شهادت امام حسین(ع) توسط شیعیان: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۰۸

سؤال

آیا امام حسین(ع) را شیعیان کشتند؟ ابتدا نامه نوشتند و به ایشان محبت داشتند ولی در کربلا بر روی ایشان شمشیر کشیدند.

درگاه‌ها

شیعیان عامل کشته شدن امام حسین(ع) نبوده‌اند. شیعیان تنها کسانی نبوده‌اند که برای امام نامه نوشتند. کسانی که برای امام نامه نوشتند و در نهایت امام را تنها گذاشتند، گرایش‌های فکری مختلفی داشتند و به دنبال اهداف مختلفی رفتند. خیانت کوفیان و نامه‌نویسان در پی دلایل مختلفی صورت گرفت. دلایل روانی، سیاسی، نظامی و مالی حاکم بر کوفه باعث جدایی مردم از امام شد. با اینحال شیعیان واقعی در هر صورت به پیمان خود وفادار ماندند.

گرایش‌های مختلف فکری نامه‌نویسان به امام حسین(ع)

شیعیان امام حسین(ع) کسانی نبودند که برای امام نامه بنویسند و در نهایت با خیانت به ایشان او را به شهادت برسانند. نتیجه مطالعه و بررسی اجمالی اسامی و امضای نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)، نشان می‌دهد نامه‌نگاران از یک طیف خاص نبوده‌اند. گروه‌های مختلف، با گرایش‌های متفاوت برای امام حسین(ع) نامه نوشتند و از او برای رفتن به کوفه دعوت کردند. بنابراین شیعیان، تنها گروهی نبودند که نامه نوشتند. با توجه به این نکته، افرادی که برای امام نامه نوشتند، به چند گروه تقسیم می‌شوند:

شیعیان خالص، کسانی مثل هانی بن عروه، حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه. این افراد حکومت را حق خاندان اهل‌بیت دانسته و باور داشتند امویان غاصب و ظالم هستند. ایشان همواره بر پیمان خود با امام پایدار مانده و در عاشورا یا قبل از آن در کوفه به شهادت رسیدند. این افراد در اقلیت بوده و تعدادشان کم بود.

عامه مردمی که خاطره حکومت امام علی(ع) را به یاد داشتند و دوران بیست ساله ظلم امویان را تجربه می‌کردند. این گروه برای رهایی ظلم بنی‌امیه به امام نامه نوشتند تا اینکه بتوانند از حکومت امویان رهایی یابند.

عده‌ای هم برای احیاء مرکزیت کوفه به عنوان پایتخت اسلامی در مقابل شام که در آن زمان رقابت سختی بین این دو مکان وجود داشت، به سراغ مناسبترین فرد که هم حکومت امویان را قبول نداشت و هم شرائط لازم برای ایجاد یک حکومت در مقابله با امویان و برهم زدن مرکزیت شام را داشت یعنی امام حسین رفته و به او نامه‌ها نوشتند.

بزرگان قبایل همانند شبث بن ربعی، حجّار بن ابجر و … که عمدتاً به فکر حفظ قدرت و ریاست خود بودند و با دیدن اقبال گسترده مردم به امام حسین(ع) حکومت امویان را در خطر دیدند و به پندار خود از اینکه می‌توانند با حمایت از امام حسین(ع) به خاطر اینکه پیروزی آن حضرت را قطعی می‌دانستند می‌توانند همچنان در مقام و ریاست خود بمانند، به امام نامه نوشتند.

توده مردم که همواره بدنبال منافع دنیا بودند و از شور و هیجان نامه‌نویسان^[۱] به شوق آمده و تنور این جریان را با نوشتن نامه‌های فراوان به امام مشتعل تر ساختند.

دلیل خیانت کوفیان

کوفیان با اینکه با اهداف مختلفی برای امام نامه نوشتند و از او برای به دست گرفتن حکومت کوفه دعوت کردند، در پایان از یاری امام دست کشیدند و او را تنها گذاشتند. خیانت کوفیان تحت تاثیر عوامل مختلفی شکل گرفت. با ورود ابن زیاد به کوفه و آگاهی او از محبوبیت امام حسین(ع) نزد کوفیان، به روشنی فهمید که باید سیاست‌های عاجلانه و مؤثرتری را برای سرکوب نهضت در پیش گیرد که عمدتاً می‌توان آنها را در بخش‌های زیر دسته‌بندی کرد:

سیاست‌های روانی: ابن‌زیاد در اولین سخنرانی خود، خود را برای فرمانبران و مطیعان، پدری مهربان معرفی کرد و نسبت به نافرمانان شمشیر و تازیانه‌اش را به رخ کشید و آنها را به سپاه عظیمی که از شام به کوفه در حرکت است تهدید کرد که عاصیان و نافرمانان را به کام مرگ خواهند رسانید.

