لعن به پذیرنده کار بدون تخصص

از ویکی پاسخ
سؤال

حدیث «خدا لعنت کند کسی را که تخصص کاری را که ندارد، می‌پذیرد.» از چه کسی و از کجا نقل شده است؟

درگاه‌ها
حکومت دینی.png


لعن به پذیرنده کار بدون تخصص برداشتی است آزاد از برخی کلمات اهل‌بیت‌(ع):

  • رسول خدا(ص) فرمود: «‏ مَنْ أَفْتَى النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ لَعَنَتْهُ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ؛ کسی که بدون دانش فتوا دهد، فرشتگان آسمان و زمین او را لعنت می‌کنند.»[۱]
  • امام باقر(ع) فرمود: «مَنْ أَفْتَى النَّاسَ‏ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏ وَ لا هُدىً‏ مِنَ اللَّهِ لَعَنَتْهُ‏ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلَائِكَةُ الْعَذَابِ وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفُتْيَاهُ؛ هر كه ندانسته و رهبرى نشده بمردم فتوى‏ دهد فرشتگان رحمت و فرشتگان عذاب او را لعنت‏ كنند و گناه آنكه بفتوايش عمل كند دامنگيرش شود.»[۲]
  • امام صادق(ع) فرمود: «الْعَامِلُ عَلَى غَيْرِ بَصِيرَه كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ الطَّرِيقِ لَا يَزِيدُهُ سُرْعَه السَّيْرِ إِلَّا بُعْداً؛ هر كه بدون بصيرت‏ عمل‏ كند مانند كسى است كه بيراهه ميرود هر چند شتاب كند از هدف دورتر گردد.»[۳]
  • رسول خدا(ص) فرمودند: «مَن عَمِلَ عَلى غَيرِ عِلمٍ كانَ ما يُفسِدُ أكثَرَ مِمّا يُصلِحُ.؛ هر کس که بدون دانش (مهارت و تخصص) به کاری دست زند، بیش از اینکه آن کار را درست انجام دهد، خراب می‌کند.»[۴]
  • امام صادق(ع) فرمودند «مَا أُبَالِي إِلَى مَنِ اِئْتَمَنْتُ خَائِناً أَوْ مُضَيِّعاً؛ تفاوتی ندارد که کار را به «خائن» بسپارم یا به شخصی که کار را خراب می‌کند.»[۵]
  • امیرمومنان علی(ع) فرمود: «قِیمَهُ کُلِّ امْرئٍ مَا یُحْسِنُهُ؛ ارزش هر کس به کاری است که آن را نیکو انجام می‌دهد.»[۶]


منابع

  1. برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۰۵، حدیث۵۹.
  2. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۷، ص۴۰۹، بَابُ أَنَّ الْمُفْتِيَ ضَامِن، حدیث۲.
  3. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۳، بَابُ مَنْ عَمِلَ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏، حدیث۱.
  4. برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۱۹۸، حدیث۲۳.
  5. ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق/ ۱۳۶۳ش، ص۳۶۷.
  6. شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة، محقق و مصحح: صبحی صالحی، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۴۸۲.