شهادت امام باقر(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''شهادت امام باقر(ع)''' را بنابر قول مشهور در سال ۱۱۴ قمری و روز هفتم ذی‌الحجه دانسته‌اند. مدت عمر او ۵۷ سال و مدت امامتش ۱۹ یا ۲۰ سال است. گفته شده ابراهیم بن ولیدبن عبدالملک امام باقر(ع) را مسموم کرده است اما برخی قول شهادت او را رد می‌کنند. محل دفن او، [[گورستان بقیع]] در مدینه است. | |||
امام باقر(ع) طی مدت امامت خود، به نشر معارف الهی پرداخت و مشکلات علمی را تشریح نمود و جنبش علمی دامنه‌داری به وجود آورد که در دوران امامت فرزندش [[امام صادق(ع)]] به اوج خود رسید. امام باقر(ع) به زهد، فضیلت‌های اخلاقی و مقام بزرگ علمی و اخلاقی شناخته می‌شود. | |||
== زندگی امام باقر(ع) == | |||
امام محمدبن علی، امام پنجم از ائمه اثناعشر و یکی از چهارده معصوم است. راویان و محدثان شیعه غالباً با کنیه ابوجعفر از آن او یاد کرده‌اند. لقب مشهورش «باقر» است. همه منابع محل تولد او را مدینه نوشته‌اند<ref>طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش.</ref> روز تولد امام باقر(ع) را در برخی نقل‌ها اول رجب و در برخی دیگر سوم صفر دانسته‌اند. سال تولد امام در منابع متعددی ۵۷ دانسته شده است.<ref>جعفریان، رسول، حیات فکری سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش، ص۳۳۲؛ طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش.</ref> او هنگام وفات پدر خود [[امام سجاد(ع)]] سی و هفت یا سی و هشت سال داشت. مادر او، «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبی (ع) و از این جهت نخستین کسی بود که هم از نظر پدر و هم از نظر مادر فاطمی و علوی بوده است.<ref>پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه امام صادق (علیه السلام)، ۱۳۹۰ش، ص۳۱۵.</ref> | |||
همة | دوران زندگی امام پنجم بیشتر در شهر مدینه به نشر معارف دینی و ارشاد شیعیان و تربیت شاگردان گذشت. همة مؤلّفان در ادیان شیعه و سنّی سبب ملقب شدن آن حضرت را به «باقر» دانش فراوان او دانسته‌اند؛ و غالباً این نامگذاری را از پیامبر(ص) می‌دانند که [[جابربن عبداللّه انصاری]] از آن حضرت نقل کرده است.<ref>طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش.</ref> امام باقر(ع) طی مدت امامت خود، در همان شرائط نامساعد، به نشر معارف الهی پرداخت و مشکلات علمی را تشریح نمود و جنبش علمی دامنه‌داری به وجود آورد که در دوران امامت فرزندش [[امام صادق(ع)]] به اوج خود رسید. امام پنجم در علم، زهد، عظمت و فضیلت، سرآمد همه بزرگان بنی هاشم بود و مقام بزرگ علمی و اخلاقی او مورد تصدیق دوست و دشمن بود. به قدری روایات و احادیث، در زمینه مسائل و احکام اسلامی، تفسیر، تاریخ اسلام، و انواع علوم، از او به یادگار مانده است که تا آن روز از هیچ‌یک از فرزندان [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] به جا نمانده بود.<ref>پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه امام صادق (علیه السلام)، ۱۳۹۰ش، ، ص۳۱۶.</ref> | ||
== | |||
... | == شهادت یا رحلت == | ||
