حدیث «الاسلام یعلو و لایعلی علیه»
آیا عبارت «الإسلامُ یَعْلوا و لایُعْلی عَلَیه» حدیث است؟
الإسلامُ یَعْلو و لایُعْلی عَلَیه، حدیثی از پیامبر(ص) که براساس آن، هیچ قانونی بر قانون اسلام برتری و غلبه نخواهد داشت. این حدیث در کتاب من لایحضره الفقیه از کتب اربعه شیعه آمده و عالمان مسلمان در مباحث فقهی به آن استناد کرده‌اند. همچنین محتوای این حدیث با آیه نفی سبیل که هرگونه تسلط کافران بر مسلمان را رد کرده، همخوانی دارد.
متن حدیث
| « | الْإِسْلَامُ يَعْلُو وَ لَا يُعْلَى عَلَيْهِ[۱]
اسلام برتر است و چیزی بر آن برتری ندارد. |
» |
جایگاه
حدیث «الاسلام یعلو و لایعلی علیه»، از پیامبر خدا(ع) بوده و در کتاب من لا یحضره الفقیه از کتب اربعه شیعه[۲] و کتاب سنن الدار قطنی از منابع روایی اهل‌سنت[۳] نقل شده است. عالمان شیعه و سنی[۴] در مباحث مختلفی به این حدیث استناد کرده‌اند. به گفته مرتضی مطهری از عالمان معاصر، این حدیث از سخنان متشابه پیامبر(ص) است که هر گروهی از علما با نگاه خاص خود به آن نگریسته و از آن استنباط کرده‌اند. فقها از این حدیث استنباط کرده‌اند که در مقررات اجتماعی اسلام، هیچ قانونی که نتیجه آن برتری غیرمسلمان بر مسلمان باشد، وجود ندارد. همچنین متکلمان با استفاده از آن می‌گویند که منطق اسلام بر هر منطقی برتری دارد و کسانی که از بُعد اجتماعی به این حدیث می‌نگرند گفته‌اند که قانون اسلام از هر قانون دیگری با نیازهای بشر منطبق‌تر است.[۵]
کاربردهای فقهی
این حدیث بیانگر قاعده‌ای عام است که بر اساس آن در هر حکمی باید برتری اسلام لحاظ شود چراکه ولایت کافر بر مسلمان جایز نیست.[۶] برای این قاعده مصادیق متعددی ذکر شده است از جمله:
- اهل ذمه برای زندگی در ممالک اسلامی باید جزیه بپردازند.[۷]
- زن مسلمان نمی‌تواند با مرد کافر ازدواج کند.[۸]
- اگر زن یا شوهر ذمی، مسلمان شود، حکم به اسلام فرزندشان می‌شود.[۹]
تأیید محتوای روایت با آیه نفی سبیل
محتوای این روایت با آیه ﴿وَلَنْ يَجْعَلَ اللهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا؛ و خدا تا ابد اجازه نداده که کافران کمترین تسلطی بر مؤمنان داشته باشند﴾(نساء:۱۴۱) تأیید شده است. فقها از این آیه، قاعده نفی سبیل[یادداشت ۱] را استخراج کرده‌اند. این قاعده بر هر حکمی که باعث برتری کافر بر مسلمان شود، مقدم است.[۱۰] فقها در مسائل مختلف فقهی، به این آیه استناد کرده‌اند. [۱۱] [۱۲]
منابع
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، تصحیح علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۳۳۳، ح۵۷۱۹.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، تصحیح علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۳۳۳، ح۵۷۱۹.
- ↑ دار قطنی، علی بن عمر، سنن الدار قطنی، تحقیق حسن عبدالمنعم شبلی و دیگران، بیروت، مؤسسة الرسالة، الطبعة الاولی، ۱۴۲۴ق/۲۰۰۴م، ج۴، ص۳۷۱، ح۳۶۲۰.
- ↑ مجلة جامعة ام القری، مجموعة من المؤلفین، ج۸، ص۴۲۲.
- ↑ مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، ص۱۹۸.
- ↑ نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، تحقیق محمود قوچانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش، ج۲۹، ص۲۰۶.
- ↑ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه‌الامامیه، تهران، چاپ محمدتقی کشفی، ۱۳۸۷، ج ۲، ص ۳۶.
- ↑ شهيد ثاني، اللمعة الدمشقيه، بيروت، نشر دارالاحياء العربي، بي تا، ج ۵، ص۲۳۴.
- ↑ «الإسلام يَعْلُو ولا يُعْلَى»، الجمهرة؛ الموسوعة الشاملة لمفردات المحتوى الإسلامي.
- ↑ جعفری، یعقوب، تفسیر کوثر، قم، مؤسسه انتشارات هجرت، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۵۹۵.
- ↑ موسوی سبزواری، عبدالاعلی، مواهب الرحمن، بی‌جا، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۴۳.
- ↑ جعفری، یعقوب، تفسیر کوثر، قم، مؤسسه انتشارات هجرت، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۵۹۶.
- ↑ نفی‌سبیل قاعده‌ای فقهی است، به این معنا که خداوند هیچ حکمی وضع نمی‌کند که سبب تسلط کافران بر مؤمنان شود. به‌عبارت دیگر، در دین، حکمی نیست که موجب تسلط کافری بر مسلمانی شود. « بجنوردی، سیدحسن، القواعد الفقهیه، تحقیق مهدی مهریزی و محمدحسن درایتی، قم، الهادی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۱۸۷. فاضل لنکرانی، محمد، القواعد الفقهیه، به تحقیق: مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)، قم، مرکز فقه الأئمة الأطهار علیهم‌السلام، چاپ اول، ۱۳۸۳ش، ص۲۳۳.»