پیش نویس:علی اکبر (ع): تفاوت میان نسخه‌ها

    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{پیش نویس|در دست تولید}}{{شروع متن}}{{سوال}}
    {{شروع متن}}{{سوال}}
    زندگی نامه اجمالی حضرت علی اکبر (ع) چیست؟ نام، لقب و کنیه ایشان چیست؟ چه ویژگی‌هایی برای عباس بن علی(ع) ذکر شده است؟
    زندگی نامه اجمالی حضرت علی اکبر(ع) چیست؟ نام، لقب و کنیه ایشان چیست؟ چه ویژگی‌هایی برای علی اکبر(ع) ذکر شده است؟
    {{پایان سوال}}{{پاسخ}}
    {{پایان سوال}}{{درگاه|امام حسین|تاریخ}}در تاریخ ولادت حضرت علی‌اکبر(ع) اختلاف نظر وجود دارد. به همین جهت نقل‌ها درباره مدت عمر و سن ایشان هنگام شهادت نیز مختلف است. ایشان بزرگترین فرزند [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] می‌باشند. نام مادر ایشان لیلی است. البته برخی نام مادر او را آمنه نوشته‌اند. طبق نوشته برخی از مورخین، علی‌اکبر(ع) صاحب همسر و فرزند بودند. نام ایشان را علی، لقب ایشان را اکبر و کنیه ایشان را ابوالحسن گزارش کرده‌اند. در کتب تاریخی ویژگی‌های برجسته ای برای ایشان نقل شده است؛ از جمله شباهت بسیار به [[رسول اکرم(ص)]] در سخن گفتن، شمایل و خلق و خو، صفات انسانی والا مثل علم و شجاعت و… .
    حضرت عباس بن علی(ع) در چهارم شعبان سال ۲۶ هجری در شهر [[مدینه]] متولد شدند. پدر ایشان امام علی(ع) و مادر ایشان ام البنین می‌باشند. حضرت عباس(ع) دارای دو فرزند به نام فضل و عبیدالله بوده‌اند که نسل ایشان از طریق عبیدالله ادامه پیدا کرد. ایشان سر انجام در سال ۶۱ هجری و در سن ۳۴ سالگی در [[کربلاء]] به شهادت رسیدند.
    == زندگی نامه ==
    در تاریخ ولادت حضرت علی‌اکبر(ع) میان مورخین اختلاف نظر وجود دارد. برخی زمان ولادت ایشان را اوائل دوره حکومت [[عثمان بن عفان]] دانسته‌اند. برخی ایشان را متولد سال ۳۵ یا ۴۱ هجری دانسته‌اند. برخی همانند علامه [[مقرم|مقرّم]] تاریخ ولادت ایشان را ۱۱ شعبان سال ۳۳ هجری نوشته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|عنوان کتاب=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|سال=1385|نام=محمد مظفری|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|ناشر=زمزم هدایت|صفحه=263|مکان=قم}}</ref> [[شیخ مفید]] درباره زمان تولد ایشان گفته‌اند وی دو سال پس از شهادت جدشان متولد شده‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد|عنوان کتاب=الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد|سال=1413|نام=محمد بن محمد|نام خانوادگی=مفید|ناشر=المؤتمر العالمی لألفیة الشیخ المفید|صفحه=137|مکان=قم}}</ref> به جهت اختلاف مذکور در مقدار سن ایشان هنگام شهادت نیز اختلاف قول وجود دارد. [[ابن شهر آشوب]] سن ایشان را در کربلاء ۱۸ سال دانسته است. برخی منابع نیز سن ۲۵ سال را برای ایشان گزارش کرده‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مناقب آل أبی طالب(ع)|عنوان کتاب=مناقب آل أبی طالب(ع)|سال=1412|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن شهر آشوب|ناشر=دار الأضواء|جلد=4|صفحه=118|مکان=بیروت}}</ref> [[شیخ مفید]] سن ایشان را ۱۹ سال دانسته‌اند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الارشاد|عنوان کتاب=الارشاد|سال=1413|نام=محمد بن محمد|نام خانوادگی=مفید|ناشر=مکتبة بصیرتی|صفحه=238|مکان=قم}}</ref> و علامه مقرم نیز نوشته است او در کربلاء قریب به ۲۷ سال داشته است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مقتل الحسین علیه‌السلام|عنوان کتاب=مقتل الحسین علیه‌السلام|سال=1353|نام=عبدالرزاق|نام خانوادگی=مقرم|ناشر=مکتبة بصیرتی|صفحه=318|مکان=قم}}</ref>


