حدیث «تبدیل محفوظات فراموش‌شده قرآن به مار»: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۴

سؤال

حدیثی است به این مضمون که کسانی که قرآن را حفظ می‌کنند اگر آن را فراموش کنند و دوره نکنند، این آیات در آخرت به صورت مارهایی می‌شوند و گریبانشان را می‌گیرند. آیا صحیح است؟

تبدیل محفوظات فراموش‌شده قرآن به مار محتوای روایتی است که، بر اساس آن، آیاتی که انسان حفظ کرده و سپس فراموش می‌کند در قیامت به شکل مار به گردن او آویزان می‌گردد. برخی معتقدند مقصود از فراموش‌کردن آیات در این روایت فراموشی از روی ضعف حافظه نیست و چنین افرادی مؤاخذه نخواهند شد. از نظر آنان فراموشی در این روایت فراموشی از روی سهل‌انگاری است که مصادیق آن عدم توجه به معنای آیات و عمل‌نکردن به دستورات آنهاست. روایاتی دیگر نیز این معنا را تأیید می‌کنند.

اهمیت حفظ قرآن

از موضوعاتی که در روایات به آن توصیه شده حفظ آیات قرآن است. از پیامبر(ص) نقل شده که اگر خداوند به کسی حفظ قرآن را عطا نماید و او گمان کند که به کسی برتر از آنچه به او عطا شده داده شده، برترین نعمت را کوچک شمرده است.^[۱]

همچنین، روایاتی بر تکرار و تمرین آیات حفظ‌شده، برای به یاد ماندن در حافظه انسان، تأکید دارند.^[۲] در برخی روایات، حفظ قرآن زمانی ارزشمند تلقی شده که مقدمه‌ای برای عمل به دستورات و راهنمایی‌های قرآن باشد. در روایتی از پیامبر(ص) آمده است: «تو زمانی قرآن خوانده‌ای که تو را از بدی‌ها بازدارد و زمانی که تو را از بدی‌ها باز ندارد تو قرآن را نخوانده‌ای.»^[۳]

متن و مضمون حدیث

شیخ صدوق از امام علی(ع) و او از پیامبر(ص) نقل می‌کند:

«

مَنْ تَعَلَّمَ الْقُرْآنَ ثُمَّ نَسِيَهُ لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَغْلُولًا يُسَلِّطُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَيْهِ بِكُلِّ آيَةٍ مِنْهُ حَيَّةً تَكُونُ قَرِينَتَهُ إِلَى النَّارِ إِلَّا أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَه

هرکسی قرآن را فرا گیرد سپس آن را فراموش کند، در روز قیامت در حالی خدا را ملاقات خواهد کرد که به زنجیر کشیده شده و خداوند در برابر هر آیه‌ای که فراموش کرده بر او ماری مسلط خواهد نمود که به سوی آتش همراهش خواهد بود، مگر آنکه خداوند او را بیامرزد.^[۴]

»

مضمون این حدیث در روایات دیگری به نقل از پیامبر(ص)، از طریق ابوهریره و ابن‌عباس با اختلافاتی، نقل شده است.^[۵]

در آغاز حدیث «وَ مَنْ تَعَلَّمَ الْقُرْآنَ» آمده است. معنی تعلم فراگرفتن است، نه حفظ‌کردن و از بَرکردن. به‌ همین جهت، این روایت را مختص به حفظ قرآن ندانسته‌اند. بر اساس این روایت، خداوند در برابر هر آیه ماری را بر آن شخص مسلط می‌کند، نه اینکه آیات همانند مار گریبان شخص را بگیرد؛ زیرا حرف «ب» در عبارت «بکل آیه» برای افادهٔ معنای مقابله است، یعنی در مقابل هر آیه.^[۶]

مقصود حدیث: بی‌توجهی و عمل‌نکردن به قرآن

محققان تهدیدی که در روایت مطرح شده را متوجه افرادی دانسته‌اند که به‌طور عمدی و از روی سهل‌انگاری به آیات قرآن بی‌توجهی می‌کنند. کسانی که به دستورات قرآن عمل نمی‌کنند. از نظر آنان، روایت شامل کسانی که در اثر ضعف حافظه آیات را فراموش کنند نیست. آنان برای این مطلب شاهد آورده‌اند که در بعضی نقل‌ها قید «متعمداً» (از روی عمد) بعد از «نسیَه» آمده است.^[۷]