سیاست‌های اجتماعی: در کوفه انسجام و نظام قبیلگی هنوز پایداری خود را داشت. اشراف و رؤسای قبایل مهم‌ترین دلیل از نامه نگاریشان با امام و بیعتشان با مسلم بن عقیل به عنوان نماینده آن حضرت در کوفه، حفظ قدرت و ریاستشان بود.^[۲]با ورود ابن زیاد و مواجه شدن با تهدیدهای او منفعت خود را در خطر دیده و منفعت خود را در حمایت از ابن زیاد و انکار بیعت با نماینده امام دیدند و فوراً طبق آن عمل کردند. ابن زیاد هم با دادن رشوه‌های کلان و تطمیع آنها توانست آنها را به دور خود جمع کنند.

سیاست‌های اقتصادی: منبع مالی مردم کوفه در آن زمان دریافت عطایا و جیره از سوی حکومت بود و زندگی خود را از این طریق می‌گذراندند. به دلیل وابستگی شدید مردم به این منبع مالی، ابن زیاد از این فرصت به خوبی استفاده کرد و با تهدید به قطع کردن این جیره‌ها و عطایا و تشویق مردم به رویگردانی از امام و مسلم بن عقیل، آنها را به افزایش عطایا و جیره وعده داد. به کمک این فرصت توانست توده عظیمی از مردم را دور خود جمع کند و مردم را از کنار مسلم بن عقیل پراکنده‌سازد.^[۳]

امام حسین(ع) در روز عاشورا به این مطلب اشاره می‌کند و می‌فرماید:

همه شما علیه من عصیان می‌ورزید و سخنان مرا گوش نمی‌دهید (علت آن این است که) عطاهای شما از مال حرام فراهم (آمده) و شکم‌هایتان از حرام انباشته شده است و این باعث مُهر خوردن بر دلهایتان گشته است.^[۴]

سیاست نظامی: سیاست نظامی، کنترل افراد و ورود و خروج آنها و جلوگیری از پیوستن شیعیان به کاروان امام حسین(ع).

مطالعه بیشتر

حماسه حسینی، شهید مرتضی مطهری، ج۲، انتشارات صدرا.
پرسش و پاسخ در مورد عاشورا، انتشارات نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه.
عاشورا، سعید داودی و مهدی رستم‌نژاد.

منابع

↑ اقتباس از کتاب‌های پرسش و پاسخ، گروه مؤلفان، انتشارات دانشگاه، دفتر نشر معارف، ۱۳۸۳، ص۴۸–۵۷.
↑ کتاب وقعه الطف، ص۱۰۹.
↑ الحیاه الاجتماعیه و الاقتصادیه فی الکوفه، ص۲۱۹.
↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۸.

[1] اقتباس از کتاب‌های پرسش و پاسخ، گروه مؤلفان، انتشارات دانشگاه، دفتر نشر معارف، ۱۳۸۳، ص۴۸–۵۷.

[2] کتاب وقعه الطف، ص۱۰۹.

[3] الحیاه الاجتماعیه و الاقتصادیه فی الکوفه، ص۲۱۹.