    عباس در لغت به معنای شیر بیشه که شیران از او فرار می‌کنند می‌باشد. حضرت در زمان خودشان ملقّب به قمر بنی هاشم و مکنّی به کنیه «ابوالفضل» بودند.
    بنابر قول مشهور علی‌اکبر(ع) بزرگترین فرزند امام حسین(ع) است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مقاتل الطالبین|عنوان کتاب=مقاتل الطالبین|سال=|نام=ابوالفرج|نام خانوادگی=اصفهانی|ناشر=دار المعرفة|صفحه=80|مکان=بیروت}}</ref> نام مادر ایشان لیلی می‌باشد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مقاتل الطالبین|عنوان کتاب=مقاتل الطالبین|نام=ابوالفرج|نام خانوادگی=اصفهانی|ناشر=دار المعرفة|صفحه=80|مکان=بیروت}}</ref> و برخی نام مادر او را آمنه نوشته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نسب قریش|عنوان کتاب=نسب قریش|سال=1378|نام=مصعب|نام خانوادگی=بن عبدالله|ناشر=دار المعارف|صفحه=57|مکان=قاهره}}</ref> طبق آن چه محدث قمی نوشته است از [[زیارت نامه‌]]<nowiki/>ها و روایات به دست می‌آید که علی‌اکبر(ع) ازدواج کرده بودند و فرزندانی نیز داشته است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|عنوان کتاب=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|سال=1385|نام=محمد مظفری|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|ناشر=زمزم هدایت|صفحه=264|مکان=قم}}</ref>


    قمر بنی هاشم(ع) دارای فضائل اخلاقی بسیاری هستند که در لسان امام معصوم(ع) از برخی از این فضائل یاد شده است؛ [[ایمان]] استوار و اعتقاد قوی به خدای متعال، مجاهدت در راه خدا، مورد غبطه قرار گرفتن از سوی شهداء در بهشت، انشاء زیارت نامه مخصوص از سوی معصوم(ع) و اطاعت از خدا، رسول و امام خویش.{{درگاه|امام حسین}}
    == نام، لقب و کنیه ==
    ==زندگی نامه==
    نام ایشان علی می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سلحشوران طف (ترجمه ابصار العین فی انصار الحسین)|عنوان کتاب=سلحشوران طف (ترجمه ابصار العین فی انصار الحسین)|سال=1388|نام=عباس|نام خانوادگی=جلالی|ناشر=آستانه مقدسه قم، انتشارات زائر|صفحه=61|مکان=قم}}</ref> نقل شده است که امام حسین(ع) شش فرزند داشتند که نام سه تن از آن‌ها عبدالله، جعفر و محمد بوده است. نام سه تن دیگر از فرزندان ایشان علی بوده است که یکی از آن‌ها علی‌اکبر(ع) می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|عنوان کتاب=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|سال=1377|نام=محمد|نام خانوادگی=سماوی|ناشر=مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة|صفحه=50|مکان=قم}}</ref> لقب ایشان اکبر است. یکی از وجوه لقب اکبر برای ایشان این است که فرزند بزرگ‌تر امام حسین(ع) می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|عنوان کتاب=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|سال=1377|نام=محمد|نام خانوادگی=سماوی|ناشر=مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة|صفحه=50|مکان=قم}}</ref> کنیه ایشان ابوالحسن بوده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|عنوان کتاب=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|سال=1377|نام=محمد|نام خانوادگی=سماوی|ناشر=مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة|صفحه=50|مکان=قم}}</ref>
    در تاریخ ولادت علی اکبر (ع) میان مورخین اختلاف نظر وجود دارد. برخی زمان ولادت آن را اوائل دوره حکومت عثمان بن عفان دانسته اند. برخی ایشان را متولد سال 35 یا 41 هجری دانسته اند. برخی همانند علامه مقرم تاریخ ولادت ایشان را 11 شعبان سال 33 هجری نوشته اند. به جهت اختلاف مذکور در مقدار سن ایشان هنگام شهادت نیز اختلاف قول وجود دارد. ابن شهر آشوب سن ایشان را در کربلاء 18 سال دانسته است و سن 25 سال را نیز از عده ای نقل کرده است. شیخ مفید سن ایشان را 19 سال دانسته اند و علامه مقرم نیز نوشته است او در کربلاء قریب به 27 سال داشته است.


