آیه «انا لله و انا الیه راجعون»: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:
}}
}}


== تفسیر آیه ==
== توصیه‌ای برای صابران ==
آیه ۱۵۶ [[سوره بقره]] درباره [[صابران]] است و به مؤمنان مصیبت‌دیده می‌گوید همه چیز از جانب خداوند است و این‌چنین به آنان آرامش می‌دهد. [[امام علی(ع)]] در تفسیر این آیه می‌فرماید: «هنگامی که می‌گوییم {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ…}} به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار می‌کنیم و وقتی می‌گوییم {{قرآن|... وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} یعنی ما انسان‌ها از بین رفتنی هستیم و روزی می‌میریم.»<ref>مرحوم طبرسی، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.</ref>  
آیه ۱۵۶ [[سوره بقره]] درباره [[صابران]] است و به مؤمنان مصیبت‌دیده می‌گوید همه چیز از جانب خداوند است و این‌چنین به آنان آرامش می‌دهد. [[امام علی(ع)]] معتقد بود هنگامی که می‌گوییم {{قرآن|... إِنَّا لِلّهِ…}} به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار می‌کنیم و وقتی می‌گوییم {{قرآن|... وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} به این معنا است که ما انسان‌ها از بین رفتنی هستیم و روزی می‌میریم.<ref>مرحوم طبرسی، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.</ref>  


این آیه توجه به اين واقعيت است كه همه از خداوند هستند و بندگان نباید از زوال نعمتها هرگز ناراحت شوند، چرا كه همه اين مواهب بلكه خود انسان‌ها تعلق به خداوند دارند. خداوند يك روز می‌بخشد و روز ديگر مصلحت می‌‏بيند و باز می‌گيرد و هر دو مصلحت است.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱، ص: ۵۲۵
این آیه نشان می‌دهد در برابر مصیبت و بلا تنها باید تسلیم خداوند بود.<ref>منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ج۱، ص: ۳۴۳


</ref> این آیه نشان می‌دهد در برابر مصیبت و بلا تنها باید به رضا و تسلیم اکتفا کرد.<ref>منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ج۱، ص: ۳۴۳
</ref> حکمت توصیه خداوند در این آیه را این دانسته‌اند كه مؤمن در موقع مصيبت، به ذلت، نااميدى و ضعف نفس گرفتار نشود و جنبه مادى او بر مقام معنوى غلبه پيدا نكند.<ref>دين و زندگانى، محسنى، شيخ محمد آصف، ج۱، ص۳۲</ref>


</ref> سِر اين توصیه خداوند در این آیه اين است كه مؤمن در موقع مصيبت به ذلت، و نااميدى و ضعف نفس گرفتار نشود و جنبه مادى او بر مقام معنوى و روحانى‌اش غلبه پيدا نكند لذا به او سفارش شده استرجاع کند.<ref>دين و زندگانى، محسنى، شيخ محمد آصف، ج۱، ص۳۲</ref>
در روایات آمده که هر فردی بلایی ببیند، این آیه را بخواند، ثواب بزرگی می‌برد.<ref>منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ملا فتح الله کاشانی، ج۱، ص: ۳۴۴


در روایاتی آمده که هرکسی بلایی سر او بیاید، این آیه را بخواند ثواب عظیمی می‌برد.<ref>منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ملا فتح الله کاشانی، ج۱، ص: ۳۴۴
</ref> از پیامبر(ص) نقل شده که چهار خصلت، انسان را غرق در نور خداوند می‌کند:


</ref> عبداللّه عبّاس گفته است: چون مؤمن را مصيبتى رسد و تسلیم شود و استرجاع كند، خداى تعالى او را سه چيز بدهد: صلات و رحمت و هدايت<ref>روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن،  الرازي، ابوالفتوح، ج۲، ۲۴۱ و ۲۴۲.</ref>.پیامبر(ص) گفت است: چهار خصلت است كه هركس كه آن خصلتها در او باشد در نور الهی غرق است: يكى گفتن: لااله‌الاّاللّه است، و دوم چون گناهى كند استغفار كند، و سوم چون نعمتى بر او برود یا کار خیری کند شكر گويد، و چهارم چون مصيبتى رسد او را استرجاع كند.<ref>حكمت نامه پيامبر اعظم، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۶، ص۵۱۳.</ref>
* گفتن لا اله‌ الا الله
 
* هر زمان گناهى كند، استغفار كند  
* هر زمان نعمتى به دست آورد یا کار خیری کند، شكر کند
* هر زمان مصيبتى به او رسد، استرجاع كند (آیه إنّا للّه را بخواند).<ref>حكمت نامه پيامبر اعظم، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۶، ص۵۱۳.</ref>