بنابر مشهورترین قول‌ها، وفات امام باقر(ع) در سال ۱۱۴ق<ref>جعفریان، رسول، حیات فکری سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش.ص۳۳۳.</ref> است و مدت عمر او ۵۷ سال<ref>مدرسی، سید محمد تقی، زندگانی باقر العلوم، تهران، انتشارات محبان الحسین(ع)، ۱۳۸۹ش، ص۸۱.</ref> و مدت امامتش ۱۹ یا ۲۰ سال است.<ref>طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش؛ پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه امام صادق (علیه السلام)، ۱۳۹۰ش، ص۳۱۵.</ref> | |||
... | |||
==منابع== | تاریخ رحلت امام باقر را با اختلاف پنج سال، از ۱۱۳ تا ۱۱۸، نیز ذکر کرده‌اند. بیشتر مورخان شیعی و سنی وفات آن حضرت را در سال ۱۱۴ق و اکثر سیره‌نویسان شیعه عمر وی را ۵۷ سال دانسته‌اند. در ماه و روز رحلت امام باقر(ع) نیز اختلاف است<ref>طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش.</ref> بیشتر مورخان روز رحلت امام را هفتم ذی الحجه و برخی در ربیع الاول یا ربیع الثانی دانسته‌اند.<ref>جعفریان، رسول، حیات فکری سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش.ص۳۳۳.</ref> درباره محل دفن او، گورستان بقیع در مدینه، اختلافی دیده نمی‌شود.<ref>طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش.</ref> | ||
در نقلی آمده که امام باقر در زمان ابراهیم بن ولیدبن عبدالملک مسموم شده و به شهادت رسید<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص ۲۲۸؛ به نقل از: پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه امام صادق (علیه السلام)، ۱۳۹۰ش، ص۳۵۸.</ref>. رسول جعفریان این نقل را درست نمی‌داند.<ref>جعفریان، رسول، حیات فکری سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش.ص۳۳۳.</ref> برخی گفته‌اند آن‌كس كه امام باقر(ع) را به شهادت رسانده و براى شهادت آن حضرت سمّ ارسال نمود، هشام بن عبد الملك مى‌باشد. بعضى از منابع تاريخى هم نام شخصى كه امام باقر (ع) را مسموم نموده و به شهادت رساند ذكر ننموده و تنها به اين گفته اكتفا كرده‌اند كه امام باقر(ع) به واسطه سمّ از دنيا رفته است.<ref>حكيم، سيد منذر؛ مترجم عباس جلالي، پيشوايان هدايت، ج۷، قم، مجمع جهانى اهل بيت، بیتا. ص۳۰۹ و ۳۱۰.</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۶: | ||
| شاخه فرعی۱ = تاریخ و سیره معصومان | | شاخه فرعی۱ = تاریخ و سیره معصومان | ||
| شاخه فرعی۲ = امام باقر(ع) | | شاخه فرعی۲ = امام باقر(ع) | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۲: | ||
| تیترها = شد | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل =ج | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۶
امام باقر(ع) در چه سالی و توسط چه کسی به شهادت رسید؟
شهادت امام باقر(ع) را بنابر قول مشهور در سال ۱۱۴ قمری و روز هفتم ذی‌الحجه دانسته‌اند. مدت عمر او ۵۷ سال و مدت امامتش ۱۹ یا ۲۰ سال است. گفته شده ابراهیم بن ولیدبن عبدالملک امام باقر(ع) را مسموم کرده است اما برخی قول شهادت او را رد می‌کنند. محل دفن او، گورستان بقیع در مدینه است.
امام باقر(ع) طی مدت امامت خود، به نشر معارف الهی پرداخت و مشکلات علمی را تشریح نمود و جنبش علمی دامنه‌داری به وجود آورد که در دوران امامت فرزندش امام صادق(ع) به اوج خود رسید. امام باقر(ع) به زهد، فضیلت‌های اخلاقی و مقام بزرگ علمی و اخلاقی شناخته می‌شود.