[4] مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{شروع متن}}
 {{سوال}}
-آیا امام حسین ـ(ع) ـ را شیعیان کشتند؟ ابتدا نامه نوشتند و به ایشان محبت داشتند ولی در کربلا بر روی ایشان شمشیر کشیدند.
+آیا امام حسین(ع) را شیعیان کشتند؟ ابتدا نامه نوشتند و به ایشان محبت داشتند ولی در کربلا بر روی ایشان شمشیر کشیدند.
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-لحظه لحظه عاشورا از عطر معرفت، فضیلت و اخلاق آکنده است و جای جای سرزمین کربلا، نشان از بزرگی روح بندگی و تسلیم در برابر حق است و برگ برگ دفتر حماسه جاوید کربلا با خطوط عظمت، عبودیت، عزت و افتخار نوشته شده و درس بزرگی که ما می توانیم از این حادثه جاوید بگیریم باعث نیک بختی مان خواهد شد و اینکه چه شد امت اسلامی با آن که زمان زیادی از عصر پیامبر نگذشته بود رو در روی نوه بزرگوارش ایستادند و او را به شهادت رساندند.
+{{درگاه|امام حسین}}
+شیعیان عامل کشته شدن [[امام حسین(ع)]] نبوده‌اند. [[شیعیان]] تنها کسانی نبوده‌اند که برای امام نامه نوشتند. کسانی که برای امام نامه نوشتند و در نهایت امام را تنها گذاشتند، گرایش‌های فکری مختلفی داشتند و به دنبال اهداف مختلفی رفتند. خیانت کوفیان و نامه‌نویسان در پی دلایل مختلفی صورت گرفت. دلایل روانی، سیاسی، نظامی و مالی حاکم بر [[کوفه]] باعث جدایی مردم از امام شد. با اینحال شیعیان واقعی در هر صورت به پیمان خود وفادار ماندند.
-با روشن شدن دو مطلب زیر هم پاسخ اشکال به خوبی روشن خواهد شد و هم یک برگ از دفتر عاشورا را خواهیم خواند:
+==گرایش‌های مختلف فکری نامه‌نویسان به امام حسین(ع)==
-۱. کسانی که به امام حسین نامه نوشتند چه کسانی بودند؟
+شیعیان [[امام حسین(ع)]] کسانی نبودند که برای امام نامه بنویسند و در نهایت با خیانت به ایشان او را به [[شهادت]] برسانند. نتیجه مطالعه و بررسی اجمالی اسامی و امضای نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)، نشان می‌دهد نامه‌نگاران از یک طیف خاص نبوده‌اند. گروه‌های مختلف، با گرایش‌های متفاوت برای امام حسین(ع) نامه نوشتند و از او برای رفتن به [[کوفه]] دعوت کردند. بنابراین شیعیان، تنها گروهی نبودند که نامه نوشتند. با توجه به این نکته، افرادی که برای امام نامه نوشتند، به چند گروه تقسیم می‌شوند:
-۲. علت خیانت کوفیان (همان کسانی که نامه نوشتند) چه بود؟
+* شیعیان خالص، کسانی مثل [[هانی بن عروه]]، [[حبیب بن مظاهر]] و [[مسلم بن عوسجه]]. این افراد حکومت را حق خاندان [[اهل‌بیت]] دانسته و باور داشتند [[امویان]] غاصب و ظالم هستند. ایشان همواره بر پیمان خود با امام پایدار مانده و در عاشورا یا قبل از آن در کوفه به شهادت رسیدند. این افراد در اقلیت بوده و تعدادشان کم بود.
-جواب قسمت اول
+* عامه مردمی که خاطره [[حکومت امام علی(ع)]] را به یاد داشتند و دوران بیست ساله ظلم امویان را تجربه می‌کردند. این گروه برای رهایی ظلم [[بنی‌امیه]] به امام نامه نوشتند تا اینکه بتوانند از حکومت امویان رهایی یابند.
-با مطالعه و بررسی اجمالی اسامی و امضاهایی که در ذیل برخی از نامه ها به جامانده و بدست رسیده و با توجه به قرائن می توان به این نتیجه رسید که نامه نگاران از یک طیف خاص نبوده و گروههای مختلف با گرایش های بسیار متفاوت را در بر می گرفته است. با توجه به این می توان افرادی را که به امام نامه نوشتند را به طوایف زیر تقسیم کرد:
