تعداد شهیدان واقعه کربلا

نسخهٔ تاریخ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۴ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (Shahroudi صفحهٔ پیش نویس:تعداد شهدای کربلا را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به تعداد شهیدان واقعه کربلا منتقل کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال

شهدای کربلا چند نفر بودند؟

درگاه‌ها
امام حسین.png


تعداد دقیق شهداء کربلا، مشخص نیست و منابع تعداد آنان را از ۷۲ نفر تا ۲۲۸ نفر ذکر کرده‌اند.

گزارش آثار کهن و متأخرین

گزارش‌ها درباره تعداد کل شهیدان کربلا متفاوت است:

تصحیف در قول ابن اعثم

با توجه به اینکه در گزارش خوارزمی که هم گزارش ابن اعثم است، به جای «ثلاثین_سی نفر»، «ثمانین_هشتاد نفر» آمده است.[۱۷] به نظر می‌رسد واژه «ثلاثین» در گزارش ابن اعثم، تصحیف «ثمانین» است؛ به ویژه اینکه این آمار ۳۲ نفری به هیچ رو با آمارهای دیگر سازگاری ندارد.[۱۸]

گزارش آثار معاصرین

محققان معاصر نیز با بررسی و تحلیل منابع کهن و جدید و حتی گاهی منابع غیرمعتبر، به آمارهای متفاوتی رسیدند:

با توجه به قدمت و شهرت قول ۷۲ نفر و تطابق آن با آمار یاران امام در روز عاشوراء، این قول پذیرفتنی‌تر از اقوال دیگر می‌نماید.[۲۲]

افزون بر اساس اسامی یاد شده، افراد دیگری نیز جزو شهدای کربلا گزارش شده‌اند که به دلیل معتبر نبودن منابع گزارش‌ها، از ذکرآن‌ها صرف نظر می‌کنیم.[۲۳]


منابع

  1. طبری، ابوجعفر محمدبن‌جریر. تاریخ الأمم و الملوک. ج۵. بیروت: روائع التراث العربی. ص۴۵۵.
  2. البلاذری، أحمد بن یحیی (۱۴۱۷). انساب الاشراف. ج۳. بیروت: دارالفکر. ص۴۱۱.
  3. طبرسی، ابومنصور احمدبن‌علی (۱۴۰۶). تاج الموالید. قم: مکتبة آیةالله العظمی مرعشی نجفی. ص۳۱.
  4. خوارزمی، موفق‌بن‌احمد مکی (۱۳۶۷). مقتل الحسین. ج۲. نجف: مطبعة الزهراء. ص۴۴.
  5. مفید، محمد بن محمد (۱۴۱۳). الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد. ج۲. قم: مؤسسة آل البیت(ع). ص۱۱۳.
  6. بن زبیر، فضیل (۱۴۰۶). «تسمیة من قتل مع الحسین». فصلنامه تراثنا. سال‌اول (۲): ۱۴۹–۱۵۶.
  7. طبری، ابوجعفر محمدبن‌جریر. تاریخ الأمم و الملوک. ج۵. بیروت: روائع التراث العربی. ص۴۵۹.
  8. مفید، محمد بن محمد (۱۴۱۳). الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد. ج۲. قم: مؤسسة آل البیت(ع). ص۱۱۸.
  9. ابن‌اعثم، ابومحمد احمدبن‌اعثم (۱۳۷۲). الفتوح. ج۵. تهران: آموزش و پرورش انقلاب اسلامی. ص۱۲۷.
  10. یوسف‌بن‌قزغلی بغدادی، سبط‌بن‌جوزی (۱۴۲۶). تذکرة الخواص. قم: المجمع العالمی لاهل البیت. ص۲۶۰.
  11. احمدبن‌محمد، ابن‌عبدربه اندلسی. العقد الفرید. ج۴. بیروت: دار احیاء التراث العربی. ص۳۵۷.
  12. خوارزمی، موفق‌بن‌احمد مکی (۱۳۶۷). مقتل الحسین. ج۲. نجف: مطبعة الزهراء. ص۶۲.
  13. ابن‌سعد، محمد (۱۴۰۸). «ترجمة الحسین و مقتله من کتاب الطبقات الکبیر لابن سعد». فصلنامه تراثنا. سال سوم (۱۰): ۱۹۰.
  14. مسعودی، ابوالحسن علی‌بن‌الحسین (۱۳۸۴). مروج الذهب و معادن الجوهر. ج۳. قاهره: السعادة. ص۷۱.
  15. مقدسی، مطهربن‌طاهر. البدء و التاریخ. ج۶. مکتبة الثقافة الدینیة. ص۱۱.
  16. مستوفی، حمدالله (۱۳۶۴). تاریخ گزیده. تهران: امیرکبیر. ص۲۶۵.
  17. خوارزمی، موفق‌بن‌احمد مکی (۱۳۶۷). مقتل الحسین. ج۲. نجف: مطبعة الزهراء. ص۶۲.
  18. گروهی از تاریخ پژوهان، زیر نظر مهدی پیشوائی (۱۳۹۱). تاریخ قیام و مقتل جامع سید الشهداء. ج۲. قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی. ص۴۸۴.
  19. امین، سیدمحسن (۱۴۰۳). اعیان الشیعة. ج۱. بیروت: دارالتعارف للمطبوعات. صص۶۱۰–۶۱۲.
  20. شمس‌الدین، محمدمهدی (۱۳۶۴). انصارالحسین(ع) [ناصرهاشم‌زاده]. تهران: امیرکبیر. ص۵۷.
  21. محلاتی، ذبیح‌الله. فرسان الهیجاء. ج۲. تهران. ص۱۵۴.
  22. گروهی از تاریخ پژوهان، زیر نظر مهدی پیشوائی (۱۳۹۱). تاریخ قیام و مقتل جامع سید الشهداء. ج۲. قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی. ص۴۸۵.
  23. محمدی ری‌شهری، محمد (۱۳۹۲). دانشنامه امام حسین(ع). ج۷. قم: موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث. صص۲۸۱–۲۹۱.