همچنین، از امام صادق(ع) در مورد مردی که قرآن را خوانده (فرا گرفته) و سپس آن را فراموش کرده، و این عمل سه بار انجام داده، پرسیده شده که آیا بر او مجازاتی هست. امام(ع) مجازات را نفی کرده است.^[۸] برخی محققان معتقدند که، براساس این روایت، چنین شخصی گناه‌کار نیست و کیفر ندارد، هر چند از اجر بزرگی محروم شده است.^[۸]

منابع

↑ محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۳۷۶، ج۸، ص۷۶.
↑ الحر العاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، تحقیق عبدالرحیم الربانی الشیرازی، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ۱۳۹۱ق، ج۴، ص۸۴۵–۸۴۷.
↑ محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، ج۸، ص۹۰.
↑ الصدوق، محمد بن علی، کتاب من لا یحضره الفقیه، تحقیق علی‌اکبر الغفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۲.
↑ الصدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم، دار الشريف الرضي للنشر، ۱۴۰۶ق، ص۲۸۰-۲۹۵.
↑ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمهٔ علی‌اکبر غفاری، تهران، کتابفروشی صدوق، ۱۳۶۳ش، ص۶۴۶، پاورقی مترجم، ص۱۲.
↑ الصدوق، محمد بن علی، الامالی، بی‌جا، مؤسسة البعثة، بی‌تا، ص۵۱۳.
↑ ^۸٫۰ ^۸٫۱ المازندرانی، المولی محمدصالح، شرح الاصول الکافی، مع تعلیقات ابوالحسن الشعرانی، تحقیق السید علی عاشور، بیروت، مؤسسة التاریخ العربی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۳۴.

[1] محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۳۷۶، ج۸، ص۷۶.

[2] الحر العاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، تحقیق عبدالرحیم الربانی الشیرازی، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ۱۳۹۱ق، ج۴، ص۸۴۵–۸۴۷.

[3] محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، ج۸، ص۹۰.

[4] الصدوق، محمد بن علی، کتاب من لا یحضره الفقیه، تحقیق علی‌اکبر الغفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۲.

[5] الصدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم، دار الشريف الرضي للنشر، ۱۴۰۶ق، ص۲۸۰-۲۹۵.

[6] صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمهٔ علی‌اکبر غفاری، تهران، کتابفروشی صدوق، ۱۳۶۳ش، ص۶۴۶، پاورقی مترجم، ص۱۲.

[7] الصدوق، محمد بن علی، الامالی، بی‌جا، مؤسسة البعثة، بی‌تا، ص۵۱۳.