    ایشان فرزند [[امام علی(ع)]] و فاطمه بنت حزام می‌باشند. کنیه مادر ایشان به «[[ام‌البنین|ام البنین]]» بوده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|عنوان کتاب=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|سال=1377|نام=محمد|نام خانوادگی=سماوی|ناشر=مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة|صفحه=56|مکان=قم}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|عنوان کتاب=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|سال=1385|نام=محمد مظفری|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|ناشر=زمزم هدایت|صفحه=70|مکان=قم}}</ref>
    == ویژگی‌ها ==
    === فضیلت بر دیگران ===
    نقل شده است که معاویه از اطرافیان خود پرسید چه کسی به خلافت از همه سزاوارتر است؟ اطرافیان جواب دادند: تو. معاویه گفت: خیر. سزاوار‌ترین شخص علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب است که جد او رسول خداست و شجاعت [[بنی هاشم|بنی‌هاشم]]، سخاوت بنی‌امیه و شکوه و جلال ثقیف در او جمع است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|عنوان کتاب=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|سال=1377|نام=محمد|نام خانوادگی=سماوی|ناشر=مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة|صفحه=49|مکان=قم}}</ref>


    امام علی(ع) به برادر خود عقیل که نسب‌شناس ماهری بود خواست تا زنی را به حضرت معرفی کند که حضرت با ایشان ازدواج کند و فرزندان شجاع و دلاوری برای او به دنیا بیاورد. عقیل فاطمه بنت حزام را به امام علی(ع) معرفی کردند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عمدة الطالب فی أنساب آل ابی طالب|عنوان کتاب=عمدة الطالب فی أنساب آل ابی طالب|سال=1383|نام=احمد بن علی|نام خانوادگی=ابن عنبة|ناشر=مؤسسة أنصاریان للطباعة و النشر|صفحه=324|مکان=قم}}</ref> حضرت با ایشان ازدواج کردند و حاصل ازدواج ایشان چهار پسر به نام‌های عباس، عبدالله، جعفر و عثمان می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سلحشوران طف (ترجمه ابصار العین فی انصار الحسین)|عنوان کتاب=سلحشوران طف (ترجمه ابصار العین فی انصار الحسین)|سال=1388|نام=عباس|نام خانوادگی=جلالی|ناشر=آستانه مقدسه قم، انتشارات زائر|صفحه=70|مکان=قم}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|عنوان کتاب=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|سال=1377|نام=محمد|نام خانوادگی=سماوی|ناشر=مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة|صفحه=56 و 57|مکان=قم}}</ref>
    === شباهت به رسول خدا در منطق، خَلق و خُلق ===
    علی‌اکبر(ع) در سخن گفتن، شکل و شمایل و اخلاق شبیه‌ترین مردم به رسول اکرم(ع) بوده است؛ لذا وجود ایشان یاد نبی اکرم(ص) را زنده می‌کرد و [[اهل بیت(ع)|اهل‌بیت(ع)]] هرگاه دلتنگ رسول خدا(ص) می‌شدند به علی‌اکبر(ع) نگاه می‌کردند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=أعیان الشیعة|عنوان کتاب=أعیان الشیعة|سال=1362|نام=محسن|نام خانوادگی=امین|ناشر=دار التعارف للمطبوعات|جلد=8|صفحه=206 و 207|مکان=بیروت}}</ref>


