آیه «انا لله و انا الیه راجعون»: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
* هر زمان مصيبتى به او رسد، استرجاع كند (آیه إنّا للّه را بخواند).<ref>حكمت نامه پيامبر اعظم، محمدی ریشهری، محمد، ج۶، ص۵۱۳.</ref> | * هر زمان مصيبتى به او رسد، استرجاع كند (آیه إنّا للّه را بخواند).<ref>حكمت نامه پيامبر اعظم، محمدی ریشهری، محمد، ج۶، ص۵۱۳.</ref> | ||
[[امام صادق (ع)]] فرموده است: كسى كه هنگام مصيبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت براى او واجب مىشود.<ref>پاداش نيکيها و کيفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال شيخ صدوق)، مجاهدی، محمد علی، ج۱، ص۴۹۸</ref> | [[امام صادق (ع)]] فرموده است: كسى كه هنگام مصيبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت براى او واجب مىشود.<ref>پاداش نيکيها و کيفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال شيخ صدوق)، مجاهدی، محمد علی، ج۱، ص۴۹۸</ref> | ||
== مالکیت خداوند == | == مالکیت خداوند == | ||
مفسران آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانستهاند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.</ref> مراد به گفتن (انا للَّه) | {{جعبه نقلقول|پيامبر (ص) فرمود: «هرگاه مصيبت زده، مصيبتش را به ياد آورَد و استرجاع كند (إنّا للّه بگويد)، هر چند [از مصيبتْ] بسيار گذشته باشد، خداوند، پاداشى مانند روز مصيبتش براى او مىنويسد»<ref>حكمت نامه امام حسين، محمدی ریشهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷</ref>}}مفسران آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانستهاند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.</ref> مراد به گفتن (انا للَّه) توجه و ایمان به حقيقت معناي آیه است به اينكه آدمى بنده خداوند است.<ref>ترجمه تفسير الميزان، طباطبایی، ج۱، ص: ۵۳۱</ref> | ||
وجود انسان و تمامى موجوداتى كه تابع وجود آدمى هستند، همه قائم به ذات خدا هستند كه انسان را آفريده و ايجاد كرده است. خداوند مالک انسان است و هرگونه تصرفى كه بخواهد در او میكند و خود او هيچگونه اختيار و مالكيتى ندارد و به هيچ وجه مستقل از مالك خود نيست. | وجود انسان و تمامى موجوداتى كه تابع وجود آدمى هستند، همه قائم به ذات خدا هستند كه انسان را آفريده و ايجاد كرده است. خداوند مالک انسان است و هرگونه تصرفى كه بخواهد در او میكند و خود او هيچگونه اختيار و مالكيتى ندارد و به هيچ وجه مستقل از مالك خود نيست. |
نسخهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۹
آیه إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او می رویم) بیان یکی از ویژگیهای صابران است که در زمان مصیبت و بلا، چنین میگویند «ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او می رویم».
آیه «إِنَّا لِلَّهِ»، آیه ۱۵۶ سوره بقره است. مفسران تعبیر «إِنَّا لِلَّهِ» را نشاندهنده بندگی بندگان و مالکیت خداوند و عبارت «إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را نشانه آخرت، قیامت، و فانی بودن این دنیا دانستهاند. همچنین در کنار یکدیگر بودن این دو مفهوم را نشانگر رسیدن به مقام تسلیم بوسیله صبر بر مصیبت دانستهاند.
خواندن آیه إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ، هنگام بلا را استرجاع میگویند. روایات فراوانی وارد شده که هنگام مصیبت، این آیه خوانده شود و از ویژگی صابران است.