[:0-8] ۸٫۰ ^۸٫۱ المازندرانی، المولی محمدصالح، شرح الاصول الکافی، مع تعلیقات ابوالحسن الشعرانی، تحقیق السید علی عاشور، بیروت، مؤسسة التاریخ العربی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۳۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{در دست ویرایش|کاربر=Shamsoddin}}
 {{شروع متن}}
 {{سوال}}
-حدیثی است به این مضمون: «کسانی که قرآن را حفظ می‌کنند اگر آن را فراموش کنند و دوره نکنند، این آیات در آخرت به صورت مارهایی می‌شوند و گریبانش را می‌گیرند» آیا این روایت صحیح است؟
+حدیثی است به این مضمون که کسانی که قرآن را حفظ می‌کنند اگر آن را فراموش کنند و دوره نکنند، این آیات در آخرت به صورت مارهایی می‌شوند و گریبانشان را می‌گیرند. آیا صحیح است؟
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-'''عواقب فراموش کردن آیات قرآن پس از حفظ''' در برخی روایات، فراموش کردن آیات حفظ‌شده قرآن، در قیامت به شکل ماری به تصویر کشیده شده است که به گردن شخص فراموش‌کننده آویزان است. با توجه به روایات دیگر در این موضوع، این فراموشی به معنای سهل‌انگاری و عدم توجه به معنا و مفهوم و عمل به دستورات قرآن است نه مجرد فراموش کردن آیات به دلایل مختلف از جمله ضعف حافظه و غیره.
+'''تبدیل محفوظات فراموش‌شده قرآن به مار''' محتوای روایتی است که، بر اساس آن، آیاتی که انسان حفظ کرده و سپس فراموش می‌کند در قیامت به شکل مار به گردن او آویزان می‌گردد. برخی معتقدند مقصود از فراموش‌کردن آیات در این روایت فراموشی از روی ضعف حافظه نیست و چنین افرادی مؤاخذه نخواهند شد. از نظر آنان فراموشی در این روایت فراموشی از روی سهل‌انگاری است که مصادیق آن عدم توجه به معنای آیات و عمل‌نکردن به دستورات آنهاست. روایاتی دیگر نیز این معنا را تأیید می‌کنند.
 == اهمیت حفظ قرآن  ==
-حفظ آیات آن از اموری است که به آن بسیار تأکید شده است، چنانچه [[پیامبر(ص)]] می‌فرمایند:
+از موضوعاتی که در روایات به آن توصیه شده حفظ آیات قرآن است. از [[پیامبر(ص)]] نقل شده که اگر خداوند به کسی حفظ قرآن را عطا نماید و او گمان کند که به کسی برتر از آنچه به او عطا شده داده شده، برترین نعمت را کوچک شمرده است.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۳۷۶، ج۸، ص۷۶.</ref>
-: «اگر خداوند به کسی حفظ قرآن را عطا نماید ولی او گمان کند که به کسی برتر از آنچه به او عطا شده، داده شده است، برترین نعمت را کوچک شمرده است.»<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۶، ج۸، ص۷۶.</ref>
-همچنین روایاتی بر تکرار و تمرین محفوظات، در جهت به یاد ماندن [[آیات قرآن]] در حافظه انسان تأکید دارند.<ref>کلینی، اصول کافی، ص۴۱۰–۴۱۲؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، تحقیق عبدالرحیم ربانی شیرازی، بیروت، درالحیاء التراث العربی، چاپ چهارم، ۱۳۹۱ق، ج۴، ص۸۴۵–۸۴۷.</ref> از جمله در روایتی امام صادق(ع) می‌فرمایند: «هرکسی سوره‌ای از قرآن را فراموش کند آن سوره در بهشت با صورتی زیبا و مقامی بلند در برابرش نمایان می‌شود و چون آن شخص را ببیند گوید: «تو کیستی؟ چقدر زیبایی! کاش تو از آن من بودی! گوید: آیا مرا نمی‌شناسی؟ من فلان سوره‌ام و اگر تو مرا فراموش نکرده بودی به این درجه تو را می‌رساندم.»<ref>کلینی، اصول کافی، ص۴۱۰–۴۱۱، ح۲؛ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمه علی‌اکبر غفاری، تهران، کتاب‌فروشی صدوق، چاپ هفتم، ۱۳۶۳، ص۵۴۰.</ref>
