دفن امام حسین(ع) و شهدای کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (ابرابزار)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
شهدای کربلا وامام حسین(ع) را چه کسی دفن وبرآنها نماز خواند؟
شهدای کربلا و امام حسین(ع) را چه کسی دفن و برآنها نماز خواند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در کتب مختلف تاریخی آمده است که وقتی عمر سعد از کربلا به طرف کوفه حرکت کرد و از آن مکان دور شد، گروهی از قبیله بنی اسد که ساکن قریه «غاضریه» بودند؛ آمدند و بر حسین(ع) و اصحابش نماز خواندند و دفن کردند و حسین(ع) را در همین مکانی که هم‌اکنون مرقد مطهرش می‌باشد به خاک سپردند و علی بن حسین را پائین پای آن حضرت دفن کردند و برای دیگر شهدای اهل بیت و اصحاب که در آن حوالی بودند حفره‌ای کندند از جانب پای آن حضرت و همه را با هم در یک جا به خاک سپردند و عباس بن علی را در آن‌جا که به شهادت رسیده بود در راه «غاضریه»<ref>شیخ مفید، ا لارشاد، مؤسسه آل‌البیت لاحیاء التراث، قم، ج۲، ص۱۱۴.</ref> دفن کردند و اکنون قبر او در آن‌جا می‌باشد.
در برخی از کتب تاریخی نقل شده‌است که قبیله بنی‌اسد که در نزدیکی کربلا زندگی می‌کردند، بر امام حسین(ع) نماز خوانده و ایشان را به همراه شهدای کربلا دفن نمودند. اما به اعتقاد شیعیان، در مورد نماز و دفن امام معصوم تنها امام می تواند این کار را انجام دهد، بنابراین امام سجاد(ع) بر امام حسین نماز خوانده، ایشان را دفن نمود و قبیله بنی‌اسد در این کار به امام سجاد کمک کردند.  


شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا احادیثی در باب وفات موسی بن جعفر(ع) روایت کرده است، که متولی دفن وکفن ونمازبرپیکر آن حضرت،<ref>عمربن حسن فتال نیشابوری، روضه الواعظین، ص۲۲۲ (فصل فی ذکر وفاته)، ص۲۳۲.</ref> امام رضا(ع) بوده با وجود اطنکه دربغداد حضورنداشت و در جای دیگر امام صادق(ع) می‌فرماید: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، و در احتجاج امام رضا بر واقفیه است که علی بن حمزه به آن حضرت گفت: «ما از پدران تو روایت کرده‌ایم که متولی امر امام نمی‌شود مگر امامی مثل او، حضرت در جواب فرمودند: مرا خبر ده که حسین(ع) امام بود یا نبود گفت: امام بود، امام فرمود متولی امر او که شد؟ علی بن حمزه گفت: علی بن حسین(ع) امام فرمودند: علی بن حسین کجا بود؟ او که در زندان و محبوس به دست عبیدالله بود! علی گفت: پنهان و پوشیده از کسان عبیدالله بیرون رفت و متولی امر پدر شد و بازگشت، امام فرمود: آن کسی که علی بن حسین را قدرت داد که به کربلا آید و متولی امر پدر گردد، قدرت می‌دهد صاحب این امر به بغداد آید و متولی امر پدر شود و بازگردد، در حالی که نه در زندان بود و نه اسیر.<ref>أبی محمد بن حسن الطوسی، غیبه الطوسی، ص۸۴، الکلام علی واقفیه، ص۲.</ref> با توجه به کلام امام متوجه می‌شویم که متولی امر دفن امام حسین(ع) کسی نبوده است مگر علی بن حسین که امام بعد از او بوده است، چنان‌که شیخ صدوق در این مورد می‌گوید: واقفیه بدین احادیث نتوانند بر ما ایراد کنند برای آن‌که امام صادق(ع) فرمود: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، پس اگر کسی به غیر حق مرتکب این نهی شد و امام را غسل داد به سبب این عمل که از او سر زده است، امامت امام لاحق باطل نمی‌شود و نفرموده امام نیست مگر کسی که امام سابق را غسل بدهد، اما نسبت به دفن اجساد طاهر شهدا به قبیله بنی اسد از باب این بوده است که آنان امام سجاد را در این امر یاری نموده‌اند و طبق دستور آن جناب شهدا را به خاک سپردند.
==قبیله بنی اسد==
در کتب مختلف تاریخی آمده است که وقتی عمر سعد از کربلا به طرف کوفه حرکت کرد و از آن مکان دور شد، گروهی از قبیله بنی‌اسد که ساکن قریه «غاضریه» بودند؛ آمدند و بر حسین(ع) و اصحابش نماز خواندند و دفن کردند و حسین(ع) را در همین مکانی که هم ‌اکنون مرقد مطهرش می‌باشد به خاک سپردند و علی بن حسین را پائین پای آن حضرت دفن کردند و برای دیگر شهدای اهل بیت و اصحاب که در آن حوالی بودند حفره‌ای کندند از جانب پای آن حضرت و همه را با هم در یک جا به خاک سپردند و عباس بن علی را در آن‌جا که به شهادت رسیده بود در راه «غاضریه»<ref>شیخ مفید، ا لارشاد، مؤسسه آل‌البیت لاحیاء التراث، قم، ج۲، ص۱۱۴.</ref> دفن کردند و اکنون قبر او در آن‌جا می‌باشد.
 
