حدیث قدسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
به حدیث قدسی، کلام خدا و کلام الهی یا همان سخنان خداوند هم اطلاق شده است. این احادیث هم از زبان پیامبر(ص) نقل شده است و هم از زبان پیامبران دیگر و ممکن است از زبان غیر پیامبر هم باشد، مانند حدیث کساء که به اعتقاد شیعه، [[حضرت فاطمه]](س) مستقیماً از خداوند نقل می‌کند. مجموع این احادیث از طریق [[اهل‌سنّت]] به بیش از صد حدیث می‌رسد.<ref>موسوعه کشاف اصطلاحات، ج۱، ص۶۲۹.</ref> | به حدیث قدسی، کلام خدا و کلام الهی یا همان سخنان خداوند هم اطلاق شده است. این احادیث هم از زبان پیامبر(ص) نقل شده است و هم از زبان پیامبران دیگر و ممکن است از زبان غیر پیامبر هم باشد، مانند حدیث کساء که به اعتقاد شیعه، [[حضرت فاطمه]](س) مستقیماً از خداوند نقل می‌کند. مجموع این احادیث از طریق [[اهل‌سنّت]] به بیش از صد حدیث می‌رسد.<ref>موسوعه کشاف اصطلاحات، ج۱، ص۶۲۹.</ref> | ||
از طریق شیعیان نیز احادیث متعددی به نام حدیث قدسی نقل و در کتاب‌هایی جمع‌آوری شده است. جامع‌ترین و مستندترین این کتاب‌ها «جواهر السنیّه» | از طریق شیعیان نیز احادیث متعددی به نام حدیث قدسی نقل و در کتاب‌هایی جمع‌آوری شده است. جامع‌ترین و مستندترین این کتاب‌ها «جواهر السنیّه» اثر شیخ محمد حسن حرّ عاملی است. این کتاب تحت عنوان کلّیات حدیث قدسی توسط زین‌العابدین کاظمی ترجمه شده و مشتمل بر سیزده فصل است.<ref>حر عاملی، کلیات حدیث قدسی، ترجمه زین‌العابدین کاظمی، تهران، انتشارات دهقان، چاپ سوّم، ص۱–۵۰۶.</ref> | ||
در باره این موضوع اشاره به این مطلب می‌تواند کمک کننده باشد. نزول [[وحی]] به صورت‌های گوناگونی رخ داده است؛ گاهی از طریق نزول فرشته و گاهی از طریق الهام به قلب و گاهی از طریق شنیدن صدا آنجا شده است. از جمله کسانی که از این امتیاز برخوردار بوده [[حضرت موسی]](ع) است که گاه اصدای خدا را از لابلای «درختی در کوه طور» می‌شنید و لذا خداوند به او لقب «کلیم‌الله» داده است،<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیّه، چاپ چهاردهم، ۱۳۷۰، ج۴، ص۲۱۵.</ref> قرآن نیز به این اقسام اشاره دارد. آنجا که می‌فرماید: «و شایسته هیچ انسانی نیست که خدا با او سخن گوید، مگر از راه وحی یا از پشت حجاب، یا رسولی می‌فرستد و به فرمان او آنچه را بخواهد وحی می‌کند، چرا که او بلند مرتبه و حکیم است.»<ref>شوری/۵۱.</ref> | در باره این موضوع اشاره به این مطلب می‌تواند کمک کننده باشد. نزول [[وحی]] به صورت‌های گوناگونی رخ داده است؛ گاهی از طریق نزول فرشته و گاهی از طریق الهام به قلب و گاهی از طریق شنیدن صدا آنجا شده است. از جمله کسانی که از این امتیاز برخوردار بوده [[حضرت موسی]](ع) است که گاه اصدای خدا را از لابلای «درختی در کوه طور» می‌شنید و لذا خداوند به او لقب «کلیم‌الله» داده است،<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیّه، چاپ چهاردهم، ۱۳۷۰، ج۴، ص۲۱۵.</ref> قرآن نیز به این اقسام اشاره دارد. آنجا که می‌فرماید: «و شایسته هیچ انسانی نیست که خدا با او سخن گوید، مگر از راه وحی یا از پشت حجاب، یا رسولی می‌فرستد و به فرمان او آنچه را بخواهد وحی می‌کند، چرا که او بلند مرتبه و حکیم است.»<ref>شوری/۵۱.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۴
آیا کتابی به عنوان حدیث قدسی که پیامبران مستقیماً از خداوند حدیث را نقل کنند، در دست است؟
حدیث قدسی به معنای کلامی است که از جانب خدا است؛ اما تفاوت‌هایی با قرآن به عنوان کلام خدا دارد. به قرآن کریم کلام الهی می‌گویند، به این معنی که هم لفظ آن از خداوند است و هم مضمون و معنای آن، از این رو حتّی یک حرف و یک لفظ از پیامبر بر قرآن اضافه نشده است. در مقابل قرآن به عنوان کلام الهی، حدیث قرار دارد. حدیث نیز با توجه به کلام خداوند دو نوع است: ۱. حدیث قدسی. ۲. حدیث غیر قدسی.
