یا من له الدنیا و الاخره ارحم من لیس له الدنیا و الاخره

سؤال

آیا ذکر «یا مَنْ لَهُ الدُّنیا وَ الآخِرَةُ إرْحَمْ مَن لَیْسَ لَهُ الدُّنیا وَ الآخرَةُ» مستند است؟

ذکر مورد نظر در کتاب‌های معتبر روایی و دعا یافت نشده است. یادآوری این نکته نیز لازم است که نمی‌توان این ذکر را به عنوان روایت خواند اما اگر این ذکر به عنوان ذکر شخصی نه ذکر روایی خوانده شود و به معصومین(ع) نیز نسبت داده نشود، ایرادی ندارد.

                       تفسير منهج الصادقين في إلزام المخالفين، ج‏8، ص: 110

این ذکر در برخی کتاب‌های غیرمرجع چنین بیان شده: «روایت داریم که بنده‌ای زیاد گناه کرده بود، به حضرت موسی(ع) خطاب شد که این مرد را از شهر بیرون کن، حضرت موسی نیز این دستور را اجرا کرد و او را تبعید نمود. آن شخص گناه‌کار در بیابان در اثر مشقت و زجر زیاد بسیار ضعیف گردید و بیماری گریبان گیرش شد. امام صادق(ع) می‌فرماید: این شخص جمله‌ای گفت و آن این که: «یا مَنْ لَهُ الدُّنیا وَ الآخِرَةُ إرْحَمْ مَن لَیْسَ لَهُ الدُّنیا وَ الآخرَةُ؛ ای کسی که دنیا و آخرت از آن اوست، رحم کن به کسی که نه دنیا دارد و نه آخرت» این جملات را زمزمه کرد و مُرد.

به موسی خطاب شد که یکی از اولیا و دوستان ما از دنیا رفته‌ است، برو و او را دفن کن. حضرت موسی با اصحابش آمدند و دیدند که همان جوان است، گفت: «خدایا! تو به من دستور دادی که این جوان را تبعید کنم و من او را از شهر بیرون کردم، آیا واقعاً این جوان فاسد بود؟ خطاب شد آری، بد بود اما تحول پیدا کرد و توبه نمود، نه تنها گناهانش آمرزیده شد که از اولیای ما گردید».