یا من له الدنیا و الاخره ارحم من لیس له الدنیا و الاخره: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''یا مَنْ لَهُ الدُّنیا وَ الآخِرَةُ اِرْحَمْ مَن لَیْسَ لَهُ الدُّنیا وَ الآخرَة'''، عبارتی دعایی به معنای «ای کسی که دنیا و آخرت برای تو است، نسبت به کسی که نه دنیا دارد و نه آخرت رحم کن»، که از سوی [[ملافتحالله کاشانی]]، عالم شیعه قرن دهم قمری، در ضمن داستانی نقل شده است.<ref>کاشانی، ملافتح الله، تفسير منهج الصادقين فی إلزام المخالفين، ۱۳۳۶ش، ج۸، ص۱۱۰.</ref> | '''یا مَنْ لَهُ الدُّنیا وَ الآخِرَةُ اِرْحَمْ مَن لَیْسَ لَهُ الدُّنیا وَ الآخرَة'''، عبارتی [[دعا|دعایی]] به معنای «ای کسی که دنیا و آخرت برای تو است، نسبت به کسی که نه دنیا دارد و نه آخرت رحم کن»، که از سوی [[ملافتحالله کاشانی]]، عالم [[شیعه]] قرن دهم قمری، در ضمن داستانی نقل شده است.<ref>کاشانی، ملافتح الله، تفسير منهج الصادقين فی إلزام المخالفين، ۱۳۳۶ش، ج۸، ص۱۱۰.</ref> | ||
این دعا در کتابهای معتبر | این دعا در کتابهای معتبر روایی نقل نشده و ملافتحالله کاشانی نیز آن را از [[اهلبیت(ع)]] نقل نکرده است. به گفته عالمان، خواندن این دعا بهعنوان اینکه از اهلبیت(ع) صادر شده جایز نیست؛ ولی گفتن آن بهعنوان دعایی شخصی جایز است. | ||
بر اساس داستانی که ملافتح الله کاشانی نقل کرده، شخصی بدنام که مردم از او به تلخی یاد میکردند، در خرابهای زندگی میکرد. این شخص وقتی فهمید مرگ او فرار رسیده، از اعمال خود پشیمان شده و این عبارت را خطاب به خداوند گفت. | |||
مردم از مرگ او خوشحال شدند و او را در زبالهدان رها کردند. عارفی به نام مالک دینار، خواب دید که باید او را پس از غسل دادن و کفن کردن، در مقبره صالحان دفن کند. وقتی مالک دینار از علت این امر پرسید، پاسخ داده شد که او با حالت عجز به نزد خداوند رفته و از کرده خود پشیمان شد و خداوند نیز او را بخشید.<ref>کاشانی، ملافتح الله، تفسير منهج الصادقين فی إلزام المخالفين، ۱۳۳۶ش، ج۸، ص۱۱۰.</ref>{{پایان پاسخ}} | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۲
آیا ذکر «یا مَنْ لَهُ الدُّنیا وَ الآخِرَةُ إرْحَمْ مَن لَیْسَ لَهُ الدُّنیا وَ الآخرَةُ» مستند است؟
یا مَنْ لَهُ الدُّنیا وَ الآخِرَةُ اِرْحَمْ مَن لَیْسَ لَهُ الدُّنیا وَ الآخرَة، عبارتی دعایی به معنای «ای کسی که دنیا و آخرت برای تو است، نسبت به کسی که نه دنیا دارد و نه آخرت رحم کن»، که از سوی ملافتحالله کاشانی، عالم شیعه قرن دهم قمری، در ضمن داستانی نقل شده است.[۱]
این دعا در کتابهای معتبر روایی نقل نشده و ملافتحالله کاشانی نیز آن را از اهلبیت(ع) نقل نکرده است. به گفته عالمان، خواندن این دعا بهعنوان اینکه از اهلبیت(ع) صادر شده جایز نیست؛ ولی گفتن آن بهعنوان دعایی شخصی جایز است.
بر اساس داستانی که ملافتح الله کاشانی نقل کرده، شخصی بدنام که مردم از او به تلخی یاد میکردند، در خرابهای زندگی میکرد. این شخص وقتی فهمید مرگ او فرار رسیده، از اعمال خود پشیمان شده و این عبارت را خطاب به خداوند گفت.
مردم از مرگ او خوشحال شدند و او را در زبالهدان رها کردند. عارفی به نام مالک دینار، خواب دید که باید او را پس از غسل دادن و کفن کردن، در مقبره صالحان دفن کند. وقتی مالک دینار از علت این امر پرسید، پاسخ داده شد که او با حالت عجز به نزد خداوند رفته و از کرده خود پشیمان شد و خداوند نیز او را بخشید.[۲]