[[امام صادق (ع)]] فرموده است: كسى كه هنگام مصيبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت براى او واجب مى‌شود.<ref>پاداش نيکيها و کيفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال شيخ صدوق)،  مجاهدی، محمد علی، ج۱، ص۴۹۸</ref>  
[[امام صادق (ع)]] فرموده است: كسى كه هنگام مصيبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت براى او واجب مى‌شود.<ref>پاداش نيکيها و کيفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال شيخ صدوق)،  مجاهدی، محمد علی، ج۱، ص۴۹۸</ref>  
خط ۳۰: خط ۳۴:
{{جعبه نقل‌قول|پيامبر (ص) فرمود: «هرگاه مصيبت زده، مصيبتش را به ياد آورَد و استرجاع كند (إنّا للّه بگويد)، هر چند [از مصيبتْ‌] بسيار گذشته باشد، خداوند، پاداشى مانند روز مصيبتش براى او مى‌نويسد»<ref>حكمت نامه امام حسين،  محمدی ری‌شهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷</ref>}}
{{جعبه نقل‌قول|پيامبر (ص) فرمود: «هرگاه مصيبت زده، مصيبتش را به ياد آورَد و استرجاع كند (إنّا للّه بگويد)، هر چند [از مصيبتْ‌] بسيار گذشته باشد، خداوند، پاداشى مانند روز مصيبتش براى او مى‌نويسد»<ref>حكمت نامه امام حسين،  محمدی ری‌شهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷</ref>}}


=== مالکیت خداوند ===
== مالکیت خداوند ==
مفسران آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانسته‌اند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.</ref> مراد به گفتن (انا للَّه) صرف تلفظ به اين الفاظ و بدون توجه به معناى آن نيست و حتى با گفتن و صرف توجه به معنا هم نيست بلكه بايد به حقيقت معنايش ايمان داشت به اينكه آدمى مملوك خداست و مالكيت خدا به حقيقت ملك است.<ref>ترجمه تفسير الميزان، طباطبایی، ج۱، ص: ۵۳۱</ref>
مفسران آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانسته‌اند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.</ref> مراد به گفتن (انا للَّه) صرف تلفظ به اين الفاظ و بدون توجه به معناى آن نيست و حتى با گفتن و صرف توجه به معنا هم نيست بلكه بايد به حقيقت معنايش ايمان داشت به اينكه آدمى مملوك خداست و مالكيت خدا به حقيقت ملك است.<ref>ترجمه تفسير الميزان، طباطبایی، ج۱، ص: ۵۳۱</ref>


خط ۳۸: خط ۴۲:
</ref>  
</ref>  


=== بازگشت به خداوند ===
== بازگشت به خداوند ==
تعبیر «وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» در مورد قیامت دانسته شده است؛ به این معنا که مسیر حرکت انسان‌ها برای حسابرسی و پاداش و جزا به سوی او است. مفسران معتقدند آیه {{قرآن|... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} به این معنا نیست که ما روزی با خداوند پیوند داشته‌ایم و از او جدا شده و دوباره به خداوند رسیده و جزئی از او خواهیم شد. این تبیین را نادرست دانسته‌اند؛ زیرا خداوند بسیط است و هیچ ترکیبی در او راه ندارد و جزء داشتن، نقص برای خداوند است.
تعبیر «وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» در مورد قیامت دانسته شده است؛ به این معنا که مسیر حرکت انسان‌ها برای حسابرسی و پاداش و جزا به سوی او است. مفسران معتقدند آیه {{قرآن|... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} به این معنا نیست که ما روزی با خداوند پیوند داشته‌ایم و از او جدا شده و دوباره به خداوند رسیده و جزئی از او خواهیم شد. این تبیین را نادرست دانسته‌اند؛ زیرا خداوند بسیط است و هیچ ترکیبی در او راه ندارد و جزء داشتن، نقص برای خداوند است.



نسخهٔ ‏۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۷

سؤال
آیه إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ درباره چیست و تفسیر آن را بفرمایید.

آیه إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او می رویم) بیان یکی از ویژگی‌های صابران است که در زمان مصیبت و بلا، چنین می‌گویند «ما از آنِ خدا هستیم و به سوی او می رویم».

آیه «إِنَّا لِلَّهِ»،‌ آیه ۱۵۶ سوره بقره است. مفسران تعبیر «إِنَّا لِلَّهِ» را نشان‌دهنده بندگی بندگان و مالکیت خداوند و عبارت «إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را نشانه آخرت، قیامت، و فانی بودن این دنیا دانسته‌اند. همچنین در کنار یکدیگر بودن این دو مفهوم را نشانگر رسیدن به مقام تسلیم بوسیله صبر بر مصیبت دانسته‌اند.

خواندن آیه إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ،‌ هنگام بلا را استرجاع می‌گویند. روایات فراوانی وارد شده که هنگام مصیبت، این آیه خوانده شود و از ویژگی صابران است.