متن آیه
﴿ | الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ
كسانى كه چون مصيبتى به آنها رسيد گفتند: ما از آن خدا هستيم و به او باز مىگرديم. بقره:آیه ۱۵۶ |
﴾ |
توصیهای برای صابران
آیه ۱۵۶ سوره بقره درباره صابران است و به مؤمنان مصیبتدیده میگوید همه چیز از جانب خداوند است و اینچنین به آنان آرامش میدهد. امام علی(ع) معتقد بود هنگامی که میگوییم ﴿... إِنَّا لِلّهِ…﴾ به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار میکنیم و وقتی میگوییم ﴿... وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ﴾ به این معنا است که ما انسانها از بین رفتنی هستیم و روزی میمیریم.[۱]
این آیه نشان میدهد در برابر مصیبت و بلا تنها باید تسلیم خداوند بود.[۲] حکمت توصیه خداوند در این آیه را این دانستهاند كه مؤمن در موقع مصيبت، به ذلت، نااميدى و ضعف نفس گرفتار نشود و جنبه مادى او بر مقام معنوى غلبه پيدا نكند.[۳]
در روایات آمده که هر فردی بلایی ببیند، این آیه را بخواند، ثواب بزرگی میبرد.[۴] از پیامبر(ص) نقل شده که چهار خصلت، انسان را غرق در نور خداوند میکند:
- گفتن لا اله الا الله
- هر زمان گناهى كند، استغفار كند
- هر زمان نعمتى به دست آورد یا کار خیری کند، شكر کند
- هر زمان مصيبتى به او رسد، استرجاع كند (آیه إنّا للّه را بخواند).[۵]
امام صادق (ع) فرموده است: كسى كه هنگام مصيبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت براى او واجب مىشود.[۶]
مالکیت خداوند
پيامبر (ص) فرمود: «هرگاه مصيبت زده، مصيبتش را به ياد آورَد و استرجاع كند (إنّا للّه بگويد)، هر چند [از مصيبتْ] بسيار گذشته باشد، خداوند، پاداشى مانند روز مصيبتش براى او مىنويسد»[۷]
مفسران آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانستهاند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.[۸] مراد به گفتن (انا للَّه) توجه و ایمان به حقيقت معناي آیه است به اينكه آدمى بنده خداوند است.[۹]
وجود انسان و تمامى موجوداتى كه تابع وجود آدمى هستند، همه قائم به ذات خدا هستند كه انسان را آفريده و ايجاد كرده است. خداوند مالک انسان است و هرگونه تصرفى كه بخواهد در او میكند و خود او هيچگونه اختيار و مالكيتى ندارد و به هيچ وجه مستقل از مالك خود نيست.
مفسران ذیل این آیه توضیح دادهاند که مالکیت حقیقی تنها برای خداوند سبحان است و هیچ انسانی در این مالکیت شریک نیست و مالکیت انسان نسبت به خودش و اموالش و از این امور، ظاهری و مجازی است. و اگر انسان این را بداند، آن وقت در برابر مصایب بی طاقت نمیشود، چون میداند چیزی از خود را از دست نداده است و مالکیت چیزی را ندارد. کسی که بداند مالک چیزی نیست از هیچ مصیبتی متأثر نمیشود و غمگین نمیگردد. کسی که ایمان دارد همه چیز برای خداوند است هیچگاه در برابر مصایب و بدبختیها خود را نمیبازد.[۱۰]
بازگشت به خداوند
تعبیر «وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» در مورد قیامت دانسته شده است؛ به این معنا که مسیر حرکت انسانها برای حسابرسی و پاداش و جزا به سوی او است. مفسران معتقدند آیه ﴿... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ﴾ به این معنا نیست که ما روزی با خداوند پیوند داشتهایم و از او جدا شده و دوباره به خداوند رسیده و جزئی از او خواهیم شد. این تبیین را نادرست دانستهاند؛ زیرا خداوند بسیط است و هیچ ترکیبی در او راه ندارد و جزء داشتن، نقص برای خداوند است.
این آیه توجه به اين واقعيت است كه همه به سوى او باز میگردند و اعلام میكند كه اينجا سراى جاويدان نيست، زوال نعمتها و كمبود مواهب و يا كثرت وفور آنها همه زودگذر است، و همه اينها وسيلهاى است براى پيمودن مراحل تكامل توجه به اين دو اصل اساسى اثر عميقى در ايجاد روح استقامت و صبر دارد.[۱۱]
منابع
- ↑ مرحوم طبرسی، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.
- ↑ منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ج۱، ص: ۳۴۳
- ↑ دين و زندگانى، محسنى، شيخ محمد آصف، ج۱، ص۳۲
- ↑ منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ملا فتح الله کاشانی، ج۱، ص: ۳۴۴
- ↑ حكمت نامه پيامبر اعظم، محمدی ریشهری، محمد، ج۶، ص۵۱۳.
- ↑ پاداش نيکيها و کيفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال شيخ صدوق)، مجاهدی، محمد علی، ج۱، ص۴۹۸
- ↑ حكمت نامه امام حسين، محمدی ریشهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷
- ↑ علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.
- ↑ ترجمه تفسير الميزان، طباطبایی، ج۱، ص: ۵۳۱
- ↑ ترجمه تفسير الميزان، علامه طباطبایی، ج۱، ص: ۵۳۳
- ↑ تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱، ص: ۵۲۵