+* عده‌ای هم برای احیاء مرکزیت کوفه به عنوان پایتخت اسلامی در مقابل [[شام]] که در آن زمان رقابت سختی بین این دو مکان وجود داشت، به سراغ مناسبترین فرد که هم حکومت امویان را قبول نداشت و هم شرائط لازم برای ایجاد یک حکومت در مقابله با امویان و برهم زدن مرکزیت شام را داشت یعنی امام حسین رفته و به او نامه‌ها نوشتند.
-الف) شیعیان خالص همانند هانی بن عروه ، حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه، از آنجا که حکومت را حق خاندان اهل بیت می دانستند و امویان را غاصب و ظالم می دانستند. و همواره بر پیمان خود با امام پایدار مانده و در عاشورا و یا قبل از آن در کوفه به شهادت رسیدند. البته باید گفت که تعداد این افراد واقعاً در اقلیت بوده و خیلی کم بودند.
+* بزرگان قبایل همانند شبث بن ربعی، حجّار بن ابجر و … که عمدتاً به فکر حفظ قدرت و ریاست خود بودند و با دیدن اقبال گسترده مردم به امام حسین(ع) حکومت امویان را در خطر دیدند و به پندار خود از اینکه می‌توانند با حمایت از امام حسین(ع) به خاطر اینکه پیروزی آن حضرت را قطعی می‌دانستند می‌توانند همچنان در مقام و ریاست خود بمانند، به امام نامه نوشتند.
-ب) عده فراوانی از مردم کوفه ـ به ویژه میانسالان و کهنسالان ـ که حکومت عدل علوی را در کوفه در زمان امام علی ـ(ع) ـ به یاد داشتند و دوران بیست ساله ظلم و جور امویان را تجربه می کردند، برای رهایی از این ظلم به امام نامه نوشتند تا اینکه بتوانند از حکومت بنی امیه رهایی یابند.
+* توده مردم که همواره بدنبال منافع دنیا بودند و از شور و هیجان نامه‌نویسان<ref>اقتباس از کتاب‌های پرسش و پاسخ، گروه مؤلفان، انتشارات دانشگاه، دفتر نشر معارف، ۱۳۸۳، ص۴۸–۵۷.</ref> به شوق آمده و تنور این جریان را با نوشتن نامه‌های فراوان به امام مشتعل تر ساختند.
-ج) عده ای هم برای احیاء مرکزیت کوفه به عنوان پایتخت اسلامی در مقابل شام که در آن زمان رقابت سختی بین این دو مکان وجود داشت، به سراغ مناسبترین فرد که هم حکومت امویان را قبول نداشت و هم شرائط لازم برای ایجاد یک حکومت در مقابله با امویان و بر هم زدن مرکزیت شام را داشت یعنی امام حسین رفته و به او نامه ها نوشتند.
+==دلیل خیانت کوفیان==
+کوفیان با اینکه با اهداف مختلفی برای امام نامه نوشتند و از او برای به دست گرفتن حکومت کوفه دعوت کردند، در پایان از یاری امام دست کشیدند و او را تنها گذاشتند. خیانت کوفیان تحت تاثیر عوامل مختلفی شکل گرفت. با ورود ابن زیاد به کوفه و آگاهی او از محبوبیت امام حسین(ع) نزد کوفیان، به روشنی فهمید که باید سیاست‌های عاجلانه و مؤثرتری را برای سرکوب نهضت در پیش گیرد که عمدتاً می‌توان آنها را در بخش‌های زیر دسته‌بندی کرد:
-د) بزرگان قبایل همانند شبث بن ربعی، حجّار بن ابجر و ... که عمدتاً به فکر حفظ قدرت و ریاست خود بودند و با دیدن اقبال گسترده مردم به امام حسین ـ(ع) ـ حکومت امویان را در خطر دیدند و به پندار خود از اینکه می توانند با حمایت از امام حسین ـ(ع) ـ به خاطر اینکه پیروزی آن حضرت را قطعی می دانستند می توانند همچنان در مقام و ریاست خود بمانند، به امام نامه نوشتند.
+* '''سیاست‌های روانی''': [[ابن‌زیاد]] در اولین سخنرانی خود، خود را برای فرمانبران و مطیعان، پدری مهربان معرفی کرد و نسبت به نافرمانان شمشیر و تازیانه‌اش را به رخ کشید و آنها را به سپاه عظیمی که از شام به کوفه در حرکت است تهدید کرد که عاصیان و نافرمانان را به کام مرگ خواهند رسانید.
