معنای عبد در دو روایت از امام علی(ع)

از ویکی پاسخ
سؤال

منظور از «عبد» در دو حدیث معروف امام علی(ع): «أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ مُحَمَّدٍ» و «مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً» چیست؟

معنای عبد در دو روایت از امام علی(ع) به‌معنای مطیع و پیرو قلمداد شده است. در لغت، واژه عبد هم به‌معنای بنده و مملوک و هم به‌معنای مطیع و پیرو آمده‌ است. در قرآن عبد به دو معنای بنده و مملوک و مطیع خدا در عبادت و اطاعت آمده است. در هر دو روایت مورد نظر عبد به معنای مطیع و پیرو آمده است.

مفهوم واژه عبد

«عبد» به معنای مطیع و بنده آمده است و در اصل وصف قلمداد شده است؛ مانند «رجل عبد: مرد مطیع» که به مرور مانند اسم استعمال شده‌ است. محققان معتقدند که در قرآن عبد به دو معنا آمده‌ است: یکی به معنای بنده و مملوک[۱] و دیگری به معنای عابد و مطیع خدا در عبادت و اطاعت.[۲]

جمع عبد نیز در قرآن به دو صورت عباد[۳] و عبید آمده است.[۴] گفته شده که اگر عبد به خدا اضافه شود، جمع آن به صورت عباد می‌آید و اگر به غیر خدا اضافه شود جمع آن به صورت عبید می‌آید.[۵] در نتیجه، گفته شده که عبد هم به‌معنای بنده و مملوک، هم به معنای مطیع و پیرو آمده‌ است.[۶]

عبد در روایت اول

طبرسی در کتاب احتجاج رولیت را ذکر کرده است و علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار آن را مرسله می‌داند. اصل حدیث چنین است:

«جَاءَ حِبْرٌ مِنَ اَلْأَحْبَارِ إِلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع فَقَالَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ مَتَى كَانَ رَبُّكَ فَقَالَ لَهُ ثَكِلَتْكَ أُمُّكَ وَ مَتَى لَمْ يَكُنْ حَتَّى يُقَالَ مَتَى كَانَ كَانَ رَبِّي قَبْلَ اَلْقَبْلِ بِلاَ قَبْلٍ وَ بَعْدَ اَلْبَعْدِ بِلاَ بَعْدٍ وَ لاَ غَايَةَ وَ لاَ مُنْتَهَى لِغَايَتِهِ اِنْقَطَعَتِ اَلْغَايَاتُ عِنْدَهُ فَهُوَ مُنْتَهَى كُلِّ غَايَةٍ فَقَالَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ أَ فَنَبِيٌّ أَنْتَ فَقَالَ وَيْلَكَ إِنَّمَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِيدِ مُحَمَّدٍ (ص) ...؛ یکی از علمای اهل کتاب به محضر امام علی(ع) رسید و گفت: ای امیر المومنین(ع)! چه زمانی خداوند به وجود آمده؟ حضرت علی(ع) فرمودند: برای خدا زمانی را نمی‌توان تصور کرد تا اینکه بگوییم چه زمانی بوجود آمد. همان پروردگار ما قبل از قبل بوده و قبل از آن را نمی‌توان تصور کرد و همچنین بعد از بعد هست و بعد از آن قابل تصور نیست (یعنی هم ازلی است و هم ابدی) دارای نهایتی نیست و برای او منتهی و غایتی را نمی‌توان تصور کرد. و تمام غایات و انتها به خداوند منقطع می‌شود. (دوباره سؤال می‌کند) ای امیر المومنین آیا شما نبی هستید؟ حضرت علی(ع) فرمودند: وای بر تو! همانا من مطیعی از مطیعان محمد(ص) هستم…»

با وجود مرسله[۷] بودن این روایت می‌توان گفت، به علت استناد بزرگان به آن، قابل اعتماد است و عبد در آن، به معنای مطیع و پیرو آمده‌ است.

عبد در روایت دوم

روایت «مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً» در جوامع روایی شیعه موجود نیست اما در میان مردم مشهور شده که حضرت علی(ع) چنین مطلبی را فرموده‌ است. اگر هم این روایت مستند باشد، عبد به معنای مطیع و پیرو می‌آید.


برای مطالعه بیشتر

  • احتجاج، طبرسی، نشر مرتضی، مشهد، ج۱، ص۲۱۰.
  • اصول کافی، کلینی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ج۱، ص۸۹.
  • بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۳، ص۲۸۳.


منابع

  1. سوره بقره، آیه ۱۷۸؛ نیز: سوره نحل، آیه ۷۵.
  2. سوره جن، آیه ۹؛ نیز: سوره اسراء، آیه ۳.
  3. سوره بقره، آیه ۲۰۷.
  4. ق؛ ۲۹.
  5. قریشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ۱۳۷۶، ذیل ماده «عبد».
  6. قریشی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۶ش، ذیل ماده «عبد».
  7. محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۸۹؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ج۳، ص۲۸۳؛ طبرسی، احتجاج، مشهد، نشر مرتضی، ۱۴۰۳، ج۱، ص۲۱۰؛ شیخ صدوق، توحید، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۹۸، ص۱۷۴.