تفسیر امام حسین(ع) از آیه «یوم ندعوا کل اناس بامامهم»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}}'''تفسیر آیه «یوم ندعوا کل اناس بامامهم» توسط امام حسین(ع)''' در مسیر کربلا انجام شده و امام(ع) در تفسیر خود از این آیه جایگاه رهبران جامعه در هدایت یا گمراهی جوامع نشان داده است.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۱۳۶.</ref> این | {{درگاه|امام حسین}}'''تفسیر آیه «یوم ندعوا کل اناس بامامهم» توسط امام حسین(ع)''' در مسیر کربلا انجام شده و امام(ع) در تفسیر خود از این آیه (آیه ۷۱ سوره اسراء) جایگاه رهبران جامعه را در هدایت یا گمراهی جوامع نشان داده است.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۱۳۶.</ref> تفسیر این آیه را امام حسین(ع) در پاسخ به سؤال شخصی از بنی‌اسد در منزل ثَعْلَبیّه، در مسیر حرکت از مکه به کوفه، انجام داده است.<ref>خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین علیه السلام، بی‌جا، انتشارات انوار الهدی، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۳۱۸.</ref> | ||
از نظر محققان امام حسین(ع) در این تفسیر با اتکا به دو آیه از قرآن مجید، آیه ۷۱ سوره اسراء و آیه ۷ سوره شوری، از دو گروه متضاد از مردم و از دو نوع رهبری در جوامع سخن می‌گوید. هر یک از این دو گروه متکی به یک رهبر و الهام‌گیرنده از افکار او هستند. در صحنه زندگی بشر و برای همیشه تاریخ چنین گروه‌ها و چنین رهبرانی بوده‌اند و خواهند بود. باید این رهبران را با برنامه‌ای که در پیش دارند شناخت و از آن رهبری که به سعادت انسانی دعوت می‌کند پیروی کرد.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۳۶.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۱
گفته شده که امام حسین(ع) آیه «یوم ندعوا کل اناس بامامهم» را در جریان واقعه کربلا تفسیر کرده است. آیا این موضوع واقعیت دارد؟
تفسیر آیه «یوم ندعوا کل اناس بامامهم» توسط امام حسین(ع) در مسیر کربلا انجام شده و امام(ع) در تفسیر خود از این آیه (آیه ۷۱ سوره اسراء) جایگاه رهبران جامعه را در هدایت یا گمراهی جوامع نشان داده است.[۱] تفسیر این آیه را امام حسین(ع) در پاسخ به سؤال شخصی از بنی‌اسد در منزل ثَعْلَبیّه، در مسیر حرکت از مکه به کوفه، انجام داده است.[۲]
از نظر محققان امام حسین(ع) در این تفسیر با اتکا به دو آیه از قرآن مجید، آیه ۷۱ سوره اسراء و آیه ۷ سوره شوری، از دو گروه متضاد از مردم و از دو نوع رهبری در جوامع سخن می‌گوید. هر یک از این دو گروه متکی به یک رهبر و الهام‌گیرنده از افکار او هستند. در صحنه زندگی بشر و برای همیشه تاریخ چنین گروه‌ها و چنین رهبرانی بوده‌اند و خواهند بود. باید این رهبران را با برنامه‌ای که در پیش دارند شناخت و از آن رهبری که به سعادت انسانی دعوت می‌کند پیروی کرد.[۳]