    حضرت عباس(ع) ۳۴ سال عمر کردند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|عنوان کتاب=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|سال=1385|نام=محمد مظفری|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|ناشر=زمزم هدایت|صفحه=70|مکان=قم}}</ref> ۱۴ سال در جوار پدرشان امام علی(ع)، ۲۴ سال در کنار [[امام حسن مجتبی(ع)]] و ۳۴ سال در کنار [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] زندگی کردند. ایشان در برخی از جنگ‌ها در کنار امام علی(ع) حضور داشتند اما در هیچ یک از جنگ‌ها اجازه جنگیدن به ایشان داده نشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|عنوان کتاب=إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام|سال=1377|نام=محمد|نام خانوادگی=سماوی|ناشر=مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة|صفحه=57|مکان=قم}}</ref>
    === برخورداری از صفات و کمالات والای انسانی ===
    او جوانی عالم، وارسته، رشید و شجاع بود و از صفات انسانی و سجایای اخلاقی والایی برخوردار بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|عنوان کتاب=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|سال=1385|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|ناشر=زمزم هدایت|صفحه=264|مکان=قم}}</ref> در زیارت‌نامهٔ ایشان آمده است: «سلام بر تو ای بسیار راستگوی درستکار! ای [انسان] پاک و پاکیزه! ای دوست مقرَّب  [خدا]!... چه گرامی است مقام تو! و چه شرافتمندانه بود بازگشت تو [به سوی او]! گواهی می‌دهم که خداوند از کوششت [در راه خود] قدردانی کرد و پاداشت را افزون ساخت و تو را به کنگره رفیع شرف رسانید. و در غرفه‌های عالی [بهشت] جای داد. همچنان که از پیش بر تو منّت نهاد و تو را از اهل بیتی قرار داد که رجس و پلیدی را از آنان دور کرد و از آلودگی‌ها کاملاً پاکشان ساخت.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مفاتیح الجنان|عنوان کتاب=مفاتیح الجنان|سال=1390|نام=عباس|نام خانوادگی=قمی|ناشر=الهادی|صفحه=713|مکان=قم|فصل=زیارت مخصوصه امام حسین(ع) در اول و نیمه رجب}}</ref>


    حضرت عباس(ع) با لبابه دختر عبیدالله بن عباس بن عبدالمطّلب ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو فرزند به نام‌های فضل و عبیدالله و بوده است و نسل ایشان از طریق عبیدالله امتداد یافت.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|عنوان کتاب=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|سال=1385|نام=محمد مظفری|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|ناشر=زمزم هدایت|صفحه=71 و 72|مکان=قم}}</ref>
    === ایمان قوی به حق و شوق به جان دادن در راه خدا ===
    پس از حرکت شبانهٔ کاروان امام حسین(ع) از منزلگاه قصر بنی‌مقاتل که یکی از منزلگاه‌های بین راه مکه به کوفه بود، امام حسین(ع) در حالی که روی اسب سوار بودند به خواب رفتند. پس از بیداری کلمهٔ [[«اِنّٰا لِلّهِ وَ انّٰا الَیْهِ راجِعُون»]] را بر زبان جاری کردند و حمد خدای را به جای آوردند. علی‌اکبر(ع) سبب آن را پرسید. امام حسین(ع) فرمودند: در خواب دیدم سواری می‌گفت: این کاروان به سوی [[مرگ]] می‌رود. علی‌اکبر(ع) پرسید: آیا ما بر حق نیستیم؟ فرمود: چرا. گفت: وقتی برحقیم از مردن در راه حق چه باک؟<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ طبری، ج ۵، ص ۴۰۷، ۴۰۸، دارالمعارف (با تلخیص).|عنوان کتاب=تاریخ طبری|سال=1967|نام=ابی جعفر محمد بن جریر|نام خانوادگی=الطبری|ناشر=دارالمعارف|جلد=5|صفحه=407 و 408|مکان=قاهره}}</ref>