متن آیه

توصیه‌ای برای صابران

آیه ۱۵۶ سوره بقره درباره صابران است و به مؤمنان مصیبت‌دیده می‌گوید همه چیز از جانب خداوند است و این‌چنین به آنان آرامش می‌دهد. امام علی(ع) معتقد بود هنگامی که می‌گوییم ﴿... إِنَّا لِلّهِ… به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار می‌کنیم و وقتی می‌گوییم ﴿... وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ به این معنا است که ما انسان‌ها از بین رفتنی هستیم و روزی می‌میریم.[۱]

این آیه نشان می‌دهد در برابر مصیبت و بلا تنها باید تسلیم خداوند بود.[۲] حکمت توصیه خداوند در این آیه را این دانسته‌اند كه مؤمن در موقع مصيبت، به ذلت، نااميدى و ضعف نفس گرفتار نشود و جنبه مادى او بر مقام معنوى غلبه پيدا نكند.[۳]

در روایات آمده که هر فردی بلایی ببیند، این آیه را بخواند، ثواب بزرگی می‌برد.[۴] از پیامبر(ص) نقل شده که چهار خصلت، انسان را غرق در نور خداوند می‌کند:

  • گفتن لا اله‌ الا الله
  • هر زمان گناهى كند، استغفار كند
  • هر زمان نعمتى به دست آورد یا کار خیری کند، شكر کند
  • هر زمان مصيبتى به او رسد، استرجاع كند (آیه إنّا للّه را بخواند).[۵]

امام صادق (ع) فرموده است: كسى كه هنگام مصيبت، استرجاع به او الهام شود، بهشت براى او واجب مى‌شود.[۶]

پيامبر (ص) فرمود: «هرگاه مصيبت زده، مصيبتش را به ياد آورَد و استرجاع كند (إنّا للّه بگويد)، هر چند [از مصيبتْ‌] بسيار گذشته باشد، خداوند، پاداشى مانند روز مصيبتش براى او مى‌نويسد»[۷]

مالکیت خداوند

مفسران آیه «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را به این معنا دانسته‌اند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.[۸] مراد به گفتن (انا للَّه) صرف تلفظ به اين الفاظ و بدون توجه به معناى آن نيست و حتى با گفتن و صرف توجه به معنا هم نيست بلكه بايد به حقيقت معنايش ايمان داشت به اينكه آدمى مملوك خداست و مالكيت خدا به حقيقت ملك است.[۹]

وجود انسان و تمامى موجوداتى كه تابع وجود آدمى هستند، همه قائم به ذات خدا هستند كه انسان را آفريده و ايجاد كرده است. خداوند مالک انسان است و هرگونه تصرفى كه بخواهد در او می‌كند و خود او هيچگونه اختيار و مالكيتى ندارد و به هيچ وجه مستقل از مالك خود نيست.

مفسران ذیل این آیه توضیح داده‌اند که مالکیت حقیقی تنها برای خداوند سبحان است و هیچ انسانی در این مالکیت شریک نیست و مالکیت انسان نسبت به خودش و اموالش و از این امور، ظاهری و مجازی است. و اگر انسان این را بداند، آن وقت در برابر مصایب بی طاقت نمی‌شود، چون می‌داند چیزی از خود را از دست نداده است و مالکیت چیزی را ندارد. کسی که بداند مالک چیزی نیست از هیچ مصیبتی متأثر نمی‌شود و غمگین نمی‌گردد. کسی که ایمان دارد همه چیز برای خداوند است هیچگاه در برابر مصایب و بدبختی‌ها خود را نمی‌بازد.[۱۰]

بازگشت به خداوند

تعبیر «وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» در مورد قیامت دانسته شده است؛ به این معنا که مسیر حرکت انسان‌ها برای حسابرسی و پاداش و جزا به سوی او است. مفسران معتقدند آیه ﴿... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ به این معنا نیست که ما روزی با خداوند پیوند داشته‌ایم و از او جدا شده و دوباره به خداوند رسیده و جزئی از او خواهیم شد. این تبیین را نادرست دانسته‌اند؛ زیرا خداوند بسیط است و هیچ ترکیبی در او راه ندارد و جزء داشتن، نقص برای خداوند است.

این آیه توجه به اين واقعيت است كه همه به سوى او باز می‌گردند و اعلام می‌‏كند كه اينجا سراى جاويدان نيست، زوال نعمتها و كمبود مواهب و يا كثرت وفور آنها همه زودگذر است، و همه اينها وسيله‌‏اى است براى پيمودن مراحل تكامل توجه به اين دو اصل اساسى اثر عميقى در ايجاد روح استقامت و صبر دارد.[۱۱]

منابع

  1. مرحوم طبرسی، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.
  2. منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ج۱، ص: ۳۴۳
  3. دين و زندگانى، محسنى، شيخ محمد آصف، ج۱، ص۳۲
  4. منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ملا فتح الله کاشانی، ج۱، ص: ۳۴۴
  5. حكمت نامه پيامبر اعظم، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۶، ص۵۱۳.
  6. پاداش نيکيها و کيفر گناهان (ترجمه ثواب الأعمال شيخ صدوق)، مجاهدی، محمد علی، ج۱، ص۴۹۸
  7. حكمت نامه امام حسين، محمدی ری‌شهری، محمد، ج۲، ص۱۱۷
  8. علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.
  9. ترجمه تفسير الميزان، طباطبایی، ج۱، ص: ۵۳۱
  10. ترجمه تفسير الميزان، علامه طباطبایی،‌ ج۱، ص: ۵۳۳
  11. تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱، ص: ۵۲۵