بنی اسرائیل: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


بنی اسرائیل بر فرزندان حضرت یعقوب اطلاق می‌شود. اسرائیل به معنای بنده خدا و أسباط جمع سبط است که به معنای اولاد است و لذا به کسانی که از نسل حضرت یعقوب بوده بنی اسرائیل و سبطی گفته می‌شود چون اسرائیل اسم یعقوب پیامبر و به معنای عبدالله و صفوه الله است.
بنی اسرائیل بر فرزندان حضرت یعقوب اطلاق می‌شود. دوازده فرزند حضرت یعقوب، پدران بنی اسرائیل هستند. بنی اسرائیل قومی تاریخی است که پیامبران زیادی بر آنها فرستاده شده است. حضرت موسی(ع) پیامبر این قوم بوده است و آنان را از فرعون نجات داد.


و به کسانی که از طائفه «قبط» است (یکی از طایفه‌های مصر) قبطی گفته می‌شود.<ref>طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تهران، کتابفروشی مرتضوی، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۲۶۷ و ج۵، ص۳۱۵.</ref> و فرعون از همین طائفه بوده که در مقابل حضرت موسی(ع) طغیان کرده و فرزندان یعقوب را به استعمار کشیده بود. حضرت موسی و سبطیان از یک طرف و فرعون و قبطیان از طرف دیگر سرگذشت پرماجرایی در قرآن کریم دارند و در مناسب‌های مختلف روی فرازهای زندگی موسی و بنی اسرائیل و فرعونیان در جای جای قرآن تکیه شده است که دوران تولد موسی وحوادث این دوره، دوران فرار از مصر و زندگی در مدین در محضر شعیب پیامبر، دوران بعثت و درگیری موسی(ع) با دستگاه فرعون و بالاخره دوران نجات موسی و بنی اسرائیل از چنگال فرعونیان و حوادثی که هنگام ورود به بیت‌المقدس بر آنها گذشت، از مهم‌ترین فرازهای تاریخ بنی اسرائیل و فرعونیان است.
== بنی اسرائیل در قرآن ==
رهایی از فرعون
 
شکافتن دریا
 
نعمات خداوند بر قوم بنی اسرائیل
 
من و سلوی. غفران
 
عصیان و نافرمانی بنی اسرائیل


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}

نسخهٔ ‏۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۸

سؤال

بنی اسرائیل در قرآن چه کسانی هستند؟


بنی اسرائیل بر فرزندان حضرت یعقوب اطلاق می‌شود. دوازده فرزند حضرت یعقوب، پدران بنی اسرائیل هستند. بنی اسرائیل قومی تاریخی است که پیامبران زیادی بر آنها فرستاده شده است. حضرت موسی(ع) پیامبر این قوم بوده است و آنان را از فرعون نجات داد.

بنی اسرائیل در قرآن

رهایی از فرعون

شکافتن دریا

نعمات خداوند بر قوم بنی اسرائیل

من و سلوی. غفران

عصیان و نافرمانی بنی اسرائیل


مطالعه بیشتر

۱ـ قصه‌های قرآن، قنادی.

۲ـ مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن، تدوین سید حسن حسینی.

۳ـ تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج۶، ص۲۴۷.


منابع