==دفن امام حسین(ع) توسط امام سجاد(ع)==
شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا احادیثی در باب وفات موسی بن جعفر(ع) روایت کرده است، که متولی دفن و کفن و نماز بر پیکر آن حضرت،<ref>عمربن حسن فتال نیشابوری، روضه الواعظین، ص۲۲۲ (فصل فی ذکر وفاته)، ص۲۳۲.</ref> امام رضا(ع) بوده با وجود اینکه در بغداد حضور نداشت و در جای دیگر امام صادق(ع) می‌فرماید: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، و در احتجاج امام رضا بر واقفیه است که علی بن حمزه به آن حضرت گفت: «ما از پدران تو روایت کرده‌ایم که متولی امر امام نمی‌شود مگر امامی مثل او، حضرت در جواب فرمودند: مرا خبر ده که حسین(ع) امام بود یا نبود گفت: امام بود، امام فرمود متولی امر او که شد؟ علی بن حمزه گفت: علی بن حسین(ع) امام فرمودند: علی بن حسین کجا بود؟ او که در زندان و محبوس به دست عبیدالله بود! علی گفت: پنهان و پوشیده از کسان عبیدالله بیرون رفت و متولی امر پدر شد و بازگشت، امام فرمود: آن کسی که علی بن حسین را قدرت داد که به کربلا آید و متولی امر پدر گردد، قدرت می‌دهد صاحب این امر به بغداد آید و متولی امر پدر شود و بازگردد، در حالی که نه در زندان بود و نه اسیر.<ref>أبی محمد بن حسن الطوسی، غیبه الطوسی، ص۸۴، الکلام علی واقفیه، ص۲.</ref> با توجه به کلام امام متوجه می‌شویم که متولی امر دفن امام حسین(ع) کسی نبوده است مگر علی بن حسین که امام بعد از او بوده است، چنانکه شیخ صدوق در این مورد می‌گوید: واقفیه بدین احادیث نتوانند بر ما ایراد کنند برای آن‌که امام صادق(ع) فرمود: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، پس اگر کسی به غیر حق مرتکب این نهی شد و امام را غسل داد به سبب این عمل که از او سر زده است، امامت امام لاحق باطل نمی‌شود و نفرموده امام نیست مگر کسی که امام سابق را غسل بدهد، اما نسبت به دفن اجساد طاهر شهدا به قبیله بنی اسد از باب این بوده است که آنان امام سجاد را در این امر یاری نموده‌اند و طبق دستور آن جناب شهدا را به خاک سپردند.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}

نسخهٔ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۳۵

سؤال

شهدای کربلا و امام حسین(ع) را چه کسی دفن و برآنها نماز خواند؟

در برخی از کتب تاریخی نقل شده‌است که قبیله بنی‌اسد که در نزدیکی کربلا زندگی می‌کردند، بر امام حسین(ع) نماز خوانده و ایشان را به همراه شهدای کربلا دفن نمودند. اما به اعتقاد شیعیان، در مورد نماز و دفن امام معصوم تنها امام می تواند این کار را انجام دهد، بنابراین امام سجاد(ع) بر امام حسین نماز خوانده، ایشان را دفن نمود و قبیله بنی‌اسد در این کار به امام سجاد کمک کردند.

