غسل امام حسین(ع) و یارانش در شب عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
محققان معتقدند [[امام حسین(ع)]] و اصحاب آن حضرت، غیر از آب | محققان معتقدند [[امام حسین(ع)]] و اصحاب آن حضرت، غیر از آب شربِ اندکی که در اختیار داشتند، دسترسی به آب‌های غیر قابل خوردن نیز داشتند. امام(ع)، به همین جهت به اصحاب خود توصیه کردند که غسل کنند، جامه‌های خود را پاکیزه نمایند و با طهارت کامل، آماده لقاء الله باشند. [[شیخ عباس قمی]] نیز از منابع نقل کرده که گاهی اصحاب امام، برای استفاده از آبی که غیر قابل شرب بود، چاه می‌کندند.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، ج۱، ص۶۲۵، قم، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، ۱۳۷۳.</ref> اگرچه سپاه عمر بن سعد پس از اطلاع از این امر، مانع آنان شدند. | ||
امروزه برخی محققان، براساس منابع، معتقدند که آب‌های اطراف [[خیمه‌گاه امام حسین(ع)]] تلخ و غیر قابل شرب بود. | امروزه برخی محققان، براساس منابع، معتقدند که آب‌های اطراف [[خیمه‌گاه امام حسین(ع)]] تلخ و غیر قابل شرب بود. | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۵
 | این مقاله نیازمند گسترش است. لطفاً اگر تخصص و توانایی گسترش این مقاله را دارید، آن را بهبود بخشید. |
سؤال
چگونه امام حسین(ع) و یارانش با وجود نبودن آب، در شب عاشورا، غسل کردند؟
درگاه‌ها
محققان معتقدند امام حسین(ع) و اصحاب آن حضرت، غیر از آب شربِ اندکی که در اختیار داشتند، دسترسی به آب‌های غیر قابل خوردن نیز داشتند. امام(ع)، به همین جهت به اصحاب خود توصیه کردند که غسل کنند، جامه‌های خود را پاکیزه نمایند و با طهارت کامل، آماده لقاء الله باشند. شیخ عباس قمی نیز از منابع نقل کرده که گاهی اصحاب امام، برای استفاده از آبی که غیر قابل شرب بود، چاه می‌کندند.[۱] اگرچه سپاه عمر بن سعد پس از اطلاع از این امر، مانع آنان شدند.
امروزه برخی محققان، براساس منابع، معتقدند که آب‌های اطراف خیمه‌گاه امام حسین(ع) تلخ و غیر قابل شرب بود.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، ج۱، ص۶۲۵، قم، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، ۱۳۷۳.