پرش به محتوا

سبک زندگی حضرت فاطمه و امام علی

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۴۵ توسط Hrohallah (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
سؤال
سبک زندگی حضرت زهرا(س) و امیرالمؤمنین(ع) چگونه می‌تواند الگو باشد؟
درگاه‌ها


۱۲۳

الگو بودن حضرت زهرا در منابع اسلامی

ن

حضرت زهرا(س) طبق روایات و فرازی از حدیث شریف کساء به عنوان یکی از معصومین بلکه محور آنها،[۱] الگویی برای تمام مردم جهان اعم از مردم و زن هستند، حتی فراتر از آن طبق منابع شیعه، ائمه هدی نیز خود را متأثر از حضرت زهرا و ایشان را الگوی خود می‌دانند،[۲]برخی از این موارد که در منابع اسلامی ذکر شده به شرح زیر است:

  • روایت امام مهدی: در روایتی که در کتاب الغیبه شیخ طوسی آمده، به الگو و اسوه بودن حضرت زهرا(س) به خوبی تصریح شده است. امام مهدی(عج) در توقیع شریفی می‌فرمایند: وفِی ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ(ص) اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ؛ دختر رسول خدا، الگوی مناسبی برای من است.[۳]
  • روایت امام عسکری: امام عسکری(ع)، حضرت زهرا(س) را حجت بر امامان معرفی نموده است: نحن حجّة اللّه علی الخلق، و فاطمة حجّة علینا؛ ما حجت خدا بر مخلوقات هستیم و حضرت فاطمه(س) حجت خدا بر خود ماست.[۴]

عظمت حضرت زهرا(س)

  • حضرت علی(ع) فرمود: «حسن و حسین(ع) دو سبط این امّت همچون دو چشم محمّد(ص) هستند، و من همچون دست برای بدن آن حضرت می‌باشم.

«وَ اَمّا فاطِمَةُ فَکَمَکانِ الْقَلْبِ مِنَ الْجَسَدِ: امّا فاطمه(س) همچون قلب برای پیکر پیامبر(ص) است»[۵]

  • خداوند در بخشی از حدیث قدسی معروف به لولاک می‌فرماید: یا أَحْمَدُ! لَوْلاک لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاک، وَ لَوْلا عَلِی لَما خَلَقْتُک، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُکما؛ ای احمد! اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی‌کردم و اگر علی نبود تو را خلق نمی‌کردم و اگر فاطمه نبود شما دو نفر را خلق نمی‌کردم.[۶]

اصول حاکم بر زندگی مشترک ایشان

  • ازدواج گامی برای رسیدن به خدا: پیامبر پس از ازدواج از علی(ع) سئوال کردند: زهرا(س) را چگونه یافتی. حضرت علی(ع) فرمودند: نِعْمَ الْعَوْنُ عَلی طاعَةِ اللَّهِ[۷]
  • میهمان دوستی و ضیافت در خانه: در تاریخ آمده است مرد گرسنه‌ای در مسجد مدینه به‌پا خاست و گفت: ای مسلمانان از گرسنگی به تنگ آمده‌ام مرا میهمان کنید. پیامبر اسلام فرمودند: چه کسی این مرد را امشب میهمان می‌کند؟ حضرت علی(ع) فرمود: من یا رسول‌اللَّه! کمی بعد وارد منزل شده از فاطمه(س) پرسید: آیا غذائی در منزل داریم؟ میهمان گرسنه آورده‌ام. حضرت زهرا(س) ایثارگرانه فرمودند: در خانه ما غذائی نیست مگر به اندازه خوراک دختربچه اما امشب ایثار کرده گرسنگی را تحمل می‌کنیم و همین مقدار غذا را به میهمان می‌بخشیم[۸]
  • ایثار و انفاق خانوادگی: آیه هشتم سوره انسان ﴿وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَیٰ حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا(انسان:۸) (به همراه آیات قبل و بعد)، به آیه اطعام معروف است. به گفته مکارم شیرازی، علمای شیعه اتفاق نظر دارند این آیه به همراه آیاتی دیگر (هجده آیه از این سوره یا تمامی آن) درباره سه روز روزه‌گرفتنِ امام علی(ع)، فاطمه(س)، حسنین(ع) و فضه نازل شده است.[۹] نقل شده است این افراد با اینکه گرسنه بودند، افطاری خود را به دنبال درخواست مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.[۱۰]
  • تقسیم کارهای منزل: امام باقر(ع) می‌فرمایند: همانا فاطمه(ع) با علی(ع) پیمان بسته بود که کارِ خانه و خمیر کردن آرد و پختن نان و جارو کردن خانه را ایشان انجام دهد و علی(ع) نیز با ایشان پیمان بسته بود که کارهای بیرون از خانه همچون آوردن هیزم و تهیه غذا را او انجام دهد[۱۱]
  • اختصاص مکانی برای عبادت در خانه: اختصاص مکانی برای عبادت و نماز در خانه بخشی از توصیه‌های اسلام در این‌خصوص است. در روایت است که حضرت زهرا(س) محراب عبادت داشت،[۱۲] لباس و عطر مخصوص نماز داشتند، همچنین علی(ع) مکانی مخصوص برای عبادت داشتند و فرزندان خود را هم هنگام عبادت شبانه به آن مکان می‌بردند.[۱۳]

منابع

  1. حدیث قدسی. حدیث شریف کساء.
  2. طیب، سید عبدالحسین (۱۳۷۸). اطیب البیان فی تفسیر القرآن. ج۱۳. انتشارات اسلام. ص۲۲۵.
  3. الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن. کتاب الغیبة. ج۱. ص۲۸۶.
  4. بحرانی اصفهانی، عبدالله بن نورالله. عوالم العلوم و المعارف والاحوال من الآیات و الاخبار و الاقوال. ج۱۱. ص۷.
  5. علامه مجلسی. بحارالانوار. ج۲۴. ص۷۴.
  6. زنجانی (۱۴۲۸). الموسوعة الکبری عن فاطمة الزهراء. ج۲۰. ص۵۱۶.
  7. محمد دشتی (۱۳۷۲). نهج‌الحیاة. ج۱. ص۲۲۳.
  8. محمد دشتی (۱۳۷۲). نهج الحیات. ج۱. ص۱۳۰.
  9. مکارم شیرازی (۱۳۷۱). تفسیر نمونه. ج۲۵. ص۳۴۵.
  10. طبرسی (۱۳۷۲). مجمع البیان. ج۱۰. ص۶۱۲.
  11. محمد دشتی (۱۳۷۲). نهج الحیات. ج۱. ص۱۶۷.
  12. شیخ عباس قمی. منتهی‌الامال. ج۱. ص۱۵۴.
  13. محمد دشتی (۱۳۷۲). نهج الحیات. ج۱. ص۱۶۹.