-خ) توده مردم که همواره بدنبال منافع دنیا بودند و از شور و هیجان نامه نويسان<ref>اقتباس از کتاب های پرسش و پاسخ، گروه مولفان، انتشارات دانشگاه، دفتر نشر معارف، ۱۳۸۳، ص۴۸ ـ ۵۷.</ref> به شوق آمده و تنور این جریان را با نوشتن نامه های فراوان به امام مشتعل تر ساختند.
+* '''سیاست‌های اجتماعی''': در کوفه انسجام و نظام قبیلگی هنوز پایداری خود را داشت. اشراف و رؤسای قبایل مهم‌ترین دلیل از نامه نگاریشان با امام و بیعتشان با [[مسلم بن عقیل]] به عنوان نماینده آن حضرت در کوفه، حفظ قدرت و ریاستشان بود.<ref>کتاب وقعه الطف، ص۱۰۹.</ref>با ورود ابن زیاد و مواجه شدن با تهدیدهای او منفعت خود را در خطر دیده و منفعت خود را در حمایت از ابن زیاد و انکار بیعت با نماینده امام دیدند و فوراً طبق آن عمل کردند. ابن زیاد هم با دادن رشوه‌های کلان و تطمیع آنها توانست آنها را به دور خود جمع کنند.
-جواب قسمت دوم
+* '''سیاست‌های اقتصادی''': منبع مالی مردم کوفه در آن زمان دریافت عطایا و جیره از سوی حکومت بود و زندگی خود را از این طریق می‌گذراندند. به دلیل وابستگی شدید مردم به این منبع مالی، ابن زیاد از این فرصت به خوبی استفاده کرد و با تهدید به قطع کردن این جیره‌ها و عطایا و تشویق مردم به رویگردانی از امام و مسلم بن عقیل، آنها را به افزایش عطایا و جیره وعده داد. به کمک این فرصت توانست توده عظیمی از مردم را دور خود جمع کند و مردم را از کنار مسلم بن عقیل پراکنده‌سازد.<ref>الحیاه الاجتماعیه و الاقتصادیه فی الکوفه، ص۲۱۹.</ref>
-اما در مورد اینکه چرا عده بسیاری از مردم کوفه که به امام نامه نوشته بودند، از حمایت امام ـ(ع) ـ سرباز زدند می توان به این دلیل مهم اشاره کرد:
+امام حسین(ع) در روز عاشورا به این مطلب اشاره می‌کند و می‌فرماید:
-با ورود ابن زیاد به کوفه و آگاهی او از محبوبیت امام نزد کوفیان با امتحان هایی که کرد به روشنی فهمید که باید سیاست های عاجلانه و مؤثرتری را برای سرکوب نهضت در پیش گیرد که عمدتاً می توان آنها را در بخش های زیر دسته بندی کرد:
+همه شما علیه من عصیان می‌ورزید و سخنان مرا گوش نمی‌دهید (علت آن این است که) عطاهای شما از مال حرام فراهم (آمده) و شکم‌هایتان از حرام انباشته شده است و این باعث مُهر خوردن بر دلهایتان گشته است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۸.</ref>
-۱. سیاست های روانی: ابن زیاد در اولین سخنرانی خود، خود را برای فرمانبران و مطیعان، پدری مهربان معرفی کرد و نسبت به نافرمانان شمشیر و تازیانه اش را به رخ کشید و آنها را به سپاه عظیمی که از شام به کوفه در حرکت است تهدید کرد که عاصیان و نافرمانان را به کام مرگ خواهند رسانید.
+* '''سیاست نظامی''': سیاست نظامی، کنترل افراد و ورود و خروج آنها و جلوگیری از پیوستن شیعیان به کاروان امام حسین(ع).
-۲. سیاست های اجتماعی: «از آنجا که انسجام و نظام قبیلگی هنوز پایداری خود را داشت. و اشراف و روسای قبایل که مهم ترین دلیل از نامه نگاریشان با امام و بیعتشان با مسلم بن عقیل به عنوان نماینده آن حضرت در کوفه، حفظ قدرت و ریاست شان بود»<ref>کتاب وقعه الطف، ص۱۰۹.</ref>با ورود ابن زیاد و مواجه شدن با تهدید های او منفعت خود را در خطر دیده و منفعت خود را در حمایت از ابن زیاد و انکار بیعت با نماینده امام دیدند و فوراً طبق آن عمل کردند و ابن زیاد با دادن رشوه های کلان و تطمیع آنها توانست آنها را به دور خود جمع کنند.
