نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا
جمله «هیهات منا الذلة» به چه معناست و از کیست؟
نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا نامه‌ای است که امام حسین(ع) در آن ارزش دنیا و زندگی در آن را بدون قیام در راه حق و اقامه عدل هیچ برشمرده است.[۱]
امام حسین(ع) پس از ورود به کربلا نامه‌ای خطاب به برادر خود محمد بن حنفیه و سایر افراد قبیله بنی‌هاشم، که با امام(ع) در سفر عراق همراه نشده بودند، نوشت.[۲] متن این نامه کوتاه را ابن‌قولویه در کتاب کامل الزیارات از امام محمد باقر(ع) نقل کرده است:[۳]
«بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ، أمّا بَعدُ، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل، وَالسَّلامُ؛ به نام خداوند رحمت‌گر مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم. امّا بعد، دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت چنان است كه گويى همواره بوده است. بدرود».
این نامه امام حسین(ع) را نموداری از بینش اساسی او درباره حقیقت دنیا و آخرت تلقی کرده‌اند. از نظر امام حسین(ع) ارزش دنیا و زندگی دنیایی، بدون انجام وظایفی چون قیام در راه حق و عدالت، مساوی با هیچ است؛[۴] زیرا آنچه موقت و زودگذر است نمی‌تواند بیش از این ارزش داشته باشد. از نظر امام حسین(ع) همه زندگی دنیایی با همه لذایذ آن، با نبودن عدالت و آزادی با حیاتی همراه با شکنجه و عذاب یکسان است و تفاوتی ندارد.[۵]
منابع
- ↑ نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۱۸۹.
- ↑ نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.
- ↑ ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تحقیق عبدالحسین امینی، نجف، دار المرتضوية، ۱۳۵۶ق، ج۱، ص۷۵.
- ↑ نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.
- ↑ نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹-۱۹۰.