+همچنین، روایاتی بر تکرار و تمرین آیات حفظ‌شده، برای به یاد ماندن در حافظه انسان، تأکید دارند.<ref>الحر العاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، تحقیق عبدالرحیم الربانی الشیرازی، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، ۱۳۹۱ق، ج۴، ص۸۴۵–۸۴۷.</ref> در برخی روایات، حفظ قرآن زمانی ارزشمند تلقی شده که مقدمه‌ای برای عمل به دستورات و راهنمایی‌های قرآن باشد. در روایتی از پیامبر(ص) آمده است: «تو زمانی قرآن خوانده‌ای که تو را از بدی‌ها بازدارد و زمانی که تو را از بدی‌ها باز ندارد تو قرآن را نخوانده‌ای.»<ref>محمدی ری‌شهری، میزان الحکمه، ج۸، ص۹۰.</ref>
-==پیامدهای فراموش کردن محفوظات قرآن==
+==متن و مضمون حدیث==
-بنا بر حدیثی از پیامبر(ص) آیات فراموش‌شده قرآن، در قیامت به ماری تبدیل شده و بر فراموش‌کننده آيات مسلط خواهد شد: [[شیخ صدوق]] از امام علی(ع) نقل می‌کند که پیامبر(ص) فرمودند: {{متن عربی|... وَ مَنْ تَعَلَّمَ الْقُرْآنَ ثُمَّ نَسِيَهُ لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَغْلُولًا يُسَلِّطُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِ بِكُلِّ آيَةٍ مِنْهُ حَيَّةً تَكُونُ قَرِينَتَهُ إِلَى النَّارِ إِلَّا أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَه‏…|ترجمه=الا! هرکسی قرآن را فرا گیرد سپس آن را فراموش کند، در روز قیامت در حالی خدا را ملاقات خواهد کرد که به غل و زنجیر کشیده شده و خداوند در برابر هر آیه‌ای که فراموش کرده بر او ماری مسلط خواهد نمود که به سوی آتش همراهش خواهد بود، مگر آنکه خداوند او را بیامرزد.}}<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه، ص۱۲.</ref>
+[[شیخ صدوق]] از امام علی(ع) و او از پیامبر(ص) نقل می‌کند: {{عربی بزرگ|مَنْ تَعَلَّمَ الْقُرْآنَ ثُمَّ نَسِيَهُ لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَغْلُولًا يُسَلِّطُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَيْهِ بِكُلِّ آيَةٍ مِنْهُ حَيَّةً تَكُونُ قَرِينَتَهُ إِلَى النَّارِ إِلَّا أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَه|ترجمه= هرکسی قرآن را فرا گیرد سپس آن را فراموش کند، در روز قیامت در حالی خدا را ملاقات خواهد کرد که به زنجیر کشیده شده و خداوند در برابر هر آیه‌ای که فراموش کرده بر او ماری مسلط خواهد نمود که به سوی آتش همراهش خواهد بود، مگر آنکه خداوند او را بیامرزد.<ref>الصدوق، محمد بن علی، کتاب من لا یحضره الفقیه، تحقیق علی‌اکبر الغفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۲.</ref>}}
-مضمون این حدیث از طریق از طریق [[ابوهریره]] و [[ابن عباس]]<ref>صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمه علی اکبر غفاری، تهران، کتاب‌فروشی صدوق، چاپ هفتم، ۱۳۶۳، ص۶۴۰–۶۸۸.</ref> نیز از پیامبر(ص) با اختلافاتی نقل شده است.
+مضمون این حدیث در روایات دیگری به نقل از پیامبر(ص)، از طریق [[ابوهریره]] و [[ابن عباس|ابن‌عباس]] با اختلافاتی، نقل شده است.<ref>الصدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم، دار الشريف الرضي للنشر، ۱۴۰۶ق، ص۲۸۰-۲۹۵.</ref>
-=== معنا و مفهوم آیه ===
-توجه به نکات زیر به فهم معنا و مفهوم کمک می‌کند:
-* در آغاز حدیث آمده است: {{متن عربی|وَ مَنْ تَعَلَّمَ الْقُرْآنَ}} معنی تعلم، فراگرفتن است نه حفظ کردن به معنی از بَرکردن؛ بنابراین نمی‌توان آن را مختص به حفظ قرآن دانست.
-* در روایت ذکر شده که در برابر هر آیه، خدا ماری را بر آن شخص مسلط می‌کند، نه اینکه آیات همانند مار گریبان او را بگیرد؛ زیرا حرف «ب» در «بکل آیه …» برای مقابله است یعنی در مقابل هر آیه؛ چنان‌که بعضی از محققان متذکر شده‌اند<ref>صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، همان، ص۶۴۶، پاورقی مترجم، ص۱۲</ref>
