بررسی متن و مفهوم دعای اللهم اخرجنا من کل سوء: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
این جملات {{متن عربی|اللهم اخرجنا من كل سوء اخرجت محمد و آل محمد}} ازکیست وبا عصمت ائمه(ع) سازگار است؟ آیا ما هم می‌توانیم در نیکی‌هایی که پیامبر و ائمه وارد شده‌اند، داخل شویم؟
این جملات {{متن عربی|اللهم اخرجنا من كل سوء اخرجت محمد و آل محمد}} ازکیست وبا عصمت ائمه(ع) سازگار است؟ آیا ما هم می‌توانیم در نیکی‌هایی که پیامبر و ائمه وارد شده‌اند، داخل شویم؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
خط ۳۲: خط ۳۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی =حدیث
|شاخه فرعی۱ =
|شاخه فرعی۱ =علم رجال
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =
|شاخه فرعی۳ =

نسخهٔ ‏۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۰

سؤال

این جملات «اللهم اخرجنا من كل سوء اخرجت محمد و آل محمد» ازکیست وبا عصمت ائمه(ع) سازگار است؟ آیا ما هم می‌توانیم در نیکی‌هایی که پیامبر و ائمه وارد شده‌اند، داخل شویم؟

شیخ طوسی در کتاب مصباح المتهجد فصلی به عنوان اعمال شب و روز فطر آورده است و همه فصل را با یک سند آغاز کرده که ابوالبختری وهب بن وهب از امام صادق(ع) از پدرش از مولا امیرالمؤمنین(ع) نقل کرده و پس از اعمال شب فطر به مستحبات روز و نماز عید فطر و قنوتش می‌رسد که این دعای مورد پرسش را ذکر می‌کند.[۱] و با توجه به این که در کتاب‌های دیگر روایی، این قنوت با تفاوتی در کلمات از امام صادق(ع) نقل شده است.[۲] بنابراین، قنوت نماز فطر توسط امام صادق(ع) از امیرالمؤمنین(ع) نقل شده است است.

در این دعا جمله‌ای که نمازگزار عرضه می‌دارد: «بار پروردگارا ما را از همه زشتی‌ها که محمد و آل محمد را خارج ساختی، بیرون ساز.» و این جمله نه به این معناست که پیامبر و اهل بیتش کارهای ناپسندی را انجام می‌دادند و خداوند آنان را از این بدی‌ها بیرون آورده بلکه مراد این است که خداوند برای الگو قرار دادن معصومین(ع) برای هدایت جامعه از روی لیاقتی که آن حضرات داشتند، بر آنها لطف و عنایت نمود و هدیه‌ای بزرگ یعنی عصمت را به آنها عطا کرد که با این هدیه و لطف الهی، اهل بیت عصمت و طهارت(ع) خودشان را از گناه و آلودگی‌ها دور نگه می‌داشتند و خداوند نمی‌گذاشت، معصومین از روی فراموشی و … خطایی انجام دهند.

لذا ما هم از خدا می‌خواهیم که به ما هم عنایت کرده و توفیق عبادت و دوری از گناه و هوی پرستی را مرحمت فرماید و این با عصمت اهل بیت(ع) کاملاً سازگار است. در تفسیر آیه ۳۳ سوره احزاب که خداوند فرمود: «همانا خداوند می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند» آمده است. تعبیر «انما» دلیل بر این است که این موهبت ویژه خاندان پیامبر(ص) است که خداوند اراده کرده است اینها به سوی گناه نروند و این یک نوع لیاقت و موهبتی از سوی پروردگار است تا اهل بیت(ع) الگوی مردم باشند و در عین داشتن قدرت و اختیار برای گناه کردن، به سراغ گناه نروند و صد البته دیگر مردمان نیز موظفند خود را از هر نوع آلودگی و گناه دور نگه دارند.[۳]

بنابراین خداوند اهل بیت را عصمت عطا نموده نه اینکه آنها اهل گناه بودند و خداوند پاک‌شان ساخت؛ و از این‌جا یعنی موظف بودن همه مردم به اطاعت پروردگار به قسمت سوم پرسش نیز پاسخ داده می‌شود که با توجه به روایات معتبر، انسان‌ها می‌توانند با پیروی کردن از دستورات الهی به مقامی برسند که در روز قیامت با اهل بیت(ع) هم‌نشین گردند و برای رسیدن به این درجه سزاوار است که همواره از خداوند خواسته شود این توفیق بندگی و رسیدن به همجواری اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در بهشت را به انسان‌ها عطا نماید.

پیامبر خدا(ص) فرموده‌اند: «خداوند کسی را که نفسش به اطاعت و پذیرش نصیحت‌های امام قرار گرفته باشد در روز قیامت و در بهشت با ما قرار می‌دهد.»[۴]

امام صادق(ع) نیز فرمود: هر کس ما را دوست بدارد در روز قیامت با ما خواهد بود.[۵]

پس اگر در قنوت نماز فطر می‌خوانیم: «خدایا ما را در هر خیری که محمد و آل محمد را داخل کرده‌ای، داخل کن» یعنی خداوندا به ما این توفیق و لطف و مرحمت را عنایت فرما که در کارهای پسندیده‌ای که حضرت محمد(ص) و اهل بیت(ع) با آن کارها رضایت تو را جلب کرده‌اند، ما هم به سوی آن کارها و رفتار نیک حرکت کنیم و رضایت تو را بدست آوریم.


معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

۱. المیزان، محمدحسین طباطبائی، ترجمه: محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۶۲، ذیل آیه ۳۳ سوره احزاب.

۲. اطیب البیان فی تفسیر القرآن، عبدالحسین طیب، ج۱۰، ص۵۰۱، ذیل آیه ۳۳ سوره احزاب.

  1. بشاره المصطفی لشیعه المرتضی؛ عمادالدین طبری.
  2. المصباح؛ ابراهیم عاملی کفعمی.


منابع

  1. شیخ طوسی، محمد؛ مصباح المتهجد، بیروت، مؤسسه فقه الشیعه، ۱۴۱۱ هجری قمری، ص۶۵۴.
  2. شیخ طوسی، محمد؛ التهذیب، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ هجری شمسی، ج۳، ص۱۳۹، باب ۶.
  3. مکارم شیرازی، ناصر؛ تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هجری شمسی، ذیل آیه ۳۳ سوره احزاب. ج۱۷، ص۲۹۲.
  4. کلینی، محمد؛ کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چهارم، ۱۳۶۵ هجری شمسی، حدیث ۳. ج۱، ص۴۰۴.
  5. همان، ج۸، ص۱۰۶، حدیث ۸۰.