زندگی امام باقر(ع)
امام محمدبن علی، امام پنجم از ائمه اثناعشر و یکی از چهارده معصوم است. راویان و محدثان شیعه غالباً با کنیه ابوجعفر از آن او یاد کرده‌اند. لقب مشهورش «باقر» است. همه منابع محل تولد او را مدینه نوشته‌اند[۱] روز تولد امام باقر(ع) را در برخی نقل‌ها اول رجب و در برخی دیگر سوم صفر دانسته‌اند. سال تولد امام در منابع متعددی ۵۷ دانسته شده است.[۲] او هنگام وفات پدر خود امام سجاد(ع) سی و هفت یا سی و هشت سال داشت. مادر او، «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبی (ع) و از این جهت نخستین کسی بود که هم از نظر پدر و هم از نظر مادر فاطمی و علوی بوده است.[۳]
دوران زندگی امام پنجم بیشتر در شهر مدینه به نشر معارف دینی و ارشاد شیعیان و تربیت شاگردان گذشت. همة مؤلّفان در ادیان شیعه و سنّی سبب ملقب شدن آن حضرت را به «باقر» دانش فراوان او دانسته‌اند؛ و غالباً این نامگذاری را از پیامبر(ص) می‌دانند که جابربن عبداللّه انصاری از آن حضرت نقل کرده است.[۴] امام باقر(ع) طی مدت امامت خود، در همان شرائط نامساعد، به نشر معارف الهی پرداخت و مشکلات علمی را تشریح نمود و جنبش علمی دامنه‌داری به وجود آورد که در دوران امامت فرزندش امام صادق(ع) به اوج خود رسید. امام پنجم در علم، زهد، عظمت و فضیلت، سرآمد همه بزرگان بنی هاشم بود و مقام بزرگ علمی و اخلاقی او مورد تصدیق دوست و دشمن بود. به قدری روایات و احادیث، در زمینه مسائل و احکام اسلامی، تفسیر، تاریخ اسلام، و انواع علوم، از او به یادگار مانده است که تا آن روز از هیچ‌یک از فرزندان امام حسن(ع) و امام حسین(ع) به جا نمانده بود.[۵]
شهادت یا رحلت
بنابر مشهورترین قول‌ها، وفات امام باقر(ع) در سال ۱۱۴ق[۶] است و مدت عمر او ۵۷ سال[۷] و مدت امامتش ۱۹ یا ۲۰ سال است.[۸]
تاریخ رحلت امام باقر را با اختلاف پنج سال، از ۱۱۳ تا ۱۱۸، نیز ذکر کرده‌اند. بیشتر مورخان شیعی و سنی وفات آن حضرت را در سال ۱۱۴ق و اکثر سیره‌نویسان شیعه عمر وی را ۵۷ سال دانسته‌اند. در ماه و روز رحلت امام باقر(ع) نیز اختلاف است[۹] بیشتر مورخان روز رحلت امام را هفتم ذی الحجه و برخی در ربیع الاول یا ربیع الثانی دانسته‌اند.[۱۰] درباره محل دفن او، گورستان بقیع در مدینه، اختلافی دیده نمی‌شود.[۱۱]
در نقلی آمده که امام باقر در زمان ابراهیم بن ولیدبن عبدالملک مسموم شده و به شهادت رسید[۱۲]. رسول جعفریان این نقل را درست نمی‌داند.[۱۳] برخی گفته‌اند آن‌كس كه امام باقر(ع) را به شهادت رسانده و براى شهادت آن حضرت سمّ ارسال نمود، هشام بن عبد الملك مى‌باشد. بعضى از منابع تاريخى هم نام شخصى كه امام باقر (ع) را مسموم نموده و به شهادت رساند ذكر ننموده و تنها به اين گفته اكتفا كرده‌اند كه امام باقر(ع) به واسطه سمّ از دنيا رفته است.[۱۴]
منابع
- ↑ طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش.
- ↑ جعفریان، رسول، حیات فکری سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش، ص۳۳۲؛ طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش.
- ↑ پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه امام صادق (علیه السلام)، ۱۳۹۰ش، ص۳۱۵.
- ↑ طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش.
- ↑ پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه امام صادق (علیه السلام)، ۱۳۹۰ش، ، ص۳۱۶.
- ↑ جعفریان، رسول، حیات فکری سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش.ص۳۳۳.
- ↑ مدرسی، سید محمد تقی، زندگانی باقر العلوم، تهران، انتشارات محبان الحسین(ع)، ۱۳۸۹ش، ص۸۱.
- ↑ طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش؛ پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه امام صادق (علیه السلام)، ۱۳۹۰ش، ص۳۱۵.
- ↑ طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش.
- ↑ جعفریان، رسول، حیات فکری سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش.ص۳۳۳.
- ↑ طارمی، حسن، «الباقر امام محمدبن علی علیه السلام»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل. ج۱، ۱۳۹۳ش.
- ↑ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص ۲۲۸؛ به نقل از: پیشوایی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه امام صادق (علیه السلام)، ۱۳۹۰ش، ص۳۵۸.
- ↑ جعفریان، رسول، حیات فکری سیاسی امامان شیعه، تهران، نشر علم، ۱۳۹۰ش.ص۳۳۳.
- ↑ حكيم، سيد منذر؛ مترجم عباس جلالي، پيشوايان هدايت، ج۷، قم، مجمع جهانى اهل بيت، بیتا. ص۳۰۹ و ۳۱۰.