کشته شدن شیعیان دروغگو توسط امام زمان(ع)

سؤال

آیا حدیثی که بر اساس آن امام زمان(ع) در ابتدای ظهور شیعیان دروغگو را می‌کشد، صحیح است؟

درگاه‌ها

کشته شدن شیعیان دروغگو توسط امام زمان(ع) مضمون روایتی در کتاب رجالِ کشی^[۱] که از نظر سند، ضعیف دانسته شده است. این روایت را شیخ طوسی (درگذشت ۴۶۰ق)^[۲] و شیخ حر عاملی (درگذشت ۱۱۰۴ق)^[۳] از کتاب رجال کشی نقل کرده‌اند.

براساس این روایت امام صادق(ع) می‌گوید:

«

لَوْ قَامَ قَائِمُنَا بَدَأَ بِکَذَّابِی اَلشِّیعَةِ فَقَتَلَهُمْ

اگر قائم ما قیام کند اول سراغ شیعیان دروغگو می‌رود و آنها را می‌کشد

»

.^[۱] برخی راویان این روایت از جمله حمدویه بن نصیر کشی،^[۴] یونس بن عبدالرحمن^[۵] و یحیی بن عمران حلبی^[۶] را ثقه و مورد اعتماد دانسته‌اند. اما درباره محمد بن عیسی بن عبید، شیخ طوسی^[۷] او را غیرقابل اعتماد دانسته و دیگران نیز او را تنها در زمانی که از یونس بن عبدالرحمن نقل کند، غیر معتمد دانسته‌اند.^[۸] مفضل بن عمر دیگر راوی این سند، در کتاب‌های رجالی گاهی تضعیف شده و گاهی مورد اعتماد دانسته شده است.^{^{[نیازمند منبع]}} عالمان، این روایت را به دلیل وجود محمد بن عیسی بن عبید در سلسله‌سند، ضعیف دانسته‌اند.^[۹]

منابع

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ رجال کشی، ص۲۹۹، حدیث ۵۳۳.
↑ طوسی، محمد؛ اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، بی تا، ج۲، ص۵۸۹.
↑ حر عاملی، محمد بن حسن؛ اثبات الهدی، ج۷، ص۱۲۱.
↑ علامه حلی، خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۱۳۳؛ اردبیلی، محمدعلی، جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۱، ص۲۷۸.
↑ رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۶. رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۰۷.
↑ رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۴. خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۲۹۴.
↑ شیخ طوسی؛ الفهرست، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه. ق ، ص۲۱۶ و ص۳۹۱.
↑ حلی، ابن داوود، رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۷۵؛ تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲؛ جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۲، ص۳۷۵.
↑ مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۷۶، ح ۱۳۳۰۱.

[:0-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ رجال کشی، ص۲۹۹، حدیث ۵۳۳.

[2] طوسی، محمد؛ اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، بی تا، ج۲، ص۵۸۹.

[3] حر عاملی، محمد بن حسن؛ اثبات الهدی، ج۷، ص۱۲۱.

[4] علامه حلی، خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۱۳۳؛ اردبیلی، محمدعلی، جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۱، ص۲۷۸.

[5] رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۶. رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۰۷.

[6] رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۴. خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۲۹۴.

[7] شیخ طوسی؛ الفهرست، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه. ق ، ص۲۱۶ و ص۳۹۱.

[8] حلی، ابن داوود، رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۷۵؛ تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲؛ جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۲، ص۳۷۵.

[9] مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۷۶، ح ۱۳۳۰۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]