نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} جمله «هیهات منا الذلة» به چه معناست و از کیست؟ {{پایان سوال}} {{پاسخ}} {{درگاه|اندازه=گوچک|امام حسین}} --- == منابع == {{پانویس|۲}} {{شاخه | شاخه اصلی =تاریخ | شاخه فرعی۱ =تاریخ و سیره معصومان | شاخه فرعی۲ =امام حسین(ع) | شاخه فرعی۳ = }} {{تکم...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
محتوای نامه امام حسین(ع) به برادرش محمد بن حنفیه، که از کربلا فرستاده شد، چه بود؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|اندازه=گوچک|امام حسین}} | {{درگاه|اندازه=گوچک|امام حسین}} | ||
- | '''نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا''' نامه‌ای است که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در آن ارزش دنیا و زندگی در آن را بدون قیام در راه حق و اقامه عدل هیچ برشمرده است.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۱۸۹.</ref> | ||
امام حسین(ع) پس از ورود به [[کربلا]] نامه‌ای خطاب به برادر خود [[محمد بن حنفیه]] و سایر افراد قبیله بنی‌هاشم، که با امام(ع) در سفر عراق همراه نشده بودند، نوشت.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.</ref> متن این نامه کوتاه را ابن‌قولویه در [[کامل الزیارات|کتاب کامل الزیارات]] از [[امام محمد باقر(ع|امام محمد باقر(ع)]] نقل کرده است: | |||
{{عربی|بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ، أمّا بَعدُ، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل، وَالسَّلامُ<ref>ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، نجف، دار المرتضویه، باب۲۳، ص۷۵، حدیث۱۶.</ref>|ترجمه=به نام خداوند بخشنده مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم که نزد او هستند. امّا بعد، دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت چنان است كه گويى همواره بوده است. بدرود}}. | |||
این نامه امام حسین(ع) را نموداری از بینش اساسی او درباره حقیقت دنیا و [[آخرت]] تلقی کرده‌اند. از نظر امام حسین(ع) ارزش دنیا و زندگی دنیایی، بدون انجام وظایفی چون قیام در راه حق و [[عدالت]]، مساوی با هیچ است.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.</ref> از نظر امام حسین(ع) همه زندگی دنیایی با همه لذایذ آن، با نبودن عدالت و آزادی با حیاتی همراه با شکنجه و عذاب یکسان است و تفاوتی ندارد.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹-۱۹۰.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
| خط ۱۵: | خط ۲۲: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]] | [[رده:درگاه امام حسین(ع)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۹
محتوای نامه امام حسین(ع) به برادرش محمد بن حنفیه، که از کربلا فرستاده شد، چه بود؟
نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا نامه‌ای است که امام حسین(ع) در آن ارزش دنیا و زندگی در آن را بدون قیام در راه حق و اقامه عدل هیچ برشمرده است.[۱]
امام حسین(ع) پس از ورود به کربلا نامه‌ای خطاب به برادر خود محمد بن حنفیه و سایر افراد قبیله بنی‌هاشم، که با امام(ع) در سفر عراق همراه نشده بودند، نوشت.[۲] متن این نامه کوتاه را ابن‌قولویه در کتاب کامل الزیارات از امام محمد باقر(ع) نقل کرده است:
«بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ، أمّا بَعدُ، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل، وَالسَّلامُ[۳]؛ به نام خداوند بخشنده مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم که نزد او هستند. امّا بعد، دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت چنان است كه گويى همواره بوده است. بدرود».
این نامه امام حسین(ع) را نموداری از بینش اساسی او درباره حقیقت دنیا و آخرت تلقی کرده‌اند. از نظر امام حسین(ع) ارزش دنیا و زندگی دنیایی، بدون انجام وظایفی چون قیام در راه حق و عدالت، مساوی با هیچ است.[۴] از نظر امام حسین(ع) همه زندگی دنیایی با همه لذایذ آن، با نبودن عدالت و آزادی با حیاتی همراه با شکنجه و عذاب یکسان است و تفاوتی ندارد.[۵]
منابع
- ↑ نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۱۸۹.
- ↑ نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.
- ↑ ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، نجف، دار المرتضویه، باب۲۳، ص۷۵، حدیث۱۶.
- ↑ نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.
- ↑ نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹-۱۹۰.