حدیث قدسی آن است که پیامبری، سخنی را به صورت مستقیم از خداوند نقل کند، اما مضمون و محتوای آن از جانب خداوند بوده و الفاظ از شخص پیامبر بیان شده است.[۱]
حدیث غیر قدسی که به آن «سنّت» گفته می‌شود، آن است که سخن معصومین(ع) اعم از پیامبر و ائمه(ع) را بیان می‌کند. در سنت هم لفظ و هم معنی از معصوم است؛ همچنین به روایاتی که فعل یا تقریر (امضاء و تأیید) معصوم را حکایت می‌کنند، اطلاق حدیث یا روایت شده است. از نظر علمای اهل‌سنّت به سخنان صحابه، و تابعین نیز گاهی حدیث اطلاق می‌شود.[۲]
به حدیث قدسی، کلام خدا و کلام الهی یا همان سخنان خداوند هم اطلاق شده است. این احادیث هم از زبان پیامبر(ص) نقل شده است و هم از زبان پیامبران دیگر و ممکن است از زبان غیر پیامبر هم باشد، مانند حدیث کساء که به اعتقاد شیعه، حضرت فاطمه(س) مستقیماً از خداوند نقل می‌کند. مجموع این احادیث از طریق اهل‌سنّت به بیش از صد حدیث می‌رسد.[۳]
از طریق شیعیان نیز احادیث متعددی به نام حدیث قدسی نقل و در کتاب‌هایی جمع‌آوری شده است. جامع‌ترین و مستندترین این کتاب‌ها «جواهر السنیّه» اثر شیخ محمد حسن حرّ عاملی است. این کتاب تحت عنوان کلّیات حدیث قدسی توسط زین‌العابدین کاظمی ترجمه شده و مشتمل بر سیزده فصل است.[۴]
در باره این موضوع اشاره به این مطلب می‌تواند کمک کننده باشد. نزول وحی به صورت‌های گوناگونی رخ داده است؛ گاهی از طریق نزول فرشته و گاهی از طریق الهام به قلب و گاهی از طریق شنیدن صدا آنجا شده است. از جمله کسانی که از این امتیاز برخوردار بوده حضرت موسی(ع) است که گاه اصدای خدا را از لابلای «درختی در کوه طور» می‌شنید و لذا خداوند به او لقب «کلیم‌الله» داده است،[۵] قرآن نیز به این اقسام اشاره دارد. آنجا که می‌فرماید: «و شایسته هیچ انسانی نیست که خدا با او سخن گوید، مگر از راه وحی یا از پشت حجاب، یا رسولی می‌فرستد و به فرمان او آنچه را بخواهد وحی می‌کند، چرا که او بلند مرتبه و حکیم است.»[۶]
مطالعه بیشتر
- کلیات حدیث قدسی، شیخ حرّ عاملی، ترجمه زین‌العابدین کاظمی.
- تفسیر نمونه، آیت‌الله مکارم شیرازی و همکاران، ج۴، ص۲۱۴–۲۱۶ و ج۲۰، ص۵۰۲–۵۰۵.
منابع
- ↑ محمد علی التهانوی، موسوعه کشاف اصطلاحات، بیروت، مکتبه الناشرون، چاپ اول، ۱۹۹۶م، ج۱، ص۶۲۸.
- ↑ موسوعه کشاف اصطلاحات، ج۱، ص۶۲۷.
- ↑ موسوعه کشاف اصطلاحات، ج۱، ص۶۲۹.
- ↑ حر عاملی، کلیات حدیث قدسی، ترجمه زین‌العابدین کاظمی، تهران، انتشارات دهقان، چاپ سوّم، ص۱–۵۰۶.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیّه، چاپ چهاردهم، ۱۳۷۰، ج۴، ص۲۱۵.
- ↑ شوری/۵۱.