آیه تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام ورود به مکه
امام حسین(ع) در هنگام ورود به مکه چه آیه‌ای از قرآن را خواند و به چه دلیل؟
آیه تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام ورود به مکه آیه ۲۲ سوره قصص بود که امید امام حسین(ع) برای امداد و هدایت الهی در راه هدفش را نشان می‌دهد.[۱] آیه ۲۲ سوره قصص مضمون سخن حضرت موسی(ع) است زمانی که از مصر گریخته بود و می‌خواست وارد شهر مَدْیَن شود:[۲]
﴿وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْيَنَ قَالَ عَسَىٰ رَبِّي أَنْ يَهْدِيَنِي سَوَاءَ السَّبِيلِ؛ و چون به سوى [شهر] مدين رو نهاد [با خود] گفت: «اميد است پروردگارم مرا به راه راست هدايت كند﴾.[۳]
براساس منابع، امام حسین(ع) هنگامی که از مدینه برای گریز از بیعت با یزید به سوی مکه خارج شد، پس از پنج روز به مکه رسید. او هنگام دیدن کوه‌های مکه و قبل از ورود به شهر این آیه را تلاوت کرد.[۴] مرتضی مطهری معتقد است که امام حسین(ع) با تلاوت این آیه خود را به حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند که از دست فرعون می‌گریزد.[۵]
از نظر محققان، امام حسین(ع) با تلاوت این آیه به این نکته توجه می‌دهد که همان‌گونه که کار حضرت موسی(ع) در ترک وطن خود و پناهنده‌شدنش به یک شهر غریب هدفمند بود، او نیز با ترک مدینه هدفی متعالی دارد. هدفی متعالی که جز با عنایت و هدایت ویژه الهی دستیابی به آن امکان‌پذیر نیست.[۶]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۰-۶۱.
- ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۲۴.
- ↑ سوره قصص، آیه ۲۲.
- ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، بی‌نا، بی‌تا، ج۵، ص۳۴۳؛ نیز: ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۳.
- ↑ مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۷.
- ↑ نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۰-۶۱.