من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
در کتاب‌های دیگر این [[روایت]] چنین نقل شده است: {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً|ترجمه=هر کس حرفی به من بیاموزد، من بنده او هستم.}}<ref>قبانچی، حسن، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع) قم، اسماعلیان، ۱۴۰۶ق، ص۴۰۹.</ref> | در کتاب‌های دیگر این [[روایت]] چنین نقل شده است: {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً|ترجمه=هر کس حرفی به من بیاموزد، من بنده او هستم.}}<ref>قبانچی، حسن، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع) قم، اسماعلیان، ۱۴۰۶ق، ص۴۰۹.</ref> | ||
این سخن در بیان عظمت [[معلم]] بیان شده است. معلم خلیفه [[خدا]] برای مردم است و با آموزش دادن [[انسان]]، در واقع او را به بندگی خداوند نزدیک می‌سازد.<ref>قبانچی، حسن، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع)، ص۴۰۹.</ref> | این سخن در بیان عظمت [[معلم]] بیان شده است. معلم خلیفه [[خدا]] برای مردم است و با آموزش دادن [[انسان]]، در واقع او را به [[اخلاق بندگی|بندگی]] خداوند نزدیک می‌سازد.<ref>قبانچی، حسن، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع)، ص۴۰۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
{{#seo: | {{#seo: | ||
|title=معنی من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا | |title=معنی من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا - حدیث من علمنی حرفا از کیست | ||
|title_mode= | |title_mode=Replaced Title | ||
|keywords=من علمنی حرفاً فقد صیرنی عبداً | |keywords=من علمنی حرفاً فقد صیرنی عبداً | ||
|description=بررسی معنای جملهٔ منسوب به امام علی(ع): «من علمنی حرفاً فقد صیرنی عبداً»، تحلیل جایگاه معلم و بررسی اعتبار سندی این عبارت در منابع اسلامی. | |description=بررسی معنای جملهٔ منسوب به امام علی(ع): «من علمنی حرفاً فقد صیرنی عبداً»، تحلیل جایگاه معلم و بررسی اعتبار سندی این عبارت در منابع اسلامی. | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۲۲:۳۰
سؤال
متن کامل حدیث امام علی(ع) که فرمود: (اگر کسی به من سخنی بیاموزد من را بنده خود کرده است) چیست؟
مرحوم محمد مهدی نراقی در کتاب جامع السعادات از امام علی(ع) نقل کرده است: «مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً؛ هر کس حرفی برای من بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.»[۱]
در کتاب‌های دیگر این روایت چنین نقل شده است: «مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً؛ هر کس حرفی به من بیاموزد، من بنده او هستم.»[۲]
این سخن در بیان عظمت معلم بیان شده است. معلم خلیفه خدا برای مردم است و با آموزش دادن انسان، در واقع او را به بندگی خداوند نزدیک می‌سازد.[۳]
منابع