    حضرت عباس(ع) سرانجام در سال ۶۱ هجری در صحرای کربلا و در کنار امام حسین(ع) به شهادت رسیدند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|عنوان کتاب=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|سال=1385|نام=محمد مظفری|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|ناشر=زمزم هدایت|صفحه=70|مکان=قم}}</ref>
    == منابع ==
    ==نام، لقب و کنیه==
    نام ایشان عبّاس است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سلحشوران طف (ترجمه ابصار العین فی انصار الحسین)|عنوان کتاب=سلحشوران طف (ترجمه ابصار العین فی انصار الحسین)|سال=1388|نام=عباس|نام خانوادگی=جلالی|ناشر=آستانه مقدسه قم، انتشارات زائر|صفحه=70|مکان=قم}}</ref> عباس در لغت به معنای شیر بیشه و کسی که شیران از او بگریزند می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ عاشورا|عنوان کتاب=فرهنگ عاشورا|سال=1376|نام=جواد|نام خانوادگی=محدثی|ناشر=نشر معروف|صفحه=293|مکان=قم}}</ref> در زمان خودشان به قمر بنی هاشم لقب گرفتند و مکنّی به کنیّه ابوالفضل شدند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سلحشوران طف (ترجمه ابصار العین فی انصار الحسین)|عنوان کتاب=سلحشوران طف (ترجمه ابصار العین فی انصار الحسین)|سال=1388|نام=عباس|نام خانوادگی=جلالی|ناشر=آستانه مقدسه قم، انتشارات زائر|صفحه=70|مکان=قم}}</ref> قمر بنی هاشم به معنای ماه قبیله بنی هاشم است و دلیل لقب گرفتن به «قمر بنی هاشم» چهره زیبا و جذاب ایشان بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ عاشورا|عنوان کتاب=فرهنگ عاشورا|سال=1376|نام=جواد|نام خانوادگی=محدثی|ناشر=نشر معروف|صفحه=293|مکان=قم}}</ref> درباره علت کنیه «ابوالفضل» برای عباس(ع) وجوهی ذکر شده است مثل داشتن فرزندی به نام فضل یا دارای فضل بودن ایشان که در طول عمر ایشان نمود داشته است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://hawzah.net/fa/Magazine/View/2689/6602/77046/%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%87_%D9%87%D8%A7_%D9%88_%D9%84%D9%82%D8%A8%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%AD%D8%B6%D8%B1%D8%AA_%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87_%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85|عنوان=کنیه‌ها و لقبهای حضرت عباس علیه السلام|تاریخ بازبینی=8 آبان 1390|سال=1390}}</ref> القاب دیگری نیز برای حضرت عباس(ع) ذکر کرده‌اند که برخی از معروف‌ترین آن‌ها «سقا»، «باب الحوائج»، «ابوالقربة» و… می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ عاشورا|عنوان کتاب=فرهنگ عاشورا|سال=1376|نام=جواد|نام خانوادگی=محدثی|ناشر=نشر معروف|صفحه=293|مکان=قم}}</ref>
    ==ویژگی‌ها==
    ===توحید و اعتقاد راسخ به خدای یکتا در کودکی===
    نقل شده است که در دوران کودکی روزی عباس(ع) بر زانوی امام علی(ع) نشسته بودند. حضرت به ایشان فرمودند: بگو یک. عباس(ع) به ایشان عرض کردند یک. بعد حضرت فرمودند بگو دو. عباس(ع) عرض کردند با زبانی که یک گفته‌ام شرم دارم که دو بگویم.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|عنوان کتاب=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|سال=1385|نام=محمد مظفری|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|ناشر=زمزم هدایت|صفحه=71|مکان=قم}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مصابیح القلوب|عنوان کتاب=مصابیح القلوب|سال=1375|نام=حسن بن حسین|نام خانوادگی=شیعی سبزواری|ناشر=بنیان|صفحه=367|مکان=تهران}}</ref>
    ===اطاعت و وفاداری نسبت به امام خود===
    شب عاشورا امام حسین(ع) یاران خود را فرا خواند و برای آن‌ها سخنرانی نمود و بیعت خود را از ایشان برداشت. امام(ع) به ایشان فرمودند از تاریکی شب استفاده کنید و بروید. دشمنان با من کار دارند. بعد از فرمایش امام(ع) فرزندان و اصحاب اظهار وفاداری کردند و گفتند: چرا چنین کنیم؟ برای اینکه پس از تو زنده بمانیم؟ خداوند هرگز چنین چیزی را بما نشان ندهد. اولین کسی که این سخنان را گفت عباس بن علی(ع) بود و بقیه به دنبال ایشان گفتند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اللهوف علی قتلی الطفوف|عنوان کتاب=اللهوف علی قتلی الطفوف|سال=1348|نام=علی بن موسی|نام خانوادگی=ابن طاووس|ناشر=جهان|صفحه=85|مکان=تهران}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|عنوان کتاب=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|سال=1385|نام=محمد مظفری|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|ناشر=زمزم هدایت|صفحه=73|مکان=قم}}</ref>
    ===غبطه شهدا به مقام حضرت عباس(ع) در بهشت===
    بر اساس آیات قرآن [[بهشت]] دارای درجات متفاوتی است و مقام افراد در نتیجه تفاوت اعمال، [[اخلاص]] و معرفت آنان متفاوت است.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، منشورات اسماعیلیان، بی‌تا، ج۲۰، ص۲۳۵.</ref> برخی بهشتیان به مقام افراد بالاتر غبطه می‌خورند.<ref>فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، قم، منشورات رضی، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۴۲۴.</ref> حضرت عباس(ع) از کسانی است که دارای رتبه بهشتی بالایی است؛ لذا در روایتی از [[امام سجاد(ع)]] آمده است که شهداء در روز قیامت به جایگاه ایشان غبطه می‌خورند:
     
