه منوره، ص۵۱.
- ↑ کلیددار، عبدالجواد، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ترجمه مسلم صاحبی، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۹.
- ↑ کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۱۱.
- ↑ کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۱۳-۲۱۵.
- ↑ کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۱۷-۲۲۱.
- ↑ کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۲۲۵-۲۳۸.
- ↑ کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۳۳۳.
- ↑ کلیددار، تاریخ کربلا و حائر حسینی(ع)، ص۳۳۳-۳۵۷.
- ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۱۶۳.
- ↑ آل یاسین، محمدحسن، تاریخ المشهد الکاظمی، الامانه العامه للعتبة الکاظمیة المقدسه، ۱۴۳۵ق، ص۲۴.
- ↑ ایزدی، حسین، «تاریخچه حرم کاظمین» مجموعه مقالات همایش سیره و زمانه حضرت امام موسی کاظم(ع)، قم، انجمن تاریخ‌پژوهان حوزه علمیه قم، ۱۳۹۲ش، ص۵۴۸.
- ↑ آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۲۹-۳۹.
- ↑ آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۳۰.
- ↑ آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۳۹.
- ↑ آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۴۵.
- ↑ آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۴۵-۴۶.
- ↑ ایزدی، «تاریخچه حرم کاظمین» ص۵۵۱.
- ↑ آل‌یاسین، تاریخ المشهد الکاظمی، ص۵۰-۵۳.
- ↑ ایزدی، «تاریخچه حرم کاظمین»، ص۵۵۵.
- ↑ قصابیان، محمدرضا، تاریخ مشهد، مشهد، انتشارات انصار، ۱۳۷۷ش، ص ۲۴۲–۲۴۴.
- ↑ قصابیان، تاریخ مشهد، ص ۲۴۲–۲۴۴.
- ↑ سجادی، صادق، «آستان قدس رضوی» در دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۱، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۶۹ش. ج ۱، ص۳۴۳-۳۴۴.
- ↑ محلاتی، ذبیح‌الله، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، قم، المکتبة الحيدرية، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۱۳-۳۱۸.
- ↑ محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۲۱-۳۲۵.
- ↑ محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۴۴-۳۴۵.
- ↑ محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۴۷-۳۴۹.
- ↑ محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۵۰.
- ↑ محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۶۵-۳۶۶.
- ↑ محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۷۷.
- ↑ محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۷۹-۳۸۰.
- ↑ محلاتی، مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج۱، ص۳۸۶-۳۸۸.
- ↑ «عملیات بازسازی گنبد حرم امامین عسکریین پایان یافت»، خبرگزاری ایلنا، تاریخ درج: ۷ شهریور ۱۳۹۴ش، تاریخ بازدید: ۲۹ مهر ۱۴۰۲ش.