بیان نکردن ولایت امام علی(ع) در حجةالوداع

نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۹ توسط Rezapour (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال

چرا پیامبر، مسئله امامت حضرت علی را در مکه و عرفات و مسجد الحرام بیان نکرد؟

درگاه‌ها
درگاه غدیر.png


علت بیان ولایت امام علی(ع) در روز غدیر، نزول آیه تبلیغ بر پیامبر اسلام در این روز بوده است. البته تعیین علی(ع) به عنوان جانشین از سوی پیامبر اسلام(ص)، تنها یک بار نبوده بلکه پیش از غدیر نیز در دفعات مختلف صورت گرفته است.

پیامبر(ص)، از بیان ولایت حضرت علی(ع) در مکه دلهره داشتند؛ حاکم حسکانی از امام محمدباقر(ع) نقل کرده که پیامبر(ص)، از این‌که خلافت و ولایت حضرت علی(ع) را در حجة الوداع بیان کند، نوعی دلهره و نگرانی داشتند. هنگامی که حضرت، به محل غدیر رسید، خداوند به پیامبر فرمان داد؛ همان‌گونه که سایر احکام را به مردم بیان کردی، ولایت را نیز بیان کن تا حجت را بر امت تمام کرده باشی. پیامبر(ص) اذعان داشت که اصحاب و امت، تازه از جاهلیت بازگشته‌اند و به آن دوران نزدیک هستند. همه آن‌ها شیفته ریاست و خلافت هستند. پیامبر در ادامه ترس خود را چنین بیان داشت که علی(ع)، اکثر افراد و نزدیکان بزرگان قریش را در راه خدا کشته، و پس از پیامبر، دیگران او را اذیت کرده و او را بکشند.[۱] حاکم حسکانی نظیر همین روایت را از ابن‌عباس نیز نقل کرده است.[۲]

علاوه بر این‌ها آلوسی نیز از مفسران بزرگ وهابیت (البته به قول خود شافعی مذهب) می‌گوید: خداوند دستور به نصب علی(ع) داد، لیکن پیامبر(ص)، این دلهره را داشت که مبادا اصحاب شورش کرده و بگویند که محمد(ص)، پسر عم و فامیل جوانش را بر ما سروری داد؛ مانند همان چیزی که ابوجهل و ابولهب به پیامبر(ص)، گفتند؛[۳]هم چنین، سیوطی[۴]و زمیلی[۵]آورده‌اند که: پیامبر(ص)، در ابلاغ ولایت علی(ع)، دچار نگرانی بود که خداوند با عبارت «وإن لّم تفعل فما بلّغت رسالته»، پیامبر(ص) را تهدید کرد؛ پس از آن که پیامبر(ص)، انتصاب علی(ع)، به جانشینی را بیان کرد، خداوند با عبارت «واللّه یعصمک من النّاس»، ایشان را دلداری دادند؛ چرا که خود پیامبر(ص)، بیش از همه در خطر بودند.

ممکن است در این‌جا سؤال شود که پیامبر از شورش چه کسانی می‌ترسید و از چه کسانی بر جان خود و علی بیم داشت؟ در مجمع البیان[۶] آمده که: پیامبر(ص)، در ابلاغ ولایت علی(ع)، از قریش و یهود می‌ترسید و بر اجتماع آن‌ها و انهدام اسلام همواره بیم داشت، چرا که هم یهود و هم قریش از علی ((ع)) زخم خورده بودند.

جستارهای وابسته

منابع

  1. حاکم حسکانی، شواهدالتنزیل، ج۱، ص۲۵۴.
  2. حاکم حسکانی، شواهدالتنزیل، ج۱، ص۲۵۷.
  3. تفسیر روح المعانی، ج۶، ص۱۹۳.
  4. الدرالمنثور، ج۲، ص۲۹۸.
  5. تفسیر الوسیط، ج۱، ص۴۸۰.
  6. مجمع البیان، ج۳، ص۳۸۲.