    {{متن عربی|رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَی وَ فَدَی أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّی قُطِعَتْ یَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ بِهِمَا جَنَاحَیْنِ یَطِیرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِکَه فِی الْجَنَّه کَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی مَنْزِلَه یَغْبِطُهُ بِهَا جَمِیعُ الشُّهَدَاءِ یَوْمَ الْقِیَامَه|ترجمه=خدا عباس را رحمت کند که ایثار کرد و خود را به سختی افکند و در راه برادرش جانبازی کرد تا آن‌که دست‌هایش از پیکر جدا گردید. آن‌گاه خداوند به جای آنها دو بال به وی عنایت کرد که در بهشت همراه فرشتگان پرواز کند، آنچنان که به جعفر طیار بالهایی بهشتی داد. عباس نزد خداوند مقامی دارد که همه شهدا در قیامت بدان غبطه می‌خورند.}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، الأمالی، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، ص۴۶۲، مجلس۷۰، حدیث۱۰.</ref>
    ===سرافرازی در آزمون ایمان و ولایت مداری===
    حضرت عباس(ع) بر اساس روایاتی که از معصومین(ع) نقل شده است دارای ایمانی استوار است. او کسی است که در آزمون‌های سخت الهی سرافراز گردید. از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود:
     
    {{متن عربی|کان عمّنا العبّاس بن علیّ نافذ البصیرة، صلب الایمان، جاهد مع أبی عبد اللّه علیه السّلام و أبلی بلاء حسنا و مضی شهیدا|ترجمه=عموی ما عباس فردی صاحب بصیرت، دارای ایمانی استوار بود و در کنار ابا عبد اللّه علیه السّلام جهاد و مبارزه نمود و به نحوی شایسته از عهدهٔ آزمون برآمد و سرانجام به فیض شهادت نایل آمد.}}<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=خصال|عنوان کتاب=خصال|سال=1377|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن‌بابویه|ناشر=کتابچی|صفحه=86|مکان=تهران|فصل=باب دوم}}</ref>
    ===دارای زیارت نامه صادر شده از امام معصوم(ع)===
    حضرت عباس(ع) از امام زاده‌هایی هستند که امام معصوم(ع) برای ایشان زیارت نامه انشاء نموده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کلیات مفاتیح الجنان|عنوان کتاب=کلیات مفاتیح الجنان|سال=1385|نام=عباس|نام خانوادگی=قمی|ناشر=انتشارات قیام|صفحه=666|مکان=قم}}</ref>
    ==منابع==
    {{پانویس}}{{شاخه
    {{پانویس}}{{شاخه
      | شاخه اصلی =تاریخ
      | شاخه اصلی =تاریخ

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۰۳

    سؤال

    زندگی نامه اجمالی حضرت علی اکبر(ع) چیست؟ نام، لقب و کنیه ایشان چیست؟ چه ویژگی‌هایی برای علی اکبر(ع) ذکر شده است؟

    درگاه‌ها
    امام حسین.png
    درگاه تاریخ.png


    در تاریخ ولادت حضرت علی‌اکبر(ع) اختلاف نظر وجود دارد. به همین جهت نقل‌ها درباره مدت عمر و سن ایشان هنگام شهادت نیز مختلف است. ایشان بزرگترین فرزند امام حسین(ع) می‌باشند. نام مادر ایشان لیلی است. البته برخی نام مادر او را آمنه نوشته‌اند. طبق نوشته برخی از مورخین، علی‌اکبر(ع) صاحب همسر و فرزند بودند. نام ایشان را علی، لقب ایشان را اکبر و کنیه ایشان را ابوالحسن گزارش کرده‌اند. در کتب تاریخی ویژگی‌های برجسته ای برای ایشان نقل شده است؛ از جمله شباهت بسیار به رسول اکرم(ص) در سخن گفتن، شمایل و خلق و خو، صفات انسانی والا مثل علم و شجاعت و… .

