آیه «انا لله و انا الیه راجعون»: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{نیازمند گسترش}}
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}آیا آیه{{قرآن|... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ|ترجمه=... ما از خدائیم؛ و به سوی او بازمی‌گردیم|سوره=بقره|آیه=۱۵۶}}به این معنا است که انسان پس از مرگ دوباره به خدا می‌پیوندد و این دو به وحدت می‌رسند. در این صورت انسان‌هایی که به‌جهت گناهان تا ابد در جهنم هستند، چگونه به خدا می‌پیوندند؟{{پایان سوال}}
{{سوال}}آیا آیه{{قرآن|... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ|ترجمه=... ما از خدائیم؛ و به سوی او بازمی‌گردیم|سوره=بقره|آیه=۱۵۶}}به این معنا است که انسان پس از مرگ دوباره به خدا می‌پیوندد و این دو به وحدت می‌رسند. در این صورت انسان‌هایی که به‌جهت گناهان تا ابد در جهنم هستند، چگونه به خدا می‌پیوندند؟{{پایان سوال}}

نسخهٔ ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۲

سؤال
آیا آیه﴿... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ؛ ... ما از خدائیم؛ و به سوی او بازمی‌گردیم(بقره:۱۵۶)به این معنا است که انسان پس از مرگ دوباره به خدا می‌پیوندد و این دو به وحدت می‌رسند. در این صورت انسان‌هایی که به‌جهت گناهان تا ابد در جهنم هستند، چگونه به خدا می‌پیوندند؟

آیه ﴿... إِنَّا لِلّهِ… را به این معنا دانسته‌اند که وجود انسان، برای خداوند است. خداوند وجود مستقل بوده و انسان وابسته به او است.[۱] تعبیر ﴿... وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ نیز در مورد قیامت دانسته شده، به این معنا که مسیر حرکت انسان‌ها برای حسابرسی و پاداش و جزا به سوی او است.

مفسران معتقدند آیه ﴿... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ به این معنا نیست که ما روزی با خداوند پیوند داشته‌ایم و از او جدا شده و دوباره به خداوند رسیده و جزئی از او خواهیم شد. این تبیین را نادرست دانسته‌اند؛ زیرا خداوند بسیط است و هیچ ترکیبی در او راه ندارد و جزء داشتن، نقص برای خداوند است.

این آیه خطاب به مؤمنان مصیبت دیده است و به مؤمنان می‌گوید همه چیز از جانب خداوند است و این‌چنین به آنان آرامش می‌دهد. امام علی(ع) در تفسیر این آیه می‌فرماید: «هنگامی که می‌گوییم ﴿... إِنَّا لِلّهِ… به مالکیت خداوند نسبت به خود اقرار می‌کنیم و وقتی می‌گوییم ﴿... وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ یعنی ما انسان‌ها از بین رفتنی هستیم و روزی می‌میریم.»[۲]

منابع

  1. علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص ۲۹۴.
  2. مرحوم طبرسی، مجمع البیان، المجمع العالی للتقریب بین المذاهب، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۴.