کتب اربعه شیعه
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
کتب اربعه شیعه چه زمانی نگارش شد؟
نامگذاری
عنوان کتب اربعه برای چهار کتاب حديثی شیعی که عمدتا شامل احاديث فقهی اماميه می شوند، چندان کهن نيست. اين عنوان از اوائل دوره صفويه و گويا برای نخستین بار توسط شهید ثانی به کار رفته. البته قبل از آن اصطلاح اصول اربعه برای همین منظور توسط ابن ابی جمهور به کار رفته است. کم و بیش معاصر شهيد دوم، اصطلاح کتب اربعه توسط محقق اردبيلي (د. ۹۹۳ ق) هم برای اين چهار کتاب به کار رفته. با اين وصف بايد گفت که حسین بن عبد الصمد در کنار اين چهار کتاب، از کتاب گم شده مدينة العلم شيخ صدوق هم به عنوان کتاب پنجم ياد می کند و از مجموع آنها با تعبير اصول خمسه نام می برد.[۱]
الکافی
نوشته ثقه الاسلام محمد بن یعقوب کلینی، مشهور به کلینی از کتب اربعه و از معتبرترین کتب حدیثی شیعه است. کلینی در دوران غیبت صغری می‌زیسته و ولادت او در سال ۲۵۵ قمری و وفاتش سال ۳۲۹ است. کافی برای نگارش این کتاب بیست سال وقت صرف کرد. مجموع روایات کافی ۱۶۱۹۹ حدیث می‌باشد که از این تعداد ۱۱۱۸ حدیث صحیح، ۱۱۱۸ حدیث موثق، ۳۲۲ قوی و حسن، ۹۴۸۷ حدیث ضعیف می‌باشد.[۲]
مَن لا یَحضُرُه الفقیه
نوشته شیخ صدوق محدث و فقیه بزرگ شیعه امامیه، متولد سال ۳۰۵ قمری و وفات سال ۳۸۱ است.
تهذیب الاحکام
نگارش محمدبن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی از بزرگترین عالمان شیعه که در سال ۳۸۵ متولد و در سال ۴۶۰ قمری وفات یافت. کتاب تهذیب الاحکام فی شرح المقنعه مشهور به تهذیب الاحکام از کتب اربعه و از مهمترین کتب حدیثی قرن پنجم است. کتاب تهذیب الاحکام با دربرداشتن بیشترین احادیث فقهی، در مقایسه با سایر کتب چهارگانه، از مهمترین منابع استنباط فقهی امامیان به‌شمار می‌رود.[۳]
الاِستبصار
نوشته شیخ طوسی متولد ۳۸۵ قمری و وفات سال ۴۶۰. کتاب استبصار پس از کتاب تهذیب الاحکام نوشته شده است.