    زندگی نامه

    در تاریخ ولادت حضرت علی‌اکبر(ع) میان مورخین اختلاف نظر وجود دارد. برخی زمان ولادت ایشان را اوائل دوره حکومت عثمان بن عفان دانسته‌اند. برخی ایشان را متولد سال ۳۵ یا ۴۱ هجری دانسته‌اند. برخی همانند علامه مقرّم تاریخ ولادت ایشان را ۱۱ شعبان سال ۳۳ هجری نوشته‌اند.[۱] شیخ مفید درباره زمان تولد ایشان گفته‌اند وی دو سال پس از شهادت جدشان متولد شده‌اند.[۲] به جهت اختلاف مذکور در مقدار سن ایشان هنگام شهادت نیز اختلاف قول وجود دارد. ابن شهر آشوب سن ایشان را در کربلاء ۱۸ سال دانسته است. برخی منابع نیز سن ۲۵ سال را برای ایشان گزارش کرده‌اند.[۳] شیخ مفید سن ایشان را ۱۹ سال دانسته‌اند[۴] و علامه مقرم نیز نوشته است او در کربلاء قریب به ۲۷ سال داشته است.[۵]

    بنابر قول مشهور علی‌اکبر(ع) بزرگترین فرزند امام حسین(ع) است.[۶] نام مادر ایشان لیلی می‌باشد[۷] و برخی نام مادر او را آمنه نوشته‌اند.[۸] طبق آن چه محدث قمی نوشته است از زیارت نامه‌ها و روایات به دست می‌آید که علی‌اکبر(ع) ازدواج کرده بودند و فرزندانی نیز داشته است.[۹]

    نام، لقب و کنیه

    نام ایشان علی می‌باشد.[۱۰] نقل شده است که امام حسین(ع) شش فرزند داشتند که نام سه تن از آن‌ها عبدالله، جعفر و محمد بوده است. نام سه تن دیگر از فرزندان ایشان علی بوده است که یکی از آن‌ها علی‌اکبر(ع) می‌باشد.[۱۱] لقب ایشان اکبر است. یکی از وجوه لقب اکبر برای ایشان این است که فرزند بزرگ‌تر امام حسین(ع) می‌باشد.[۱۲] کنیه ایشان ابوالحسن بوده است.[۱۳]

    ویژگی‌ها

    فضیلت بر دیگران

    نقل شده است که معاویه از اطرافیان خود پرسید چه کسی به خلافت از همه سزاوارتر است؟ اطرافیان جواب دادند: تو. معاویه گفت: خیر. سزاوار‌ترین شخص علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب است که جد او رسول خداست و شجاعت بنی‌هاشم، سخاوت بنی‌امیه و شکوه و جلال ثقیف در او جمع است.[۱۴]

    شباهت به رسول خدا در منطق، خَلق و خُلق

    علی‌اکبر(ع) در سخن گفتن، شکل و شمایل و اخلاق شبیه‌ترین مردم به رسول اکرم(ع) بوده است؛ لذا وجود ایشان یاد نبی اکرم(ص) را زنده می‌کرد و اهل‌بیت(ع) هرگاه دلتنگ رسول خدا(ص) می‌شدند به علی‌اکبر(ع) نگاه می‌کردند.[۱۵]

    برخورداری از صفات و کمالات والای انسانی

    او جوانی عالم، وارسته، رشید و شجاع بود و از صفات انسانی و سجایای اخلاقی والایی برخوردار بود.[۱۶] در زیارت‌نامهٔ ایشان آمده است: «سلام بر تو ای بسیار راستگوی درستکار! ای [انسان] پاک و پاکیزه! ای دوست مقرَّب [خدا]!... چه گرامی است مقام تو! و چه شرافتمندانه بود بازگشت تو [به سوی او]! گواهی می‌دهم که خداوند از کوششت [در راه خود] قدردانی کرد و پاداشت را افزون ساخت و تو را به کنگره رفیع شرف رسانید. و در غرفه‌های عالی [بهشت] جای داد. همچنان که از پیش بر تو منّت نهاد و تو را از اهل بیتی قرار داد که رجس و پلیدی را از آنان دور کرد و از آلودگی‌ها کاملاً پاکشان ساخت.»[۱۷]

