گرمی هوا در روز عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
با توجه به اینکه روز عاشورا در مهر ماه بوده، می‌توان گفت که هوای آن روز خوب بوده است؟  
با توجه به اینکه روز عاشورا در مهر ماه بوده، می‌توان گفت که هوای آن روز خوب بوده است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|امام حسین}}
{{درگاه|امام حسین}}
سرزمین [[کربلا]] در کشور عراق، منطقه گرمسیری است و در بیشتر ایام سال، دارای هوای گرمی است. [[واقعه عاشورا]] در نیمه‌های ماه مهر در ابتدای پاییز واقع شده و گرما در این ایام سال، برای این نوع شهرها، امری عادی است.
سرزمین [[کربلا]] در کشور عراق، منطقه گرمسیری است و در بیشتر ایام سال، دارای هوای گرمی است. [[واقعه عاشورا]] در نیمه‌های ماه مهر در ابتدای پاییز واقع شد و گرما در این ایام سال، برای این نوع شهرها، امری عادی است.


علاوه بر این، منابع متعدد حدیثی، تاریخی با سند قابل اعتماد، موضوع تشنگی [[امام حسین(ع)]] و اینکه آن حضرت تشنه شهید شدند، نقل شده است:
علاوه بر این، منابع متعدد حدیثی و تاریخی، با سند قابل اعتماد، موضوع تشنگی [[امام حسین(ع)]] و اینکه آن حضرت تشنه شهید شدند را نقل کرده‌اند:
# [[علامه مجلسی]] نقل کرده که حسین بن علی(ع)، اهل‌بیت ایشان و اصحاب ایشان مظلومانه و در حالی که جسم و جانشان، مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود، با لب تشنه به شهادت رسیدند.<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج۹۸، ص۲۷.</ref>
# از [[امام باقر(ع)]] روایت شده که امام حسین(ع) در حالی که مظلوم، اندوهگین، تشنه و غصه‌دار بود، شهید شد.<ref>مستدرک‌الوسائل، ج ۱۰، ص۲۴۰.</ref>


# [[علامه مجلسی]] نقل کرده که حسین بن علی(ع)، اهل‌بیت ایشان و اصحاب ایشان مظلومانه و در حالی که جسم و جانشان، مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود، با لب تشنه به شهادت رسیدند.<ref>بحارالأنوار ج۹۸ ص۲۷.</ref>
علاوه بر این موارد، روایات دیگری نیز وجود دارد که [[وضعیت آب در خیمه‌های امام حسین(ع)|تشنگی امام حسین(ع)]] را ثابت می‌کند.<ref>بحارالأنوار ج۴۴، ص۲۴۶؛ ج۹۸، ص۴۶؛ کامل الزیارات ص۱۳۱؛ الکافی ج۶، ص۳۹۲.</ref>
# صاحب مستدرک الوسائل از [[امام باقر(ع)]] روایت کرده است که امام حسین(ع) در حالی که مظلوم، اندوهگین، تشنه و غصه‌دار بود، شهید شد».<ref>مستدرک‌الوسائل ج: ۱۰ ص: ۲۴۰.</ref>
== جستارهای وابسته ==
 
علاوه بر این موارد، روایات بسیار دیگری نیز وجود دارد که قضیه [[وضعیت آب در خیمه‌های امام حسین(ع)|تشنگی امام حسین(ع)]] را ثابت می‌کند.<ref>بحارالأنوار ج: ۴۴ ص: ۲۴۶. ، بحارالأنوار ج: ۹۸ ص: ۴۶، کامل الزیارات الباب الثامن و الأربعون کیف یحب أن یکون زائر الحسین بن علی ص۱۳۱. ، ثواب‌الأعمال ص: ۸۹. ، بحارالأنوار ج: ۴۴ ص: ۳۰۴، الکافی ج: ۶ ص: ۳۹۲، کامل‌الزیارات ص: ۱۰۷. ، دیوان دعبل الخزاعی، القصیده التائیه.</ref>
 
==جستارهای وابسته==
* [[وضعیت آب در خیمه‌های امام حسین(ع)]]
* [[وضعیت آب در خیمه‌های امام حسین(ع)]]
* [[غسل امام حسین(ع) و یارانش در شب عاشورا]]
* [[غسل امام حسین(ع) و یارانش در شب عاشورا]]
خط ۲۶: خط ۲۴:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۳

سؤال

با توجه به اینکه روز عاشورا در مهر ماه بوده، می‌توان گفت که هوای آن روز خوب بوده است؟

درگاه‌ها
امام حسین.png


سرزمین کربلا در کشور عراق، منطقه گرمسیری است و در بیشتر ایام سال، دارای هوای گرمی است. واقعه عاشورا در نیمه‌های ماه مهر در ابتدای پاییز واقع شد و گرما در این ایام سال، برای این نوع شهرها، امری عادی است.

علاوه بر این، منابع متعدد حدیثی و تاریخی، با سند قابل اعتماد، موضوع تشنگی امام حسین(ع) و اینکه آن حضرت تشنه شهید شدند را نقل کرده‌اند:

  1. علامه مجلسی نقل کرده که حسین بن علی(ع)، اهل‌بیت ایشان و اصحاب ایشان مظلومانه و در حالی که جسم و جانشان، مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود، با لب تشنه به شهادت رسیدند.[۱]
  2. از امام باقر(ع) روایت شده که امام حسین(ع) در حالی که مظلوم، اندوهگین، تشنه و غصه‌دار بود، شهید شد.[۲]

علاوه بر این موارد، روایات دیگری نیز وجود دارد که تشنگی امام حسین(ع) را ثابت می‌کند.[۳]

جستارهای وابسته

منابع

  1. علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج۹۸، ص۲۷.
  2. مستدرک‌الوسائل، ج ۱۰، ص۲۴۰.
  3. بحارالأنوار ج۴۴، ص۲۴۶؛ ج۹۸، ص۴۶؛ کامل الزیارات ص۱۳۱؛ الکافی ج۶، ص۳۹۲.