پدر معاویه

نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۴ توسط Golpoor (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال

آیا معاویه پسر ابوسفیان بود یا فرد دیگر؟


هند مادر معاویه

مادر معاویه به نام هند، از جمله زنان بد نام عرب بود که سابقه چندان موجهی در تاریخ اسلام و قبل از آن نمی‎توان برای او یافت در اینکه هند مادر معاویه به خاطر دین اسلام و نسبت به شخص پیامبر(ص) دشمنی‎‌های شدید نموده است در میان تمام مورخان اتفاق نظر وجود دارد؛ زیرا سوابق او در تاریخ اسلام بسیار روشن دانسته شده و رفتار ناروای او در حق حمزه عموی پیامبر(ص) در جنگ احد مشهور است؛ علاوه بر آنکه وی اهانت‌های زیادی به پیامبر(ص) و تازه مسلمانان نمود.

برخی از منابع این زن را بدسابقه و زناکار دانسته‌‎اند؛ به طوری که بیشتر مورخین معتقدند اساساً هند در مکه به تمایلات نامشروع شهرت داشت.[۱] بنابراین چندان بی‌‎اساس نیست که برخی معاویه را به غیر از آنچه که مشهور است - فرزند ابوسفیان - نسبت داده‌‎اند.

پیامبر اکرم(ص) وقتی مکه را فتح نمود هند مادر معاویه را به خاطر ارتکاب جنایات سزاوار مرگ دانسته بود[۲] اما او با زیرکی در میان زنان مخفی شده و خود را به حضرت رسانید و اسلام آورد و به پیامبر(ص) گفت: ما بر چه چیزی با تو بیعت کنیم؟! رسول خدا(ص) فرمود: بر اینکه زنا نکنید.[۳]

احتمالات در مورد پدر معاویه

درباره ازدواج هند با ابوسفیان گفته شده که مافربن عمرو یکی از افراد بنی امیه شیفته هند بود؛ تا آنجا که داستان روابط آنها بر سر زبان‌ها افتاد، پس از مدتی هند از وی باردار شد. هنگامی که بارداریش آشکار و یا نزدیک به ظاهر شدن شد، مافربن عمرو از مکه فرار کرد و به نزد نعمان بن منذر پادشاه مشهور عرب حیره رفت تا اینکه از وی در کار خود کمک بخواهد. در غیاب او بود که ابوسفیان با هند ازدواج کرد.[۴]

هشام بن محمد کلبی نسب شناس مشهور و زبردست عرب در کتاب مثالب و همچنین اصمعی ادیب گفته‌‎اند: معاویه در دوران جاهلیت به چهار نفر به نام‌های عماره بن الولید از بنی مخزوم، مافربن عمرو از بنی امیه، ابوسفیان از بنی امیه و عباس بن عبدالمطلب از بنی هاشم.[۵] منسوب بود. بیشتر مورخان معاویه را به یکی از این مردان منتسب می‌دانند.[۶]

بعد از ظهور اسلام معاویه پسر ابوسفیان محسوب گشت؛ چون هند قبل از اسلام آوردنش غیر از ابوسفیان شوهر رسمی نداشت و معاویه بعد از ازدواج آنها و در خانه ابو‎سفیان به دنیا آمد.


مطالعه بیشتر

۱. عایشه در اسلام، تالیف علامه عسگری، ج۱.

۲. معاویه و تاریخ ابن عقیل حضری(النصیاح الکافیه لمن یتولی معاویه)


منابع

  1. عسکری، مرتضی، عایشه در اسلام، ج۱، ص۱۰ و محمد بن عقیل علوی حضرمی، النصایح الکافیه لمن یتولی معاویه.
  2. آیتی، تاریخ اسلام، تهران، دانشگاه، چاپ ششم، ۱۳۷۸، ص۴۶۳.
  3. عسکری، مرتضی، پیشین، ج۱، ص۱۲.
  4. ابی الفرج اصفهانی، الاغانی، بیروت، ج۹، ص۵۳ ۵۰.
  5. ابن جوزی، تذکره الخواص، بیروت، ص۱۱۶.
  6. زمخشری، ربیع لابرار، ج۳ باب القربات و لانساب و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۳۳۶ و الاغانی، ج۹، ص۴۹ و ۵۰.