    ایمان قوی به حق و شوق به جان دادن در راه خدا

    پس از حرکت شبانهٔ کاروان امام حسین(ع) از منزلگاه قصر بنی‌مقاتل که یکی از منزلگاه‌های بین راه مکه به کوفه بود، امام حسین(ع) در حالی که روی اسب سوار بودند به خواب رفتند. پس از بیداری کلمهٔ «اِنّٰا لِلّهِ وَ انّٰا الَیْهِ راجِعُون» را بر زبان جاری کردند و حمد خدای را به جای آوردند. علی‌اکبر(ع) سبب آن را پرسید. امام حسین(ع) فرمودند: در خواب دیدم سواری می‌گفت: این کاروان به سوی مرگ می‌رود. علی‌اکبر(ع) پرسید: آیا ما بر حق نیستیم؟ فرمود: چرا. گفت: وقتی برحقیم از مردن در راه حق چه باک؟[۱۸]

    منابع

    1. جمعی از نویسندگان، محمد مظفری (۱۳۸۵). پژوهشی پیرامون شهدای کربلا. قم: زمزم هدایت. ص۲۶۳.
    2. مفید، محمد بن محمد (۱۴۱۳). الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد. قم: المؤتمر العالمی لألفیة الشیخ المفید. ص۱۳۷.
    3. ابن شهر آشوب، محمد بن علی (۱۴۱۲). مناقب آل أبی طالب(ع). ج۴. بیروت: دار الأضواء. ص۱۱۸.
    4. مفید، محمد بن محمد (۱۴۱۳). الارشاد. قم: مکتبة بصیرتی. ص۲۳۸.
    5. مقرم، عبدالرزاق (۱۳۵۳). مقتل الحسین علیه‌السلام. قم: مکتبة بصیرتی. ص۳۱۸.
    6. اصفهانی، ابوالفرج. مقاتل الطالبین. بیروت: دار المعرفة. ص۸۰.
    7. اصفهانی، ابوالفرج. مقاتل الطالبین. بیروت: دار المعرفة. ص۸۰.
    8. بن عبدالله، مصعب (۱۳۷۸). نسب قریش. قاهره: دار المعارف. ص۵۷.
    9. جمعی از نویسندگان، محمد مظفری (۱۳۸۵). پژوهشی پیرامون شهدای کربلا. قم: زمزم هدایت. ص۲۶۴.
    10. جلالی، عباس (۱۳۸۸). سلحشوران طف (ترجمه ابصار العین فی انصار الحسین). قم: آستانه مقدسه قم، انتشارات زائر. ص۶۱.
    11. سماوی، محمد (۱۳۷۷). إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام. قم: مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة. ص۵۰.
    12. سماوی، محمد (۱۳۷۷). إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام. قم: مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة. ص۵۰.
    13. سماوی، محمد (۱۳۷۷). إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام. قم: مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة. ص۵۰.
    14. سماوی، محمد (۱۳۷۷). إبصار العین فی أنصار الحسین علیه السلام. قم: مرکز الدراسات الإسلامیة لممثلیة الولی الفقیة فی حرس الثورة الإسلامیة. ص۴۹.
    15. امین، محسن (۱۳۶۲). أعیان الشیعة. ج۸. بیروت: دار التعارف للمطبوعات. ص۲۰۶ و ۲۰۷.
    16. جمعی از نویسندگان (۱۳۸۵). پژوهشی پیرامون شهدای کربلا. قم: زمزم هدایت. ص۲۶۴.
    17. قمی، عباس (۱۳۹۰). «زیارت مخصوصه امام حسین(ع) در اول و نیمه رجب». مفاتیح الجنان. قم: الهادی. ص۷۱۳.
    18. الطبری، ابی جعفر محمد بن جریر (۱۹۶۷). تاریخ طبری، ج ۵، ص ۴۰۷، ۴۰۸، دارالمعارف (با تلخیص). ج۵. قاهره: دارالمعارف. ص۴۰۷ و ۴۰۸.