-۳. سیاست های اقتصادی: «منبع مالی مردم کوفه در آن زمان دریافت عطایا و جیره از سوی حکومت بود و زندگی آنها را از این طریق می گذراندند به همین دلیل وابستگی شدیدی به این منبع مالی داشتند، ابن زیاد هم از این فرصت به خوبی استفاده کرد و با تهدید به قطع کردن این جیره ها و عطایا و تشویق مردم به روی گردانی از امام و مسلم بن عقیل آنها را به افزایش عطایا و جیره وعده داد و به کمک این فرصت توانست توده عظیمی از مردم را دور خود جمع کند و مردم را از کنار مسلم بن عقیل پراکنده سازد.»<ref>الحیاه الاجتماعیه و الاقتصادیه فی الکوفه، ص۲۱۹.</ref>
-«امام حسین ـ(ع) ـ در روز عاشورا به این مطلب اشاره می کند و می فرماید:
-همه شما علیه من عصیان می ورزید و سخنان مرا گوش نمی دهید (علت آن این است که ) عطاهای شما از مال حرام فراهم (آمده) و شکم هایتان از حرام انباشته شده است و این باعث مهر خوردن بر دلهایتان گشته است.»<ref>مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۸.</ref>
-۴. سياست نظامي: سياست نظامي و کنترل افراد و ورود و خروج آنها و جلوگيري از پيوستن شيعيان به کاروان امام حسين(ع) .
-نتیجه گیری:
-با توجه به دو مطلب ذکر شده بخوبی فهمیده می شود که تعداد کثیری از مردم که به امام نامه نوشتند شیعیان خالص آن حضرت نبودند و اکثرشان به دلایل مادی و دنیوی به حمایت از آن حضرت برخاسته بودند چون اصولاً افرادی بودند که باد به هر سمتی می وزید به آن سمت می رفتند اینان به مجردی که دنیا و منفعتشان که در اثر سیاست هایی که ابن زیاد درکوفه اعمال کرد در خطر دیدند به همین دلیل دست از یاری امام برداشته و عده زیادی از آنها بی شرمانه نامه نگاری خود را منکر شدند.
-بنابراین فقط تعداد خیلی اندکی از نامه نویسان شیعیان خالص امام بودند که البته به عهدشان وفا کرده و در رکاب آن حضرت باقی ماندند.
-نتیجتاً اشکال باطل بوده و این طور نیست که امام توسط محبان خود به شهادت رسیده باشند.آری همیشه سست عنصرانی در همه فرقه ها و مذاهب وجود دارند که به فرمایش امام حسین بنده دنیا هستند و در پیشامد گرفتاری ها ، دست از دین و مذهب خود برمی دارند.
 {{پایان پاسخ}}
-==مطالعه بیشتر==
-* حماسه حسینی، شهید مرتضی مطهری، ج۲، انتشارات صدرا.
-* پرسش و پاسخ در مورد عاشورا، انتشارات نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه.
-* عاشورا، سعید داودی و مهدی رستم نژاد.
-* فتوح ابن اعثم، ج۵، قسمت های مربوطه.
+== مطالعه بیشتر ==
+* ''حماسه حسینی''، شهید مرتضی مطهری، ج۲، انتشارات صدرا.
+* ''پرسش و پاسخ در مورد عاشورا''، انتشارات نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه.
+* ''عاشورا''، سعید داودی و مهدی رستم‌نژاد.
+== منابع ==
-==منابع==
+{{پانویس}}
-<references />
 {{شاخه
-  | شاخه اصلی =
+  | شاخه اصلی =تاریخ
-|شاخه فرعی۱ =
+|شاخه فرعی۱ =تاریخ و سیره معصومان
-|شاخه فرعی۲ =
+|شاخه فرعی۲ =امام حسین(ع)
 |شاخه فرعی۳ =
 }}
 {{تکمیل مقاله
-  | شناسه =
+  | شناسه =شد
-  | تیترها =
+  | تیترها =شد
-  | ویرایش =
+  | ویرایش =شد
-  | لینک‌دهی =
+  | لینک‌دهی =شد
   | ناوبری =
   | نمایه =
   | تغییر مسیر =
   | ارجاعات =
   | بازبینی =
   | تکمیل =
   | اولویت =
   | کیفیت =
 }}
 {{پایان متن}}
+[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]