قبیله بنی اسد

در کتب مختلف تاریخی آمده است که وقتی عمر سعد از کربلا به طرف کوفه حرکت کرد و از آن مکان دور شد، گروهی از قبیله بنی‌اسد که ساکن قریه «غاضریه» بودند؛ آمدند و بر حسین(ع) و اصحابش نماز خواندند و دفن کردند و حسین(ع) را در همین مکانی که هم ‌اکنون مرقد مطهرش می‌باشد به خاک سپردند و علی بن حسین را پائین پای آن حضرت دفن کردند و برای دیگر شهدای اهل بیت و اصحاب که در آن حوالی بودند حفره‌ای کندند از جانب پای آن حضرت و همه را با هم در یک جا به خاک سپردند و عباس بن علی را در آن‌جا که به شهادت رسیده بود در راه «غاضریه»[۱] دفن کردند و اکنون قبر او در آن‌جا می‌باشد.

دفن امام حسین(ع) توسط امام سجاد(ع)

شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا احادیثی در باب وفات موسی بن جعفر(ع) روایت کرده است، که متولی دفن و کفن و نماز بر پیکر آن حضرت،[۲] امام رضا(ع) بوده با وجود اینکه در بغداد حضور نداشت و در جای دیگر امام صادق(ع) می‌فرماید: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، و در احتجاج امام رضا بر واقفیه است که علی بن حمزه به آن حضرت گفت: «ما از پدران تو روایت کرده‌ایم که متولی امر امام نمی‌شود مگر امامی مثل او، حضرت در جواب فرمودند: مرا خبر ده که حسین(ع) امام بود یا نبود گفت: امام بود، امام فرمود متولی امر او که شد؟ علی بن حمزه گفت: علی بن حسین(ع) امام فرمودند: علی بن حسین کجا بود؟ او که در زندان و محبوس به دست عبیدالله بود! علی گفت: پنهان و پوشیده از کسان عبیدالله بیرون رفت و متولی امر پدر شد و بازگشت، امام فرمود: آن کسی که علی بن حسین را قدرت داد که به کربلا آید و متولی امر پدر گردد، قدرت می‌دهد صاحب این امر به بغداد آید و متولی امر پدر شود و بازگردد، در حالی که نه در زندان بود و نه اسیر.[۳] با توجه به کلام امام متوجه می‌شویم که متولی امر دفن امام حسین(ع) کسی نبوده است مگر علی بن حسین که امام بعد از او بوده است، چنانکه شیخ صدوق در این مورد می‌گوید: واقفیه بدین احادیث نتوانند بر ما ایراد کنند برای آن‌که امام صادق(ع) فرمود: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، پس اگر کسی به غیر حق مرتکب این نهی شد و امام را غسل داد به سبب این عمل که از او سر زده است، امامت امام لاحق باطل نمی‌شود و نفرموده امام نیست مگر کسی که امام سابق را غسل بدهد، اما نسبت به دفن اجساد طاهر شهدا به قبیله بنی اسد از باب این بوده است که آنان امام سجاد را در این امر یاری نموده‌اند و طبق دستور آن جناب شهدا را به خاک سپردند.


مطالعه بیشتر

  • درکربلا چه گذشت، شیخ عباس قمی.
  • امام‌شناسی، علامه تهرانی


منابع

  1. شیخ مفید، ا لارشاد، مؤسسه آل‌البیت لاحیاء التراث، قم، ج۲، ص۱۱۴.
  2. عمربن حسن فتال نیشابوری، روضه الواعظین، ص۲۲۲ (فصل فی ذکر وفاته)، ص۲۳۲.
  3. أبی محمد بن حسن الطوسی، غیبه الطوسی، ص۸۴، الکلام علی واقفیه، ص۲.