-* تهدیدی که در روایت مطرح شده، متوجه افرادی است که به‌طور عمدی و از روی سهل‌انگاری به آیات قرآن بی‌توجهی می‌کنند و به دستورات آن عمل نمی‌کنند؛ بنابراین شامل کسانی که در اثر ضعف حافظه یا مانند آن دچار فراموشی آیات می‌شوند، نیست. شاهد این مطلب آن است که در بعضی از نقل‌ها قید «متعهداً» بعد از «نسیَه» آمده است<ref>صدوق، الامالی، ص۵۱۳.</ref> و معنی آن این است که از روی عمد فراموش کند.
-* همچنین در روایت دیگری ابی کهمس نقل کرده است: «از امام صادق(ع) در مورد مردی که قرآن را خوانده (فرا گرفته) و سپس آن را فراموش کند، تا سه بار پرسیدم که آیا بر او باکی هست؟ فرمودند: نه» بعضی از محققان متذکر شده‌اند که شخص گنه‌کار نیست و کیفر ندارد هرچند از اجر بزرگی محروم شده است.<ref>مازندرانی، ملاصالح، شرح الاصول کافی، بی جا، بی نا، بی تا، ج۱۱، ص۳۴.</ref>
-روایات، حفظ قرآن را زمانی ارزشمند دانسته‌اند که حفظ مقدمه‌ای برای عمل به دستورات و راهنمایی‌های قرآن باشد، پیامبر(ص) می‌فرمایند: «تو زمانی قرآن می‌خوانی که تو را از بدی‌ها بازدارد و زمانی که تو را از بدی‌ها باز ندارد تو آن را نخوانده‌ای.»<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ص۹۰.</ref> در بعضی روایات ایرادی بر فراموشی قرآن گرفته نشده و در بعضی نیز مورد مذمت و تهدید قرار گرفته است می‌توان میان دو دسته روایات این گونه جمع کرد که منظور از حدیثی که در آن تهدید مطرح شده، فراموشی عمدی و عمل نکردن به قرآن است.
+در آغاز حدیث {{متن عربی|وَ مَنْ تَعَلَّمَ الْقُرْآنَ}} آمده است. معنی تعلم فراگرفتن است، نه حفظ‌کردن و از بَرکردن. به‌ همین جهت، این روایت را مختص به حفظ قرآن ندانسته‌اند. بر اساس این روایت، خداوند در برابر هر آیه ماری را بر آن شخص مسلط می‌کند، نه اینکه آیات همانند مار گریبان شخص را بگیرد؛ زیرا حرف «ب» در عبارت «بکل آیه» برای افادهٔ معنای مقابله است، یعنی در مقابل هر آیه.<ref>صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمهٔ علی‌اکبر غفاری، تهران، کتابفروشی صدوق، ۱۳۶۳ش، ص۶۴۶، پاورقی مترجم، ص۱۲.</ref>
-{{پایان پاسخ}}
-{{مطالعه بیشتر}}
+== مقصود حدیث: بی‌توجهی و عمل‌نکردن به قرآن==
+محققان تهدیدی که در روایت مطرح شده را متوجه افرادی دانسته‌اند که به‌طور عمدی و از روی سهل‌انگاری به آیات قرآن بی‌توجهی می‌کنند. کسانی که به دستورات قرآن عمل نمی‌کنند. از نظر آنان، روایت شامل کسانی که در اثر ضعف حافظه آیات را فراموش کنند نیست. آنان برای این مطلب شاهد آورده‌اند که در بعضی نقل‌ها قید «متعمداً» (از روی عمد) بعد از «نسیَه» آمده است.<ref> الصدوق، محمد بن علی، الامالی، بی‌جا، مؤسسة البعثة، بی‌تا، ص۵۱۳.</ref>
+همچنین، از امام صادق(ع) در مورد مردی که قرآن را خوانده (فرا گرفته) و سپس آن را فراموش کرده، و این عمل سه بار انجام داده، پرسیده شده که آیا بر او مجازاتی هست. امام(ع) مجازات را نفی کرده است.<ref name=":0" /> برخی محققان معتقدند که، براساس این روایت، چنین شخصی گناه‌کار نیست و کیفر ندارد، هر چند از اجر بزرگی محروم شده است.<ref name=":0">المازندرانی، المولی محمدصالح، شرح الاصول الکافی، مع تعلیقات ابوالحسن الشعرانی، تحقیق السید علی عاشور، بیروت، مؤسسة التاریخ العربی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۳۴.</ref>{{پایان پاسخ}}
 == منابع ==
@@ خط ۴۴: / خط ۳۹: @@
   | تغییر مسیر =
   | ارجاعات =
-  | بازبینی =
+ | ارزیابی کمی =شد
+  | بازبینی نویسنده=شد
   | تکمیل =
   | اولویت = ج
-  | کیفیت = ج}}
+  | کیفیت = ب}}
 {{پایان متن}}
+[[رده:قرآن]]